Vanaf nu is het mogelijk een mailtje te ontvangen wanneer we een nieuw bericht op ons blog zetten. Wanneer je dat wilt, meld je dan aan via het onderstaande formulier. Let op, ook even je email adres bevestigen via de link die je in je mailbox ontvangt.
Het weer is van slag hier
Normaalgesproken wordt het hier vanaf mei droog en zonnig. De temperaturen dalen (vooral in de nacht), maar overdag is het dan zonnig en in de zon is het lekker. Dit jaar echter is dat niet zo.
Op zondag 8 en maandag 9 mei hebben we behoorlijk wat regen gehad, ruim 40 mm en de week die volgde was deels bewolkt. Normaalgesproken warmt de zon in mei alles nog redelijk op, maar door de bewolking en regen dit jaar niet. De nachten zijn fris, en overdag komt de temperatuur maar net tot 20 graden. Dat is voor hier fris.
De afgelopen week was zo mogelijk nog natter. We kregen bijna iedere nacht regen (en onweer) en overdag vaak redelijk wat bewolking. Dat betekent dat we nu in Mei al 120 mm regen hebben gehad, terwijl het normaalgesproken minder dan 10 mm is. Pas gisteren en vandaag is het weer zonnig, maar de regen heeft alles behoorlijk laten afkoelen. De temperatuur komt niet meer tot 25 graden, terwijl dat voorgaande jaren in mei nog wel zo was. Door de heldere nachten nu koelt het ook flink af, afgelopen nacht was het 5 graden. Het voordeel daarvan is dat het lekker slaapt onder een dekbed. Een groot deel van het jaar is een dekbed te warm, maar nu niet meer.
De verwachtingen voor de komende week zijn droog, dus hopelijk blijft het droog nu. Wanneer de zon schijnt (en dat doet deze gelukkig weer meestal), warmt het nog redelijk op, maar bij bewolking blijft de temperatuur net onder de 20 graden steken.
Vanmorgen waren we even in de Superspar hier vlakbij. Daar hebben ze vaak een aantal Nederlandse producten. Dit keer hadden ze weer koffiemelk, dus voorlopig kan ik weer koffie met Nederlandse koffiemelk drinken. Ook hadden ze blikken erwtensoep van Gwoon. Dus vanmiddag hebben we bij de lunch een lekkere kop erwtensoep gegeten. De meeste ingrediënten van erwtensoep kun je hier ook wel kopen, maar wij vinden knolselderij redelijk essentieel en dat kent men hier niet. Daarom hebben we het nog niet zelf gemaakt alhier.
De komende weken worden de dagen nog steeds korter, over ruim 4 weken is het kortste dag hier. De temperaturen gaan vooral ’s nachts nog wat verder omlaag, maar hier in Pretoria vriest het meestal net niet. Op de boerderij in Bapsfontein (die 300 meter hoger ligt), vriest het echter vaak wel. We hebben nu daar nog maar 1 x nachtvorst gehad, maar dat zal de komende weken wel vaker gebeuren. Overdag loopt de temperatuur dan echter weer snel op tot meestal tegen de 20 graden. Binnen in huis of op kantoor warmt het echter niet meer op en blijft het vaak fris. Op kantoor heb ik een klein kacheltje om mijn benen en voeten een beetje warm te houden, thuis zitten we met een deken op de bank en hebben soms nog een kacheltje aan.
Over 3 weken gaan wij op vakantie naar Namibië. We hebben een individuele reis met een 4 x 4 Fortuner geboekt, waarbij we overnachten in lodges. We hoeven dus ’s avonds zelf geen eten te koken. Het is altijd een beetje afwachten hoe dat met glutenvrij gaat, maar we hebben via de reisorganisatie alle lodges vooraf geïnformeerd, dus hopelijk kunnen ze iets organiseren. De reis duurt in totaal 2 weken, waarbij we vanuit Windhoek naar het zuiden rijden en dan weer langs de kust terug naar het noorden. De laatste dagen zijn we dan in Etosha, een beroemd nationaal park in Namibië (https://etoshanationalpark.co.za/). Namibië is erg dun bevolkt, dus je moet wat beter plannen om eten en brandstof te kopen. Bij brandstof wordt aangeraden om te vullen bij de eerste mogelijkheid, wanneer de meter nog halfvol aangeeft. De week na de vakantie ga ik een paar dagen naar Kameroen, daar willen we ook zaken gaan opstarten. We zouden eerst een week naar Europa gaan, voor een vergadering, maar de vergadering is uitgesteld tot volgend jaar, dus gaan we voorlopig nog niet naar Nederland. Ons eerstvolgende bezoek is eind september/begin oktober gepland. Maar eerst komen de jongens nog in de tweede helft van augustus en gaan we weer een aantal dagen naar het Krugerpark.
Drukke weken met proefveldbezoeken
We zijn op dit moment net voor de oogst van de mais en het is daardoor druk met proefveldbezoek. Het eerste bezoek begon direct na onze vakantie in de Westkaap. We kwamen maandagavond terug thuis en dinsdagochtend ben ik vroeg vertrokken voor bezoek aan de proefvelden in het oostelijk teeltgebied van de mais. We verdelen de teeltgebieden van de mais in 3 gebieden: oost, west en irrigatie. Het oostelijk deel ontvangt normaalgesproken meer regen dan het westen en de irrigatie heeft ‘onbeperkt’ regen.
Deze eerste week waren er ook collega’s uit Europa en Zuid-Amerika present. Bovendien zou ik die week ook met een aantal van deze collega’s naar Zimbabwe gaan om onze partner SeedCo daar te bezoeken. Proefveldbezoek betekent over het algemeen veel rijden over soms slechte en/of onverharde wegen. De eerste dag zijn we via proefvelden in Bethlehem naar Vryheid gereden. De route was lang en het laatste deel van de route was over slechte wegen, terwijl het donker begon te worden. Er was veel vrachtverkeer en inhalen was vaak lastig. We waren dan ook blij dat we in het hotel kwamen. Die avond moesten we bij weinig licht eten, want tijdens het eten was het loadshedding en had men slechts een paar kleine lampjes aan. De volgende dag hebben we het proefveld in Vryheid bekeken, waarna ik met 2 collega’s koers zette terug naar het vliegveld in Johannesburg. Dat was een route van minimaal 4 uur, en uiteindelijk voerde de route ons bijna helemaal via lokale wegen naar Johannesburg. Ik gebruik eigenlijk altijd Google maps voor de route en over het algemeen gaat dat goed. Die avond zijn we dan van Johannesburg naar Harare gevlogen, Harare is de hoofdstad van Zimbabwe en hier is SeedCo gevestigd. Het is een vlucht van net geen 2 uur. Bij aankomst kun je als Europeaan tegen betaling (30 USD) een visum kopen. Je hoeft dus niet vooraf een visum te regelen. De enige uitzondering zijn de britten, zij betalen een dubbel tarief, als ex-kolonie.
In Zimbabwe hebben we op donderdag het station bekeken, en de diverse gewassen en proefvelden. De electriciteitsproblemen in Zimbabwe zijn nog groter dan in Zuid-Afrika. Hier is van 5 uur ’s ochtends to 9 uur ’s avonds geen elektriciteit. Het hotel had gelukkig een generator en daardoor hadden we er weinig last van. Door de slechte economie van Zimbabwe is er een gierende inflatie (>`100%) en bestaat er nauwelijks een lokale munt. Je kunt het best US dollars gebruiken om iets te betalen. Samen met Argentinië strijdt Zimbabwe momenteel om de eerste plaats voor hoogste inflatie. De wegen in Zimbabwe zijn over het algemeen ook slecht, wellicht nog slechter dan in Zuid-Afrika. Vrijdagmiddag zijn we dan teruggevlogen naar Zuid-Afrika en zijn mijn collega’s weer richting huis vertrokken.
