Vakantie in Franschhoek en Cederberg (april 2023)

Met Pasen zijn er 2 vrije dagen (goede vrijdag en paasmaandag). Vorig jaar besloten we toen op het laatste moment om naar het Krugerpark te gaan, ook al omdat er slecht weer (regen) voorspeld werd in Pretoria. Voor dit jaar besloten we al ergens eind vorig jaar om een weekje naar de Westkaap te gaan. Ik was daar in Oktober 2022 in de wijnstreek (om tarweproefvelden te bekijken) en het leek mij een mooie omgeving voor wandelingen. Daarnaast is het ook in de buurt van de regio waar rooibos verbouwd wordt (Cederberg). Uiteindelijk hadden we dan ook 5 dagen een appartement in Franschhoek (dicht bij Stellenbosch) en 4 dagen in de Cederberg geboekt.

We vertrokken zaterdag 1 april (nee, het is geen grap) per vliegtuig vanaf OR Tambo naar Kaapstad. In Kaapstad hadden we een auto gehuurd bij Woodford. Toen we de auto wilden ophalen, stond er een rij van ongeveer 10 personen voor ons. Men hielp met 4 personen de klanten, maar desondanks duurde het een uur voor wij aan de beurt waren. En toen wij aan de beurt waren, bleek ook wel waarom. Ondanks de reservering was de auto die wij gereserveerd had, niet beschikbaar. En dat was dus bij ongeveer iedereen zo. Men bood mij eerst een auto met handschakeling aan (ik had een automaat besteld), maar uiteindelijk bleek deze ook niet beschikbaar. Bovendien wilde ik dan korting, want een automaat is duurder. Vervolgens kreeg ik een BMW1 aangeboden. Dit is een auto die erg laag bij de grond ligt, niet echt geschikt dus voor zandwegen. Omdat wij ook wel wilden wandelen in de bergen, leek mij dit niet echt een geschikte auto. En op deze auto kon ik geen korting krijgen, want deze was veel duurder in huur. Na ongeveer 10 minuten verder wachten bleek dat er net een auto binnenkwam die het type was dat wij gereserveerd hadden. Maar deze moest nog schoongemaakt worden. Uiteindelijk hadden we dus na ongeveer 2 uur de auto die wij gereserveerd hadden, en daarbij hadden ze geluk dat deze dus net binnenkwam. De auto zelf was prima, er stond nog maar 200 km op de teller, deze was dus gloednieuw (Mitsubishi ASX).

De bedoeling was eigenlijk om naar Franschhoek te rijden, boodschappen te doen en dan nog een stukje te wandelen. Inmiddels was het echter zo laat dat wandelen er niet meer inzat. Het appartement in Franschhoek was modern en goed geoutilleerd. Het enige nadeel was dat zowel de eetgelegenheid een bar met krukken was en er buiten ook alleen een hoge tafel met krukken stond. Je kon dus buiten ook alleen op een kruk zitten. Er was zelfs een batterij om de loadshedding periodes door te komen. Er was dan nog wat licht en WIFI en de TV bleven werken tijdens de uren zonder elektriciteit. Het enige nadeel aan deze batterij was de de inverter om de batterij op te laden nogal veel lawaai maakte (ventilator om te koelen). Die avond hadden we geen zin meer om te koken en hebben we in een restaurant aldaar gegeten. Het plaatsje was erg toeristisch en er waren volop eetgelegenheden.

Franschhoek is een dorp met veel wijngaarden, er is dan ook een wijntram waarmee je allerlei wijngaarden kunt bezoeken en wijn kunt proeven. Ons appartement lag op 200 meter van de vertrekplaats van deze wijntram. Wij hebben echter vooral gewandeld op de dagen dat we in Franschhoek waren. Het dorp wordt omgeven door bergen/heuvels en daar kun je prachtig wandelen.

De eerste dag (zondag) hebben we een lange wandeling in de buurt van de Bergrivier gemaakt. Wij gebruiken voor onze wandelingen vaak GPS wandelingen van Alltrails. In dit geval was de wandeling ‘Berg river – centre peak loop’ en omschreven als ‘gemiddeld’, met een afstand van 15 km en een hoogteverschil van ruim 500 meter. Echter niet alle paden van de GPS route klopten en uiteindelijk hebben we bijna 17 km gewandeld, met bijna 500 hoogtemeters. Het was behoorlijk warm, dus uiteindelijk waren we beiden behoorlijk moe aan het eind. De wandeling zelf en wat foto’s kun je op Strava vinden: https://www.strava.com/activities/8819112018. Hieronder ook wat foto’s van deze wandeling.

De volgende dag hebben we het wat rustiger aangedaan om te herstellen. De wandeling was ‘Duiwelskloof’, 8 km lang met een hoogteverschil van ruim 200 meter. Deze wandeling was in de buurt van Stellenbosch. De wandeling zelf en wat foto’s kun je weer op Strava vinden: https://www.strava.com/activities/8824771609. Hieronder weer wat foto’s van deze wandeling:

De derde dag hebben we weer een pittigere wandeling gepland. In dit geval gingen we hoger de bergen in, waarbij we op de top een uitzicht hebben op Franschhoek. We hoefden echter niet vanaf beneden naar boven te wandelen, maar reden met de auto eerst een deel van de Franschhoek pas op. Het uitzicht van boven op Franschhoek was geweldig:

Uitzicht op Franschhoek van de DuToitskop, op de achtergrond is vaag ook de Tafelberg zichtbaar

Van deze wandeling kun je weer meer foto’s vinden op Strava: https://www.strava.com/activities/8830616620. En de foto’s ook hieronder:

De totale wandeling was rond de 10 km, met 700 hoogtemeters. Deze wandeling was ook populair, want we kwamen wat meer wandelaars tegen. Al deze wandelingen waren ook in nature reserves, en om te mogen wandelen moest je meestal een kleine vergoeding betalen. De eerste dag moest het via een link op de telefoon (er stond een bord met een barcode), de tweede en derde dag was er iemand bij de toegang van de reserve.

