Auteur: Louis Vlaswinkel

Het blijft fascinerend naar de dieren op zoek te gaan in het Krugerpark. We besloten daarom maar weer eens een lang weekend naar het Krugerpark te gaan (vrijdag-zondag). Omdat ik echter voor mijn werk daar nog in de buurt moest zijn (mais bekijken die daar op het veld stond), vertrokken we donderdagochtend al en sliepen we in de buurt van het Krugerpark, zodat we vrijdag ’s ochtends al bijtijds het park in konden. We sliepen in een klein hotel in Komatipoort, dat op de grens met Mozambique ligt. Vandaar is het nog slechts 10 km tot de crocodile bridge poort van het Krugerpark.

In het hotel kregen we ook gelijk weer te maken met loadshedding. Eerst was er ’s avonds geen elektriciteit, vervolgens was er ’s ochtends vroeg ook geen elektriciteit. In het hotel was er wel een aggregaat, maar ’s ochtends was er opeens toch een stroom, en wat erger was, ook geen water. We konden ons dus niet wassen/douchen. Ook was er geen cappuccino, alleen gewone koffie. Het bleek dat er een kabel van de watervoorziening gestolen was, waardoor we geen water hadden. Dit gebeurt dus regelmatig en dan heb je na de loadshedding vervolgens geen water en/of geen stroom. En als het tegenzit ook geen mobiele verbindingen meer, want daar wordt er ook van alles gestolen.

We vertrokken net na 8 uur bij het hotel en waren 15 minuten later al door de poort. En binnen 10 minuten zagen we de eerste 2 leeuwen, een mannetje en vrouwtje. We hebben die eerste dag vrij veel gezien, maar van de big five geen luipaard en neushoorn. Later op de middag zagen we nog eens 3 jonge leeuwen, in een rivierbedding op een rots liggend/staand.

We sliepen in Skukuza, dat is het grootste en centrale kamp in het Krugerpark. We hadden dit keer een 3-persoons huisje, met kleine keuken en braai. We hebben dan ook die avond gebraaid.

Ook hier is er loadshedding, dus midden in de nacht viel al onze stroom, inclusief de airco, uit. We hadden besloten om bij opening van de poort (half zes) het park in te gaan. Gelukkig was de stroom terug om 5 uur, zodat we toch nog eerst een kop thee konden drinken. We wilden eerst een paar uur rondrijden en dan terug naar het huisje voor het ontbijt.

De route die we reden was uit een boek gehaald, Kruger routes. Dit boek hebben we onlangs gekocht om wat meer info over de wegen in het Krugerpark te krijgen. En deze route bleek uiteindelijk een succes.

Het eerste uur zagen we 2 mannetjes leeuwen vlak aan de weg liggen, we misten ze bijna, omdat ze zo dicht aan de weg lagen. We waren de enigen op die plek, dus hebben even rustig kunnen kijken. Vervolgens reden we voor de koffie naar Afsaal, een ander kamp. Echter op de weg er naartoe kwamen we achtereenvolgens een luipaard, wilde honden en southern ground hornbill tegen. Het luipaard lag in de zon aan de rand van de rivierbedding. Het was vrij ver weg, maar met het blote oog zag ik iets (maar ik wist niet wat) en vervolgens bevestigde Tineke met de verrekijker dat het een luipaard was. De wilde honden hebben we maar zeer kort gezien, ze verdwenen snel in de bosjes.

Na de koffie zijn we teruggereden naar ons huisje en hebben daar ontbeten. De rest van de dag hebben we verder rondgereden, we zijn ook naar een plek gereden waar we eerder een neushoorn hadden gezien, maar daar was dit keer geen enkel dier te bekennen. Waarschijnlijk was het toch te warm en te droog, het was die zaterdag 38 graden!

We hebben weer even thee gedronken bij ons huisje ’s middags en zijn aan het eind van de dag nog even naar een bird hide gereden dicht bij Skukuza (Lake Panic). Hier zaten allemaal vogelaars met lange en dure lenzen op een rij (iedere lens kost naar schatting tussen de 1000 en 2000 euro, dus zonder camera nog). We zagen hier een ijsvogeltje, maar konden niet erg dichtbij komen door alle mensen die er al zaten.

Vanwege het succes van het vroege vertrek besloten we op zondag weer om half zes te vertrekken. We moesten daarna naar huis rijden, dus het zou een lange rit worden. We reden eerst naar een bekende plaats om dieren te spotten (Transport dam), maar de oogst viel hier een beetje tegen. We zijn vervolgens weer richting Afsaal gereden voor de koffie en we hadden geluk. Eerst kwamen we 3 cheetahs tegen en vervolgens ook nog een luipaard. Het luipaard was wellicht dezelfde dan de dag ervoor, maar hij liep nu vlak langs de weg tussen de struiken. Het was echter dicht bij de spotplaats van gisteren en waren de enigen die deze gezien hebben.

Na de koffie reden we over zandwegen richting crocodile bridge, daar zouden we het park uitgaan en de terugweg aanvaarden. Ons geluk was nog niet op. Eerst zagen we nog een aantal southern ground hornbills, daarna kwamen we eerst 2 rennende neushoorns tegen, die we niet goed op de foto kregen, omdat ze voortdurend achter de bosjes zaten, en daarna ook nog eens 3 overstekende neushoorns. Deze kwamen wel goed op de foto. En of dat nog niet genoeg was, kwamen we ook nog een groep rustende wilde honden tegen. Daarna reden we richting verharde weg, maar opeens lag er rechts een stukje van de weg het kadaver van een dode mannetjes leeuw. Het stonk vreselijk. En op 100 meter daarvan lag een leeuwin in de struiken de wacht te houden (denken we). We hoorden ook nog over een luipaard verderop, maar hebben deze niet gezien, ook al omdat er mensen lang op dezelfde plaats bleven staan (met zicht), zonder anderen ook een blik te gunnen.

Daarmee was voor ons de koek wel op, maar we hadden een prima weekend en veel dieren gespot.

