Doordat de Corona-maatregelen in Zuid-Afrika weer wat versoepelt zijn, kunnen wij het geplande uitje met Rinse en Paul naar het Krugerpark laten doorgaan. Op vrijdag 30 Juli vertrokken we daarom rond de klok van 8 uur met de auto richting het Krugerpark. Op deze eerste dag rijden we richting the Crocodile Bridge gate (bij Komatipoort) en vandaar willen we via Lower Sabie en Skukuza naar Hazyview rijden. In Hazyview (net buiten het Krugerpark) slapen we dan weer in Rissington Inn, waar we al eerder geslapen hebben en waar men een glutenvrij menu heeft. Net na de middag kwamen we aan bij de gate en net voor sluitingstijd (half zes) waren we weer buiten het park. Onderweg hebben we al veel dieren gezien. Gelijk bij binnenkomst zagen we al nijlpaarden en krokodillen in de rivier. Onderweg reden we deels langs de rivier Sabie en hier zagen we een grote verscheidenheid aan dieren, waaronder olifanten, giraffes en vele anderen. Ook zagen we een leeuwin met een welp op het zand langs de rivier liggen.
Op zaterdag hadden we weer een volle dag safari geboekt. Omdat we met zijn vieren waren, was het goedkoper een prive safari te boeken. We werden al om half zes bij het hotel opgehaald en vervolgens zijn we kriskas door het park gereden. Net als de vorige keer kwamen we al snel een roedel wilde honden tegen, alleen waren die ook weer snel in het bos verdwenen nu. In totaal hebben we 3 luipaarden gezien en 2 neushoorns gezien. Helaas hebben we dit keer geen leeuwen gezien, maar wel heel veel andere dieren. Uiteindelijk waren we rond 16 uur weer terug bij het hotel.
Poseren voor de safari-auto
Na nog een nacht in Rissington Inn zouden we op zondag met de eigen auto meer naar het noorden in het Krugerpark gaan rijden. We hadden een huisje geboekt in Shimuwini Bushveld Camp. De route was ongeveer 270 km, waarbij je in het Krugerpark max. 50 km/u mag rijden. Dit huisje had elektriciteit voor verlichting en warm water, en gas voor het koken, maar verder waren er geen voorzieningen. Voor onze veiligheid liggen de huisjes achter hoge hekken. In het park worden dus niet de dieren, maar de mensen opgesloten. Onderweg hebben we weer vele dieren gezien, waaronder weer een luipaard, maar weer geen leeuwen. Olifanten, giraffes, zebra’s en wildebeest (gnoe) kom je overal tegen, maar het meest voorkomende dier is wel de impala. Ook zagen we af en toe wel buffels, maar niet zoveel als eerstgenoemde dieren. Ook zagen we af en toe wel apen. In het park komen vooral 2 soorten voor, de vervet aap en de baviaan. Beide kom je ook wel buiten het park tegen, vooral de vervet aap. Deze heb ik ook onderweg naar mijn werk al wel eens gespot langs de weg. Voordat we deze zondag weer het park inreden, hebben we boodschappen gedaan, omdat we zelf voor ons eten moesten zorgen die avond. Ieder huisje heeft een braai, dus we hebben vlees voor de braai en wat andere zaken meegenomen. En natuurlijk hout om te kunnen braaien. Het huisje bleek aan een rivier te liggen, waar in het water ook nijlpaarden voorkwamen. De hele avond en nacht hoorde je dan ook af en toe een nijlpaard geluid maken.
Op maandag zouden we meer naar het noorden het park uitgaan, en zouden we de nacht in de Blyde Canyon doorbrengen. Deze canyon is een van de grootste ter wereld. Hier hadden we ook weer een huisje gereserveerd op een park. We moesten ook weer voor ons eigen eten zorgen, dus toen we het park uit kwamen hebben we in de eerste plaats die tegenkwamen, weer boodschappen gedaan (en getankt). Deze plaats was Phalaborwa. Voordat we bij de gate waren, hebben we nog eens redelijk wat dieren gezien, waaronder 2 x een jakhals en weer een luipaard. We denken dus dat er meer luipaarden dan leeuwen in het park zitten (maar in werkelijkheid is het dus andersom). Uiteindelijk waren we rond 5 uur in het park met het huisje en hebben we ’s avonds weer gebraaid. Doordat we hoger zaten, was het al snel kouder, mede door de wind, en hebben we uiteindelijk binnen gegeten.
De laatste dag van onze reis was de route terug naar Pretoria, deels langs de panorama route. Helaas was het de volgende ochtend bewolkt en was er van de canyon niet zoveel te zien. De reis naar Pretoria was ongeveer 500 km en uiteindelijk kwamen we dan rond 14 uur weer thuis aan.
Binnenkort zal ik hier ook een foto-collectie van alle foto’s die we gemaakt hebben tijdens deze trip toevoegen aan dit bericht.
Na bijna 2 ‘vrije’ weken gingen we dan op zaterdag 24 juli weer terug naar Zuid-Afrika. Rinse en Paul gingen met ons mee voor 2 weken vakantie in Zuid-Afrika. Gelukkig konden we deze keer een gratis PCR test doen op donderdag. We zouden binnen 24 uur de uitslag hebben, maar helaas was dat niet het geval. We zijn daarom zonder uitslag richting schiphol vertrokken, We sliepen in een hotel vlakbij schiphol, omdat we zaterdagochtend al vroeg op schiphol moesten zijn, Gelukkig kwam ’s avonds om 9 uur de uitslag binnen en waren we allemaal negatief. De volgende dag zijn we dan met vlucht KL591 van Amsterdam naar Johannesburg gevlogen, waar we ’s avonds om 9 uur aankwamen. Mijn collega Cobus heeft ons daar afgehaald en naar ons huis in Pretoria gebracht. De nachten waren koud in Pretoria en dat merkten we gelijk. De vlucht verliep voorspoedig, het vliegtuig had nog geen 100 passagiers aan boord.