De week erop hadden we weer een proefveldbezoek van de mais in het oostelijk deel van het land met onze verkoop mensen. En tegelijkertijd was er een bezoek van de zonnebloem proefvelden met de veredelaar uit Argentinië. Ik heb dus deels mais en deels zonnebloem proefvelden bekeken. Voor de zonnebloem zijn we ook meer richting westen getrokken. De terugweg naar huis ging dan deels over bijzonder slechte wegen. En het laatste deel van de zonnebloem proefvelden was ten noorden van Pretoria en bezochten we op zaterdagochtend. Daarbij reden we nog door een natuurreservaat, waarbij we een grote groep Marabou Stork (Ooievaars) zagen zitten.
De derde week stond in het teken van de irrigatie proefvelden. Dit gebied is voornamelijk geconcentreerd rond 2 grote rivieren, de Oranjerivier en de Vaalrivier. Deze komen samen in de Noordkaap en daar liggen dan ook al onze proefvelden in dit gebied. Het is een behoorlijke afstand vanaf Pretoria, dus terwijl we vertrokken rond 6 uur in de ochtend, kwamen we pas rond 2 uur bij het eerste proefveld aan. Vervolgens hebben we 5 proefvelden bezocht om maandag en dinsdag en hoefden we woensdag alleen maar terug te rijden naar huis. Dit kostte echter min of meer de hele dag, ook al omdat we via ons station in Potchefstroom wilden rijden. Normaalgesproken hebben in dit gebied de hoogste opbrengsten, tot 20 ton droge korrelmais per hectare. Maar dit jaar is alles anders. Door de vele loadshedding konden de boeren niet voldoende water geven en was de opbrengst slechts 50% van normaal. En dit bij gelijkblijvende kosten, dus deze boeren zullen hier geen winst maken. Dit gebied kenmerkt zicht trouwens ook door jaarrond teelt. In de zomer staat er mais, in de winter tarwe. Men oogst dus 2 x per jaar.
De vierde week hebben we dan proefvelden in het westen bezocht. Normaal is dit een droger klimaat en zijn de opbrengsten daardoor lager. Dit jaar is het echter niet overal droog en daardoor zijn de opbrengsten in sommige streken erg goed. We hebben hier in 3 dagen een redelijk aantal velden bezocht, en op vrijdag ben ik weer via Potchefstroom teruggereden. En in de hotels is het altijd een verrassing hoe het is met de loadshedding. Sommige hebben voorzieningen, andere nagenoeg niet. Inmiddels ben ik daaraan gewend en heb ik altijd een zaklamp bij me. En het avondeten is meestal een braai, die door mijn Zuid-Afrikaanse collega’s verzorgd wordt. En de hotels zijn soms prima, maar ook soms zeer fotogeniek. Het kamers in het hotel op woensdagvond waren fotogeniek. Het was helemaal antiek ingericht, en echt op zijn Engels. We konden er geen avondeten krijgen, dus we moesten naar het dorp op 12 km afstand. En hier aten we in een echt boerencafé. De eigenaresse was een vrouw van 74 die ook ons ontbijt verzorgde. En omdat er op dat moment geen elektriciteit was, zaten we bij kaarslicht te ontbijten. De route op donderdagmiddag/avond naar het hotel was uitputtend. Ik volgde mijn collega’s, ik had geen idee waar ik was en waar het hotel was. Maar de weg was bijzonder slecht, soms moest je door de berm rijden omdat de weg zelf te veel gaten bevatte. Mijn collega’s zijn daar meer aan gewend dan ik en op een gegeven moment was ik ze nagenoeg uit het oog verloren, terwijl het donker begon te worden. Ik zag nog wat lichtjes een kilometer voor mij, maar had geen idee of dit mijn collega was. Dus ik heb maar even gebeld om ze te laten stoppen. En gelukkig was inderdaad de auto voor mij een collega. De rest van de route heb ik hen verder kunnen volgen, maar bij aankomst was ik redelijk moe van deze inspannende route. Wel was ik een keer bijna de verkeerde weghelft opgereden (men rijdt hier links dus). Dat gebeurt me niet vaak meer, maar ik zag ineens auto’s op me afkomen en kon achteruit gelukkig weer terug. Het was een overzichtelijk punt en dat was natuurlijk mede de oorzaak.
Deze slechte wegen is wel iets waar ik mij soms over verbaas. Want het ene dorp ziet er redelijk opgeruimd uit, met redelijke wegen in het dorp zelf. Andere dorpen zijn echt chaos, met veel rommel langs de weg en enorme gaten in het wegdek. Dat ligt dus echt aan het lokale bestuur (en wellicht corruptie).
We hadden ook nog een bijzondere vondst op één van de velden, je kunt een maisplant ook gebruiken als steun voor een nest:
Het laatste veld tijdens deze tour had trouwens nog een bijzonder eind. We waren nog bezig met waarnemingen te doen, toen we een vliegtuigje dichterbij hoorden komen. Er wordt hier nog regelmatig gespoten met een vliegtuigje (in Nederland is dat al lang verboden vanwege de onnauwkeurigheid). En voor we het wisten was hij het veld waar wij bezig waren aan het spuiten, een paar voelden zelfs de druppels neerdalen (ikzelf rook alleen dat er wat gespoten was). We zijn daarop snel het veld uitgegaan, voor hij zijn volgende ronde zou spuiten. Onze auto’s stonden voor aan het veld, maar de piloot had er blijkbaar lak aan dat er mensen in het veld liepen. Hij kon ons zelfs zien staan (zo laag vloog hij over het veld), maar hij ging dus gewoon door. We zijn daarom maar gestopt en weggereden. We denken dat hij tegen het onkruid spoot, iets anders kunnen we ons niet voorstellen.
Op de weg terug zag ik ook nog een heleboel flamingo’s bij een meer. Het meer zag min of meer roze. Dit was vlak bij Bultfontein. Er zijn een paar plaatsen in Zuid-Afrika waar veel flamingo’s zitten, en dit is er dus één van.
Komende week is de laatste week van deze proefveldbezoeken. We gaan weer naar het westen, maar nu met verkoopmensen. En ik ga nog met wat collega’s naar sorghum proefvelden kijken. Daarna wordt het rustiger, terwijl we mogelijk komende week met de oogst van de mais gaan beginnen. De oogst van soya is al in volle gang en is wellicht snel afgelopen. Door omstandigheden heb ik geen soya proefvelden bekeken, behalve de velden op onze boerderijen zelf.
Dit betekent dan het einde van 5 drukke weken, met veel kilometers en veel hotelovernachtingen. Ik weet ook weer waarom we grote en stevige auto’s rijden, een normale auto zou dergelijke wegen niet zomaar overleven. We hebben tot nu toe maar 1 x een lekke band gehad (met alle auto’s samen). Ik sta er echt versteld van hoe probleemloos onze Toyota ’s deze wegen overleven. Het zijn niet de meest comfortabele auto’s, maar wel bijzonder stevig gebouwd.
Bezoek aan het Krugerpark, april 2023
In Zuid-Afrika is zowel 27 april als 1 mei een vrije dag (Freedom Day and Labour Day). Dit viel op een donderdag en maandag, dus bijna iedereen had een lang weekend vrij. Wij realiseerden ons dat pas eind Februari en besloten toen nog accommodatie in het Krugerpark te proberen te reserveren. Dit bleek vrij lastig, maar uiteindelijk konden we nog 3 nachten reserveren, van vrijdag tot maandag. De eerste nacht verbleven we in Lower Sabie Restcamp, de andere 2 nachten in Berg en Dal Restcamp. In Berg en Dal hadden we al eerder overnacht, in Lower Sabie nog niet.