De terugweg was vooral warm, in het Krugerpark was het deels bewolkt en rond de 30 graden, thuis in Pretoria was het 34 graden. En de weersverwachting is nu elke dag tot rond de 35 graden. Men praatte op de radio vanochtend over een hittegolf (maar ik weet niet wat de definitie daarvan is).

En trouwens, we hebben nog steeds loadshedding (al merken we daar thuis niet veel van). We zijn nu in stage 3 beland, in ieder geval tot donderdag. De loadshedding die we nu beleven is extreem. Het houdt al weken aan en de zwaarte is ongekend. Dit is nog niet eerder voorgekomen. Er zijn ook plaatsen waar de watervoorziening een probleem wordt. Door de loadshedding kan men de bassins niet genoeg vullen (pompen draaien niet lang genoeg) en is er watertekort. Dit is onder andere het geval in Potchefstroom. De eigenlijke oorzaak is echter het gebrek aan onderhoud, waardoor er veel pompen defect zijn. En dit is ook de voornaamste oorzaak van alle loadshedding perikelen.

Hieronder een impressie van de dieren die we gezien hebben. Let ook op de saddle-billed stork, die hebben we nog niet zo vaak gezien. Vaker zien we de yellow-billed stork, die ook wel op de foto’s staat. Van de buffel hebben we kuddes met honderden dieren gezien. Ze staken 2 x de weg over om naar het water te gaan. En dan sta je gewoon even te wachten. Hetzelfde trouwens bij olifanten, die laat je liever ook met rust. We stonden eens stil voor een groepje olifanten langs de weg en er probeerden toch wat auto’s langs te gaan. Ze werden bijna achterna gezeten door een jonge olifant. Ook zagen we een aantal visarenden, deze vogel hadden we tijdens onze laatste bezoeken gemist. De cheetahs blijft bijzonder, het is pas de tweede keer dat we met eigen ogen cheetahs in het park zien.

Ons volgende uitstapje is een lang weekend Drakensbergen, we gaan naar Didima Camp bij Cathedral Peak. Hier zijn mooie wandelingen en we willen daar graag 1 of 2 wandelingen doen. Maar dat hangt ook van het weer af, want daar is het weer niet zo betrouwbaar (bergen). We gaan daar het eerste weekend van november heen, een weekend later vliegen we naar Nederland voor een bezoek van 2 weken (met een aantal feestjes).

Kruger Sep22 002

Kruger Sep22 003

Kruger Sep22 004

Kruger Sep22 007

Kruger Sep22 009

Kruger Sep22 012

Kruger Sep22 013

Kruger Sep22 017

Kruger Sep22 021

Kruger Sep22 022

Kruger Sep22 024

Kruger Sep22 025

Kruger Sep22 026

Kruger Sep22 027

Kruger Sep22 029

Kruger Sep22 048

Kruger Sep22 033

Kruger Sep22 051

Kruger Sep22 053

Kruger Sep22 036

Kruger Sep22 056

Kruger Sep22 058

Kruger Sep22 037

Kruger Sep22 060

Kruger Sep22 064

Kruger Sep22 040

Kruger Sep22 068

Kruger Sep22 071

Kruger Sep22 043

Kruger Sep22 077

« ‹ van 5 › »

De temperaturen bereiken hier al weer zomerse waarden. De maand september kenmerkt zich tot nu toe door zon en hoge temperaturen. Van de 24 verstreken dagen kwam bij 16 dagen de maximum temperatuur boven de 30 graden uit. Slechts 3 dagen werd het geen 25 graden (met maximum was dan rond de 24 graden). In de nacht kan het nog wel afkoelen, maar meestal blijft de minimum temperatuur al boven de 10 graden.

Afgelopen maandag kwam er een koufront op ons af (zo vertelde het weerbericht). Dit koufront betekent dan dat de maximum temperatuur ‘maar’ 24 graden is. Er was ook een kans op regen en dat hebben we inderdaad gehad, maar liefst 0.25 mm.

Wandelen doen we dan ook meestal ’s ochtends vroeg (8 uur), rond 11 uur is het al erg warm en bovendien heeft de zon al weer veel kracht.

Het grootste probleem hier is nog steeds de loadshedding, waarover mijn vorige bericht ook al ging. We hadden de hele week te maken met loadshedding, vaak stage 6 (met 8-10 uur per dag geen elektriciteit). Inmiddels zijn we vanmorgen teruggeschaald naar stage 5 en men hoopt begin volgende week terug te schalen naar stage 4 en dan 3. Maar niets is zeker hier. Wanneer er weer ergens een storing is, kan het zo weer stage 6 zijn.

Vanwege de loadshedding problemen is de president direct na de uitvaart van Koningin Elisabeth (waar hij natuurlijk aanwezig was) teruggevlogen naar Zuid-Afrika, net of hij de problemen kan oplossen. Sinds we hier wonen wordt er al beloofd dat de loadshedding opgelost wordt, maar sindsdien is de situatie alleen nog maar verslechterd. Nu heeft men besloten van private partijen elektriciteit te kopen, maar liefst 1000 MWH (er zijn grote bedrijven die hun eigen elektriciteit opwekken). Maar het tekort is veel groter, tussen de 10 en 15.000 MWH. Van alle centrales is ongeveer 3-4.000 MWH in gepland onderhoud, maar op dit moment is meer dan 15.000 MWH in storing. En wanneer dit boven de 16.000 MWH komt, dan weet men nog niet wat te doen, want dan is zelfs stage 8 niet meer voldoende. En wanneer men niet op tijd afschakelt, dan valt het hele netwerk stil en kost het meer dan een week om alles weer op te starten.

De oorzaak van alle problemen is vooral het gebrek aan onderhoud en de ouderdom van de meeste kolencentrales. Er wordt ook gesproken van corruptie en sabotage. Feit is dat de laatste 30 jaar maar 1 nieuwe centrale geopend is, terwijl het stroomverbruik vertigvoudigd is. En men laat nog steeds geen particuliere zonnepanelen toe die kunnen bijdragen aan de energieproductie (maar dat is maar een klein deel van de oplossing natuurlijk).