Inmiddels zijn we negatief getest en mogen we weer naar buiten. We hebben ook gelijk weer kennis gemaakt met de regen in Nederland. Donderdag viel er meer dan 50 mm hier en viel onze geplande wandeling letterlijk in het water. Op dinsdag waren we al gelijk op familiebezoek geweest en woensdag hebben we in Zeeland doorgebracht.
Vrijdag hebben we dan voor het eerst een echte wandeling hier in de buurt gemaakt, bij kasteel Heeswijk. De totale wandeling was 11.5 km, deels langs de oevers van het riviertje de Aa. Het riviertje was echter door de vele regen een beetje overstroomd, waardoor we onze wandeling deels moesten omleggen. Zaterdagochtend hebben we opnieuw gewandeld, nu in de buurt van Vorstenbosch, in totaal 12,5 km door een afwisselend landschap van boerenland, bos en zandverstuivingen. Vanavond gaan we uit eten met de jongens in Veghel.
Morgen gaan we met de jongens op bezoek in Oldemarkt, ze zijn maar liefst 59 jaar getrouwd die dag.
Afgelopen dinsdag zijn we met vlucht KL592 naar Nederland vertrokken. Ons eerste bezoek aan Nederland in een half jaar. Het is de eerste keer dat mijn vlucht niet geannuleerd is en we dus gewoon zonder gedoe vertrokken. Op zondag hadden we al een PCR Test ondergaan (uitslag negatief) en dinsdagochtend nog eens een sneltest (uitslag ook negatief). Een collega heeft ons naar het vliegveld gebracht, parkeren is er nogal duur en het is niet zo veilig. Als tegenprestatie moeten wij dubbelzoute drop voor hem meebrengen, dat is namelijk moeilijk te verkrijgen in Zuid-Afrika. En hij vindt dat erg lekker.
Op het vliegveld werden wij meerdere keren gecontroleerd op het hebben van een negatieve PCR test, maar alles was goed en we konden dan ook zonder probleem aan boord. Het was erg rustig op het vliegveld, er waren maar weinig vluchten zo laat (23 uur).
Uiteindelijk kwamen we woensdagochtend in de loop van de ochtend in Amsterdam aan, na een rustige vlucht in een halfvol vliegtuig. Na aankomst werden we door mensen van de GGD nog eens gecontroleerd op de negatieve testresultaten. We hadden ook al een quarantaine verklaring in moeten vullen en deze moesten we al in Johannesburg aan het vliegtuigpersoneel afgeven.
Paul haalde ons op vanaf Schiphol. We hadden nog even tijd om een kop koffie te drinken en daarna zijn we vertrokken richting Heeswijk Dinther, waar we voor de hele periode een huisje gehuurd hebben. Hier moeten we eerst 5 dagen in quarantaine en in die periode mogen we alleen daar verblijven en zelfs niet naar de supermarkt. Bij aankomst heeft Paul dan ook eerst boodschappen voor ons gedaan in de plaatselijke Jumbo. Zelf hadden we al een bezorging geregeld voor vrijdag, zodat we de hele periode genoeg te eten hebben.
Na een goede nachtrust werden we op donderdag al gelijk nagebeld over de verplichte quarantaine. Alles was verder oké, maar er kan dus ook een fysieke controle plaatsvinden, en de boete is niet mals, 339 euro pp.
Inmiddels hebben we ook een afspraak voor een PCR test en wel op maandag om 11 uur in Uden. Als deze test negatief is, mogen we onze quarantaine beëindigen. Maar de uitslag kan 48 uur duren, werd gezegd. Hopelijk is dat sneller, onze ervaring is dat het nagenoeg altijd binnen 24 uur is en vaak zelfs binnen 12 uur.
We komen dus hopelijk dinsdag uit quarantaine. De bedoeling is dinsdag richting Zeeland te gaan, Louis moet nog in Rilland zijn en Tineke wil graag in Heinkenszand op bezoek. Daarna gaan we de familie en natuurlijk onze jongens in Eindhoven bezoeken. Eindhoven is dichtbij, 25 minuten rijden van hier. Daar zullen we allicht een paar keer op bezoek gaan.
Ook hebben we al een eerste vaccinatie ingepland, dat gaat op vrijdag 16 juli gebeuren. De tweede vaccinatie staat in Augustus gepland, maar we hopen deze te kunnen verzetten naar begin September. De bedoeling is dan weer kort naar Nederland te komen, vooral voor de vaccinatie. Maar door de verplichte quarantaine van minimaal 5 dagen is kort nooit heel erg kort.
Morgen is het hier de kortste dag van het jaar, namelijk 21 juni. We zitten dan midden in de winter, maar voor ons voelt het niet echt als winter. De temperatuur overdag is meestal rond de 20 graden en de zon schijnt volop. De nachten zijn wel koud, meestal zo rond de 5-6 graden nu. En de dagen zijn relatief kort, zeker in vergelijking met Nederland. De zon komt zo rond kwart voor zeven op en gaat zo rond half zes weer onder. En dan wordt het snel frisser.
Het landschap wordt hier steeds bruiner. De droogte zorgt ervoor dat alle planten die geen water krijgen, bruin worden. Het gevolg is ook dat het risico op veldbranden groter wordt. Preventief wordt er daarom ook al veel in brand gestoken, om te zorgen dat het gecontroleerd afbrandt en niet uit de hand loopt. Ook worden er veel vuurtjes gestookt voor de warmte, en dat is goed te ruiken. Regelmatig ruik je een brandlucht, dan wordt er ergens in de buurt weer gestookt. Deze droogte is normaal. De winter is hier droog en men verwacht de eerste regen pas weer ergens eind september/begin oktober.