We vertrokken die vrijdagochtend 28 april rond 6 uur vanaf ons huis in Pretoria. De reis verliep bijzonder vlot en net na 10 uur waren we bij Malelane Gate, de dichtstbijzijnde ingang voor ons van het Krugerpark. Hier was het echter druk, waardoor we bijna een half uur nodig hadden om binnen te komen.
Op de informatie over het Krugerpark hadden we al gelezen dat de weg van Lower Sabie naar Skukuza, langs de Sabie rivier, afgesloten was. Dit alles was het gevolg van de overstromingen eind januari (cycloon Fredy). Deze overstromingen hadden een aantal bruggen behoorlijk beschadigd en die moesten hersteld worden. Aangezien dit een belangrijke doorgangsweg in het park is, moesten we een behoorlijk eind omrijden om toch bij Lower Sabie te komen. Onderweg kwamen we de gebruikelijke dieren tegen, inclusief neushoorns. Helaas geen luipaarden, cheetahs of leeuwen. Echter dat veranderde op het laatste stuk. Hier zagen we 2 x leeuwen en een hyena.
De volgende ochtend hebben we een vroege safari gedaan (vertrek 6 uur), daarbij was het eerst nogal mistig en kon je maar weinig zien. Helaas zagen tijdens deze rondrit niet veel bijzonders, ook al werd het zicht steeds beter. Na het ontbijt bij ons huisje zijn we dan vertrokken naar Berg en Dal. Aangezien de hoofdweg afgesloten was, moesten we een lang stuk via zandwegen rijden. Ook nu kwamen we weer neushoorns en leeuwen tegen, maar geen luipaarden of cheetahs.
Onderweg kwamen we allerlei mooie vogels tegen, zoals bijvoorbeeld verschillende ooievaars. Ook de gewone ooievaar zoals in Nederland kom je trouwens soms tegen.
Ook een aantal andere vogels waren mooi om te zien (en dit zijn ze niet allemaal):
Na aankomst in Berg en Dal Restcamp gingen we, zoals iedere avond, weer braaien. Echter toen het vuur bijna klaar was, begon het te onweren en regenen en moesten we binnen het vlees in de pan bakken. Het regende en onweerde te hard om nog buiten te zijn.
De volgende ochtend was het weer droog en gingen we weer voor een vroege safari voor het ontbijt. Ook dit keer waren we niet bijzonder succesvol. Na het ontbijt hebben we weer een grotere ronde gemaakt, waarbij we via Pretoriuskop en Skukuza weer terug naar huis reden. Onderweg kwamen we bij ‘Lake Panic’ langs, een bird hide de bekend staat om de vele vogels. Hier hebben we onder andere de Malachite Kingfisher gezien van de foto hierboven. Ook de Pied Kingfisher hebben we gezien, alleen was deze een beetje ver weg. Je mag deze proberen te vinden op de foto hieronder:
En ook bij Lake Panic: een rood insect:
Wanneer je meer op de vogels gaat letten, zie je ook hoeveel verschillende soorten vogels er zijn. Zie ook de foto hieronder, met 3 grote vogels op 1 plaatje:
Ook zijn er vogels die het nijlpaard als plateau gebruiken:
Wat ook opviel deze keer is het aantal schildpadden dat we tegenkwamen (en dit zijn niet meerdere foto’s van 1 schildpad):
Bij Skukuza gaan we altijd op zoek naar reptielen en vleermuizen:
De laatste avond in Berg en Dal gingen we natuurlijk weer braaien. Even leek het weer te gaan regenen, maar gelukkig waren het deze keer maar een paar druppels en konden we gewoon braaien.
De volgende ochtend wilden we nog een safari richting Crocodile Bridge maken (dat kost ongeveer 2-3 uur), maar bij de auto kregen we een verassing, lekke band. De auto is uitgerust met een thuisbrenger, dus we moesten op zoek naar iemand die de band kon repareren, de rit naar huis (bijna 400 km) is te ver voor een thuisbrenger. Ik heb de band gewisseld en ben eerst in het kamp bij het tankstation gaan informeren. Het bleek dat we naar Malelane buiten het park moesten om de band te laten repareren. Gelukkig is dit niet erg ver, het kamp ligt dicht bij de poort. We zijn dus maar direct het park uitgegaan, het leek ons geen goed idee met een thuisbrenger over onverharde wegen te rijden. Zodoende waren we net na 8 uur al het park uit en op weg naar Malelane. Bij het tankstation vroeg ik waar de band kon worden gerepareerd. Het was namelijk een vrije dag in Zuid-Afrika, dus ik wist niet wat open was. Ze boden gelijk aan zelf de band te repareren en uiteindelijk deden ze dit kosteloos. Het gebeurde helemaal met de hand. Er zat een schroefje in de band, die eruit halen en het gat dichtmaken was genoeg om de band weer te kunnen gebruiken. Na het weer terugzetten van de normale band zijn we dan ook zonder problemen naar huis gereden, waar we net voor 1 uur aankwamen. Onderweg was het al druk, maar we hadden uiteindelijk weinig oponthoud. Dit gaf ons ook de tijd die middag nog een wandeling te maken, na bijna 4 dagen in de auto te hebben gezeten.
Hieronder nog een selectie uit de andere foto’s die we gemaakt hebben:
Waar we bij ons vorige bezoek in december medicatie voor malaria-preventie genomen hebben, deden we dat nu niet. Normaalgesproken is het in de winter niet nodig. We zitten nu net op de overgang naar de winter, dus het blijft altijd een vraagteken. De temperatuur was bij aankomst vrijdag en zaterdag nog ruim boven de 30 graden. Zondag en maandag was het iets frisser, maar nog altijd boven de 25 graden. We hebben ons echter goed ingesmeerd met deet (vooral ’s avonds) en in het huisje draaide de airco en hadden we een muggenstekker aan. We hebben geen muggen opgemerkt, maar dat zegt natuurlijk niet alles. De meningen over wel of geen malaria preventie lopen uiteen, ook al omdat de medicatie geen 100% preventie betekent. Gelukkig hebben we beide niet gereageerd op de medicatie en kunnen we wat dat betreft gewoon de medicatie gebruiken. Bij mijn bezoek aan Congo enkele weken geleden heb ik ook deze medicatie gebruikt. Je moet dan echter vrij lang medicatie slikken, je begint 1 of 2 dagen voor het bezoek en na afloop slik je nog 7 dagen door. Het is een vrij klein pilletje dat wij altijd na het avondeten innamen.
We hebben tijdens dit bezoek dus enkele keren neushoorns en leeuwen gezien, maar dit keer geen luipaarden of cheetahs. Vorig jaar waren we hetzelfde weekend ook in het Krugerpark en zagen we luipaarden en cheetahs, maar geen leeuwen. Er valt dus geen pijl op te trekken wat je ziet. Daar zijn wij inmiddels ook wel achter. Waar je iets ziet blijft ook een groot vraagteken. Op opeenvolgende dagen wil je wel eens hetzelfde dier tegenkomen op dezelfde plaats, maar dit gaat niet op over langere periodes.
En mocht je denken hoe we aan alle namen komen, we hebben een boekje met de meeste dieren in het Krugerpark (Animals of the greater Kruger). Dit is nodig ook onderweg, want internet heb je in een groot deel van het Krugerpark niet. Dan is een boekje op papier met foto’s toch erg handig.