De stroomprijzen zijn hier trouwens een stuk lager dan in Nederland. Begin van het jaar betaalden wen ongeveer 15 eurocent per KWH, inmiddels is dat gestegen naar 16 eurocent! Wel moeten we hier vooraf betalen (zogenaamd prepaid) aan de gemeente.

Ik begreep dat de elektriciteitscrisis in Zuid-Afrika zelfs door het NOS vermeld werd vorig weekend. Hier worden er ook veel grappen over gemaakt, vooral over ESKOM, de enige nationale energieleverancier. Zo zag ik ook onderstaand filmpje in het NOS artikel. Je moet daarbij weten dat stage 7 nog nooit voorgekomen is, het hoogste stadium dat we hebben gehad is tot nu toe 6.

https://nos.nl/l/2314824

Ook ons als bedrijf kost het handenvol geld op dit moment. Zonder stroom kunnen we niet draaien, dus in tijden van loadshedding produceren we onze eigen elektriciteit met behulp van een aggregaat. En dat doen de meeste bedrijven. Dat kost veel geld per dag en de eerste bedrijven dreigen daardoor nu om te vallen. Bovendien is het heel slecht voor de Zuid-Afrikaanse economie, in plaats van de verwachte groei, denkt men nu dat de economie zal krimpen dit kwartaal.

Ook veroorzaakt loadshedding chaos in het verkeer. Het betekent namelijk ook dat tijdens de uren van loadshedding de stoplichten niet werken en dat loopt het verkeer op vele plaatsen volkomen vast, zeker in grote steden als Pretoria en Johannesburg. Voor mij van en naar het werk valt het gelukkig mee, ik heb maar 4 stoplichten te passeren, en het zijn niet de drukste. Bovendien vallen deze ook onder hetzelfde regime als bij ons thuis, vanwege de slechte staat van het substation is er geen loadshedding.

Voor degene die het artikel van de NOS niet gezien heeft, hieronder de link:

https://nos.nl/artikel/2445021-stroomtekorten-zuid-afrika-nemen-toe-hoogste-alarmfase-afgekondigd

Voor de geïnteresseerden hieronder een uitleg over het waarom van de loadshedding (wel in het Engels):

Real reason behind load-shedding in South Africa

By MyBroadband

South Africa has experienced load-shedding since 2007 because the country failed to build new power stations to keep up with economic growth and replace ageing generation plants. Between 1961 and 1991, Eskom completed 14 new power stations with an installed capacity of 35,804MW. Over the next 30 years, between 1991 and 2021, Eskom only completed one new power station, Majuba, with an installed capacity of 4,110MW. Construction of Medupi and Kusile, with a combined installed capacity of 9,564MW, began in 2007, but these power plants are still not fully operational. Design faults, corruption, and mismanagement delayed the completion of these important stations. Eskom’s new management is addressing these challenges, but it is taking much longer than expected. Deputy President David Mabuza said in September 2020 that load-shedding would be “sorted once the Medupi power plant is incorporated into the grid”. He also said the Medupi power station would be completed in 2020, while Kusile will be completed by 2023. Fast forward nine months and South Africa is still dogged by load-shedding, and Medupi is still not functioning optimally. The completion of Kusile has also been delayed again. Eskom has committed to completing the Kusile power station within the 2024/25 financial year – 18 years after construction began. The government’s lack of planning, and Eskom’s inability to complete Medupi and Kusile as initially planned, is costing the country dearly.

Voor meer details over loadshedding vond ik ook onderstaande fact sheet. Om het even duidelijk te maken, loadshedding is niet iets van de laatste jaren, het bestaat als sinds 2008!

Er zijn hier nog steeds (grote) problemen met de stroomvoorziening. Hadden we in de winter soms enkele uren per dag geen stroom, de afgelopen week was het regelmatig 6 uur per dag. En net kregen we bericht dat het nu verhoogd is tot ‘stage 5’. Dat betekent dat we nu 8-10 uur per dag geen stroom hebben.

Waar wij wonen hebben we er echter geen last van, want we zijn uitgezonderd van de loadshedding. Dit komt nog steeds door het feit dat het substation waar wij onder vallen in zo’n slechte staat is, dat uitschakelen zou kunnen betekenen dat we dagenlang geen stroom hebben.

We zijn er op voorbereid dat het toch een keer gebeurd, we hebben inmiddels 2 batterijen en 4 zonnepanelen, waardoor we in ieder geval de basis voorzieningen kunnen laten draaien (licht, wifi, lichte apparatuur). We denken het hiermee dagenlang te kunnen uitzingen, zeker in de zomer. Twee weken geleden hadden we wel een stroomonderbreking op zaterdag. Maar deze onderbreking duurde maar 3 uur en het systeem werkte goed. Het was de eerste keer dat we het konden testen. Met onze noodstroomvoorziening kunnen we echter geen water verwarmen, dus het douchen wordt een koude douche of in het zwembad springen (de temperatuur is nu 16 graden).

Op het werk levert het de nodige problemen op. Tijdens loadshedding draaien we een generator, maar het veelvuldige gebruik levert ook af en toe storingen op. Bovendien wordt er veel diesel gebruikt en dat merken we in de kosten. Om de kostprijs te vergelijken, wanneer we een KWH via het net krijgen, kost het ons 2 Rand, maar opgewekt via de generator kost het ons ongeveer 7 Rand, en de prijs van diesel is nog steeds aan het oplopen.

Bovendien valt tijdens loadshedding regelmatig het internet uit. Ook de internet providers hebben moeite hun systemen draaiende te houden. Vaak hebben ze wel een batterij, maar deze worden nogal eens gestolen.

De afgelopen week hadden we een interne training waarbij we internet nodig hadden. Maar iedere ochtend van 10 tot 12.30 u was er ook loadshedding en was het internet super traag. Dat gaf dan wel enkele complicaties.