Enkele weken geleden passeerde een koufront. Toen was het echt koud, omdat de temperatuur overdag ook niet boven de 15 graden kwam. Omdat de meeste huizen en gebouwen geen verwarming hebben, was het de hele dag koud. Dat is tot nu toe de enige keer dat we ons kacheltje hebben aangehad in de woonkamer. Onze woonkamer is ’s avonds niet echt warm, maar over het algemeen is een deken genoeg om je warm te houden. In de koude week was ik ook enkele dagen in Potchefstroom in een hotel. Daar was het pas echt koud en de kamer kon ook niet echt verwarmd worden. De enige warme plaats was toen in bed onder de dekens.
Over ruim 2 weken vertrekken we richting Nederland. Inmiddels hebben we reserveringen gemaakt voor alle testen die we moeten ondergaan. We vliegen op dinsdagavond 6 juli (met KLM direct naar Amsterdam). Op zondagmiddag 4 juli ondergaan we een PCR-test, deze mag maximaal 72 uur oud zijn bij aankomst in Amsterdam. Op dinsdag 6 juli overdag ondergaan we dan een sneltest (antigen), deze mag maximaal 24 uur voor de vlucht gedaan worden. Bij aankomst in Nederland moeten we dan in quarantaine en op de vijfde dag kunnen we opnieuw een PCR-test ondergaan en wanneer die negatief is, kunnen we uit quarantaine. We hebben een huisje in Heeswijk-Dinther gehuurd, waar we in quarantaine kunnen en ook daarna verblijven.
We hopen in Nederland onze eerste vaccinatie te krijgen. Dit is mogelijk, omdat we slechts tijdelijk uit Nederland weg zijn. We kunnen echter nog niet reserveren, omdat onze datum nog te ver in de toekomst ligt voor een reservering. Maar binnen enkele dagen hopen we een reservering te kunnen maken. We plannen nu om begin september nog eens terug te komen voor de 2e vaccinatie. Dit vergt een extra reis, maar in Zuid-Afrika zijn we voorlopig nog niet aan de beurt, zo lijkt het.
Onze terugreis is gepland op zaterdag 24 juli. Samen met ons willen Rinse en Paul dan naar Zuid-Afrika vliegen voor een vakantie. Koen kan helaas dan nog niet (hij moet zijn project eerst afronden), maar hoopt 2 weken later aan te sluiten. We hopen dan gezamenlijk een trip naar het Krugerpark te maken. De regels voor aankomst in Zuid-Afrika zijn op dit moment iets eenvoudiger. We hebben alleen een PCR-test van max. 72 uur oud nodig en hoeven hier niet in quarantaine. Zowel Rinse als Paul hebben dan ook hun eerste vaccinatie al gehad (en wij hopelijk ook), maar op dit moment zijn er nog geen uitzonderingen voor gevaccineerden. Koen zal bij aankomst hopelijk al helemaal gevaccineerd zijn (zijn 2e vaccinatie staat nu een week voor vertrek gepland).
De laatste dagen loopt het aantal positief geteste personen in Zuid-Afrika behoorlijk op. Hopelijk krijgen we niet met nog strengere maatregelen te maken hier. We zijn afgelopen week naar status 3 gegaan: de maatregelen zijn wat aangescherpt, maar in onze ogen niet echt zeer beperkende maatregelen. Ook op mijn werk hebben de afgelopen week maar liefst 4 personen positief getest. Ik ben met geen van hen in aanraking geweest, maar het is nu echt uitkijken en vooral afstand houden.
Afgelopen woensdag was hier een vrije dag. We hebben toen gewandeld in het nabijgelegen Somabula Nature Reserve. Hieronder wat foto’s die ik gemaakt heb. We hadden hier al eerder gewandeld, maar toen was er een probleem met de SD-kaart in het fototoestel. Helaas hebben we nu veel minder dieren gezien en alleen maar van veraf. De vorige keer liepen we bijna tussen de dieren en zijn we dicht bij de giraffes en antilopes geweest.
De sinaasappels in onze tuin worden inmiddels mooi oranje. Tineke heeft er een geprobeerd vanmorgen, maar ze waren niet echt smaakvol.
We hadden al enkele weken geen grote uitstapjes meer gemaakt en besloten daarom maar weer eens een safari in het Krugerpark te maken. De vorige safari was erg goed bevallen en we besloten daarom ook weer gebruik te maken van dezelfde gids. Wel wilden we nu een hele dag safari maken, om wat meer kans te maken veel wild te zien.
We vertrokken daarom op zaterdagochtend rond 8 uur richting het Krugerpark (4 uur rijden). Kort na de middag reden we via Crocodile Bridge het Krugerpark binnen en vervolgens zijn we langs een rivier aan de oostkant van het park riching Lower Sabie en Skukuza naar Phabeni gate gereden. Daar kwamen we net na 17 uur aan (het park sluit om 17.30 uur, maar dan is het in de winter ook nagenoeg donker). We moesten vandaar nog 20 minuten naar ons hotel in Hazyview rijden. Ik had een hotel gevonden dat redelijk wat glutenvrije gerechten op het menu had staan. Dit bleek ook te kloppen en we hebben daar 2 avonden heerlijk gegeten (we bleven tot maandag omdat we zondag de hele dag een safari maakten).
Zaterdagmiddag hebben we al veel dieren gezien, waaronder een luipaard die vlak langs onze auto liep, olifanten die langdurig de weg blokkeerden en ook veel bavianen. De foto’s vind je aan het eind van dit verhaal.