Na 3 dagen wandelen hadden we de vierde dag een rustdag ingepland. Bovendien zou het erg warm worden ( boven de 30 graden), dus wat minder geschikt ook om te wandelen. We besloten deze dag naar de kust te rijden, in dit geval de zuidkust bij Somerset West. Hier hebben we op het strand rondgelopen, daar was het niet zo druk:

Daarna zijn we nog naar Hermanus gereden. Daar waren we al eerder geweest, hier zijn de walvis rondvaarten. Nu was het echter geen walvis seizoen en hebben we ook geen walvis gezien. Vandaar zijn we via de Franschhoek pas teruggereden naar Franschhoek.

De volgende dag zijn we dan verhuisd naar de Cederberg. Dit is een afstand van ongeveer 250 km, oftewel ongeveer 3 uur rijden. Daarbij kom je door het Citrusdal, en zoals de naam al zegt zijn hier veel sinaasappelboomgaarden. De belangrijkste plaats in de Cederberg is Clanwilliam, maar ons chalet lag bij De Pakhuys, nog ruim een half uur buiten Clanwilliam, hoger in de bergen en min of meer in de middle of nowhere. Hier was een camping en ze hadden chalets, waarvan wij er dus één voor 4 dagen gehuurd hadden. Het huisje was nogal gedateerd, je kunt ook zeggen dat het ouwe zooi was. De ramen sloten deels niet goed meer en er zaten enorm veel muggen. We moesten dus ’s nachts de airco laten draaien, om de muggen op afstand te houden. De dag van aankomst was het 36 graden, en het gebied is enorm droog. Daarom wordt er ook rooibos geteeld. Dit gewas gedijt in deze omstandigheden goed en wordt dan ook uitsluitend in deze regio geteeld. We wilden graag rooibos zien, maar daarvoor waren we te laat, het was allemaal al geoogst.

Het huisje was dus gedateerd, met oud meubilair (sommigen noemen het wellicht antiek). Het ergste was echter dat er niets was voor de uren van loadshedding, zelfs geen kaarsen. We hadden gelukkig een zaklamp bij ons, want we hadden iedere avond een paar uur geen elektriciteit.

Op vrijdag hebben we ’s ochtends eerst op het terrein van de camping gewandeld. Het was behoorlijk druk op de camping, de camping werd veel gebruikt voor bouldering (rotsklimmen) en was enorm uitgestrekt. Onze wandeling, met wat foto’s, heb ik weer geregistreerd op Strava: https://www.strava.com/activities/8846678280. Na de middag hebben we dan nog een langere wandeling in de buurt gemaakt. Deze wandeling (Kliphuis campsite alternate loop) vertrok vanaf een andere camping in de buurt: https://www.strava.com/activities/8848206893. In totaal hebben we die dag dus 17 km gewandeld. De foto’s van die dag vind je ook hieronder:

Op zaterdag wilden we eigenlijk een wandeling maken in de buurt van onze eerdere wandeling de dag ervoor, maar deze was door een brand niet geopend en we moesten dus een alternatief verzinnen. Veel alternatieven waren er echter niet en we besloten daarom ook ons verblijf een dag in te korten en al op zondag terug naar Kaapstad te rijden. We wilden namelijk op maandag nog de Tafelberg op (het was al 2 x niet gelukt, door de weersomstandigheden). Daarmee hadden we op maandag meer tijd om de Tafelberg op te gaan, want onze terugvlucht was maandagavond. Op zaterdagochtend hebben we eerst boodschappen gedaan in Clanwilliam, waarna we op zaterdagmiddag weer een wandeling van Alltrails hebben gemaakt. In dit geval was het een wandeling langs rotsschilderingen van de oorspronkelijke bewoners van dit gebied (Sevilla Rock Art trail). Deze begon bij een padstal(afrikaans voor wegrestaurant: pad = weg, stal = restaurant/uitspanning) in de buurt en je moest weer een kleine vergoeding betalen om deze te mogen wandelen. Hieronder een impressie van allerlei tekeningen die we onderweg tegenkwamen:

De route is bovendien weer vastgelegd op Strava: https://www.strava.com/activities/8853708793. Daarna hebben we op de camping nog even gezocht naar rooibos, er zou namelijk ook op de camping rooibos staan, maar het veld was al leeg: https://www.strava.com/activities/8853955228.

Op zondagochtend zijn we dan weer vertrokken, terug naar Kaapstad. We hadden een kamer gereserveerd in Camps Bay, net ten zuiden van Kaapstad en dicht bij de plaats waar de kabelbaan de Tafelberg opgaat. We kwamen net na de middag aan en na een lunch op de kamer, hebben we nog een strandwandeling in Camps Bay gemaakt: https://www.strava.com/activities/8860212177. Hieronder ook wat foto’s van deze wandeling:

Die avond hebben we ook gegeten in een restaurant in Camps Bay (het is erg toeristisch hier). Aangezien het die dag prachtig weer was, besloten we al kaartjes voor de kabelbaan te kopen, zodat we ’s ochtends niet in de rij hoefden te staan om een kaartje te kopen. Bij de eerdere keren dat we bij de kabelbaan waren, was deze niet actief vanwege de harde wind. Nu leek het echter goed te komen. Die nacht echter regende het flink, maar gelukkig was er niet veel wind. Ons appartement was dicht bij de kabelbaan, maar te ver om te lopen. We hebben daarom Uber gebruikt voor vervoer naar de kabelbaan (Uber is betrouwbaar in Zuid Afrika), en ook voor vervoer terug. Het was nog bewolkt, maar we hoopten dat het zou opklaren, in ieder geval lag de Tafelberg zelf niet in de wolken. We waren net na 8 uur bij de kabelbaan en konden zo doorlopen en konden min of meer gelijk naar boven. Boven was het koud en door de bewolking viel het uitzicht wat tegen. Aan het eind klaarde het wat op gelukkig. We hebben er een wandeling gemaakt (maar niet vastgelegd op Strava). Hieronder wat foto’s van die ochtend op de Tafelberg:

In de loop van de ochtend zijn we weer met de kabelbaan omlaag gegaan, met Uber terug naar onze auto en vervolgens naar het centrum van Kaapstad gereden. Hier hebben we geluncht in een restaurant, waarna we naar het vliegveld zijn vertrokken. We waren hier erg vroeg, en ik heb geprobeerd om een eerdere vlucht te krijgen. Helaas was alles volgeboekt en moesten we nog een paar uur wachten op het vliegveld. Uiteindelijk waren we weer om ongeveer 10 uur die avond thuis in Pretoria. Ik kon mijn koffer uitpakken en gelijk weer inpakken, want de volgende ochtend ben ik al weer vroeg vertrokken voor proefveldbezoek (in dit geval mais). Een aantal buitenlandse collega’s waren die dag al aangekomen en samen met hen hebben we enkele dagen proefvelden bekeken.