De oorzaak van al deze loadshedding is vooral het gebrek aan onderhoud. Er vallen steeds productie units uit door de slechte staat van onderhoud. We kregen enkele dagen geleden bericht dat er minder loadshedding zou zijn, maar blijkbaar zijn er weer een aantal units onverwacht stilgevallen, waardoor we dit soort loadshedding hebben. Dit moet de economie enorme schade opleveren, want alle bedrijven moeten dus op diesel stroom gaan produceren, of stil gaan liggen. En het kost ook Eskom, die de alleenheerschappij op de stroom productie heeft, handenvol geld. Voordat ze loadshedding aankondigen gaan ze al extra stroom produceren met dieselgeneratoren, en dat kost hen dus ook 7 Rand/KWH, terwijl ze het voor 2 Rand/KWH verkopen.

Er zijn grote actieplannen om de loadshedding te verminderen, ook van de nationale overheid, maar ik denk dat de situatie op dit moment alleen maar slechter wordt.

Het is hier inmiddels al weer zomer, alhoewel het officieel pas de lente is. De temperatuur komt sinds begin september al vaak tot de 30 graden of hoger en het is over het algemeen zonnig. We noemen het nu een koele dag wanneer de temperatuur niet tot de 25 graden komt (en dan trekken we een vest aan). Dit gebeurt wanneer er wat bewolking is, maar tot nu toe hebben we nog geen drup regen gehad.

Op 4 september vierde ik mijn verjaardag en besloten we ’s ochtends te gaan wandelen op een boerderij hier dichtbij. Op deze boerderij zijn wandelingen van 5, 10 en 15 km. uitgezet en we besloten de 10 km te doen. De wandeling was niet echt eenvoudig, ten eerste was het behoorlijk heuvelachtig en rotsig, ten tweede was het toch al behoorlijk warm. We vertrokken rond half negen, maar het werd al snel behoorlijk warm. Uiteindelijk waren we rond half twaalf terug bij het beginpunt. Omdat deze boerderij dicht bij ons woonadres ligt, konden we de estate waar we woonden ook vanaf enkele punten zien. Onze estate is goed herkenbaar door de golfbaan. De boerderij lag wat hoger en daardoor hadden we dat uitzicht.

Hieronder wat impressies van de boerderij. We hadden verwacht wat meer dieren te zien, maar behoudens wat koeien en impala’s op de aangrenzende boerderij hebben we niet zoveel gezien. Vorig jaar wilden we ook al eens op deze boerderij wandelen, maar toen werd er gewaarschuwd dat er een luipaard op de boerderij gesignaleerd was en besloten we er maar niet te gaan wandelen. Blijkbaar was dit niet meer zo, want we vonden daar geen enkel bericht meer over.

Via Facebook lazen we dat er op zaterdag 27 augustus een Dutch market was hier vlakbij. Deze markt is bij de Meerpaal, aftreeoord en sorgsentrum (https://meerpaal.co.za/). Dit is dus een soort bejaardencentrum voor vooral mensen met Nederlandse roots, in de vorm van een estate. We waren hier al wel eens lang gereden, maar nog nooit binnen geweest.

We besloten dus naar deze markt te gaan:

Als Nederlander is dit Afrikaans goed te begrijpen, denk ik.

Het was erg druk toen we er aankwamen en we stonden even in de rij om binnen te komen. Er waren ook mensen met oranje t-shirts, en dat waren lang niet altijd Nederlanders. De markt zelf was niet zo aan ons besteed, je kon van allerlei Nederlandse producten kopen, maar daar hadden we geen behoefte aan. Maar er was ook een kraam van onze kaasmaker, de enige die goed smakende goudse kaas maakt. We hebben dus gelijk weer een stuk gekocht en deze heeft tenminste smaak. De meeste kaas die je hier koopt heeft niet echt veel smaak.

Tineke is ook nog even in het echte zorgcentrum geweest om te vragen of ze ook vrijwilligers nodig hadden. Het blijkt dat ze eigenlijk nooit met vrijwilligers werken, maar ze zouden nog eens overleggen.

Op zondag zijn we vervolgens naar Dinokeng game reserve geweest. Dit park ligt net ten noorden van Pretoria en naar zeggen zouden ze de big five huisvesten. We waren er al eens eerder geweest en hadden toen bijzonder weinig gezien. Collega’s van mij waren er echter enthousiast over, dus daarom gingen we nog eens kijken. We hebben hier een paar uur rondgereden, maar hebben maar weinig van de big five gezien. Alleen de neushoorn hebben we gespot (en zelfs 5), we hebben echter zelfs geen olifant of buffel gespot. De neushoorns hadden alle nog wel de hoorn. Wellicht had het deels ook met de warmte te maken, het was overdag al weer bijna 30 graden die dag.

Hieronder een aantal foto’s van ons bezoek:

Dinokeng Aug22 001

Dinokeng Aug22 002

Dinokeng Aug22 004

Dinokeng Aug22 006

Dinokeng Aug22 008

Dinokeng Aug22 009

Dinokeng Aug22 012

Dinokeng Aug22 013

Dinokeng Aug22 014

Dinokeng Aug22 015

Dinokeng Aug22 018

Dinokeng Aug22 020

Dinokeng Aug22 023

Dinokeng Aug22 024

Dinokeng Aug22 025

Dinokeng Aug22 027

Dinokeng Aug22 028

Dinokeng Aug22 032

Dinokeng Aug22 033

Dinokeng Aug22 036

Dinokeng Aug22 038

Dinokeng Aug22 039

Dinokeng Aug22 040

Dinokeng Aug22 041

Dinokeng Aug22 042

Dinokeng Aug22 043

Dinokeng Aug22 045

Vanaf begin juni hebben we hier eigenlijk altijd bezoek gehad. Vorige week zijn echter de laatste bezoekers teruggekeerd naar Nederland en zijn we weer met z’n tweeën.

Het was een drukke periode, waarin we ook zelf met de kinderen op vakantie zijn geweest in Zuid-Afrika.

Het is nu dus enigszins rüstiger in huis, op het werk is het nu razend druk. We hebben door de minder warme en natte zomer pas laat kunnen oogsten, uiteindelijk waren we pas vorige week dinsdag klaar met de oogst van onze maisproefvelden. Dit is eigenlijk 3 weken later dan normaal. Maar de uitzaai staat nu al weer voor de deur, we hopen over een week al weer onze eerst producties uit te zaaien. Dit betekent dat we in no time de resultaten moeten controleren en bestuderen, en dan snel het zaad weer gereed maken. Gelukkig hoeven we nog geen proefvelden uit te zaaien, dat gebeurd pas als de eerste regen valt en dat is meestal ergens in Oktober.

