Afgelopen winter hadden Koen en Rinse al besloten met de kerst weer naar Zuid-Afrika te komen. Ze wilden dan weer graag naar het Krugerpark en wij hebben daar nooit bezwaar tegen. Dit keer wilden ze helemaal naar het noorden van het park rijden.. We wilden graag een groter huisje huren in de diverse kampen, maar deze zijn niet vaak beschikbaar en vaak ver van tevoren volgeboekt. Toen ik in Augustus deze huisjes wilde boeken, had ik niet veel keuze, maar uiteindelijk werd het 2 nachten in ‘Berg en Dal’, 2 nachten in Letaba en 2 nachten in Punda Maria. Dit laatste kamp is het meest noordelijke kamp en ligt vrij dicht bij de grens met Zimbabwe en Mozambique.
We vertrokken op 29 december om 5.45 uur van huis en waren voor 10 uur bij Malelane gate en net na 10 uur in het park. We hebben de rest van de dag rondgereden en hebben wel redelijk wat dieren gezien. Het meest opmerkelijke was dat we veel neushoorns hebben gezien. Tot nu toe hadden we slechts af en toe een neushoorn gezien, maar deze middag hebben we er meer dan 10 gezien. Ze lagen bijna allemaal in de schaduw, want het was warm, ruim boven de 30 graden. Een aantal lagen zelfs aan de rand van de weg.
Qua tijd moet je altijd opletten op tijd bij het kamp te zijn, want de poort gaat op een bepaalde tijd dicht en dan kom je er alleen met moeite nog in.
Omdat het warm is, zie je meeste dieren ’s ochtends vroeg. We besloten dan ook om 5 uur op te staan en eerst rond te gaan rijden en dan pas te gaan ontbijten. Tijdens de rit voor het ontbijt hebben we al een aantal dieren gespot, waaronder 4 van de big five. Na het ontbijt zijn we verder gaan rondrijden en rond 10 uur hadden we ook een luipaard gezien, waarmee onze big five al compleet was. Dat was de snelste ooit voor ons. Wel moet ik daarbij zeggen dat de leeuwen tot dat moment niet erg goed zichtbaar waren, ze lagen onder een struik in het gras en waren moeilijk op de foto te krijgen. Maar dat is later wel goedgemaakt.
We zijn ook steeds meer op vogels gaan letten en er zitten prachtige vogels in het Krugerpark. Een paar voorbeelden vind je hieronder:
Ons tweede kamp was Letaba. Dit kamp ligt net boven het midden van het park en was het beste park waar we verbleven hebben. We waren hier ook tijdens de jaarwisseling (en met Koens verjaardag dus ook). Op de avond van de jaarwisseling hebben we in het restaurant gegeten (meestal braaiden we, ieder huisje heeft zijn eigen braai (barbeque)). We zagen daar zwaluwen rondvliegen en opeens was er daar een genet (soort kat) die een zwaluw te grazen nam en deze oppeuzelde.
De volgende ochtend zijn we weer om 5 uur opgestaan (het was nieuwjaar) en weer een tocht voor het ontbijt gemaakt. We waren vlakbij de Letaba rivier en de brug is altijd een mooi punt om naar dieren te kijken. Een andere bezoeker had hier een luipaard gespot, maar deze was erg ver weg. Het was zoeken met verrekijker en zoomlenzen van de camera’s. Maar we hadden veel geluk. Het luipaard sprong de rivier over en we waren in staat dit op beeld vast te leggen.
Op weg van Letaba naar Punda Maria hadden we ook weer veel geluk. Eerst kwamen we een leeuw pal naast de weg tegen en later die dag liep er een cheetah vlak bij de weg.