Allerlei probleempjes hier
Vorige week waren we op vakantie. De laatste dag van onze vakantie hoorden we al dat er geen elektriciteit in onze wijk was (40% van Pretoria zat zonder stroom). De problemen waren zondagavond begonnen tijdens een onweersbui. Uiteindelijk bleek dat er een aantal elektriciteitsmasten omgewaaid waren. Dat deze omgewaaid waren, was niet zo verwonderlijk, wanneer je de foto’s ziet:
Op de derde foto is duidelijk te zien dat er dus een deel van het verstevigingstaal beneden ontbreekt. Dit was dus gestolen en de gemeente was hierover al in oktober 2022 geïnformeerd. Maar er was geen actie ondernomen, met tot gevolg dat nu 40% van Pretoria zonder stroom zat. Dit was zondagavond rond 9 uur gebeurd. Toen we maandagavond rond 10 uur thuis kwamen, was de stroom net terug in onze wijk. Een aantal andere wijken in Pretoria hebben echter nog tot donderdag geen stroom gehad. Voor ons is het minder een probleem, we hebben batterijen en een aantal zonnepanelen. Bovendien hebben we nu een solar geyser die ons water verwarmd. Onze koelkast en diepvriezer waren dus normaal blijven draaien en er was geen eten bedorven.
Het volgende probleem diende zich vrijdag aan. Er was een storing met de waterbassins ergens in Pretoria, niet lokaal, maar eigenlijk een storing die een groot deel van Pretoria trof. De bassins waren nog deels gevuld, maar er werd ons gewaarschuwd dat we zonder water zouden kunnen komen. Uiteindelijk gebeurde dat op zaterdagavond. Het probleem was zondagochtend rond 1 uur opgelost, maar dan moeten alle bassins nog weer gevuld worden. Wij horen nu van andere wijken dat ze water terug hebben, maar tot nu toe, het is nu zondagmiddag bijna 5 uur, is bij ons het water nog steeds niet terug. Voor ons drinkwater hebben we geen probleem, we hebben nog 4 x 20L water staan voor onze dispenser. We kunnen echter niet meer douchen, alleen het zwembad inspringen. Dat is nu 22 graden en dus een beetje fris. En gelukkig hebben we een zwembad, met het water daarvan kunnen we ons toilet in ieder geval doorspoelen. Maar voor de mensen die geen noodvoorzieningen hebben, is er niets geregeld. Normaal komen er dan tankauto’s met water, maar dit keer is er helemaal niets. Naar verwachting zou het water vanavond terug moeten komen, maar zoals alles hier, niets is zeker. En op dit moment van schrijven test ik weer de kranen en het water komt net terug. Dus gelukkig hebben we nu ook weer water. We zitten wel eens te denken om ook hier een noodvoorziening voor aan te leggen. Er zijn namelijk plaatsen waar ze soms dagen geen water hebben. Dit kost ongeveer Euro 1500 en dan krijg je een groot vat en een pompsysteem om de druk op te bouwen. Inmiddels heb ik alle kranen ontlucht, het kost even tijd om weer druk op te bouwen, maar het belangrijkst is dat we weer water hebben om te kunnen wassen en douchen vanavond.
Vakantie in Franschhoek en Cederberg (april 2023)
Met Pasen zijn er 2 vrije dagen (goede vrijdag en paasmaandag). Vorig jaar besloten we toen op het laatste moment om naar het Krugerpark te gaan, ook al omdat er slecht weer (regen) voorspeld werd in Pretoria. Voor dit jaar besloten we al ergens eind vorig jaar om een weekje naar de Westkaap te gaan. Ik was daar in Oktober 2022 in de wijnstreek (om tarweproefvelden te bekijken) en het leek mij een mooie omgeving voor wandelingen. Daarnaast is het ook in de buurt van de regio waar rooibos verbouwd wordt (Cederberg). Uiteindelijk hadden we dan ook 5 dagen een appartement in Franschhoek (dicht bij Stellenbosch) en 4 dagen in de Cederberg geboekt.
We vertrokken zaterdag 1 april (nee, het is geen grap) per vliegtuig vanaf OR Tambo naar Kaapstad. In Kaapstad hadden we een auto gehuurd bij Woodford. Toen we de auto wilden ophalen, stond er een rij van ongeveer 10 personen voor ons. Men hielp met 4 personen de klanten, maar desondanks duurde het een uur voor wij aan de beurt waren. En toen wij aan de beurt waren, bleek ook wel waarom. Ondanks de reservering was de auto die wij gereserveerd had, niet beschikbaar. En dat was dus bij ongeveer iedereen zo. Men bood mij eerst een auto met handschakeling aan (ik had een automaat besteld), maar uiteindelijk bleek deze ook niet beschikbaar. Bovendien wilde ik dan korting, want een automaat is duurder. Vervolgens kreeg ik een BMW1 aangeboden. Dit is een auto die erg laag bij de grond ligt, niet echt geschikt dus voor zandwegen. Omdat wij ook wel wilden wandelen in de bergen, leek mij dit niet echt een geschikte auto. En op deze auto kon ik geen korting krijgen, want deze was veel duurder in huur. Na ongeveer 10 minuten verder wachten bleek dat er net een auto binnenkwam die het type was dat wij gereserveerd hadden. Maar deze moest nog schoongemaakt worden. Uiteindelijk hadden we dus na ongeveer 2 uur de auto die wij gereserveerd hadden, en daarbij hadden ze geluk dat deze dus net binnenkwam. De auto zelf was prima, er stond nog maar 200 km op de teller, deze was dus gloednieuw (Mitsubishi ASX).
De bedoeling was eigenlijk om naar Franschhoek te rijden, boodschappen te doen en dan nog een stukje te wandelen. Inmiddels was het echter zo laat dat wandelen er niet meer inzat. Het appartement in Franschhoek was modern en goed geoutilleerd. Het enige nadeel was dat zowel de eetgelegenheid een bar met krukken was en er buiten ook alleen een hoge tafel met krukken stond. Je kon dus buiten ook alleen op een kruk zitten. Er was zelfs een batterij om de loadshedding periodes door te komen. Er was dan nog wat licht en WIFI en de TV bleven werken tijdens de uren zonder elektriciteit. Het enige nadeel aan deze batterij was de de inverter om de batterij op te laden nogal veel lawaai maakte (ventilator om te koelen). Die avond hadden we geen zin meer om te koken en hebben we in een restaurant aldaar gegeten. Het plaatsje was erg toeristisch en er waren volop eetgelegenheden.
Franschhoek is een dorp met veel wijngaarden, er is dan ook een wijntram waarmee je allerlei wijngaarden kunt bezoeken en wijn kunt proeven. Ons appartement lag op 200 meter van de vertrekplaats van deze wijntram. Wij hebben echter vooral gewandeld op de dagen dat we in Franschhoek waren. Het dorp wordt omgeven door bergen/heuvels en daar kun je prachtig wandelen.
De eerste dag (zondag) hebben we een lange wandeling in de buurt van de Bergrivier gemaakt. Wij gebruiken voor onze wandelingen vaak GPS wandelingen van Alltrails. In dit geval was de wandeling ‘Berg river – centre peak loop’ en omschreven als ‘gemiddeld’, met een afstand van 15 km en een hoogteverschil van ruim 500 meter. Echter niet alle paden van de GPS route klopten en uiteindelijk hebben we bijna 17 km gewandeld, met bijna 500 hoogtemeters. Het was behoorlijk warm, dus uiteindelijk waren we beiden behoorlijk moe aan het eind. De wandeling zelf en wat foto’s kun je op Strava vinden: https://www.strava.com/activities/8819112018. Hieronder ook wat foto’s van deze wandeling.
De volgende dag hebben we het wat rustiger aangedaan om te herstellen. De wandeling was ‘Duiwelskloof’, 8 km lang met een hoogteverschil van ruim 200 meter. Deze wandeling was in de buurt van Stellenbosch. De wandeling zelf en wat foto’s kun je weer op Strava vinden: https://www.strava.com/activities/8824771609. Hieronder weer wat foto’s van deze wandeling:
De derde dag hebben we weer een pittigere wandeling gepland. In dit geval gingen we hoger de bergen in, waarbij we op de top een uitzicht hebben op Franschhoek. We hoefden echter niet vanaf beneden naar boven te wandelen, maar reden met de auto eerst een deel van de Franschhoek pas op. Het uitzicht van boven op Franschhoek was geweldig:
Van deze wandeling kun je weer meer foto’s vinden op Strava: https://www.strava.com/activities/8830616620. En de foto’s ook hieronder:
De totale wandeling was rond de 10 km, met 700 hoogtemeters. Deze wandeling was ook populair, want we kwamen wat meer wandelaars tegen. Al deze wandelingen waren ook in nature reserves, en om te mogen wandelen moest je meestal een kleine vergoeding betalen. De eerste dag moest het via een link op de telefoon (er stond een bord met een barcode), de tweede en derde dag was er iemand bij de toegang van de reserve.
