Normaalgesproken wordt het in April al droog en blijft het grotendeels droog tot september/oktober. Helaas is dat dit jaar niet zo. Vorige weekend viel er hier ongeveer 85 mm regen, maar het is jullie vast niet ontgaan dat er in de buurt van Durban heel erg veel meer regen is gevallen en het daar overstromingen heeft veroorzaakt. Inmiddels zijn er al meer dan 400 doden geborgen. Om het even in perspectief te plaatsen, het heeft daar op plaatsen in de eerste 10 dagen van April 450 mm geregend, waarvan meer dan de helft in 2 dagen. Overstromingen komen daar vaker voor, maar dit soort hoeveelheden regen is extreem. Vorige week hadden we dus een geheel verregend weekend. Toen ik op maandagavond de weersvoorspelling voor het paasweekend zag, zag het er naar uit dat er weer een nat en koud weekend zou worden. Normaalgesproken warmt de zon hier alles op, maar bij regen blijft de temperatuur steken op 14 graden (en dat zonder kachel). We besloten daarom naar een warmere plaats te gaan, en wel het Krugerpark. Ook daar werd wat regen voorspeld, maar de temperatuur is daar meestal 5 gaden of meer hoger. We konden nog een lodge in Marloth Park reserveren voor 2 nachten (zaterdag-maandag). Marloth Park ligt tegen het Krugerpark aan en we kenden het verder niet, maar hadden het wel op de borden zien staan. Ook heb ik die avond nog toegang tot het Krugerpark gereserveerd. Het aantal bezoekers per poort is beperkt (per tijdslot) en als het vol is, kun je niet meer naar binnen. Vooral de toegang voor zondag we al bijna vol, dus het was goed dat ik deze reservering had gemaakt.
Op zaterdag zijn we om ongeveer 7 uur vertrokken en kwamen we na een vlotte reis rond 11 uur bij Malelane Gate aan. Hier konden we probleemloos naar binnen en vanaf daar zijn we door het park richting Pretoriuskop gereden. Hier gaan we de volgende keer logeren en we waren er nog nooit geweest. Onderweg begon het helaas te regenen en de rest van de dag heeft het geregend, meestal licht, maar soms iets harder. De temperatuur was rond de 20 graden. We reden eerst nog over onverharde weg, maar we zijn daarna alleen nog maar over verharde wegen gereden. Door de regen was het dieren spotten niet echt eenvoudig, maar we hebben toch nog redelijk wat dieren gezien, echter geen bijzondere.
Rond 17 uur reden we het park weer uit over Crocodile Bridge en reden we naar Marloth Park. Dit bleek een afgesloten park met allerlei huizen, lodges, hotels en B&B te zijn. Op dit terrein liepen wilde dieren los rond, we zagen impala, wildebeest, kudu, … Zondag hoorden we dat er ook 3 leeuwen los rondlopen, maar die kwamen alleen ’s nachts in actie. Tussen de bomen stonden allerlei huizen, waaronder ook onze lodge. Onze lodge (Needles Lodge) had 8 kamers en een grote ruimte met zitjes, tafels, etc… Normaalgesproken zit men altijd buiten, met een grote braaiplek en een zwembad, maar door de regen zat iedereen binnen. De maaltijd werd gezamenlijk gebruikt en bestond uit een 3-gangen menu. We hadden vooraf opgegeven dat Tineke glutenintolerant is en dat ging over het algemeen goed. Wel moesten we het af en toe even vermelden. De kamers waren verder goed en het gezamenlijk eten was onderhoudend. De eerste avond zaten we bij een moeder en dochter uit Potchefstroom. De dochter was onderwijzeres op een openbare school op het platteland vlakbij Potchefstroom. Als je hoort onder welke omstandigheden zij les moeten geven, schrik je toch. Ze hebben geen elektriciteit en water (de rekeningen zijn te lang niet betaald door de overheid). De klasgrootte is rond de 50 kinderen per klas. Ze brengen al deze zaken wel eens onder de aandacht van de overheid, dan komt er iemand kijken en gebeurt er verder niets. Het schoolsysteem is ook apart. Ze werken hier met grade 1 tot 12. Met grade 12 heb je de middelbare school gehaald, zeg maar. Als iemand te weinig punten haalt om naar de volgende grade te gaan, blijft hij of zij zitten. Maar dit kan maar 1 keer. Het gevolg is dat er mensen uiteindelijk is grade 11 of 12 komen die nog niet kunnen lezen of schrijven. En haar oudste leerlingen waren 23 jaar, dat zijn dus geen kinderen meer. Een typische les voor haar is 45 minuten. De eerste 30 minuten is ze bezig de klas rustig te krijgen, dan kan ze nog 15 minuten proberen de lesstof bij te brengen. Doordat er geen elektriciteit is, moeten de kinderen met het licht van hun mobiele telefoon soms de examenpapieren lezen (want die hebben ze vaak wel). En anders moet ze zelf inspringen met het licht van haar mobiel.