Bij een volgend bezoek aan Kaapstad willen we natuurlijk de Tafelberg te voet beklimmen, maar door de gelimiteerde tijd hebben we dat dit keer niet gedaan.

Bezoek aan Kinshasa, DRC (eind maart)

Het is al weer een tijdje dat ik een bericht heb geschreven. De laatste tijd is het druk en ook de komende weken zijn er veel reizen. Eind maart ben ik een aantal dagen naar Kinshasa geweest. Via contacten in Wageningen zijn we in een project van een aantal Nederlandse bedrijven beland, dat door de Nederlandse overheid gesubsidieerd wordt. Het doel van het project is Kinshasa meer zelfvoorzienend te maken op het gebied van kippen en eieren. Wij zijn in dit project ingestapt voor het leveren van zaaizaad en teelt adviezen om het voer voor de kippen te produceren. Omdat het een Nederlands project is, ben ik er als Nederlander binnen Limagrain Afrika bij betrokken. De kick-off vond dus eind maart plaats in Kinshasa, de hoofdstad van de Democratische Republiek Congo. Vanuit Johannesburg is het ongeveer 4 uur vliegen, maar bijna alle directe vluchten vertrekken ’s nachts of komen ’s nachts aan. Ik ben dus al op zondagavond vertrokken en kwam rond middernacht in Kinshasa aan. Om het bezoek mogelijk te maken, moest ik eerder al een visum aanvragen bij de ambassade van de DRC hier in Pretoria. Volgens de papieren zou een eenmalig visum 300 rand (15 euro) kosten, maar ter plaatse bleek dat het maar liefst 2675 rand (135 euro) kostte. En ik kon mijn paspoort 2 weken later weer ophalen met het visum erin. Het visum aanvragen en ophalen gaf gelukkig niet veel complicaties, en de ambassade was op ongeveer 15 minuten rijden van ons huis.

Bij aankomst was er een zogenaamde ‘fixer’ die mij hielp bij alle formaliteiten (deze persoon werkte op het vliegveld en was een bekende van één van de organisatoren). Dat scheelde een hoop tijd, want ik was zo door alle controleposten heen en heb een paar rijen overgeslagen. Ook zorgde hij ervoor dat mijn koffer wat sneller uitgeleverd werd. Zodoende was ik nog niet al te laat in het hotel. Ik werd naar het hotel gebracht door Kuma. Hij is een Congolees, maar woont deels in Nederland en spreekt ook Nederlands.

De volgende ochtend hadden we pas om 9 uur ontbijt, maar niemand wist waar. Uiteindelijk was het nog een stukje later voor we ontbeten. En het wachten blijkt normaal te zijn. Tijd is een relatief begrip hier en meestal is iets veel later dan gepland. We hebben die dag een veld op 2 uur afstand van Kinshasa bezocht. Dit was om te zien of er geschikt land is om mais/soja te telen. En land is er voldoende, maar het wordt niet gebruikt. DRC importeert bijna al het voedsel, dit terwijl het één van de grootste landen in Afrika is. Zelfs het voer voor de kippen wordt grotendeels geïmporteerd. Onderweg zagen we om de haverklap auto’s en vrachtauto’s met pech stilstaan. Het wagenpark is enorm oud. We kwamen ook soms busjes tegen met Nederlandse teksten, deze zijn dus uit Nederland geïmporteerd. In vergelijking met Zuid-Afrika is dit land nog een aantal stappen terug, dit is echt een derde wereld land. Het huisvuil lag ook gewoon op straat, soms met grote bergen. Tegen de avond waren we uiteindelijk terug bij ons hotel en kwamen ook de rest van de mensen uit het project aan in Kinshasa. Vanuit Europa zijn er vluchten vanuit Parijs en Brussel.

Dinsdagochtend hebben we het kippenbedrijfje bezocht dat met behulp van een aantal Nederlanders al hier gerund wordt, waarna we naar het centrum van Kinshasa reden om een eerste onderlinge vergadering op de Nederlandse ambassade te hebben. De reis vanaf de boerderij aan de rand van Kinshasa naar het centrum was ongeveer 40 km lang, maar kostte ons 2 uur, door alle verkeersinfarcten in Kinshasa. Bovendien kreeg het busje met onze bagage een lekke band, waardoor onze bagage pas veel later in het hotel aankwam. We konden ons daarom pas na de vergadering opfrissen (het was warm en vochtig buiten). Die avond werden we dan ontvangen op de residentie van de Nederlandse ambassadeur voor een receptie, met ook gasten uit de DRC, inclusief een minister. De Nederlandse ambassadeur was echter niet aanwezig, die had een bijeenkomst in Nederland, maar zijn plaatsvervanger was er wel en met haar heb ik nog even gepraat. Ze kwam uit Friesland en woonde nu 2 jaar in Kinshasa. Verblijf hier wordt al zwaar betiteld en daardoor mag je er maximaal 3 jaar zitten.

Woensdag en donderdag was er dan een seminar met lokale gasten, mensen die geïnteresseerd waren om kippen te gaan houden (of al deden). Zij kregen van de Nederlandse deelnemers aan het project allerlei presentaties over hoe het aangepakt moet worden. Ik heb daarbij een presentatie over Limagrain en SeedCo, onze Afrikaanse partner, gehouden (in het Frans, want dat is de normale taal daar). En 2 van mijn collega’s van SeedCo hebben het meer technische deel voor hun rekening genomen.

Ik ben in het Frans aan het presenteren

Na de presentatie op donderdagochtend zijn we ook nog op bezoek geweest bij het landbouwkundig instituut aldaar. De hele staf was erbij aanwezig, maar er waren maar 2 mensen die voor ons belangrijk waren om te spreken.

