Afgelopen week hadden we weer te maken met loadshedding. Zoals ik al eens eerder vermeld heb, worden ons deel van Pretoria uitgezonderd van loadshedding, omdat het ‘substation’ waar wij stroom van ontvangen (Wapadrand) in te slechte staat is om elke keer uit en aan te schakelen. We hebben dus normaal geen loadshedding, ook al is het afgekondigd. De hele week hadden we te maken met loadshedding, op een gegeven moment zelfs stage 4 en er was zelfs even sprake van dat we naar stage 8 zouden gaan. Dat zou betekenen dat je 12 uur per dag geen stroom hebt.
Eerder deze week hadden we al weer te maken met een onderbreking van het water,, maar dat was gelukkig snel opgelost. Echter op dinsdagavond rond 22 uur viel de elektriciteit toch uit. Het bleek dat de bliksem was ingeslagen op een stroomleiding waarvan wij van afhankelijk zijn. Gelukkig hebben we dus een batterij die ons van stroom blijft voorzien. De reparatie van de leiding duurde echter lang, pas op woensdagavond rond half 8 was de stroom terug. Onze batterij had het lang volgehouden, tot ongeveer een uur voor de stroom terug kwam. Dit komt omdat we inmiddels een tweede batterij hebben, maar meer dan 20 uur kunnen we het dan nog niet uithouden. Ik denk er inmiddels over ook 1 of 2 zonnepanelen te laten installeren, zodat de batterijen weer bijgeladen kunnen worden. Ik weet echter niet of dat zo mogelijk is. Wel weet ik dat terugleveren aan het net moeilijkheden geeft, Eskom, de enige stroomleverancier, ontmoedigt dit door extra heffingen op te leggen. Zo kom je dus nooit van de elektriciteitsproblemen af.
Deze week was ik een paar dagen in Stellenbosch voor een congres en ook daar hadden we te maken met loadshedding. Het hotel waar het congres plaatsvond had een generator, maar op een gegeven moment viel die ook uit en hadden we dus gedwongen pauze. Bovendien hadden we een aantal presentaties via Teams en viel de verbinding daardoor soms weg. Je leert ermee om te gaan, maar handig is het niet.