Direct na onze vakantie in Botswana/Namibië moest ik al weer naar Europa voor een mais bijeenkomst. Deze werd gehouden in Barcelona. Oorspronkelijk zou ik zondag vertrekken, maar de CEO van de Limagrain Groep kwam langs in Zuid-Afrika en daarvoor moest ik iets later vertrekken. Uiteindelijk ben ik op dinsdagavond met Air France naar Parijs gevlogen en vandaar op woensdagochtend naar Barcelona. Vervolgens met de taxi naar het hotel waar de bijeenkomst werd gehouden, waar ik uiteindelijk rond 11 uur was. En ik viel gelijk met de neus in de boter, want die middag was er gelijk een teambuilding activiteit aan het strand. En die won onze groep vervolgens ook nog. Het laatste onderdeel was een slot te openen. Dit was een speciaal slot, maar ik kende dit type slot van Oldemarkt, daar had ik dit al eens geopend en dit bleek uiteindelijk een fluitje van een cent. Men denkt nu dat ik een echte inbreker ben.
Donderdag waren er dan nog de hele dag vergaderingen, en ’s avonds was de afsluiting van deze bijeenkomst. Bij de bijeenkomst waren nog 6 andere collega’s uit Zuid-Afrika, en 2 uit de rest van Afrika. Zij waren de vrijdag vrij, maar ik had vrijdagochtend nog weer een vergadering. Mijn Zuid-Afrikaanse collega’s vertrokken naar Barcelona (de bijeenkomst was net buiten Barcelona in Sitges) voor wat sightseeing. Ik had voor ons allen een appartement vlakbij de Sagrada Familia gehuurd, en daar zouden we weer bij elkaar komen. Uiteindelijk was ik daar pas aan het einde van de middag. Zij hadden al een stuk van de buurt verkend, en die avond hebben we gezamenlijk in de buurt van de Sagrada Familia gegeten. Spanjaarden eten pas laat en dat bleek ook wel. Rond middernacht was het nog druk rond de kerk.
Op zaterdag zouden we naar Bazel vliegen, ik wilde namelijk graag dat zij ook eens een Limagrain station in Europa zouden zien en de werkwijzen aldaar. Dit station gebruikten we vanuit Nederland ook en ik had dat dan ook met mijn collega’s aldaar afgesproken. Holger is één van die collega’s en hij was ook in Barcelona. Ik was met hem samen terug naar het vliegveld gegaan (en ik ging vandaar met de taxi naar het appartement). Hij vloog vrijdagavond met Easyjet terug, terwijl wij met Vueling zaterdag rond de middag zouden vliegen. Toen ik in Barcelona was, melde Holger zich, zijn vlucht was geannuleerd en hij kon pas een andere vlucht bemachtigen op zondag (met Easyjet). Wij hadden genoeg ruimte in het appartement, zodat hij daar ook zou kunnen slapen, maar het liefst wilde hij toch zo snel mogelijk naar huis. Ik heb hem toen geholpen een andere vlucht te vinden. Dat was uiteindelijk naar Zurich op zaterdagochtend vroeg. Het lukte hem niet deze vlucht te betalen via zijn telefoon, dus uiteindelijk heb ik ook nog zijn ticket geboekt en betaald. Daar was hij erg blij mee en hopelijk krijgt hij zijn geld terug van Easyjet.
Onze reis naar Bazel verliep verder zonder problemen, en aldaar werden we opgewacht door Cristina, een andere collega aldaar. Wij konden van hen een busje lenen voor het vervoer, en daarnaast had ik nog een auto gehuurd, omdat we met totaal 9 mensen waren. We kwamen aan op het vliegveld van Bazel, maar dat ligt eigenlijk op Frans grondgebied, en Duitsland is ook vlakbij. Het Limagrain station ligt in Frankrijk, en ons hotel was in Duitsland. Dat laatste vooral vanwege de prijs. Hotels zijn goedkoper in Duitsland, en het eten ook. Ik had de auto aan de Zwitserse kant gehuurd, terwijl Cristina met haar busje aan de Franse kant van het vliegveld was. Het vliegveld is in tweeën gedeeld, een Franse en een Zwitserse kant. En het bleek nog omslachtig om met de auto van de ene naar de andere kant te rijden. Uiteindelijk moest ik eerst naar Bazel, wat ongeveer 5 km was, en dan de grens over en terugrijden naar het vliegveld voor de Franse kant. Die avond hebben we gegeten in een echt boeren café, het meest bijzondere is dat je alleen cash kon betalen, zoals we wel vaker hadden in Duitsland.