Na 3 dagen wandelen hadden we de vierde dag een rustdag ingepland. Bovendien zou het erg warm worden ( boven de 30 graden), dus wat minder geschikt ook om te wandelen. We besloten deze dag naar de kust te rijden, in dit geval de zuidkust bij Somerset West. Hier hebben we op het strand rondgelopen, daar was het niet zo druk:
Daarna zijn we nog naar Hermanus gereden. Daar waren we al eerder geweest, hier zijn de walvis rondvaarten. Nu was het echter geen walvis seizoen en hebben we ook geen walvis gezien. Vandaar zijn we via de Franschhoek pas teruggereden naar Franschhoek.
De volgende dag zijn we dan verhuisd naar de Cederberg. Dit is een afstand van ongeveer 250 km, oftewel ongeveer 3 uur rijden. Daarbij kom je door het Citrusdal, en zoals de naam al zegt zijn hier veel sinaasappelboomgaarden. De belangrijkste plaats in de Cederberg is Clanwilliam, maar ons chalet lag bij De Pakhuys, nog ruim een half uur buiten Clanwilliam, hoger in de bergen en min of meer in de middle of nowhere. Hier was een camping en ze hadden chalets, waarvan wij er dus één voor 4 dagen gehuurd hadden. Het huisje was nogal gedateerd, je kunt ook zeggen dat het ouwe zooi was. De ramen sloten deels niet goed meer en er zaten enorm veel muggen. We moesten dus ’s nachts de airco laten draaien, om de muggen op afstand te houden. De dag van aankomst was het 36 graden, en het gebied is enorm droog. Daarom wordt er ook rooibos geteeld. Dit gewas gedijt in deze omstandigheden goed en wordt dan ook uitsluitend in deze regio geteeld. We wilden graag rooibos zien, maar daarvoor waren we te laat, het was allemaal al geoogst.
Het huisje was dus gedateerd, met oud meubilair (sommigen noemen het wellicht antiek). Het ergste was echter dat er niets was voor de uren van loadshedding, zelfs geen kaarsen. We hadden gelukkig een zaklamp bij ons, want we hadden iedere avond een paar uur geen elektriciteit.
Op vrijdag hebben we ’s ochtends eerst op het terrein van de camping gewandeld. Het was behoorlijk druk op de camping, de camping werd veel gebruikt voor bouldering (rotsklimmen) en was enorm uitgestrekt. Onze wandeling, met wat foto’s, heb ik weer geregistreerd op Strava: https://www.strava.com/activities/8846678280. Na de middag hebben we dan nog een langere wandeling in de buurt gemaakt. Deze wandeling (Kliphuis campsite alternate loop) vertrok vanaf een andere camping in de buurt: https://www.strava.com/activities/8848206893. In totaal hebben we die dag dus 17 km gewandeld. De foto’s van die dag vind je ook hieronder:
Op zaterdag wilden we eigenlijk een wandeling maken in de buurt van onze eerdere wandeling de dag ervoor, maar deze was door een brand niet geopend en we moesten dus een alternatief verzinnen. Veel alternatieven waren er echter niet en we besloten daarom ook ons verblijf een dag in te korten en al op zondag terug naar Kaapstad te rijden. We wilden namelijk op maandag nog de Tafelberg op (het was al 2 x niet gelukt, door de weersomstandigheden). Daarmee hadden we op maandag meer tijd om de Tafelberg op te gaan, want onze terugvlucht was maandagavond. Op zaterdagochtend hebben we eerst boodschappen gedaan in Clanwilliam, waarna we op zaterdagmiddag weer een wandeling van Alltrails hebben gemaakt. In dit geval was het een wandeling langs rotsschilderingen van de oorspronkelijke bewoners van dit gebied (Sevilla Rock Art trail). Deze begon bij een padstal(afrikaans voor wegrestaurant: pad = weg, stal = restaurant/uitspanning) in de buurt en je moest weer een kleine vergoeding betalen om deze te mogen wandelen. Hieronder een impressie van allerlei tekeningen die we onderweg tegenkwamen:
De route is bovendien weer vastgelegd op Strava: https://www.strava.com/activities/8853708793. Daarna hebben we op de camping nog even gezocht naar rooibos, er zou namelijk ook op de camping rooibos staan, maar het veld was al leeg: https://www.strava.com/activities/8853955228.
Op zondagochtend zijn we dan weer vertrokken, terug naar Kaapstad. We hadden een kamer gereserveerd in Camps Bay, net ten zuiden van Kaapstad en dicht bij de plaats waar de kabelbaan de Tafelberg opgaat. We kwamen net na de middag aan en na een lunch op de kamer, hebben we nog een strandwandeling in Camps Bay gemaakt: https://www.strava.com/activities/8860212177. Hieronder ook wat foto’s van deze wandeling:
Die avond hebben we ook gegeten in een restaurant in Camps Bay (het is erg toeristisch hier). Aangezien het die dag prachtig weer was, besloten we al kaartjes voor de kabelbaan te kopen, zodat we ’s ochtends niet in de rij hoefden te staan om een kaartje te kopen. Bij de eerdere keren dat we bij de kabelbaan waren, was deze niet actief vanwege de harde wind. Nu leek het echter goed te komen. Die nacht echter regende het flink, maar gelukkig was er niet veel wind. Ons appartement was dicht bij de kabelbaan, maar te ver om te lopen. We hebben daarom Uber gebruikt voor vervoer naar de kabelbaan (Uber is betrouwbaar in Zuid Afrika), en ook voor vervoer terug. Het was nog bewolkt, maar we hoopten dat het zou opklaren, in ieder geval lag de Tafelberg zelf niet in de wolken. We waren net na 8 uur bij de kabelbaan en konden zo doorlopen en konden min of meer gelijk naar boven. Boven was het koud en door de bewolking viel het uitzicht wat tegen. Aan het eind klaarde het wat op gelukkig. We hebben er een wandeling gemaakt (maar niet vastgelegd op Strava). Hieronder wat foto’s van die ochtend op de Tafelberg:
In de loop van de ochtend zijn we weer met de kabelbaan omlaag gegaan, met Uber terug naar onze auto en vervolgens naar het centrum van Kaapstad gereden. Hier hebben we geluncht in een restaurant, waarna we naar het vliegveld zijn vertrokken. We waren hier erg vroeg, en ik heb geprobeerd om een eerdere vlucht te krijgen. Helaas was alles volgeboekt en moesten we nog een paar uur wachten op het vliegveld. Uiteindelijk waren we weer om ongeveer 10 uur die avond thuis in Pretoria. Ik kon mijn koffer uitpakken en gelijk weer inpakken, want de volgende ochtend ben ik al weer vroeg vertrokken voor proefveldbezoek (in dit geval mais). Een aantal buitenlandse collega’s waren die dag al aangekomen en samen met hen hebben we enkele dagen proefvelden bekeken.
Bij een volgend bezoek aan Kaapstad willen we natuurlijk de Tafelberg te voet beklimmen, maar door de gelimiteerde tijd hebben we dat dit keer niet gedaan.