Daarna moest ik al weer naar het vliegveld vertrekken, want mijn terugvlucht was donderdagavond. Vrijdag was er geen vlucht naar Johannesburg mogelijk en op zaterdag zouden we naar Kaapstad vertrekken voor een korte vakantie. De rit naar het vliegveld was een belevenis op zich. Het regende namelijk behoorlijk en daardoor stond een groot deel van de straten blank, soms tot 30 cm. We reden dus soms door het water naar het vliegveld en waren daar uiteindelijk nog ruim op tijd. Om te mogen vertrekken moest je trouwens nog eens 55 US dollar betalen. De fixer was er weer en heeft we weer geholpen soepel alle procedures te doorlopen. Na een lange wacht op het vliegveld (ik was vroeg) zijn we uiteindelijk rond tussen 20 en 21 uur opgestegen voor de terugvlucht naar Johannesburg. De tijd die op mijn oorspronkelijke ticket stond, klopte dus in het geheel niet, de vlucht was bijna 2 uur later dan op mijn ticket stond. Daardoor kwam ik pas na 1 uur aan in Johannesburg. Gelukkig ging daar alles snel. Ik had vooraf al een hotel geboekt op het vliegveld en uiteindelijk was ik rond 1.30 uur op mijn hotelkamer, voor een korte nacht. Het is niet veilig midden in de nacht naar huis te rijden, daarom heb ik in een hotel overnacht. Omdat ik vrijdag om 8 uur een vergadering had, ben ik echter al weer rond 7 uur vertrokken om naar huis te rijden (en ook daar te ontbijten). Op zaterdagochtend zijn we dan voor een korte vakantie in de buurt van Kaapstad vanaf OR Tambo (vliegveld Johannesburg) naar Kaapstad gevlogen. Maar daarover lees je in een volgend bericht meer.

Allerhande ‘probleempjes’ in Zuid-Afrika

Inmiddels zijn we weer 2 weken terug in Zuid-Afrika. De eerste week was het af en toe regenachtig, maar deze week is het vooral zonnig en warm. Bijna iedere dag komen we nu rond of boven de 30 graden en de zon schijnt meestal uitbundig. Het is oppassen, want je verbrand snel.

Ik heb al meermaals over de electriciteitsproblemen geschreven, maar deze week hebben we een nieuw dieptepunt bereikt. Vanaf vorig weekend zitten we continue in stage 6 loadshedding. Dat betekent dat er dus tot 6000 MW aan elektriciteit niet geleverd worden en we dus 8-12 uur per dag geen elektriciteit hebben. Het is de eerste keer dat we zo lang in stage 6 zijn en er is nog geen uitzicht op verbetering tot dit moment. Als klap op de vuurpijl is deze week de CEO van Eskom, de elektriciteitsproducent, per direct opgestapt. Hij had een interview gegeven waarin hij aangaf dat het onmogelijk is oplossingen te vinden, omdat de politiek zich direct met allerlei zaken bemoeid en er ministers zijn die belangen hebben die zorgen dat de problemen niet opgelost kunnen worden. Als interim CEO is nu de CFO aangesteld, deze werkt al 20 jaar bij Eskom en heeft nog niets van alle corruptie op kunnen lossen. Niet echt vertrouwenwekkend dus. En eigenlijk hebben we af en toe stage 7 en even zelfs stage 8, alleen communiceert men dat niet (stage 7 is 7000 MW niet geleverd). We hebben deze week 2 x net boven de 7000 MW gezeten. Het ergste is dat er geen zicht ik op verbetering, en normaalgesproken zijn er meer problemen in de winter dan in de zomer. Men heeft de noodtoestand uitgeroepen wegens de aanhoudende loadshedding, maar niemand verwacht eigenlijk dat dit iets gaat helpen. Het geeft de regering meer bevoegdheden, maar eigenlijk denkt men dat daar dan weer misbruik van gemaakt gaat worden.

Wanneer we de loadshedding vergelijken met voorgaande jaren, is er een enorme stijging in 2022 (verviervoudiging) en alleen januari 2023 had al meer loadshedding dan heel 2021. We hebben in 2023 nog geen enkele dag zonder loadshedding gehad. En het probleem is dat de rijken er niet zoveel last van hebben, die installeren zonnepanelen + batterijen of hebben een generator. Het zijn vooral de arme mensen die er last van hebben. En voor de bedrijven nemen de kosten enorm toe, waardoor sommigen ook failliet gaan of mensen moeten ontslaan. Bovendien is er nog een enorm risico. Er wordt veel voedsel geproduceerd met beregening, maar daarvoor heb je ook elektriciteit nodig. Wanneer er niet voldoende beregend wordt, wordt de productie lager en is er een risico op voedselschaarste (en stijgende prijzen). Sommige boeren hebben ook besloten minder uit te zaaien, zodat zij de overblijvende percelen voldoende kunnen beregenen. Het heeft dus enorme effecten, deze loadshedding, en niet alleen op de economie.

Deze week hebben we verder ook nog te maken met een onderbreking van de wateraanvoer. Er wordt gewerkt aan een hoofdaanvoerleiding van water naar onze gemeente een een deel van Johannesburg en daarvoor is eer onderbreking in de wateraanvoer van 30 uur. De reservoirs in de stad zijn wel vol, maar zaterdagochtend kwam er geen water meer uit de kraan (het werk was vrijdagochtend vroeg begonnen). Inmiddels is het bijna 17 uur en er lijkt weer een beetje water uit de kraan te komen, dus hopelijk hebben we snel genoeg druk.

Vorige week hebben we ook een solar geyser laten installeren. Wanneer we echt geen stroom meer hebben, hebben we nog altijd warm water door deze solar geyser. En wanneer het water niet voldoende warm is, kunnen we altijd nog electrisch bijverwarmen. Tot nu toe is het niet nodig, de temperatuur komt nu boven de 80 graden. Deze solar geyser heeft ook een eigen zonnepaneel en batterij, zodat deze ook zonder electriciteit kan functioneren.

Op het werk betalen we ons blauw aan diesel voor de stroomproductie. We proberen nu versneld een solar installatie te installeren, zodat we op deze kosten kunnen besparen.

En gisteren kwam dan ook nog het nieuws dat Zuid-Afrika op de grijze lijst voor witwassen in geplaatst. Het land doet niet genoeg om witwassen tegen te gaan. Wat de gevolgen daarvan precies zijn, weet men nog niet.

Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt, maar we konden daarna dus niet douchen. Gelukkig hebben we dan een zwembad waar we ons kunnen verfrissen. De watertemperatuur is 28 graden, dus lekker.

Goed om te weten is ook dat Zuid-Afrika nog steeds goede banden onderhoudt met Rusland en China. Er is zelfs sprake van een mogelijke top tussen deze 3 landen. De ANC wordt wel eens als een deels communistische partij gezien (en daar sprak de voormalige CEO van Eskom ook over in het interview). Zuid-Afrika roept wel op tot vrede, maar veroordeelt Rusland niet voor het binnenvallen van Oekraïne.

Bezoek aan Lesedi Cultural Village

We wilden deze zondag eigenlijk naar de grotten die bij de Magaliesberg liggen, maar deze waren door de vele regen van de afgelopen weken (200-300 mm) gesloten. Ook wilden we nog een keer kijken bij Lesedi Cultural Village, een soort permanente exhibitie van de lokale oorspronkelijke Afrikaanse culturen (lesedi.com), dus besloten we daarheen te gaan.

Bij binnenkomst werden we welkom geheten met zang en dans:

Bij dit dorpje waren een aantal winkeltjes, waar we even hebben rondgekeken. Om half twaalf was er een rondleiding (en dat wisten we) die ongeveer 2 uur duurde. Hierbij maakten we kennis met 5 van de volken die in Zuid-Afrika leven. We maakten kennis met de huizen en waar ze woonden, en aan het eind was er een dansvoorstelling van deze verschillende volken.

De rondleiding begon echter met een snelcursus trommelen. We leerden wat lokale melodieen op de trommel te slaan. Daarna gingen we naar verschillende kleine ‘dorpjes’ om kennis te maken met de huisjes en bewoners. Een indruk daarvan tref je hieronder aan:

Het laatste half uur van de voorstelling zaten we in een soort theater waar muziek en dans werd opgevoerd. Een indruk daarvan in de onderstaande video’s:

Na afloop zijn de gaan lunchen bij de Van Gaalen kaasmakerij (www.vangaalen.co.za), die daar niet ver vandaan was. Dit is een boerderij waar men (Goudse) kaas maakt, maar er is ook een restaurant en een winkeltje waar je de kaas kunt kopen, maar ook Nederlandse producten. Bovendien kun je op de boerderij wandelen en moutainbiken. Het weer was echter niet erg betrouwbaar, dus we hebben er alleen geluncht en zijn daarna terug naar huis gereden. Zowel Lesedi Cultural Village als de van Gaalen kaasmakerij liggen op ongeveer 1 uur rijden van ons huis in Pretoria.

3 weken kou in Nederland en daarna regen in Zuid-Afrika

Koen en Rinse zijn op vrijdag 13 januari terug naar Nederland gevlogen, en een week later kwamen wij ook al weer naar Nederland. Ik had 3 weken lang vergaderingen. De eerste week in Frankrijk, daarna 2 weken in Nederland.

Op zaterdag 21 januari kwamen we ’s morgens op Schiphol aan en zijn we met de trein naar Oldemarkt gereist. Tineke zou deze 3 weken bij pa en ma blijven slapen, terwijl ik vooral in hotels zou slapen. Het was even wennen aan de kou in Nederland, we hadden vrijdagavond voor vertrek nog even in ons zwembad gedobberd, de watertemperatuur was 30 graden.

Zondag hadden we voor de lunch met mijn zussen in Hilversum afgesproken. Hier bleek ook nog sneeuw te liggen. Hiervan heb ik dan ook maar even een foto gemaakt en naar mijn collega’s in Zuid-Afrika gestuurd, die de week erop ook naar Nederland kwamen voor het research congres in Amsterdam. De lunch was gezellig, wel kregen we te maken met nieuwe bedienend personeel, een robot.

Zondagavond ben ik al naar Schiphol gereisd, voor een vroege vlucht op maandagmorgen naar Frankrijk. Ik had de hele week vergaderingen en ben dan op vrijdagmiddag weer terug naar Nederland gevlogen.

Zaterdag was zowaar een vrije dag, maar zondagochtend ben ik al weer naar Schiphol gereisd om mijn collega’s op te vangen en gezamenlijk naar Rilland te reizen. Daar zouden we namelijk op maandag een rondleiding krijgen bij de vestiging van Limagrain. Vandaar zijn we maandagavond dan weer naar Amsterdam gereisd, want vanaf dinsdagmorgen hadden we daar ons jaarlijkse Research congres. Dit congres duurde tot donderdagavond,

Ik had mijn Zuid-Afrikaanse collega’s beloofd een rondleiding in Nederland te geven, en dit hebben we dan op vrijdag en zaterdag gedaan, na afloop van het congres. Daarvoor had ik wel onze auto nodig, maar het toeval wilde dat Paul vrijdagochtend naar Engeland vertrok naar zijn vriendin en vanaf Schiphol vloog. Ik ben dus met de trein naar Schiphol gereist en heb daar onze auto van Paul overgenomen en mijn collega’s weer bij het hotel opgepikt. Allereerst zijn we van Amsterdam naar Volendam gereden, vervolgens naar het strand bij Callantsoog en dan via de afsluitdijk naar Balk in Friesland. Daar hebben we in een authentiek dorpshotel geslapen en gegeten. Zaterdagochtend wilden we vervolgens eerst naar een tuincentrum in Lemmer, maar deze was nog gesloten. Daarom zijn we maar op de koffie gegaan bij pa, ma en Tineke in Oldemarkt. Voor de middag zijn we vervolgens in Kalenberg geweest (het andere Giethoorn) en vervolgens naar Schokland in de Noordoostpolder gereden om daar het museum te bekijken. Dat vond iedereen zeer indrukwekkend. Na een lunch van de Jumbo zijn we nog even bij de Intratuin in Lelystad geweest. Mijn collega Felix is een plantenliefhebber en hij kweekt zelf clivia’s. Clivia’s komen in het wild in Zuid-Afrika voor. We hebben daar dan ook nog 1 type clivia gevonden.

De avond brachten we door in Aalsmeer, in een hotel in het centrum. De volgende ochtend moesten Felix en Herman namelijk vroeg op Schiphol zijn voor de vlucht terug naar Zuid-Afrika. Mijn collega Isack bleef nog in Nederland, want hij zou ook nog aan de vergadering de week erop deelnemen. We hebben gegeten bij een Indiaas restaurant, en dat was erg lekker.