De volgende dag was zondag en zijn we samen met Holger het Schwarzwald ingereden. De hoogste berg in de buurt was de Belchen, bijna 1500 meter hoog. De laatste 2 kilometer kun je alleen met een kabelbaan of te voet afleggen. We zijn met de kabelbaan omhoog gegaan en wilden weer te voet afdalen. Toen we boven waren begon het echter te regenen. In het café boven hebben we daarom eerst wat gedronken, en natuurlijk Schwarzwalder Kirschtorte gegeten. Het regende nog steeds een beetje, maar toch besloot iedereen te voet naar beneden te gaan. Sommigen hadden een regenjas, anderen alleen een paraplu. Gelukkig is iedereen heelhuids en niet heel nat beneden gekomen. Daarna zijn we nog wezen eten in een zogenaamde Straussi. Dat is een boerderij die een beperkte tijd van het jaar als restaurantje fungeert. En zoals verwacht kon je daar natuurlijk ook alleen cash betalen.
De maandag en dinsdag stonden in het teken van het bezoek aan het station. De meesten vlogen dinsdagavond weer richting Afrika. Alleen mijn collega Admire vloog dinsdagochtend vroeg al naar Londen, zijn moeder woonde daar en dit was natuurlijk een uitgelezen moment om haar te bezoeken. Oorspronkelijk zou ik ook dinsdagavond via Parijs terugvliegen, maar Air France had een paar weken daarvoor mijn vlucht van Bazel naar Parijs geannuleerd. Zij boden mij de optie die ochtend al naar Parijs te vliegen, maar dan moest ik 10 uur wachten op het vliegveld van Parijs. Daarom had ik besloten pas op woensdagochtend terug te gaan, en wel via Amsterdam met de dagvlucht naar Johannesburg. Die dinsdag heb ik aan het eind van de middag iedereen dan ook op het vliegveld afgezet en bleef zelf nog een nachtje daar. Die avond was ook de wedstrijd Nederland – Roemenië en die kon ik dan ook nog zien, ik had tot dan nog geen enkele wedstrijd van het EK gezien. We hebben de wedstrijd bij Holger thuis bekeken, maar tijdens de wedstrijd kreeg ik een bericht van KLM dat mijn vlucht van Bazel naar Amsterdam was geannuleerd. Er was een bemanningslid ziek geworden en daardoor kon men geen passagiers meenemen (het vliegtuig was al in Bazel). Men had mij al snel omgeboekt, maar dit was pas op donderdag, met een ingewikkelde route via Amsterdam en Parijs. Ik heb nog gebeld met de KLM, maar alle vluchten naar Johannesburg bleken vol te zitten en daardoor kon is pas 1,5 dag later terugvliegen. Ik heb daardoor nog een extra nacht aldaar doorgebracht en ben uiteindelijk pas donderdag, via Amsterdam en dan Parijs naar Johannesburg teruggevlogen, waar ik vrijdagochtend aankwam. Uiteindelijk 2 dagen later dan oorspronkelijk de bedoeling was. Omdat deze annulering door KLM zo kort van tevoren was gebeurd, kon ik wel een claim indienen en uiteindelijk heb ik mijn extra kosten (hotel en eten) en een schadevergoeding ontvangen. Bij de schadevergoeding kun je kiezen tussen een cash bedrag van 600 euro of een voucher van 800 euro. Omdat ik regelmatig met KLM/AF vlieg, heb ik voor de voucher gekozen. Dat betekent dat mijn volgend bezoek aan Europa bijna gratis zal zijn. Uiteindelijk is iedereen veilig thuis gekomen.