Bezoek aan Kinshasa, DRC (eind maart)
Het is al weer een tijdje dat ik een bericht heb geschreven. De laatste tijd is het druk en ook de komende weken zijn er veel reizen. Eind maart ben ik een aantal dagen naar Kinshasa geweest. Via contacten in Wageningen zijn we in een project van een aantal Nederlandse bedrijven beland, dat door de Nederlandse overheid gesubsidieerd wordt. Het doel van het project is Kinshasa meer zelfvoorzienend te maken op het gebied van kippen en eieren. Wij zijn in dit project ingestapt voor het leveren van zaaizaad en teelt adviezen om het voer voor de kippen te produceren. Omdat het een Nederlands project is, ben ik er als Nederlander binnen Limagrain Afrika bij betrokken. De kick-off vond dus eind maart plaats in Kinshasa, de hoofdstad van de Democratische Republiek Congo. Vanuit Johannesburg is het ongeveer 4 uur vliegen, maar bijna alle directe vluchten vertrekken ’s nachts of komen ’s nachts aan. Ik ben dus al op zondagavond vertrokken en kwam rond middernacht in Kinshasa aan. Om het bezoek mogelijk te maken, moest ik eerder al een visum aanvragen bij de ambassade van de DRC hier in Pretoria. Volgens de papieren zou een eenmalig visum 300 rand (15 euro) kosten, maar ter plaatse bleek dat het maar liefst 2675 rand (135 euro) kostte. En ik kon mijn paspoort 2 weken later weer ophalen met het visum erin. Het visum aanvragen en ophalen gaf gelukkig niet veel complicaties, en de ambassade was op ongeveer 15 minuten rijden van ons huis.
Bij aankomst was er een zogenaamde ‘fixer’ die mij hielp bij alle formaliteiten (deze persoon werkte op het vliegveld en was een bekende van één van de organisatoren). Dat scheelde een hoop tijd, want ik was zo door alle controleposten heen en heb een paar rijen overgeslagen. Ook zorgde hij ervoor dat mijn koffer wat sneller uitgeleverd werd. Zodoende was ik nog niet al te laat in het hotel. Ik werd naar het hotel gebracht door Kuma. Hij is een Congolees, maar woont deels in Nederland en spreekt ook Nederlands.
De volgende ochtend hadden we pas om 9 uur ontbijt, maar niemand wist waar. Uiteindelijk was het nog een stukje later voor we ontbeten. En het wachten blijkt normaal te zijn. Tijd is een relatief begrip hier en meestal is iets veel later dan gepland. We hebben die dag een veld op 2 uur afstand van Kinshasa bezocht. Dit was om te zien of er geschikt land is om mais/soja te telen. En land is er voldoende, maar het wordt niet gebruikt. DRC importeert bijna al het voedsel, dit terwijl het één van de grootste landen in Afrika is. Zelfs het voer voor de kippen wordt grotendeels geïmporteerd. Onderweg zagen we om de haverklap auto’s en vrachtauto’s met pech stilstaan. Het wagenpark is enorm oud. We kwamen ook soms busjes tegen met Nederlandse teksten, deze zijn dus uit Nederland geïmporteerd. In vergelijking met Zuid-Afrika is dit land nog een aantal stappen terug, dit is echt een derde wereld land. Het huisvuil lag ook gewoon op straat, soms met grote bergen. Tegen de avond waren we uiteindelijk terug bij ons hotel en kwamen ook de rest van de mensen uit het project aan in Kinshasa. Vanuit Europa zijn er vluchten vanuit Parijs en Brussel.
Dinsdagochtend hebben we het kippenbedrijfje bezocht dat met behulp van een aantal Nederlanders al hier gerund wordt, waarna we naar het centrum van Kinshasa reden om een eerste onderlinge vergadering op de Nederlandse ambassade te hebben. De reis vanaf de boerderij aan de rand van Kinshasa naar het centrum was ongeveer 40 km lang, maar kostte ons 2 uur, door alle verkeersinfarcten in Kinshasa. Bovendien kreeg het busje met onze bagage een lekke band, waardoor onze bagage pas veel later in het hotel aankwam. We konden ons daarom pas na de vergadering opfrissen (het was warm en vochtig buiten). Die avond werden we dan ontvangen op de residentie van de Nederlandse ambassadeur voor een receptie, met ook gasten uit de DRC, inclusief een minister. De Nederlandse ambassadeur was echter niet aanwezig, die had een bijeenkomst in Nederland, maar zijn plaatsvervanger was er wel en met haar heb ik nog even gepraat. Ze kwam uit Friesland en woonde nu 2 jaar in Kinshasa. Verblijf hier wordt al zwaar betiteld en daardoor mag je er maximaal 3 jaar zitten.
Woensdag en donderdag was er dan een seminar met lokale gasten, mensen die geïnteresseerd waren om kippen te gaan houden (of al deden). Zij kregen van de Nederlandse deelnemers aan het project allerlei presentaties over hoe het aangepakt moet worden. Ik heb daarbij een presentatie over Limagrain en SeedCo, onze Afrikaanse partner, gehouden (in het Frans, want dat is de normale taal daar). En 2 van mijn collega’s van SeedCo hebben het meer technische deel voor hun rekening genomen.
Na de presentatie op donderdagochtend zijn we ook nog op bezoek geweest bij het landbouwkundig instituut aldaar. De hele staf was erbij aanwezig, maar er waren maar 2 mensen die voor ons belangrijk waren om te spreken.
Daarna moest ik al weer naar het vliegveld vertrekken, want mijn terugvlucht was donderdagavond. Vrijdag was er geen vlucht naar Johannesburg mogelijk en op zaterdag zouden we naar Kaapstad vertrekken voor een korte vakantie. De rit naar het vliegveld was een belevenis op zich. Het regende namelijk behoorlijk en daardoor stond een groot deel van de straten blank, soms tot 30 cm. We reden dus soms door het water naar het vliegveld en waren daar uiteindelijk nog ruim op tijd. Om te mogen vertrekken moest je trouwens nog eens 55 US dollar betalen. De fixer was er weer en heeft we weer geholpen soepel alle procedures te doorlopen. Na een lange wacht op het vliegveld (ik was vroeg) zijn we uiteindelijk rond tussen 20 en 21 uur opgestegen voor de terugvlucht naar Johannesburg. De tijd die op mijn oorspronkelijke ticket stond, klopte dus in het geheel niet, de vlucht was bijna 2 uur later dan op mijn ticket stond. Daardoor kwam ik pas na 1 uur aan in Johannesburg. Gelukkig ging daar alles snel. Ik had vooraf al een hotel geboekt op het vliegveld en uiteindelijk was ik rond 1.30 uur op mijn hotelkamer, voor een korte nacht. Het is niet veilig midden in de nacht naar huis te rijden, daarom heb ik in een hotel overnacht. Omdat ik vrijdag om 8 uur een vergadering had, ben ik echter al weer rond 7 uur vertrokken om naar huis te rijden (en ook daar te ontbijten). Op zaterdagochtend zijn we dan voor een korte vakantie in de buurt van Kaapstad vanaf OR Tambo (vliegveld Johannesburg) naar Kaapstad gevlogen. Maar daarover lees je in een volgend bericht meer.
Allerhande ‘probleempjes’ in Zuid-Afrika
Inmiddels zijn we weer 2 weken terug in Zuid-Afrika. De eerste week was het af en toe regenachtig, maar deze week is het vooral zonnig en warm. Bijna iedere dag komen we nu rond of boven de 30 graden en de zon schijnt meestal uitbundig. Het is oppassen, want je verbrand snel.