Zondagochtend werden we al om 5.30 uur opgehaald door de safari-auto. We zijn vervolgens naar de Kruger gate gereden, omdat deze sneller bezoekers afhandelt (het is iets verder rijden dan de Phabeni gate). Toen we het park binnen reden, werd het net een beetje licht. Het was nog erg fris en we waren blij dat we onze softshells aan hadden. Vervolgens zijn we kriskras door het park gereden en hebben redelijk wat dieren gezien, waaronder deze keer iets meer foto’s van een neushoorn (alhoewel achter de struiken). Ook zagen we een troep wilde honden die op jacht waren, enkel hyena’s met jongen en vele anderen. Het best kun je de foto’s hieronder bekijken.
De hele lijst van dieren die we zo konden identificeren is als volgt (excuses dat sommige namen in het Engels en sommige in het Nederlands zijn):
warthog
vervet monkey
giraf
impala
baviaan
dwarf mongoose
kudu
krokodil
olifant
luipaard
nijlpaard
buffel
wilde hond
gevlekte hyena
zebra
witruggier
southern ground hornbill
yellowbilled hornbill
african fish eagle
neushoorn
blue wildebeast
klipspringer
blauwstaart gestreepte skinkhagedis
afrikaanse gestreepte skinkhagedis
blauwkeelagame
martial eagle
flap-necked chameleon
getande doosschildpad
yellowbilled stork
waterbok
malacietijsvogel
Afrikaanse havikarend
Een korte video van de olifanten die de weg voor ons blokkeerden. Die toeter je niet aan de kant:
Gezien de COVID-19 situatie in Nederland en de toenemende vaccinatiegraad, hopen we in Juli 2021 voor een vakantie en familiebezoek naar Nederland te kunnen reizen. We hebben inmiddels onze vluchten geboekt (aankomst in Nederland 7 juli, terugkeer naar Zuid-Afrika op 24 Juli). Ook hebben we een huisje gehuurd voor deze periode.
Het reizen naar Nederland is voor ons nu ook al mogelijk, omdat Nederlandse staatsburgers uitgezonderd zijn van het vliegverbod vanuit Zuid-Afrika. Wel zijn er een redelijk aantal beperkingen, waar wij ons aan dienen te houden. Allereerst hebben we een PCR-test van niet ouder dan 72 uur nodig voor de vlucht, daarnaast een rapid antigen-test binnen 4 uur voor de vlucht (kan op het vliegveld van Johannesburg). Vervolgens moeten we dan ook nog in quarantaine (met binnenkort een boete van 435 euro als je je er niet aan houdt). Deze quarantaine duurt minimaal 5 dagen (of maximaal 10 dagen). Als je na 5 dagen negatief test bij een PCR test, mag je uit de quarantaine. We gaan er vanuit dat de situatie in Juli niet anders is en rekenen er dan ook op de eerste 5 dagen aan ons huisje gekluisterd te zijn.
Dan hebben we nog bijna 2 weken om Nederland te doorkruisen om deze en gene te bezoeken.
Voor de terugvlucht naar Zuid-Afrika moeten we weer een PCR-test ondergaan die maximaal 72 uur voor de vlucht gedaan mag zijn. Verder zijn er geen restricties om Zuid-Afrika weer in te komen. Aangezien we een werkvisum hebben, zal Zuid-Afrika ons niet zo snel de toegang ontzeggen (zolang we ons gedragen).
In Nederland hopen we eigenlijk een vaccinatie te kunnen krijgen, want ik Zuid-Afrika begint men nu nog maar net en zijn we nog lang niet aan de beurt. De Covid-situatie is lang een stuk beter dan in Nederland geweest, maar met de winter in aantocht loopt het aantal besmettingen toch weer op. En aangezien hier nog bijna niet gevaccineerd is (en veel mensen ook helemaal geen vaccinatie willen), zijn de risico’s op besmettingen aan het groeien. Daarom lijkt het ons verstandig maar zo snel mogelijk in Nederland een vaccinatie te bemachigen. En hopelijk dan met het Janssen-vaccin, omdat je er maar 1 van nodig hebt en dit vaccin heeft bewezen ook tegen de Zuid-Afrikaanse mutant goed te werken (de proeven zijn deels in Zuid-Afrika uitgevoerd).
Tegen die tijd zitten we dan 6 maanden in Zuid-Afrika. Hopelijk zien we dan velen van jullie even tijdens ons bezoek.
Na onze avonturen in Eswatini (Swaziland) hebben we even een paar weken rustig aan gedaan. Ik ben wat vaker van huis voor mijn werk (proefvelden bezoeken) en we gebruiken de weekenden om wat te wandelen in de buurt. Vaak wandelen we hier in de wijk, door de game reserve, waarbij we dan ook vaak wild tegenkomen (verschillende typen antilopen). De langste wandeling die we binnen de wijk gemaakt hebben was ruim 12 km. Vaak lopen we dan ook langs de golfbaan en zien de golfers spelen. Dit zijn echte sportmensen, 90% heeft een golfkarretje en rijdt met het karretje achter het balletje aan. De sport is volgens mij om deze zo dicht mogelijk bij het balletje te zetten, zodat je zo min mogelijk hoeft te lopen. Daar heeft het in onze ogen althans alle schijn van (en het figuur van sommige golfers is er ook naar). De golfbaan is een vrij lastige volgens mij, want er is vaak water waar je overheen moet slaan.
Deze stond nog redelijk ver van het balletje af
Vorig weekend hebben we op zondag bij het Voortrekker monument gewandeld. Dit monument is opgericht ter nagedachtenis aan de eerste (blanke) mensen die naar het noorden zijn getrokken (over de rivier de Vaal). Je kunt daar ook wandelen, volgens opgave diverse afstanden, maar toen we daar aankwamen bleek dat de wandeling van 8 km er niet meer te zijn en konden we maximaal 5.6 km wandelen. Er zou ook wild te zien zijn, maar tijdens onze wandeling hebben we precies 1 zebra gezien en dat was het. Vanaf het monument heb je een mooi uitzicht over Pretoria en omstreken. Hieronder wat foto’s van de wandeling.