Het is hier nu dus weer droog en zonnig, en dat iedere dag. De temperaturen ’s nachts dalen soms nog onder de 5 graden, maar overdag komt het nu vaak ruim boven de 20 graden. Vandaag was eigenlijk de eerste dag dat het tot tegen de avond warm was en de temperatuur hier bij huis is net boven de 30 graden uitgekomen. Dit kunne we zijn op het weerstation hier vlakbij, een particulier die een eigen weerstation heeft die je kunt bekijken op internet: https://www.wunderground.com/dashboard/pws/IPRETO53

De zomer staat hier dus op het punt van beginnen, over het algemeen is het vanaf begin september iedere dag boven de 25 graden. De weersverwachting bevestigd dit ook op dit moment. En er wordt nog geen regen voorspeld. In september kan de eerste regen vallen, maar vaak zijn dit geen grote hoeveelheden.

Het landschap is inmiddels behoorlijk bruin en er zijn ook al wat veldbranden geweest. Bij de boerderij hebben we er gelukkig nog geen gehad. Toch is het nog behoorlijk nat dieper in de grond, dat komt dus door de grote hoeveelheid regen die we gehad hebben, vanaf september vorig jaar hebben we ruim 1200 mm regen gehad. Mijn collega’s hebben dat vanmiddag nog gemerkt. Ze waren met de auto een perceel gaan bekijken en moesten hulp inroepen van een trekker om weer los te komen uit de modder.

De inflatie begint hier ook flink toe te nemen, alles wordt net als in Europa duurder, inclusief brandstof. De brandstof is ruim 50% duurder dan een jaar geleden. En er is hier geen vrije prijsbepaling voor benzine, de overheid bepaalt aan het begin van iedere maand de prijsverhoging of verlaging. Die is er niet voor diesel, maar die gaat mee met de prijs van benzine. Wel is er een verschil voor bv. zonnebloemolie, er is voldoende lokale productie, dus de prijs daarvan valt erg mee hier. Afgelopen woensdag was er ook een staking (national shutdown) uitgeroepen door een aantal vakbonden, en ze staakten voor alles waar ze het niet mee eens waren. We hebben er echter niet veel van gemerkt.

Met de kerst komen Koen en Rinse weer naar hier en we gaan dit keer weer eens naar het Krugerpark (het blijft fascineren). Nu gaan we echter helemaal van noord naar zuid door het park rijden, en dat in 7 dagen tijd. We blijven 2 nachten in het zuiden, 2 nachten in het midden en 2 nachten in het noorden van het park. Daar zitten we dan tegen de grens met Zimbabwe en Mozambique aan.

Waarschijnlijk blijven we langer dan de origineel geplande 4 jaar in Zuid-Afrika. Onze visa verlopen echter op 30 januari 2025 en we zullen deze moeten vernieuwen tegen die tijd. Ik heb ook 2 Franse collega’s die in Johannesburg wonen en zij zijn op dit moment bezig hun visa te vernieuwen. De overheid hier is echter erg langzaam en het schijnt op dit moment 5-6 maanden te duren. Het ergste is dat ze al die tijd je paspoort hebben en je dus niet kunt reizen. Gelukkig zijn er landen (waaronder Frankrijk en Nederland) die een tweede paspoort verstrekken en waarmee je nog kunt reizen. Ik heb echter ook een collega uit India die naar Johannesburg gaat verhuizen. India geeft geen tweede paspoorten uit en hij zit dus nu 5 maanden ‘vast’ in India en kan ook niet naar andere landen in Afrika reizen. Hij is namelijk business development manager voor Afrika en zou in die tijd andere Afrikaanse landen willen bezoeken. Dit is iets wat volgens ons echt niet kan, maar de overheid hier maalt er niet om. En het visum moeten we dus waarschijnlijk weer in Nederland moeten aanvragen. We zullen dus waarschijnlijk volgend jaar al met de procedure beginnen.

Voor de jongens is inmiddels een bezoek aan Zuid Afrika niet compleet zonder een bezoek aan het Krugerpark. We hadden daarom al een tijdje geleden een huisje in het Krugerpark gereserveerd voor de vrijdag tot zondag na terugkomst van de campertocht. Dit betekende dat we 1 dag hadden om te wassen en op te ruimen en dan weer vertrokken.

Donderdag bleek echter dat er 2 niet fit waren en wellicht niet konden reizen. We hebben vrijdagochtend afgewacht, maar ze waren nog niet (helemaal) opgeknapt. Bij het nakijken van vrije accommodatie bleek dat er nog een huisje beschikbaar was (voor 6 personen) van zondag op maandag. Ik had op maandag ook geen afspraken, dus via de telefoon kon ik gelukkig onze reservering omzetten naar zaterdag tot maandag. We zijn dus uiteindelijk op zaterdagochtend 7 uur vertrokken, in plaats van vrijdag.

Omdat we met 6 personen waren en dus niet in 1 auto pasten, besloten we met 2 auto’s te gaan rijden. Dit betekende dat ook Koen, Rinse en/of Paul konden/moesten rijden. Zij mogen hier in onze prive auto rijden, maar niet in de auto van het werk. In de praktijk kwam het erop neer dat ik en Koen zowel naar het park als terug van het park gereden hebben. In het park hebben Paul en Rinse ook gereden.

Na een vertrek net na 7 uur, waren we rond half twaalf bij de poort, Malelane Gate. Van hier zijn we het park ingereden, om uiteindelijk rond 5 uur in Pretoriuskop rest camp aan te komen, waar wij een huisje voor 6 personen gereserveerd hadden. Omdat we op het laatste moment de reservering gewijzigd hadden, konden we echter niet 2 nachten in hetzelfde huisje verblijven, maar hadden we de dag erop het huisje ernaast. Dit betekende dat we al onze spullen de tweede dag ook moesten meenemen, maar dat zorgde niet voor onoverkomelijke problemen. Wat we de eerste dag zagen, viel een beetje tegen, in ieder geval geen leeuwen, luipaarden en neushoorns. We reden met beide auto’s achter elkaar aan, en hadden contact via Walkie-Talkies.