Zondagochtend vroeg heb ik Felix, Herman en Isack op Schiphol afgezet, Isack zou Amsterdam gaan verkennen, terwijl ik naar Oldemarkt ging om samen met Tineke, pa en ma naar Eindhoven te gaan naar onze jongens. Rinse was jarig geweest en wij wilden daar zijn verjaardag vieren.

Op zondagmiddag zijn we dan ook op bezoek geweest in Eindhoven en ’s avonds zijn we weer terug naar Oldemarkt gereden. Maandagochtend ben ik weer vroeg met de auto vertrokken naar Schiphol, ik moes Isack weer bij een hotel bij Schiphol oppikken en ook nog 2 andere collega’s uit Hongarije op het vliegveld zelf. Met zijn vieren zijn we dan naar Rilland gereden voor de volgende vergadering, die na de middag begon en tot woensdagavond duurde.

Donderdagochtend hebben we nog op kantoor in Rilland doorgebracht, donderdagmiddag zijn we weer naar Schiphol gereden, waar ik zowel Isack als een collega uit Argentinië heb afgezet., zij vlogen beide weer naar huis. Uiteindelijk was ik toen weer donderdag laat in de middag in Oldemarkt voor nog een klein dagje werken vanuit huis. Vrijdagmiddag zijn we naar Eindhoven gereden om samen met Rinse te eten en wat spullen daar achter te laten. Vrijdagavond zijn we met de auto naar Schiphol gereden. Wij sliepen in een hotel bij het vliegveld en Koen zou aankomen vanuit Engeland, waar hij de hele week geweest was voor zijn werk. Hij kon dan de auto van ons overnemen om naar huis te rijden.

Zaterdagochtend zijn we dan weer teruggevlogen naar Johannesburg. Bij aankomst zaterdagavond zagen we al dat het veel geregend had, bovendien hoorden we al dat het Krugerpark erg nat was. Vanaf donderdag tot zaterdag had het al bijna 90 mm geregend. De zondag bleek iets droger te zijn, maar maandag stonden de sluizen weer open en in totaal heeft het nu vanaf donderdag 130 mm geregend.

Gisteren hebben we even gewandeld na het avondeten, maar het was erg nat op de golfbaan, zie hieronder wat foto’s en 2 filmpjes.

Het wandelpad was deels ondergelopen, we moesten omlopen
Het water stroomde snel

Bezoek aan Pilanesberg met Koen en Rinse

Koen en Rinse waren nog een weekend in Zuid-Afrika en na bezoeken aan de Rietvlei en het Krugerpark, besloten we op zondag een naar Pilanesberg National Park te gaan. Dit park wordt vaak genoemd als het alternatief voor het Krugerpark dichterbij Johannesburg/Pretoria. Het is van ons huis ongeveer 2 uur rijden. Omdat het warm was, besloten we vroeg te vertrekken (5.30u) en het ontbijt en de lunch mee te nemen.

We kwamen rond half 8 in de buurt van het park, maar op een enorm brede en nagenoeg lege straat werden we staande gehouden door de politie, omdat we te hard gereden hadden. Je mocht hier maar 60 km/u, en we reden ruim 80. Ik kreeg een papier in handen met de hoogte van de boete (200 Rand, ongeveer 12 euro) en op het papier stond met de hand een rekeningnummer geschreven waarnaar ik het bedrag kon overmaken. Ik hoefde dus niet direct te betalen. Ik vond het een beetje vreemd, ook al omdat het nummer met de hand geschreven was en ik het verder niet kan controleren. Ik heb het geld maar betaald, maar ik denk achteraf dat ik de portemonnee van de politieagent gespekt heb. De politie staat dan ook bekend als erg corrupt. Ze vroeg nog naar mijn werk en ik vertelde dat ik in de landbouw werkte en we zaad verkochten. Ze wilde toen graag mijn telefoonnummer, want haar vader was boer en ze wilde eigenlijk stoppen als politieagent en ook boer worden. Ze kon dan meer informatie van mij krijgen. Ik heb mijn telefoonnummer gegeven, maar nooit meer iets gehoord.

Uiteindelijk waren we nog rond 7.45 u bij het park en konden we na het betalen van entreegeld naar binnen met de auto. Het aantal dieren wat we zagen was niet erg veel, en bovendien waren de wegen in het park erg slecht, het was vaak om de kuilen heenrijden. Er waren ook observatieplaatsen waar toiletten waren, en deze waren meestal bijzonder smerig. En hiermee wil men dan internationale toeristen trekken.

Er waren ook een aantal picknickplaatsen in het park en op 1 ervan besloten we te lunchen. Er was verder niemand en het hek dat rond de picknickplaats stond was niet erg solide meer. Maar we hebben er kunnen picknicken. Aan het eind liepen we nog even iets verder om van het uitzicht te genieten, waarbij Rinse ons attent maakte op een olifant, en de bleek aan onze kant van de omheining te staan, op ongeveer 30 meter afstand. We besloten toen maar direct terug naar de auto te gaan.

In het park is de big five aanwezig, maar hiervan hebben we alleen de leeuw, olifant en neushoorn gezien. De leeuwen lagen bovendien op een plateau achter hoog gras, en waren nauwelijks goed in beeld te krijgen. Neushoorns hebben we 3 x gezien, maar dus geen buffalo en luipaard.

De leeuwen lagen te luieren
Een neushoorn aan het grazen
Een olifant op afstand

Verder hebben we vooral veel vogels gezien, waaronder een aantal erg kleurrijke. Een impressie van alles vind je hieronder. Wat ons vooral bij is gebleven zijn vooral de slechte wegen in het park en de beroerde staat van het sanitair.

« van 2 »

Naar het Krugerpark met Koen en Rinse (Kerst 2022)

Afgelopen winter hadden Koen en Rinse al besloten met de kerst weer naar Zuid-Afrika te komen. Ze wilden dan weer graag naar het Krugerpark en wij hebben daar nooit bezwaar tegen. Dit keer wilden ze helemaal naar het noorden van het park rijden.. We wilden graag een groter huisje huren in de diverse kampen, maar deze zijn niet vaak beschikbaar en vaak ver van tevoren volgeboekt. Toen ik in Augustus deze huisjes wilde boeken, had ik niet veel keuze, maar uiteindelijk werd het 2 nachten in ‘Berg en Dal’, 2 nachten in Letaba en 2 nachten in Punda Maria. Dit laatste kamp is het meest noordelijke kamp en ligt vrij dicht bij de grens met Zimbabwe en Mozambique.