De Zuidafrikanen zeggen dat het nu winter wordt. Inderdaad worden de nachten wat kouder, meestal rond de 10 graden nu. Maar overdag is het bijna altijd nog boven de 25 graden. Zie hieronder de temperaturen van april 2021. We hebben precies 2 dagen gehad dat de temperatuur niet boven de 25 graden kwam. Vorige week zaterdag was er daar 1 van. Het was de eerste dag sinds tijden dat het nagenoeg de hele dag bewolkt was, maar regen hebben we toen niet gehad. Het begint hier erg droog te worden. De hele maand april heeft het precies 5 mm geregend. En dat zal voorlopig zo blijven waarschijnlijk. Normaalgesproken regent het nu tot oktober nagenoeg niet meer. Op plaatsen waar niet beregend wordt, wordt het gras nu dor en droog. Dat betekent ook dat de risico’s voor veldbranden groter worden. Vooral op de boerderij is dat een punt en we hebben mensen die speciaal daarvoor getraind zijn.
Afgelopen zaterdag konden we uiteindelijk ook onze registratiepapieren van de auto ophalen. Daarmee is dit lange proces eindelijk afgerond en staat de auto ook officieel op onze naam. Eind goed, al goed, zullen we maar zeggen.
Terwijl Nederland koningsdag viert op 27 april, viert Zuid-Afrika Freedom Day op dezelfde dag. Het is dus ook een publieke feestdag. Er wordt gevierd dat op deze dag in 1994 voor het eerst na de apartheid weer vrije verkiezingen waren (waarbij Nelson Mandela met een overweldigende meerderheid won). Omdat deze dinsdag vrij was, heb ik maandag ook vrij genomen (zoals bijna iedereen op het werk deed). Ik wilde nog eens een fiets (mountainbike) kopen om allereerst hier in de wijk te fietsen. Ik had een grote fietsenzaak gevonden (Cyclelab) die niet al te ver weg was en waar veel keuze was in alle prijsklassen. Uiteindelijk heb ik hier een middenklasse fiets gekocht en hoop ik deze aanstaand weekend voor het eerst te kunnen gebruiken (de fiets moet nog rijklaar gemaakt worden).
Op Freedom Day hebben we weer eens een selfdrive safari gedaan. Ik had een Game Reserve gevonden op 40 minuten rijden van hier, waar ook de big five zou zijn (Dinokeng game reserve). We hebben hier ruim 5 uur rondgereden, maar geen enkel beest uit de big 5 gezien. We vragen ons dus nu af of die er wel zitten. Hieronder wat foto’s van wat we wel gezien hebben: blauw wildebeest, impala, zebra, giraffe, neushoornvogel, struisvogel, kudu, waterbok, … Voor de echte big five kun je toch beter naar het Krugerpark gaan.
We hebben ons al aardig aan de Zuid-Afrikaanse gewoonten aangepast. We braaien (barbecueën) ieder weekend in onze ingebouwde braai in huis. De prijs van het vlees is erg laag en de kwaliteit goed (en de stukken groot). En net als de meeste Zuid-Afrikanen gebruik ik nu meestal hout (en geen houtskool of briketten). Het gaat prima met goed hout en het duurt slechts iets langer. En ook hout is hier spotgoedkoop. En 1x per week is erg bescheiden. Ik heb collega’s die 3-4 x per week braaien.
Enkele weken geleden hoorde ik dat we met de paasdagen maar liefst 2 vrije dagen hebben, zowel goede vrijdag als paasmaandag. Dat betekende dat we 4 aaneengesloten dagen vrij hebben. We wilden wel ergens gaan wandelen en ik ging op zoek naar een plaats met bergen niet al te ver weg en waar je met een gids kon wandelen (alleen wandelen vonden we nog een beetje te risicovol). Uiteindelijk leek Eswatini wel een aardige bestemming. De meesten zullen dit land kennen als Swaziland, maar in 2018 is de naam gewijzigd in Eswatini. De volledige naam is: the kingdom of Eswatini, want aan het hoofd van dit land staat een koning, die 15 vrouwen heeft. De bevolking is zwaar getroffen door HIV. Het is één van de landen met het hoogste percentage HIV geinfecteerden. Voor ons is het ongeveer 3 uur rijden tot de grens (het land ligt dicht bij het Krugerpark). Uiteindelijk vind ik op internet een hotel en ook een gids die wandelingen organiseert. We boeken bij de gids zowel op zaterdag al zondag een wandeling. Dit betekent dat we vrijdag heenrijden en maandag terugrijden. Verder zijn er ook wildparken in het land en we boeken dan ook nog een safari op maandagochtend, zodat we ’s middags terug naar huis kunnen rijden. De wandeling zaterdag wordt een prive wandeling, wij zijn alleen met de gids. Onderweg gaan we in een restaurant dan lunchen. De wandeling zondag is met een groep van ongeveer 10 personen, met een paaslunch erbij. Omdat Tineke glutenvrij eten nodig heeft, regelt de gids voor haar voor beide dagen een glutenvrije maaltijd.