Ik heb al meermaals over de electriciteitsproblemen geschreven, maar deze week hebben we een nieuw dieptepunt bereikt. Vanaf vorig weekend zitten we continue in stage 6 loadshedding. Dat betekent dat er dus tot 6000 MW aan elektriciteit niet geleverd worden en we dus 8-12 uur per dag geen elektriciteit hebben. Het is de eerste keer dat we zo lang in stage 6 zijn en er is nog geen uitzicht op verbetering tot dit moment. Als klap op de vuurpijl is deze week de CEO van Eskom, de elektriciteitsproducent, per direct opgestapt. Hij had een interview gegeven waarin hij aangaf dat het onmogelijk is oplossingen te vinden, omdat de politiek zich direct met allerlei zaken bemoeid en er ministers zijn die belangen hebben die zorgen dat de problemen niet opgelost kunnen worden. Als interim CEO is nu de CFO aangesteld, deze werkt al 20 jaar bij Eskom en heeft nog niets van alle corruptie op kunnen lossen. Niet echt vertrouwenwekkend dus. En eigenlijk hebben we af en toe stage 7 en even zelfs stage 8, alleen communiceert men dat niet (stage 7 is 7000 MW niet geleverd). We hebben deze week 2 x net boven de 7000 MW gezeten. Het ergste is dat er geen zicht ik op verbetering, en normaalgesproken zijn er meer problemen in de winter dan in de zomer. Men heeft de noodtoestand uitgeroepen wegens de aanhoudende loadshedding, maar niemand verwacht eigenlijk dat dit iets gaat helpen. Het geeft de regering meer bevoegdheden, maar eigenlijk denkt men dat daar dan weer misbruik van gemaakt gaat worden.
Wanneer we de loadshedding vergelijken met voorgaande jaren, is er een enorme stijging in 2022 (verviervoudiging) en alleen januari 2023 had al meer loadshedding dan heel 2021. We hebben in 2023 nog geen enkele dag zonder loadshedding gehad. En het probleem is dat de rijken er niet zoveel last van hebben, die installeren zonnepanelen + batterijen of hebben een generator. Het zijn vooral de arme mensen die er last van hebben. En voor de bedrijven nemen de kosten enorm toe, waardoor sommigen ook failliet gaan of mensen moeten ontslaan. Bovendien is er nog een enorm risico. Er wordt veel voedsel geproduceerd met beregening, maar daarvoor heb je ook elektriciteit nodig. Wanneer er niet voldoende beregend wordt, wordt de productie lager en is er een risico op voedselschaarste (en stijgende prijzen). Sommige boeren hebben ook besloten minder uit te zaaien, zodat zij de overblijvende percelen voldoende kunnen beregenen. Het heeft dus enorme effecten, deze loadshedding, en niet alleen op de economie.
Deze week hebben we verder ook nog te maken met een onderbreking van de wateraanvoer. Er wordt gewerkt aan een hoofdaanvoerleiding van water naar onze gemeente een een deel van Johannesburg en daarvoor is eer onderbreking in de wateraanvoer van 30 uur. De reservoirs in de stad zijn wel vol, maar zaterdagochtend kwam er geen water meer uit de kraan (het werk was vrijdagochtend vroeg begonnen). Inmiddels is het bijna 17 uur en er lijkt weer een beetje water uit de kraan te komen, dus hopelijk hebben we snel genoeg druk.
Vorige week hebben we ook een solar geyser laten installeren. Wanneer we echt geen stroom meer hebben, hebben we nog altijd warm water door deze solar geyser. En wanneer het water niet voldoende warm is, kunnen we altijd nog electrisch bijverwarmen. Tot nu toe is het niet nodig, de temperatuur komt nu boven de 80 graden. Deze solar geyser heeft ook een eigen zonnepaneel en batterij, zodat deze ook zonder electriciteit kan functioneren.
Op het werk betalen we ons blauw aan diesel voor de stroomproductie. We proberen nu versneld een solar installatie te installeren, zodat we op deze kosten kunnen besparen.
En gisteren kwam dan ook nog het nieuws dat Zuid-Afrika op de grijze lijst voor witwassen in geplaatst. Het land doet niet genoeg om witwassen tegen te gaan. Wat de gevolgen daarvan precies zijn, weet men nog niet.
Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt, maar we konden daarna dus niet douchen. Gelukkig hebben we dan een zwembad waar we ons kunnen verfrissen. De watertemperatuur is 28 graden, dus lekker.
Goed om te weten is ook dat Zuid-Afrika nog steeds goede banden onderhoudt met Rusland en China. Er is zelfs sprake van een mogelijke top tussen deze 3 landen. De ANC wordt wel eens als een deels communistische partij gezien (en daar sprak de voormalige CEO van Eskom ook over in het interview). Zuid-Afrika roept wel op tot vrede, maar veroordeelt Rusland niet voor het binnenvallen van Oekraïne.
Bezoek aan Lesedi Cultural Village
We wilden deze zondag eigenlijk naar de grotten die bij de Magaliesberg liggen, maar deze waren door de vele regen van de afgelopen weken (200-300 mm) gesloten. Ook wilden we nog een keer kijken bij Lesedi Cultural Village, een soort permanente exhibitie van de lokale oorspronkelijke Afrikaanse culturen (lesedi.com), dus besloten we daarheen te gaan.
Bij binnenkomst werden we welkom geheten met zang en dans:
Bij dit dorpje waren een aantal winkeltjes, waar we even hebben rondgekeken. Om half twaalf was er een rondleiding (en dat wisten we) die ongeveer 2 uur duurde. Hierbij maakten we kennis met 5 van de volken die in Zuid-Afrika leven. We maakten kennis met de huizen en waar ze woonden, en aan het eind was er een dansvoorstelling van deze verschillende volken.
De rondleiding begon echter met een snelcursus trommelen. We leerden wat lokale melodieen op de trommel te slaan. Daarna gingen we naar verschillende kleine ‘dorpjes’ om kennis te maken met de huisjes en bewoners. Een indruk daarvan tref je hieronder aan:
Het laatste half uur van de voorstelling zaten we in een soort theater waar muziek en dans werd opgevoerd. Een indruk daarvan in de onderstaande video’s:
Na afloop zijn de gaan lunchen bij de Van Gaalen kaasmakerij (www.vangaalen.co.za), die daar niet ver vandaan was. Dit is een boerderij waar men (Goudse) kaas maakt, maar er is ook een restaurant en een winkeltje waar je de kaas kunt kopen, maar ook Nederlandse producten. Bovendien kun je op de boerderij wandelen en moutainbiken. Het weer was echter niet erg betrouwbaar, dus we hebben er alleen geluncht en zijn daarna terug naar huis gereden. Zowel Lesedi Cultural Village als de van Gaalen kaasmakerij liggen op ongeveer 1 uur rijden van ons huis in Pretoria.
3 weken kou in Nederland en daarna regen in Zuid-Afrika
Koen en Rinse zijn op vrijdag 13 januari terug naar Nederland gevlogen, en een week later kwamen wij ook al weer naar Nederland. Ik had 3 weken lang vergaderingen. De eerste week in Frankrijk, daarna 2 weken in Nederland.
Op zaterdag 21 januari kwamen we ’s morgens op Schiphol aan en zijn we met de trein naar Oldemarkt gereist. Tineke zou deze 3 weken bij pa en ma blijven slapen, terwijl ik vooral in hotels zou slapen. Het was even wennen aan de kou in Nederland, we hadden vrijdagavond voor vertrek nog even in ons zwembad gedobberd, de watertemperatuur was 30 graden.
Zondag hadden we voor de lunch met mijn zussen in Hilversum afgesproken. Hier bleek ook nog sneeuw te liggen. Hiervan heb ik dan ook maar even een foto gemaakt en naar mijn collega’s in Zuid-Afrika gestuurd, die de week erop ook naar Nederland kwamen voor het research congres in Amsterdam. De lunch was gezellig, wel kregen we te maken met nieuwe bedienend personeel, een robot.
Zondagavond ben ik al naar Schiphol gereisd, voor een vroege vlucht op maandagmorgen naar Frankrijk. Ik had de hele week vergaderingen en ben dan op vrijdagmiddag weer terug naar Nederland gevlogen.