De rest van de tafel was een groep Indische mensen (die al lang in Zuid-Afrika wonen) en jaarlijks met de Pasen met elkaar op stap gaan. Van een van hen kwam het voorstel dat Elon Musk in plaats van Twitter te willen kopen, hij het geld aan het Zuid-Afrikaanse onderwijs schenkt, hij is tenslotte geboren in Zuid-Afrika.
Zondagochtend wilden we vroeg vertrekken, maar door de regen besloten we om 6 uur op te staan en rond half zeven te vertrekken. De rit naar de poort van het park is dan nog ongeveer een half uur. Uiteindelijk waren we rond 10 over zeven bij de poort. Hier stond een lange rij van auto’s die niet naar binnen mochten, maar wij konden met onze reservering vrij snel doorrijden en om vijf voor half acht waren we uiteindelijk door de poort.
Door de regen bleven we vooral op de verharde wegen in het park. Het bleek ook dat een groot deel van de onverharde wegen afgezet waren. We zijn richting noorden gereden, tot uiteindelijk Satara camp, waar we de lunch gebruikt hebben. Vandaar zijn we weer via een deels iets andere weg teruggereden en uiteindelijk waren we rond 17.15 uur weer bij de uitgang van het park.
De dieren die we onderweg gezien hebben (de foto’s staan aan het eind van dit bericht):
Vogels: grootwitreiger, marabou stork (ooievaar), yellow-billed stork (ooievaar), witte ooievaar, kori bustard (dit is de grootste vliegende vogel), martial eagle, white-backed en lappet-faced vulture (2 giersoorten), spotted eagle-owl (uil) en yellow-billed hornbill. Ze staan allemaal op één van de foto’s, probeer ze maar te vinden. De lappet-faced vulture (gier) is de lastigste, denk ik. Ook de visarend hebben we wel gezien, maar we konden geen foto maken op dat moment.
Lopende dieren: zebra, giraf, wildebeest (gnoe), olifant, impala, krokodil, baviaan, vervet aap, nijlpaard, buffalo, leeuw, kudu. Helaas geen luipaarden of neushoorns dit keer. Wel was de ontmoeting met de leeuwen speciaal. Het toeval wilde dat deze 3 leeuwinnen met 5 jongen over de weg op ons aan kwamen lopen (en we waren de eerste in de rij). Erachter was een enorme stoet auto’s, maar wij zaten op de eerste rang, omdat we vooraan stonden. De leeuwen liepen rustig langs onze auto verder en daardoor konden we enkele close-up foto’s van hen maken. Helaas regende het op dat moment en kun je op een paar foto’s de regendruppels op de lens zien.
Dan nog de vraag welk dier je het meest ziet: dat is de impala. Daarom staat deze ook bijna nooit op de foto, die zien we voortdurend. Hij wordt ook wel het fastfood van het Krugerpark genoemd. En als je zijn kont ziet, begrijp je ook waarom:
Al met al was het weer een geslaagd bezoek aan het Krugerpark.
De volgende ochtend (paasmaandag) regende het nog steeds, daarom zijn we na het ontbijt maar weer richting Pretoria vertrokken. We kwamen daar net na de middag aan met zon en een temperatuur net boven de 20 graden. Daardoor hebben we toch nog even een wandeling in de game reserve kunnen maken. Het was alleen erg nat en het was uitkijken om niet uit te glijden.
Volgend weekend en daarna krijgen we bezoekers (collega’s) uit Europa om naar de proefvelden alhier te kijken. Het is de eerste keer sinds COVID dat we zoveel bezoekers kunnen en mogen ontvangen.