Op goede vrijdag vertrekken we rond de klok van 8 uur vanuit ons huis in Pretoria en we hopen rond de middag in Eswatini aan te komen. De reis ging voorspoedig tot de grens, maar ik was even vergeten dat we bij de grens covid-testen nodig hebben. Gelukkig was het niet een groot probleem dat we deze niet hadden, men bood ons een rapid antigen test aan en binnen 15 minuten hadden we een negatieve uitslag binnen. Daarmee konden we dan de grens passeren en waren we rond de middag in Eswatini. Het was de bedoeling ’s middags in een cultural village te gaan kijken, daar worden ook dansvoorstellingen gegeven. Helaas waren wij de enige toeristen in dit park en konden we alleen de huisjes bekijken en naar een waterval wandelen. Verder was hier helemaal niets te doen.
Het resultaat van onze rapid antigen testen was negatief
Na het bezoek aan dit cultural village, zijn we richting hotel vertrokken. Het hotel was een groot hotel, maar er waren bijna geen gasten. Het hotel (Mountain Inn) lag aan de rand van de hoofstad van Eswatini, Mbabane en had uitzicht over het dal erachter.
Zaterdag stond onze eerste wandeling gepland. De gids (Anna McGinn) kwam ons bij het hotel ophalen. We moesten nog eerst een stuk rijden naar het begin van de wandeling en omdat zij maar een kleine auto had, zijn we met onze eigen auto gegaan. De laatste 3 kilometer omhoog was een belevenis op zich. De weg was erg slecht en je kon slechts stapvoets omhoog. Dit kon je zeker niet met een normale auto doen en gelukkig hadden we onze ‘werkauto’ bij ons, die meer bodemvrijheid had.
Het weer was mistig en het zicht was niet erg ver. Anna hoopte op verbetering in de loop van de dag, maar dat was maar beperkt. We parkeerden de auto al een eind bergop en gingen vervolgens de befaamde Sibebe rots van de achterzijde beklimmen. Deze ‘Sibebe Dome’ is de op één na grootste op het zuidelijk halfrond (de grootste is in Australie). Tijdens de klim bleef het zicht erg beperkt, maar gelukkig werd het zicht wat beter toen we boven waren. Dicht bij deze Dome was het Sibebe Resort, waar we de lunch gebruikt hebben. Hier was het ook bijna uitgestorven, omdat er nagenoeg geen toeristen waren. Volgens Anna waren we zelfs de 2 eerste internationale toeristen sinds de lockdown. Na de lunch gingen we afdalen naar een andere plaats, waar Anna ook een auto had staan. Helaas begon het tijdens de afdaling licht te regenen, waardoor de rotsen erg glad werden en het enorm oppassen was om niet uit te glijden. We waren dan ook blij dat we bij de auto waren en Anna heeft ons dan teruggebracht naar onze eigen auto. Hiervoor moesten we dan weer deze 3 km slechte weg omhoog (en weer omlaag in de eigen auto) volgen. Hieronder wat foto’s onderweg, maar door het beperkte zicht en de regen zijn het er niet erg veel.
Na afloop van de wandeling hebben we nog wat boodschappen gehaald in een supermarkt en zijn we weer naar ons hotel gegaan. De volgende dag stond een wandeling met een groep op het programma, met een verzorgde lunch erbij.
De zondagochtend moesten we al vroeg weg. We moesten om 7 uur bij het Malolotja National Park zijn. Dit was nog ongeveer een half uur vanaf het hotel. Omdat het ontbijt in het hotel pas vanaf 7 uur geserveerd werd, kregen we een ontbijt-doos mee.
Daar aangekomen maakten we kennis met de andere wandelaars. In totaal bleken we met 14 wandelaars en 2 gidsen te zijn (1 lokale gids en Anna). Voor het begin van de wandeling moesten we nog een eind met de auto rijden, weer over een erg slechte weg. Dit was ongeveer 8 km, maar door het slechte wegdek kostte dit maar liefst 40 minuten.
De wandeling naar beneden was mooi. Het weer was beter dan de dag ervoor, eerst nog wel wat mistig, maar in de loop van de ochtend klaarde het op en toen we beneden bij de rivier waren, kwam de zon er zelfs door. Het pad glooide wat op en neer, maar het ging voornamelijk naar beneden. Dicht bij de rivier hoorden we de bavianen schreeuwen (waarschuwingen), maar gezien hebben we ze niet. Terwijl we onderweg in de auto nog wat wild gezien hadden (zebra en blesbok voornamelijk), kwamen we onderweg tijdens het wandelen geen groter wild meer tegen. Bij de rivier kwamen we tot de ontdekking dat we door het water naar de overkant moesten. Aangezien het water te hoog stond en er een behoorlijke stroming stond, moesten we kniehoog door het water. Daarbij moest je je goed vasthouden vanwege de stroming. Een aantal mensen (waaronder wij) was hier niet erg blij mee, want dit stond ook niet bij de wandeling aangegeven. Uiteindelijk heeft wel iedereen veilig de overkant gehaald, met behulp van de beide gidsen. Even verderop kwam de tweede verrassing, het bleek dat we nog eens het water door moesten. Uiteindelijk hebben we 7 x het water over moeten steken, waarvan we maar 2 x droog konden blijven. Omdat we het niet aandurfden op blote voeten over te steken (rotspunten), hebben we met onze wandelschoenen door het water gelopen. Deze waren daarna zo nat dat ze daarna de hele week thuis hebben moeten drogen. Bovendien moesten we de rest van de wandeling met water in de schoenen en natte sokken lopen.
Dit was één van de makkelijkere oversteken door het water
Het oversteken van het water kostte elke keer behoorlijk wat tijd (een aantal mensen was erg angstig), maar uiteindelijk waren we nog ruim voor de middag bij onze lunchplek. Onze lunch was al ter plaatse. Een aantal andere rangers van het park waren deels met de auto, maar ook nog een redelijk deel te voet, onze lunch komen brengen. De lunch bestond uit kip, sla, rijstsalade, friet (lauw) en brood. Voor Tineke was er een apart bordje kip, zonder marinade (gluten). De kip en de friet stond op een warmhoudplaatje en was dus niet koud.
