We kijken naar uitbreiding van onze activiteiten in West-Afrika, samen met onze partner SeedCo. Daarom hebben we een bezoek aan Ivoorkust gepland, om te zien of we daar iets op kunnen starten. Ivoorkust was één van de rijkste landen van Afrika, maar een burgeroorlog 15 jaar geleden heeft deze positie verarmd. Inmiddels is het echter weer een stabiel en rustig land, daarom is er interesse van onze kant om te kijken wat we daar kunnen doen. Samen met enkele mensen van SeedCo hebben we dan dit land ook een week bezocht.
Reizen binnen Afrika kan gecompliceerd zijn, omdat er niet altijd goede verbindingen zijn. In dit geval was er wel een bijna directe vlucht naar Abidjan, maar deze was op zaterdag, en we hoefden pas op maandag in Abidjan te zijn. Daarom heb ik toch maar besloten via Addis Ababa te vliegen, dit is een stuk om, maar dan hoefde ik pas zondagavond laat weg. De vlucht naar Addis is niet bijzonder prettig, dat had ik de vorige keer al ervaren (bij mijn bezoek aan Congo-Brazzaville). Ten eerste is de vlucht maar 5 uur, en krijg je ook nog eerst een maaltijd, ten tweede is het maar een klein vliegtuig (737 max), die bovendien vol is, waardoor de plaatsen erg krap zijn. Het betekende dus dat de nacht erg kort was. In Addis moesten we bijna 4 uur wachten voor de vlucht naar Abidjan, waar we uiteindelijk maandag rond de middag aankwamen. We waren in totaal met 7 mensen op deze reis, en een aantal kwam pas ’s avonds aan. Dat betekende dat we die maandagmiddag in het hotel hebben doorgebracht.
Voor Ivoorkust moeten we een visum aanvragen, maar dat kan online en bij aankomst plakt men het visum in je paspoort. De afhandeling op het vliegveld ging erg vlot en was een groot verschil met wat ons overkwam in Pointe Noire (Congo-Brazzaville).
Voor de reis hadden we dit keer 2 auto’s met chauffeur ingehuurd. Na alle belevenissen in Congo-Brazzaville was het dit keer een aangename reis met goede chauffeurs en goede auto’s (Toyota Landcruiser Prado).
Op dinsdagochtend hadden we eerst een afspraak met een overheidsinstituut dat rassen test op hun geschiktheid voor Ivoorkust, dit was in Abidjan. Daarna zijn we richting noorden naar Yamoussoukro en vervolgens Bouaké gereden. Yamoussoukro is eigenlijk de hoofdstad van Ivoorkust, maar dat weten veel mensen niet. Onze volgende bestemming was Bouaké, waar we de volgende 3 nachten zouden verblijven. Deze plaats ligt ongeveer midden in het land en daar lag ook het instituut dat we wilden bezoeken AfricaRice. Deze hebben dan woensdag bezocht en daar hebben we veel informatie over rijst gekregen. Het doel van het bezoek was vooral mais en rijst. In deze regio wordt ook vrij veel rijst verbouwd.
‘S avonds hebben we gegeten bij een straattentje, hier werd het eten vers bereid.
Donderdag zijn we vroeg vertrokken om naar het noorden te rijden, waar meer mais wordt geteeld. We hebben hier weer een overheidsinstelling bezocht die vooral mais test (in Ferkessédougou). Daarna zijn we naar Korhogo gereden, dat iets westelijker ligt en ook een vliegveld heeft. Deze plaats zag er wat welvarender uit. Onderweg kwamen we ook behoorlijk wat maisvelden tegen. Over het algemeen kleine velden, echt commerciële maisteelt hebben we niet gezien, alleen suikerriet als commercieel gewas. We hebben geluncht in Korhogo en daarna moesten we nog terugrijden naar Bouaké, waar we uiteindelijk net voor het donker aankwamen. Omdat je hier in de tropen bent, is het licht van ongeveer 6 uur tot 18 uur.
Onze collega uit Frankrijk vloog vrijdagavond terug naar Parijs, dus vrijdag moesten we terugrijden naar Abidjan. We hadden echter voldoende tijd en daardoor konden we de basiliek in Yamoussoukro bezoeken. Deze is gebouwd door één van de vorige presidenten (van 1986 tot 1989) en is de grootste basiliek ter wereld. Deze is zelfs groter dan de Sint-Pieter in Vaticaanstad. Als je de president vraagt wat deze gekost heeft, zegt hij dat deze vrede heeft gebracht. Sommige bronnen zeggen dat de staatsschuld van Ivoorkust door de bouw van deze basiliek verdubbeld is.
Uiteindelijk waren we rond 18 uur weer bij het hotel en was onze Franse collega op tijd voor zijn vlucht terug naar Parijs. De rest vloog pas zaterdag terug naar de diverse bestemmingen. Ikzelf ben terug ook weer via Addis gegaan, en uiteindelijk was ik om 4 uur in de zondagochtend (!) terug in Johannesburg. Omdat je op die tijd niet de straat opgaat, heb ik maar eerst koffie gedronken en ontbeten op het vliegveld. Uiteindelijk was ik dan rond half zeven thuis, met weer een ultrakorte nacht slaap.
Wat opviel is dat we totaal geen wild hebben gezien, slechts een paar kleine vogels. Ik had verwacht dat we toch meer wild zouden zien. Het land heeft enorme mogelijkheden, maar ook nog een lange weg te gaan. Het wegennetwerk is echter zeer goed. Van zuid naar noord is de weg prima, veel beter dan ik verwacht had. Het weer viel ook alleszins mee. Het was ’s nachts net boven de 20 graden en overdag meestal 28-30 graden. Meestal was het bewolkt, maar soms ook was er een beetje zon. We hebben ook een paar druppels regen gehad. Het grote verschil is de luchtvochtigheid, die was hoog en dat betekende ook dat op de meeste plaatsen airconditioning draaide. In verband met muggen en malaria is dat ook maar goed ook. Ikzelf heb preventief ook malariatabletten ingenomen, maar dat is geen 100% garantie. Al met al was het een interessant bezoek en hebben we veel kunnen opsteken.
Wie meer over Ivoorkust wil lezen, dit is de Wikipedia pagina: https://nl.wikipedia.org/wiki/Ivoorkust?variant=zh-cn