We hebben in Pretoriuskop rest camp in een 6-persoons cottage overnacht, hieronder een paar foto’s van deze cottage:

De volgende dag zijn we via Skukuza en Lower Sabie naar Satara rest camp gereden. De oogst aan dieren die we zagen viel weer een beetje tegen. In Satara rest camp hebben we snel gegeten, omdat we nog helemaal terug moesten naar Pretoriuskop rest camp (3 uur rijden). Ook op de terugweg hebben we geen bijzondere dieren gezien. Wel hadden we ’s ochtends bij de rivier een mooie grote reiger gezien, maar geen grote katten dus deze dag. Ook hadden we wel een neushoorn gezien, maar deze was zover weg dat alleen met een verrekijker te zien was dat het een neushoorn was.

We hadden dus nog steeds geen grote katten gezien (leeuw, luipaard of cheetah). Paul en Emma waren een beetje teleurgesteld en wilden graag eerder vertrekken op de laatste dag. We waren de zondag om 7 uur vertrokken en wilden dat weer op maandag, maar Paul en Emma wilden graag om 6 uur vertrekken. Zij zijn dus in onze privé auto om 6 uur vertrokken, terwijl wij weer om 7 uur vertrokken. We spraken af om 10 uur in Lower Sabie te zijn. Contact is het Krugerpark is vaak lastig, omdat je tussen de rest camps vaak geen ontvangst hebt, dus je moet afspreken. De weg gaat via Skukuza naar Lower Sabie. Toen wij in de buurt van Skukuza kwamen (en dus weer ontvangst hadden), kregen we bericht van Paul dat zij een cheetah hadden gespot en ook waar het was. Wij zijn daar direct naartoe gereden, maar helaas hebben we deze niet meer kunnen spotten.

Uiteindelijk waren we allemaal rond 10 uur in Lower Sabie rest camp en hadden we nog ruim 1 uur om nog iets interessants te spotten. En wat hadden we een geluk. Allereerst kwamen we 2 luipaarden in een boom tegen (met een dode impala), vervolgens nog een luipaard, maar die was binnen een paar seconden verdwenen en konden we niet fotograferen. En net voor de uitgang liep er ook nog een jakhals op de weg. Deze hadden we wel eens gezien, maar nog nooit kunnen fotograferen. We waren uiteindelijk nog net voor de middag bij de uitgang (Crocodile bridge) en zijn vandaar naar huis gereden, waar we rond 4 uur weer aankwamen. Hieronder een foto impressie. Voor de luipaarden in de boom, kijk goed tussen de takken van de foto’s van de boom.

Al met al was het toch een succesvol bezoek aan het Krugerpark, vooral door de laatste dag. Alleen een leeuw hebben we dit keer niet gespot.

We hadden tijdens de kerstvakantie al min of meer besloten een camperreis met z’n allen in Zuid-Afrika te maken. Uiteindelijk hebben we besloten van huis (in Pretoria) naar de zuidkust te rijden en dan de garden route te volgen naar Kaapstad. We zouden de camper dan in Kaapstad inleveren en terugvliegen.

Op 11 juli hebben we de camper opgehaald in Johannesburg en zijn eerst naar huis gereden, om pas de volgende ochtend te vertrekken, zodat we de camper rustig in konden pakken. Wel moesten we ervoor zorgen dat de eigen spullen die we meenamen, ook in de koffers terug pasten, dus het was een beetje passen en meten.

De camper was geschikt voor 6 personen en we waren ook met 6: wijzelf, Koen, Rinse, Paul en de vriendin van Paul. De camper bleek wel een beetje krapjes voor 6 personen, we hadden inderdaad 6 bedden, maar dan was er niet veel loopruimte meer over. Ook de kookgelegenheid was beperkt voor 6 personen, daarom hebben we veel gebraaid. Bovendien moesten we elke dag weer de bedden opbouwen en afbreken, om weer zitplaatsen te hebben. In de cabine konden 2 mensen zitten (chauffeur en bijrijder), de andere 4 personen moesten in het zitje erachter zitten. De stoelen daar waren niet erg comfortabel en bovendien was het uitzicht beperkt naar 1 kant. Het duurde een paar dagen voor we eraan gewend waren, maar na een paar dagen wisten we niet meer beter.

De eerste 3 dagen moesten we vooral rijden (overnachtingen in Bloemfontein en Middelburg EC), het was ruim 1000 km naar onze eerste bestemming: Addo Elephant Park. Bovendien was het ’s nachts koud, rond het vriespunt of net daaronder. Gelukkig was het in Addo een stukje warmer, zowel overdag als ’s nachts. We hadden van tevoren campings uitgezocht, maar de eerste dagen bleken we de enige gasten te zijn, het was blijkbaar niet erg normaal om in de winter te kamperen. In Addo daarentegen was het wel redelijk vol.

De eerste dagen hadden we ook nog met COVID te maken. Paul bleek COVID meegebracht te hebben uit Nederland (van de kapster waarschijnlijk) en die stak vervolgens Koen en Rinse ook aan. Niemand werd erg ziek, vooral hoesten en keelpijn.