Vlakbij de lunchplek was ook een waterval en een klein meertje waar je eventueel kon zwemmen.
Wel was het even klauteren om daar te komen (over de rotsen). Niemand had in het begin echt behoefte om te gaan zwemmen, want het water was behoorlijk koud.
Na de lunch waren er echter toch 2 personen die besloten te gaan zwemmen, waaronder de lokale gids. De andere persoon was zwemleraar, dus een geoefend zwemmer. Door de waterval en het eruit stromen van het water aan de andere kant stond er toch ook wel wat stroming in het water. We stonden met een aantal mensen naar de zwemmers aan het kijken en tegelijkertijd waren we aan het praten. Ik maakte een foto van de 2 zwemmers aan de overzijde en praatte daarna verder met een Duits meisje in de groep. Ik vond wel dat de lokale gids niet echt een goede zwemmer was, maar sloeg er verder niet teveel acht op.
Na een paar minuten zag ik de wandelaar uit het water komen, maar zag de lokale gids niet meer. Eerst dachten we dat hij aan de andere kant uit het water was gegaan, maar dat wisten we niet zeker. Omdat we ook weer verder moesten, speurden we overal rond en ook de andere gids kwam naar ons toe geklauterd om te helpen zoeken. We vonden hem echter niet en zijn zeker een half uur aan het zoeken geweest. Iemand had het vermoeden dat hij wellicht in de bossen verdwenen was (hij had niet mogen zwemmen), maar mij leek dat sterk, ook al omdat zijn kleding, telefoons en geld nog aanwezig was. We hadden totaal geen mobiele ontvangst op die plek en we moesten de terugweg aanvaarden om voor het donker bij de auto’s terug te zijn. We zijn dus zonder hem vertrokken. Gelukkig wist Anna ook de weg en zijn we weer aan de weg terug en omhoog begonnen. We moesten weer meerdere keren het water oversteken en de weg omhoog viel een jong meisje erg zwaar. Toen Anna eindelijk weer mobiele ontvangst had (na een uur ongeveer), heeft ze hulptroepen gewaarschuwd en kwam een auto onze kant op. Het eerste stuk (ik schat 3-4 km) moesten we echter sowieso te voet afleggen. De groep ging uiteindelijk in 2 gedeeltes naar boven, wij waren in de eerste groep met 8 mensen, zonder gids (maar de route was duidelijk). De tweede groep was een familie (met het meisje dat op was) en 2 ervaren wandelaars. Anna pendelde tussen de 2 groepen en had contact met de hulptroepen. Uiteindelijk zijn wij met de eerste groep van 8 wandelaars om ongeveer 5 uur bij de auto aangekomen. Even later kwam de familie in moeilijkheden met de auto ook boven aan. De 2 ervaren wandelaars waren nog onderweg, maar niet ver meer van de auto. Vervolgens moesten we nog met de auto terug naar de ingang en toen we daar aankwamen was het nagenoeg donker.
Omdat het donker werd, kon men niet meer terug naar onze lunchplek om naar de gids te zoeken. De volgende dag is men met een groepje teruggegaan om te gaan zoeken. Uiteindelijk heeft men hem in het water gevonden, helaas overleden. Het vermoeden is dat hij heeft gedoken en met zijn hoofd op een steen terecht gekomen is. Helaas heeft dat niemand gemerkt, wellicht ook doordat de waterval ook behoorlijk wat lawaai maakte.
Ter nagedachtenis aan hem wil Anna binnenkort nog een eenvoudigere wandeling naar de plek organiseren. Of wij daarbij zullen zijn is maar de vraag, voor ons is het 3,5 uur rijden en bovendien zullen we dan waarschijnlijk weer COVID tests nodig hebben.
Dit was onze wandelroute van ongeveer 14 kmEn dit was het hoogteprofiel
Hieronder wat foto’s tijdens de wandeling
Uiteindelijk waren we dan rond kwart voor zeven weer in ons hotel en konden we nog net eten.
Het verhaal van Anna is het ook nog waard te vermelden. Ze had een goede baan als grafisch ontwerpster, maar haar passie is wandelen en de mensen bewust te maken van de natuur. Ze heeft eind 2019 haar eigen bedrijfje opgestart. Hiermee organiseerde ze wandeltochten door verschillende parken in Eswatini, met vaak de lokale bevolking als gids. Toen kwam in maart 2020 natuurlijk COVID en wij waren (in april 2021) de eerste internationale gasten die ze weer kreeg. Gelukkig kon ze in haar oude baan actief blijven en kon ze nog een boterham verdienen. Dat is niet het geval voor een heleboel andere mensen die actief waren in het toerisme. Zij verloren veelal hun baan of in ieder geval een redelijk deel van hun inkomen. Hopelijk komt het toerisme dan ook weer snel op gang.
De volgende ochtend stond een safari op het programma. De safari was van 10 tot 12 uur, maar was nog bijna 2 uur rijden vanaf het hotel. We zijn dus net voor 8 uur vertrokken. Het eerste deel van de weg was snelweg, maar daarna gewone 2-baans weg, waar je moest uitkijken voor drempels, mensen en dieren op de weg. Het laatste stuk openbare weg liep al door het park met wilde dieren. Er stond dan ook een bordje dat fietsers en voetgangers moesten uitkijken voor leeuwen en olifanten!