Zaterdag was zowaar een vrije dag, maar zondagochtend ben ik al weer naar Schiphol gereisd om mijn collega’s op te vangen en gezamenlijk naar Rilland te reizen. Daar zouden we namelijk op maandag een rondleiding krijgen bij de vestiging van Limagrain. Vandaar zijn we maandagavond dan weer naar Amsterdam gereisd, want vanaf dinsdagmorgen hadden we daar ons jaarlijkse Research congres. Dit congres duurde tot donderdagavond,
Ik had mijn Zuid-Afrikaanse collega’s beloofd een rondleiding in Nederland te geven, en dit hebben we dan op vrijdag en zaterdag gedaan, na afloop van het congres. Daarvoor had ik wel onze auto nodig, maar het toeval wilde dat Paul vrijdagochtend naar Engeland vertrok naar zijn vriendin en vanaf Schiphol vloog. Ik ben dus met de trein naar Schiphol gereist en heb daar onze auto van Paul overgenomen en mijn collega’s weer bij het hotel opgepikt. Allereerst zijn we van Amsterdam naar Volendam gereden, vervolgens naar het strand bij Callantsoog en dan via de afsluitdijk naar Balk in Friesland. Daar hebben we in een authentiek dorpshotel geslapen en gegeten. Zaterdagochtend wilden we vervolgens eerst naar een tuincentrum in Lemmer, maar deze was nog gesloten. Daarom zijn we maar op de koffie gegaan bij pa, ma en Tineke in Oldemarkt. Voor de middag zijn we vervolgens in Kalenberg geweest (het andere Giethoorn) en vervolgens naar Schokland in de Noordoostpolder gereden om daar het museum te bekijken. Dat vond iedereen zeer indrukwekkend. Na een lunch van de Jumbo zijn we nog even bij de Intratuin in Lelystad geweest. Mijn collega Felix is een plantenliefhebber en hij kweekt zelf clivia’s. Clivia’s komen in het wild in Zuid-Afrika voor. We hebben daar dan ook nog 1 type clivia gevonden.
De avond brachten we door in Aalsmeer, in een hotel in het centrum. De volgende ochtend moesten Felix en Herman namelijk vroeg op Schiphol zijn voor de vlucht terug naar Zuid-Afrika. Mijn collega Isack bleef nog in Nederland, want hij zou ook nog aan de vergadering de week erop deelnemen. We hebben gegeten bij een Indiaas restaurant, en dat was erg lekker.
Zondagochtend vroeg heb ik Felix, Herman en Isack op Schiphol afgezet, Isack zou Amsterdam gaan verkennen, terwijl ik naar Oldemarkt ging om samen met Tineke, pa en ma naar Eindhoven te gaan naar onze jongens. Rinse was jarig geweest en wij wilden daar zijn verjaardag vieren.
Op zondagmiddag zijn we dan ook op bezoek geweest in Eindhoven en ’s avonds zijn we weer terug naar Oldemarkt gereden. Maandagochtend ben ik weer vroeg met de auto vertrokken naar Schiphol, ik moes Isack weer bij een hotel bij Schiphol oppikken en ook nog 2 andere collega’s uit Hongarije op het vliegveld zelf. Met zijn vieren zijn we dan naar Rilland gereden voor de volgende vergadering, die na de middag begon en tot woensdagavond duurde.
Donderdagochtend hebben we nog op kantoor in Rilland doorgebracht, donderdagmiddag zijn we weer naar Schiphol gereden, waar ik zowel Isack als een collega uit Argentinië heb afgezet., zij vlogen beide weer naar huis. Uiteindelijk was ik toen weer donderdag laat in de middag in Oldemarkt voor nog een klein dagje werken vanuit huis. Vrijdagmiddag zijn we naar Eindhoven gereden om samen met Rinse te eten en wat spullen daar achter te laten. Vrijdagavond zijn we met de auto naar Schiphol gereden. Wij sliepen in een hotel bij het vliegveld en Koen zou aankomen vanuit Engeland, waar hij de hele week geweest was voor zijn werk. Hij kon dan de auto van ons overnemen om naar huis te rijden.
Zaterdagochtend zijn we dan weer teruggevlogen naar Johannesburg. Bij aankomst zaterdagavond zagen we al dat het veel geregend had, bovendien hoorden we al dat het Krugerpark erg nat was. Vanaf donderdag tot zaterdag had het al bijna 90 mm geregend. De zondag bleek iets droger te zijn, maar maandag stonden de sluizen weer open en in totaal heeft het nu vanaf donderdag 130 mm geregend.
Gisteren hebben we even gewandeld na het avondeten, maar het was erg nat op de golfbaan, zie hieronder wat foto’s en 2 filmpjes.
Bezoek aan Pilanesberg met Koen en Rinse
Koen en Rinse waren nog een weekend in Zuid-Afrika en na bezoeken aan de Rietvlei en het Krugerpark, besloten we op zondag een naar Pilanesberg National Park te gaan. Dit park wordt vaak genoemd als het alternatief voor het Krugerpark dichterbij Johannesburg/Pretoria. Het is van ons huis ongeveer 2 uur rijden. Omdat het warm was, besloten we vroeg te vertrekken (5.30u) en het ontbijt en de lunch mee te nemen.
We kwamen rond half 8 in de buurt van het park, maar op een enorm brede en nagenoeg lege straat werden we staande gehouden door de politie, omdat we te hard gereden hadden. Je mocht hier maar 60 km/u, en we reden ruim 80. Ik kreeg een papier in handen met de hoogte van de boete (200 Rand, ongeveer 12 euro) en op het papier stond met de hand een rekeningnummer geschreven waarnaar ik het bedrag kon overmaken. Ik hoefde dus niet direct te betalen. Ik vond het een beetje vreemd, ook al omdat het nummer met de hand geschreven was en ik het verder niet kan controleren. Ik heb het geld maar betaald, maar ik denk achteraf dat ik de portemonnee van de politieagent gespekt heb. De politie staat dan ook bekend als erg corrupt. Ze vroeg nog naar mijn werk en ik vertelde dat ik in de landbouw werkte en we zaad verkochten. Ze wilde toen graag mijn telefoonnummer, want haar vader was boer en ze wilde eigenlijk stoppen als politieagent en ook boer worden. Ze kon dan meer informatie van mij krijgen. Ik heb mijn telefoonnummer gegeven, maar nooit meer iets gehoord.
Uiteindelijk waren we nog rond 7.45 u bij het park en konden we na het betalen van entreegeld naar binnen met de auto. Het aantal dieren wat we zagen was niet erg veel, en bovendien waren de wegen in het park erg slecht, het was vaak om de kuilen heenrijden. Er waren ook observatieplaatsen waar toiletten waren, en deze waren meestal bijzonder smerig. En hiermee wil men dan internationale toeristen trekken.
Er waren ook een aantal picknickplaatsen in het park en op 1 ervan besloten we te lunchen. Er was verder niemand en het hek dat rond de picknickplaats stond was niet erg solide meer. Maar we hebben er kunnen picknicken. Aan het eind liepen we nog even iets verder om van het uitzicht te genieten, waarbij Rinse ons attent maakte op een olifant, en de bleek aan onze kant van de omheining te staan, op ongeveer 30 meter afstand. We besloten toen maar direct terug naar de auto te gaan.
In het park is de big five aanwezig, maar hiervan hebben we alleen de leeuw, olifant en neushoorn gezien. De leeuwen lagen bovendien op een plateau achter hoog gras, en waren nauwelijks goed in beeld te krijgen. Neushoorns hebben we 3 x gezien, maar dus geen buffalo en luipaard.
Verder hebben we vooral veel vogels gezien, waaronder een aantal erg kleurrijke. Een impressie van alles vind je hieronder. Wat ons vooral bij is gebleven zijn vooral de slechte wegen in het park en de beroerde staat van het sanitair.