Na de week doorgebracht te hebben in Namibië, moest ik de week erna voor vergaderingen in Clermont-Ferrand zijn. Ik vertrok daarmee op zondagavond al weer via Parijs naar Clermont-Ferrand. Na de nachtvlucht naar Parijs, kon ik na enkele uren naar Clermont-Ferrand vliegen. Vliegveld Clermont-Ferrand had in het verleden vele bestemmingen, inclusief Amsterdam, maar tegenwoordig kun je eigenlijk alleen nog maar naar Parijs vliegen, en dat ook nog maar 3x per dag. Het alternatief is naar Lyon te vliegen, en vandaar is het met de auto nog 2 uur rijden. Een ander alternatief is de trein, maar dan moet je eerst naar het centrum van Parijs en dan is het nog ruim 3 uur met de trein. Bovendien had ik van mijn Franse collega’s gehoord dat de directe trein naar Clermont-Ferrand vaak problemen heeft (vertragingen). De week ervoor had de trein een oponthoud van 10 uur gehad, en de passagiers hadden in die tijd geen eten en drinken gehad en de verwarming werkte ook niet.
We hadden deze hele week vergaderingen, van maandagmiddag tot vrijdagochtend. Meestal begonnen we om 8 uur en eindigden we om 18 uur, en soms nog later. Daarover valt verder weinig spectaculairs te melden. We sliepen in een hotel in Riom, een plaats dicht bij Clermont-Ferrand en dichterbij de plaats waar we vergaderden. Op woensdagochtend werd ik om 6 uur wakker van luid gestommel en ik hoorde wat geschreeuw. Bij het ontbijt hoorde ik wat er aan de hand was geweest. Er had een mevrouw ‘help help’ geroepen (maar dan in het Frans). Ze bleek opgesloten te zitten in de badkamer. Het personeel heeft haar dan kunnen bevrijden. Wij vroegen ons wel af hoe dat kon, want er zat helemaal geen slot op de badkamerdeur.
Op vrijdag zou ik ’s middags weer terugreizen naar Parijs en vandaar ’s avonds terug naar Johannesburg vliegen. Omdat er geen vluchten op dat tijdstip waren, zou ik met de trein gaan. Omdat de directe trein zoveel problemen gaf, had ik besloten via Lyon naar Parijs te reizen. Dat betende in dit geval met de gewone trein van Riom naar Lyon en vandaar met de HSL direct naar het vliegveld. Dat bespaarde mij dan bovendien het met de metro reizen in Parijs. Wel duurde de reis langer dan de directe trein naar Parijs. Omdat mijn vlucht pas om 21.15 uur zou gaan, kon ik om 14 uur met de trein vertrekken en was ik om 19 uur op het vliegveld. Maar 2 weken voor vertrek kreeg ik opeens door dat de vlucht eerder zou vertrekken, 20.40 uur, dus werd mijn aansluiting wel een beetje krap. Ik besloot daarom een eerdere trein te boeken. Dat betekende vertrek om 12 uur, maar wel een langere wachttijd in Lyon. Daarmee zou ik dan om 18 uur aankomen op het vliegveld. En uiteindelijk bleek het allemaal prima te werken. De treinen reden op tijd en ik was ruim op tijd op het vliegveld. Wel was het druk, zowel in de treinen als op het station in Lyon. De vlucht terug verliep prima en we kwamen zelf 40 minuten te vroeg aan in Johannesburg. Dus ik begreep ook niet helemaal waarom de vertrektijd vervroegd was, want de aankomsttijd was nooit veranderd. Wel is het zo dat Air France nog steeds om Niger heen vliegt, terwijl alle andere maatschappijen gewoon midden over Niger vliegen. Dit betekent dat de vliegtijd naar Johannesburg met Air France altijd 30 minuten tot een uur langer is. Op zaterdagochtend was ik dan ook al om 10 uur weer thuis.