De safari bleek een privé safari te zijn, wij waren de enige deelnemers. Net als overal elders in Eswatini ligt het toerisme helemaal op zijn gat en zijn er nagenoeg geen toeristen. En dat voor een land dat heel erg afhankelijk is van toerisme (en dat al voor meer dan een jaar). In het park (Hlane Royal National Park) heeft men relatief veel neushoorns, van 2 ondersoorten, wit en zwart. In het Nederlands noemen we de witte neushoorn echter breedlipneushoorn. Deze zitten wel apart en worden beter bewaakt, omdat in heel Afrika de neushoorn nogal bedreigd wordt door stroperij voor het ivoor (in China wordt daar grof geld voor betaald). Uiteindelijk hebben we redelijk wat neushoorns (maar geen zwarte), leeuwen, olifanten, giraffen en ander kleiner wild gezien. Zie hierna de foto’s.
Na afloop zijn we aan de terugreis begonnen. Het park ligt aan de andere kant van het land, dus we hadden eerst 2 uur nodig om weer terug bij de grens te komen. Hier kregen we weer met hetzelfde probleem van een COVID-test te maken. Ook hier was het weer mogelijk een sneltest te doen (maar nu kostte dat 300 rand pp). Uiteindelijk kostten alle procedures ons, net als de heenweg, ongeveer een uur en waren we rond 3 uur weer onderweg. Het vreemde was wel dat volgens de gebruiksaanwijzing van de test het resultaat na 10-15 minuten kan worden afgelezen. Wij hadden ons resultaat echter al na 2-3 minuten binnen. En ook op vrijdag hadden we al na 5 minuten ons negatief resultaat binnen.
Het resultaat van de rapid antigen test was weer negatief (Louis)
En ook Tineke had weer een negatief testresultaat
Tineke voelde zich niet zo lekker en we zijn daarom min of meer non-stop doorgereden naar huis. Het laatste deel van de route was erg druk (door terugkerend verkeer na de paasdagen), zodat we uiteindelijk rond 7 uur thuis waren. Tineke voelde zich intussen steeds beroerder en is linea recta in bed gekropen. De volgende dagen bleek ze ernstig aan de diarree. Onze conclusie was uiteindelijk dat ze een salmonella infectie heeft opgelopen van de kip tijdens de lunch. Dat was namelijk het enige verschillend wat we beiden gegeten hebben. Gelukkig is ze vandaag (zaterdag) weer helemaal opgeknapt.
Al met al een hele ervaring, met een hele droeve gebeurtenis tijdens de wandeling zondag. De bevolking is over het algemeen heel er vriendelijk en qua veiligheid is het (naar zeggen) een heel stuk beter dan in Zuid-Afrika. De criminaliteit is laag en je kunt gewoon veilig over straat zonder na te denken. We willen zeker nog wel eens terug om daar te wandelen, maar het oversteken door het water laten we dan wel aan ons voorbij gaan.
We besloten dit weekend naar het Krugerpark te gaan. Het Krugerpark is ongeveer 4 uur rijden van ons huis. Er zijn niet veel toeristen, daarom is het nu een goede tijd daar te gaan kijken. Het nadeel is dat er nog bladeren aan de bomen zitten, zodat het wildspotten wat lastiger is. We besloten daarom zaterdagochtend vroeg weg te rijden en dan ’s middags zelf door het park te rijden. We hebben een hotel net buiten het park geboekt (bij de Kruger gate), zodat we de volgende (zondag) ochtend zeer vroeg met een georganiseerde kleinschalige safari mee kunnen. Deze georganiseerde safari vertrekt om 5.30 uur, omdat je de meeste dieren ’s ochtends vroeg ziet. Deze duurt dan de hele ochtend (maar je kunt ook een hele dag boeken). Wij hebben alleen de ochtend geboekt, omdat we ’s middags terug moeten rijden naar huis.
Zaterdag waren we nog voor de middag in het Krugerpark (via de Malelane gate). Het doel was door het park te rijden naar de Kruger gate, waar ons hotel is. Dit is ongeveer 80 km, maar met omwegen kan het verder worden. En we hadden geluk, binnen 15 minuten hadden we de eerste olifanten gespot en vervolgens hebben we tientallen olifanten gezien. Daarnaast zie je altijd wel verschillende typen antilope, waaronder de impala. We hebben ook enkele zebra’s en giraffes gespot. Uiteindelijk waren we om ongeveer 4 uur weer uit het park en zijn we naar het hotel gegaan.
De volgende ochtend werden we opgehaald door een half-open safari-voertuig, waar 9 passagiers en een chauffeur in konden. Deze was mooi gemaakt, want de achterste rijen zaten hoger dan de voorste rijen. Gelukkig (voor ons) zat deze niet vol en waren we in totaal met 5 passagiers. En wat hadden we een geluk, we hebben de gehele ‘big five’ gespot die ochtend. Vooral het zien van de neushoorn en luipaard zijn zeldzamer. De leeuwen was behoorlijk uniek, ze liepen gewoon voor onze auto te paraderen.
Daarnaast hebben we diverse andere dieren gespot, waaronder ook nijlpaarden, giraffes, zebra’s, en veel antilopes. Ook een eland en nog enkele andere antilopes. En daarnaast natuurlijk verschillende vogels en ook nog 2 schildpadden.
Hieronder de foto’s. Vooral het luipaard en de neushoorn zijn een zoekplaatje. De neushoorn hebben we slechts enkele seconden gezien, maar lang genoeg om zeker te weten dat het een neushoorn was. Het luipaard lag in een boom, door het bladerdek kon je deze zien liggen.
Als extraatje nog een keer de big five:
De olifant die bijna direct na aankomst voor ons de weg overstakEen stuk verder liepen 2 leeuwen rustig over de weg te paraderenEen groep buffels, waaronder deze stier, liep vlak langs de weg te grazenEen neushoorn banjerde door het struikgewas niet al te ver van de weg, maar hij verdween al snel achter de struikenEn als laatste lag er een luipaard achter het bladerdek verscholen in de boom, pal naast de weg