We vertrokken op 29 december om 5.45 uur van huis en waren voor 10 uur bij Malelane gate en net na 10 uur in het park. We hebben de rest van de dag rondgereden en hebben wel redelijk wat dieren gezien. Het meest opmerkelijke was dat we veel neushoorns hebben gezien. Tot nu toe hadden we slechts af en toe een neushoorn gezien, maar deze middag hebben we er meer dan 10 gezien. Ze lagen bijna allemaal in de schaduw, want het was warm, ruim boven de 30 graden. Een aantal lagen zelfs aan de rand van de weg.

Deze lagen aan de rand van de weg in de schaduw

Qua tijd moet je altijd opletten op tijd bij het kamp te zijn, want de poort gaat op een bepaalde tijd dicht en dan kom je er alleen met moeite nog in.

Omdat het warm is, zie je meeste dieren ’s ochtends vroeg. We besloten dan ook om 5 uur op te staan en eerst rond te gaan rijden en dan pas te gaan ontbijten. Tijdens de rit voor het ontbijt hebben we al een aantal dieren gespot, waaronder 4 van de big five. Na het ontbijt zijn we verder gaan rondrijden en rond 10 uur hadden we ook een luipaard gezien, waarmee onze big five al compleet was. Dat was de snelste ooit voor ons. Wel moet ik daarbij zeggen dat de leeuwen tot dat moment niet erg goed zichtbaar waren, ze lagen onder een struik in het gras en waren moeilijk op de foto te krijgen. Maar dat is later wel goedgemaakt.

Dit was ons eerste luipaard

We zijn ook steeds meer op vogels gaan letten en er zitten prachtige vogels in het Krugerpark. Een paar voorbeelden vind je hieronder:

Southern yellow-billed hornbill
Southern ground hornbill
European roller
lilac-breasted roller
Saddle-billed stork
Giant kingfisher
southern carmine bee-eater
white-fronted bee-eater
violet-backed starling
Woodland kingfisher

Ons tweede kamp was Letaba. Dit kamp ligt net boven het midden van het park en was het beste park waar we verbleven hebben. We waren hier ook tijdens de jaarwisseling (en met Koens verjaardag dus ook). Op de avond van de jaarwisseling hebben we in het restaurant gegeten (meestal braaiden we, ieder huisje heeft zijn eigen braai (barbeque)). We zagen daar zwaluwen rondvliegen en opeens was er daar een genet (soort kat) die een zwaluw te grazen nam en deze oppeuzelde.

De genet (civetkat-achtige) zit de zwaluw op te peuzelen

De volgende ochtend zijn we weer om 5 uur opgestaan (het was nieuwjaar) en weer een tocht voor het ontbijt gemaakt. We waren vlakbij de Letaba rivier en de brug is altijd een mooi punt om naar dieren te kijken. Een andere bezoeker had hier een luipaard gespot, maar deze was erg ver weg. Het was zoeken met verrekijker en zoomlenzen van de camera’s. Maar we hadden veel geluk. Het luipaard sprong de rivier over en we waren in staat dit op beeld vast te leggen.

Zoek het luipaard, dit geeft een indruk hoe ver het weg was
Hier zie je een deel van de foto, maar dan groter
Dit was een detail van een andere foto

Op weg van Letaba naar Punda Maria hadden we ook weer veel geluk. Eerst kwamen we een leeuw pal naast de weg tegen en later die dag liep er een cheetah vlak bij de weg.

De leeuw liep vlak langs de weg
De cheetah liep ook dicht langs de weg en hebben we een tijdje kunnen volgen

Bij de rit van Letaba naar Punda Maria passeerden we trouwens ook de Steenbokskeerkring. Dit is het draaipunt van de zon midden zomer. Omdat we nog dicht bij de langste dag zitten, betekende dit ook dat de zon rond 12 uur bijna recht boven ons stond. Het was 89.7 graden om precies te zijn. Voor de liefhebber hier wat meer informatie van wikipedia: De Steenbokskeerkring markeert de hoogste breedtegraad op het zuidelijk halfrond waarop de zon in het zenit kan staan, recht boven het aardoppervlak. Dit gebeurt elk jaar rond 21 december en luidt het begin van de zuidelijke astronomische zomer in. Als gevolg van variaties in de obliquiteit van de Aarde verschuift de Steenbokskeerkring door de eeuwen heen, in een cyclus van ongeveer 41.000 jaar. De Steenbokskeerkring zal zich de komende 9800 jaar zeer langzaam naar het noorden verplaatsen totdat hij rond het jaar 11800 n.Chr. op ongeveer 22,6° zuiderbreedte ligt. Tijdens het laatste maximum, zo’n 10700 jaar geleden, lag de Steenbokskeerkring op 24,4° zuiderbreedte.

De laatste 2 nachten hebben we in Punda Maria geslapen, het meest noordelijke normale restcamp van het park. Dit was met stip het slechtste park waar we verbleven hebben. Omdat we in Zuid-Afrika veel load-shedding hebben (periodes met geen elektriciteit), hebben alle kampen generators om dan stroom op te wekken. Bij Punda Maria hing er een briefje dat men problemen had met de generator en er dan geen stroom was. Het huisje was erg gedateerd en veel werkte niet meer goed of niet. Omdat het erg warm is, is er ook air conditioning, maar deze was erg oud en erg lawaaiig (en werkt dus niet tijdens loadshedding). Op zich zou dat wellicht niet zo’n probleem zijn, maar er komt ook malaria voor in het park en airconditioning houdt de muggen weg. We zijn daarom trouwens wel als extra bescherming ook malaria-tabletten gaan slikken. Dat hoeft hier niet via de dokter, maar deze kun je direct bij de apotheek (na een vragenlijst ingevuld te hebben) verkrijgen. Ook smeren we ons ook steeds uitgebreid in met Deet. Duidelijk is dat we niet snel naar dit kamp terug zullen gaan.