In Addo Elephant Park zijn we een dag blijven staan en hebben we een selfdrive safari gedaan, zowel bij aankomst (we waren kort na de middag al in het park), als de dag erop. Zoals de naam al aangeeft, hebben we vooral olifanten gezien. Er waren wel andere dieren, maar niet spectaculair veel. In ieder geval hebben geen enkele big cat (luipaard, cheetah, leeuw) gezien. Bij de safari bleek ook gelijk het nadeel van de camper, de passagiers hebben beperkt uitzicht vanuit de camper. We hebben dan ook overwogen om aan een georganiseerde safari deel te nemen, maar het bleek dat we dezelfde dieren al tijdens onze middag safari hadden gezien en dus niets meer zouden gaan zien. Hieronder wat foto’s uit Addo Elephant Park:

ADDO July22 002

ADDO July22 004

ADDO July22 001

ADDO July22 003

ADDO July22 005

ADDO July22 006

ADDO July22 007

ADDO July22 008

Was het de eerste dagen vooral ’s nachts erg koud, de dagen erna werd het warmer en in we hadden zelfs 2 dagen met bijna 30 graden in het Garden Route National Park. Het Garden Route National Park is de combinatie van een aantal kleinere parken. Na het Addo Elephant Park waren we 2 dagen in dit park, op 2 verschillende rest camps. Vooral het eerste kamp (Storms Mouth rest camp in Tsitsikamma NP) was prachtig gelegen, direct aan zee. Maar terwijl er in Addo redelijk wat kampeerders waren, waren er hier slechts enkelen. Hieronder een korte video vanaf onze kampeerplaats:

Vanaf deze camping hebben we ook een wandeling gemaakt naar de hangbrug, hieronder een paar foto’s van deze wandeling:

De volgende dag zijn we naar een ander restcamp in de buurt gegaan: Ebb and Flow rest camp in Wilderness NP. Dit stukje van het park staat vooral bekend om de ijsvogels die je daar kunt zien. We hebben er een aantal kunnen spotten, maar ook nog een andere bijzondere vogel (de groene), zie hieronder een impressie:

De volgende dag zijn we naar Oudtshoorn gereden. Oudtshoorn is vooral bekend om zijn struisvogel boerderijen. Deze plaats ligt niet aan zee, maar een stukje landinwaarts, over de de eerste bergrug. Bij aankomst hebben we een struisvogel boerderij bezocht en ook struisvogel steak gegeten (maar die viel een beetje tegen). We wilden ook een struisvogelei kopen en daar een omelet van bakken (qua volume zijn het 24 kippe-eieren), maar helaas was het geen tijd van struisvogel eieren. Hieronder een aantal foto’s van de struisvogels:

De volgende dag zijn we naar Mosselbaai gereden, dit ligt weer aan de kust en onze camping was ook direct aan zee. We hebben er gewandeld en ’s avonds vis gegeten in een nabij gelegen visrestaurant. Vanaf de camping hebben we al zeehonden gespot in zee.

De daarop volgende dagen zijn we langs de kust verder gereden. Eerst zijn we bij l’Agulhas geweest, dit is het zuidelijkste puntje van Afrika (dus niet Kaap de Goede Hoop) en de officiële scheiding van de Indische en Atlantische Oceaan.

Vervolgens zijn we naar Gansbaai gereden, vanaf hier kun je vaak al walvissen in zee spotten, terwijl onze volgende bestemmering (Hermanus) erom bekend staat. We hebben overnacht in Uilenkraalsmond Holiday Resort, maar dit was geen succes. Ons oorspronkelijke plan was een nacht in L’Agulhas door te brengen, maar de camping daar had zulke erbarmelijke recensies dat we daarvan afzagen. Uilenkraalsmond bleek echter niet beter. Het toiletgebouw was smerig en slecht onderhouden. We besloten dus na 1 nacht al verder te rijden, oorspronkelijk wilden we daar namelijk 2 nachten blijven. Achteraf blijkt dat dit met veel campings zo is, het zijn gemeentelijke campings en het hangt van de beheerder af of het schoon en onderhouden is. De volgende camping was bij Hermanus en ook een gemeentelijke camping. Deze was echter prima, en de beheerder was daar trots op.

Vanuit Gansbaai hebben we de eerste walvis al gezien, maar het was ver weg. Ook hebben we daar enkele grotten aan de kust bezocht, hieronder een foto impressie:

De volgende camping was in Hermanus. We hadden een walvistocht geboekt voor de dag erop. Er was echter veel wind en we kregen bericht dat de tocht geannuleerd was. Na over en weer contact konden we echter op zaterdag om 12 uur toch mee. De wind zou wat gaan liggen en de boot zou uitvaren. Zaterdag was ook de dag dat we naar de volgende camping bij Kaapstad zouden gaan, dus het was een beetje schipperen met de tijd. We moesten na de walvistocht nog ruim 2 uur rijden. De vrijdag waren we ook al in Hermanus en hebben we vanaf de kust al een walvis kunnen spotten:

Zaterdag om 12 uur vertrokken we dan met de boot om walvissen te spotten. De wind was wat geluwd, maar de boot was nog behoorlijk aan het schommelen op het water. Het gevolg was dan ook dat de helft van de passagiers misselijk was en weinig van de walvissen heeft meegekregen. Gelukkig waren er bij ons een paar met een sterke maag en deze hebben onderstaande foto’s gemaakt:

Daarna zijn we naar Kommetjie gereden, dit ligt aan de atlantische kust, ten zuiden van Kaapstad. De bedoeling was de volgende ochtend naar de Tafelberg te rijden en met de kabelbaan omhoog te gaan. De kabelbaan ging in onderhoud en het was de laatste mogelijkheid om gemakkelijk de Tafelberg op te gaan. Er stond echter nog steeds wat wind en het was de vraag of deze nog zou gaan. De website gaf eerst aan dat hij niet zou gaan, maar later op de ochtend wel. We zijn er dus toch maar naartoe gereden en hij leek open. We moesten echter nog in de rij om kaartjes te kopen (voor studenten kon je de korting alleen aan het loket krijgen) en daarna in de rij om in de kabelbaan te mogen. Toen we vooraan stonden, kwam het bericht dat men stopte met kaartjes te verkopen en hadden we dus geen kans meer de Tafelberg op te gaan (behalve dan te voet). We zijn daarom maar op Signal Hill gaan kijken, waar je een mooi uitzicht over Kaapstad en de Tafelberg hebt.