Bij de rit van Letaba naar Punda Maria passeerden we trouwens ook de Steenbokskeerkring. Dit is het draaipunt van de zon midden zomer. Omdat we nog dicht bij de langste dag zitten, betekende dit ook dat de zon rond 12 uur bijna recht boven ons stond. Het was 89.7 graden om precies te zijn. Voor de liefhebber hier wat meer informatie van wikipedia: De Steenbokskeerkring markeert de hoogste breedtegraad op het zuidelijk halfrond waarop de zon in het zenit kan staan, recht boven het aardoppervlak. Dit gebeurt elk jaar rond 21 december en luidt het begin van de zuidelijke astronomische zomer in. Als gevolg van variaties in de obliquiteit van de Aarde verschuift de Steenbokskeerkring door de eeuwen heen, in een cyclus van ongeveer 41.000 jaar. De Steenbokskeerkring zal zich de komende 9800 jaar zeer langzaam naar het noorden verplaatsen totdat hij rond het jaar 11800 n.Chr. op ongeveer 22,6° zuiderbreedte ligt. Tijdens het laatste maximum, zo’n 10700 jaar geleden, lag de Steenbokskeerkring op 24,4° zuiderbreedte.
De laatste 2 nachten hebben we in Punda Maria geslapen, het meest noordelijke normale restcamp van het park. Dit was met stip het slechtste park waar we verbleven hebben. Omdat we in Zuid-Afrika veel load-shedding hebben (periodes met geen elektriciteit), hebben alle kampen generators om dan stroom op te wekken. Bij Punda Maria hing er een briefje dat men problemen had met de generator en er dan geen stroom was. Het huisje was erg gedateerd en veel werkte niet meer goed of niet. Omdat het erg warm is, is er ook air conditioning, maar deze was erg oud en erg lawaaiig (en werkt dus niet tijdens loadshedding). Op zich zou dat wellicht niet zo’n probleem zijn, maar er komt ook malaria voor in het park en airconditioning houdt de muggen weg. We zijn daarom trouwens wel als extra bescherming ook malaria-tabletten gaan slikken. Dat hoeft hier niet via de dokter, maar deze kun je direct bij de apotheek (na een vragenlijst ingevuld te hebben) verkrijgen. Ook smeren we ons ook steeds uitgebreid in met Deet. Duidelijk is dat we niet snel naar dit kamp terug zullen gaan.
We wilden ook de laatste avond in het restaurant aldaar eten en hadden daarvoor ’s ochtends al gereserveerd. Het was loadshedding van 17-19 uur, maar men zei niets dat er dan geen eten was. Toen we om 18 uur kwamen, kon je echter alleen sandwiches krijgen en niets anders. Er zat niets anders op dan tot 19 uur te wachten en dan te gaan eten.
De laatste volle dag in het park zijn we helemaal naar het noorden en de grens met Zimbabwe en Mozambique gereden (Crooks corner view point). Vanaf dit punt kijk je over de Limpopo rivier en zit je bij het drielandenpunt, zie ook de kaart hieronder.
Dicht bij de view point was ook een picnic plaats en daar hebben we geluncht.
We waren die dag eerst voor het ontbijt wezen rondrijden en toen hebben we ook nog papegaaien gezien. We wisten dat deze in het noorden zaten en hadden dus geluk deze ook te zien. Ze vlogen echter snel weg en we hebben ze later nooit meer gezien.
Koen en Rinse wilden vooral wilde honden en een cheetah zien. Beide is dus gelukt, de cheetah staat eerder in het blog, de wilde hond staat hieronder. We hebben er slechts een paar gezien, en die lagen in het lange gras bij een struik.
De laatste dag hebben we bij Punda Maria het park verlaten (het was ook een poort) en zijn we buitenlangs naar huis gereden. Dit was nog een route die ongeveer 6 uur netto in beslag nam. Deels is het landelijk gebied en dan voel je je echt meer in Afrika. Maar de laatste paar honderd kilometer is over de N1, de weg van Pretoria naar Zimbabwe. Daar was het erg druk, omdat iedereen vakantie heeft. Elk tolstation gaf daarbij enig oponthoud. Het eerste deel van de weg was maar tweebaans, maar dichter bij Pretoria komende werd het vierbaans.
Al met al was het een erg geslaagd bezoek en er worden al weer plannen gesmeed om in de winter weer te gaan (winter in Zuid-Afrika). Dan is het minder warm, ’s ochtends zelf koud vaak. En dan hoef je ook niet bezorgd te zijn om de malaria.
In totaal hebben we samen ongeveer 10.000 foto’s gemaakt (!). Hieronder vind je een kleine selektie van de beste foto’s (bijna 200).