Na een paar weken in Zuid-Afrika gaan we uitkijken naar een geschikte auto voor Tineke. Tot nu toe kon zij zich slechts binnen de Estate te voet verplaatsen, omdat Louis de auto meenam naar zijn werk. Er zijn diverse websites voor tweedehands auto’s en na het selecteren van 3 auto’s hebben we op zaterdagmorgen 3 garages bezocht. Bij de eerste garage was er een Mazda CX-5 te koop, helaas was deze op dat moment niet aanwezig en konden we geen proefrit maken. Bij de tweede garage stond er een Toyota RAV4, maar de verkoper kon niets vertellen over de historie van de auto. De derde garage was een Ford dealer die een nog bijna nieuwe Ford Kuga had. Uiteindelijk bleek dat de auto van de advertentie al verkocht was, maar hij had nog een tweetal demo-auto’s uit 2020 staan. Na een proefrit besloten we deze auto te kopen (bouwjaar 2020, 11.000 km op de teller).
Op maandag heb ik dit aan de verkoper verteld en uiteindelijk hebben we de zaterdag erop de auto op kunnen halen. Gedurende de week heb ik geld vanuit Nederland naar Zuid-Afrika gebracht (via een intermediair, de banken vragen hier veel geld voor). Na controle door de ontvangende bank (of het geen witwassen is), heb ik uiteindelijk op donderdag de auto betaald.
Het probleem dat zich vervolgens aandient is de registratie van de auto op onze naam. Daarvoor moeten wij als buitenlanders eerst een ’traffic register number’ krijgen. Hiervoor moet je naar een kantoor om dit nummer aan te vragen, na overlegging van allerlei documenten (het is overigens gratis). Omdat we echter nog in lockdown level 3 zitten, is dit kantoor echter gesloten en kunnen we dit nummer niet aanvragen. Daarvoor moet Zuid-Afrika eerst terug naar level 1. Er zijn wegen om toch hieraan te komen (betalen), maar we proberen het via de officiele weg te regelen. Op dit moment hebben we daarover nog geen duidelijkheid.
De dealer is ons echter zeer behulpzaam en laat de auto-registratie voorlopig op zijn naam staan. Deze was sowieso nog geldig tot 28 februari en daarna mag deze nog 21 dagen verlopen zijn. Mochten we dan nog geen oplossing hebben, dan gaan we op een tijdelijke registratie van de garage rijden.
Tineke had nog nooit links en in een automaat gereden. We hebben dus een aantal keren geoefend binnen en buiten de wijk en op donderdag 18 februari heeft ze een echte rijles van een uur gehad met een instructeur. Deze heeft haar goedgekeurd om in Zuid-Afrika te rijden (dit is niet verplicht). Op zaterdag heeft ze dan voor het eerst alleen in de auto (naar de kapper) gereden.
Vorige week (21 februari) zag ik een schroef in de linker voorband van de auto zitten, toen Tineke weg reed. Ik dacht dat deze er helemaal in zat, want ik kon deze niet verwijderen. Ik ben daarom op zaterdag 27 februari langs een bandenservice gereden, om de band te laten repareren. Toen de band eraf was, bleek dat er geen schroef meer in zat. Blijkbaar was het alleen de kop van de schroef geweest en was deze bij het rijden al verdwenen. De bandenservice was heel aardig en het heeft me dus uiteindelijk niets gekost.
De auto rijdt prima, alleen hebben we nog geen e-tag voor de toll. Ik heb deze afgelopen week besteld en we hopen deze dan komende week binnen te krijgen op ons nieuwe adres. Op dit moment zorgen we er nog voor dat we tolwegen vermijden. Dit is goed te doen, want de tolwegen zijn over het algemeen alleen de snelwegen en lokaal heb je die niet altijd nodig. In Zuid-afrika is deels een automatisch tolsysteem rond de grote steden (Pretoria, Johannesburg) naast tolpoortjes op de grote doorgaande routes. We begrijpen inmiddels dat driekwart van de Zuidafrikanen nooit tol betaald, maar daar willen wij niet aan meedoen.
Het heeft even geduurd, maar vandaag is dan toch de e-toll badge bezorgd. Vanaf nu kunnen we dus ook tolwegen rijden. Deze e-tag moet achter de voorruit bevestigd worden en dat zou het moeten werken. En daar zijn we in Nederland nu al jaren over aan het discussiëren: automatische tolheffing.
Het voordeel van deze e-tag is dat je ook bij de echte tolstations een aparte laan heb waar je meestal direct door kunt rijden. Er staan nogal eens lange rijen en die vermijd je op deze manier. Vooral de weg naar het Krugerpark is berucht om de wachttijden bij de tolpoorten.