De volgende dag zijn we naar Kaap de Goede Hoop gereden, het zuidelijkste puntje van het schiereiland bij Kaapstad. Dit zuidelijkste deel is geheel een Nationaal park. Hier heb je mooie uitzichten en ook wilde dieren. Hieronder een impressie:

Op de terugweg kwamen we langs Boulders Beach, bekend van de Afrikaanse Pinguins. Hier zijn we dan ook gestopt en hebben de pinguïns met een bezoek vereerd:

Vandaar zijn we naar onze laatste camping gereden, Ou Skip in Melkbosstrand, ten noorden van Kaapstad aan de kust. Hier verbleven we 2 nachten en de laatste dag zijn we dan naar het centrum van Kaapstad gereden en hebben daar rondgekeken. Bij terugkomst op de camping zijn we begonnen alle spullen in te pakken, omdat we de volgende ochtend de camper terug moesten brengen. En natuurlijk als afsluiting een braai:

De laatste dag, woensdag 27 juli, was vooral inpakken, opruimen en naar onze camperverhuurder te rijden. Dit was slechts 20 minuten van de camping. Aldaar hebben we de camper ingeleverd en werden we naar het vliegveld van Kaapstad gebracht. We hadden een vlucht van Kaapstad naar Johannesburg rond de klok van 3 uur. Hier geen drukte zoals in Europa, we waren binnen 15 minuten door de controle en waren uiteindelijk net na 5 uur terug in Johannesburg. Voor de rit naar huis had ik een taxibusje gereserveerd, want onze auto’s stonden thuis (en bovendien zouden we niet in 1 auto passen). Uiteindelijk waren we dan ook rond half zeven thuis. We wilden nog even een aantal boodschappen doen en dat kon nog net voor de winkel om 7 uur sloot.

Al met al een zeer geslaagde vakantie, maar met 6 personen in deze camper is een uitdaging en zullen we niet weer zo snel doen.

De laatste weken zijn erg druk geweest, daarom loop ik een beetje achter met het blog. Bovendien was het blog even uit de lucht door problemen met de server.

Eind juni had ik een vergadering in Frankrijk en zijn we weer voor een week naar Nederland gereisd. We hebben tegelijk ook Pa en Ma begeleid voor hun terugreis naar Nederland. De reis verliep vlot en na aankomst op Schiphol waren we ook relatief snel door de douane. De koffer duurde wat langer, maar uiteindelijk kwam deze ook zonder problemen op de band. We hadden de auto van pa en ma in de parkeergarage staan en zijn dan met de bus naar de parkeerplaats gegaan. Na een vlotte terugreis waren we net na de middag in Oldemarkt.

Op maandagochtend ben ik weer vertrokken naar Schiphol voor een vlucht naar Lyon en dan nog een busreis van 3 uur. Twee Zuid-Afrikaanse collega’s waren ook uitgenodigd voor deze vergadering en zouden ’s ochtends met de KLM vlucht uit Johannesburg aankomen en we zouden samen dan naar Lyon vliegen. Ook zouden er 2 Nederlandse collega’s op dezelfde vlucht zitten. Ik was vrij snel door de controles, omdat ik via Skypriority kon. Mijn Nederlandse collega’s hebben ruim 2 uur nodig gehad om dezelfde security door te komen. Mijn Zuid-Afrikaanse collega’s arriveerden op tijd en hadden ruim 2 uur, maar dat bleek niet voldoende. Ze moesten van het niet-Schengen naar het Schengen gebied, maar dat heeft hen uiteindelijk meer dan 3 uur gekost en daardoor hebben ze de vlucht gemist. Ze konden gelukkig ’s avonds nog naar Lyon vliegen en zijn dinsdagochtend per auto naar onze vergader locatie in de Franse Alpen gereist. Wij kwamen met een uur vertraging in Lyon aan. We zouden met ongeveer 20 mensen per bus naar de vergader locatie reizen, maar ook hier hadden een groep mensen die uit Parijs kwamen vertraging. We hebben uiteindelijk bijna 3 uur moeten wachten tot we compleet waren en kwamen daardoor pas ’s avonds na 8 uur aan.

Op woensdag kregen we bericht van KLM dat onze terugvlucht op donderdagavond geannuleerd was. Een alternatief vanuit Lyon bleek lastig, maar er was wel een vlucht vanuit Marseille, dat op ongeveer dezelfde afstand lag. We zijn daarom donderdagmiddag met een busje (we waren met 8 mensen) naar Marseille gebracht en ’s avonds teruggevlogen naar Amsterdam. We hadden dit keer weer 1 uur vertraging, dit keer niet door de drukte, maar door een onweersbui die op onze route lag en waarvoor we moesten wachten.

Op donderdag stuurde Tineke mij een bericht dat ze alle 3 (Tineke, pa en ma) aan het hoesten waren en wellicht COVID hadden. De sneltest was echter niet zo duidelijk. Ik voelde mij ook al niet helemaal top en was wat aan het hoesten. Ik voelde mij nog echter niet echt ziek en besloot daarom toch terug te vliegen naar Amsterdam. Op vrijdagochtend vroeg heb ik dan een sneltest gedaan en deze bleek positief. Waarschijnlijk hebben we dus tijdens onze reis van Johannesburg naar Amsterdam COVID opgelopen. Of het in het vliegtuig was op in de bus naar de parkeerplaats (die was vol) weten we niet. Gelukkig is niemand van ons erg ziek geweest. We zouden deze vrijdag mijn oude locatie Rilland bezoeken, maar doordat ik positief was, kon ik helaas niet meer mee. Gelukkig kon dit worden opgevangen door mijn Nederlandse collega’s. Ik ben in isolatie in het hotel gegaan en omdat ik toch niet meer met de rest van de groep iets kon doen, besloot ik vrijdagavond maar weer naar Oldemarkt te rijden. Bovendien moesten we onze terugvlucht naar Johannesburg, die gepland was voor zondag, uitstellen. We besloten te kijken of we dan dinsdag konden terugvliegen en hebben onze tickets daarop aangepast. Gelukkig waren we maandag weer zodanig opgeknapt dat we inderdaad dinsdag wel konden terugvliegen.

Anders zouden we ook een beetje met het programma in de knoop komen, want de jongens zouden op vrijdag al naar Zuid-Afrika komen voor hun vakantie. Het plan was de week erop met een gehuurde camper erop uit te trekken.