We wilden ook de laatste avond in het restaurant aldaar eten en hadden daarvoor ’s ochtends al gereserveerd. Het was loadshedding van 17-19 uur, maar men zei niets dat er dan geen eten was. Toen we om 18 uur kwamen, kon je echter alleen sandwiches krijgen en niets anders. Er zat niets anders op dan tot 19 uur te wachten en dan te gaan eten.

De laatste volle dag in het park zijn we helemaal naar het noorden en de grens met Zimbabwe en Mozambique gereden (Crooks corner view point). Vanaf dit punt kijk je over de Limpopo rivier en zit je bij het drielandenpunt, zie ook de kaart hieronder.

Bron: Google maps
Uitzicht vanaf Crooks corner

Dicht bij de view point was ook een picnic plaats en daar hebben we geluncht.

We waren die dag eerst voor het ontbijt wezen rondrijden en toen hebben we ook nog papegaaien gezien. We wisten dat deze in het noorden zaten en hadden dus geluk deze ook te zien. Ze vlogen echter snel weg en we hebben ze later nooit meer gezien.

brown-headed parrot

Koen en Rinse wilden vooral wilde honden en een cheetah zien. Beide is dus gelukt, de cheetah staat eerder in het blog, de wilde hond staat hieronder. We hebben er slechts een paar gezien, en die lagen in het lange gras bij een struik.

Hier lagen enkele wilde honden. Er stonden veel auto’s, dus we konden ook niet erg veel zien.

De laatste dag hebben we bij Punda Maria het park verlaten (het was ook een poort) en zijn we buitenlangs naar huis gereden. Dit was nog een route die ongeveer 6 uur netto in beslag nam. Deels is het landelijk gebied en dan voel je je echt meer in Afrika. Maar de laatste paar honderd kilometer is over de N1, de weg van Pretoria naar Zimbabwe. Daar was het erg druk, omdat iedereen vakantie heeft. Elk tolstation gaf daarbij enig oponthoud. Het eerste deel van de weg was maar tweebaans, maar dichter bij Pretoria komende werd het vierbaans.

Al met al was het een erg geslaagd bezoek en er worden al weer plannen gesmeed om in de winter weer te gaan (winter in Zuid-Afrika). Dan is het minder warm, ’s ochtends zelf koud vaak. En dan hoef je ook niet bezorgd te zijn om de malaria.

In totaal hebben we samen ongeveer 10.000 foto’s gemaakt (!). Hieronder vind je een kleine selektie van de beste foto’s (bijna 200).

« van 6 »

Naar Rietvlei Nature Reserve met Koen en Rinse

We waren nu al 2 x naar de Rietvlei geweest in december, maar hadden nog steeds de cheetahs niet gezien die er moeten zijn. En omdat Koen en Rinse op 1e kerstdag aangekomen waren en hun camera’s en lenzen wilden testen, besloten we op 27 december weer een poging te wagen. Deze dag is een vrije dag hier, de president heeft deze 2 weken geleden tot een vrije dag gebombardeerd, omdat 25 december op zondag viel. Omdat het warm is deze dagen, besloten we vroeg te gaan (vertrek van huis om 5.30 uur). Dan heb je de meeste kans iets te zien.

Het was relatief druk in de nature reserve, en we zagen eerst niet erg veel dieren. Maar na een tijdje hadden we geluk, we zagen 3 neushoorns, waarvan er 1 vlakbij de weg liep. Rond 8 uur wilden we gaan ontbijten (dat hadden we bij ons) op een picknickplaats, maar op weg ernaar toe zagen we opeens een aantal auto’s op dezelfde plaats staan. Bij navraag bleken hier in het (lange) gras onder de bosjes de cheetahs te liggen, maar wij zagen ze niet. We zijn eerst gaan ontbijten en er daarna weer langs gereden, nog steeds zagen we ze echter niet. Er waren ook mensen die er de hele tijd bij hebben gestaan (en hopelijk wel wat gezien hebben). We besloten nog een rondje door de reserve te rijden en daarna weer naar huis te rijden. We kwamen een tijdje later weer in de buurt van de cheetahs en besloten nog eens een poging te wagen. Een man legde ons precies uit waar ze lagen en toen we hadden geluk. We zagen een cheetah overeind komen en zelfs nog een tweede. Het was niet erg goed te zien, maar op de foto hieronder moet je goed aan de onderkant van de struik kijken.

Zoek de 2 cheetahs

We hebben natuurlijk meer dieren gezien, een impressie vind je hieronder.

Wandelen in de game reserve

Bijna ieder weekend wandelen we wel door de game reserve hier in de estate. Tineke wandelt er ook nog vaak door de week trouwens. Het is altijd weer afwachten welke dieren we zien. Onlangs hoorden we dat er een zwarte impala was geboren. Dat is een mutatie die af en toe spontaan ontstaat binnen de impala’s. Ik besloot daarom dit keer eens de camera mee te nemen om te kijken of we de zwarte impala ook konden vinden.

Inmiddels heeft het enkele keren goed geregend en staan alle meertjes weer vol water. We hebben echter in december nog niet veel regen gehad (35 mm, vorig jaar hadden we ruim 200 mm in December), waardoor het ook redelijk droog is en we niet door de modder hoefden te baggeren. Het wandelen moet trouwens ’s morgens vroeg gebeuren, later op de dag kan het erg warm worden, behalve als er bewolking is. In dit geval vertrokken we rond 8 uur en bij terugkomst (rond 10 uur) was het 25 graden. En het was dus redelijk bewolkt, zonder bewolking kan het al tegen de 30 graden lopen op dat tijdstip.

Al snel zagen we een groep impala’s en hier liep het zwarte impalakalf ook tussen. Omdat er veel kleine kalfjes waren, zijn de impala’s echter schuw en lopen ze weg wanneer je dichterbij komt. Het was dan ook nog vrij lastig zo dicht in de buurt te komen om een goede foto te maken, ook al omdat het kalf vooral tussen de grotere dieren liep. Ik heb een paar redelijke foto’s kunnen maken, maar ik kon het zwarte kalf niet echt alleen op de foto krijgen.

Het zwarte impala kalf

Ik heb de meeste dieren die we zagen wel op de foto gezet, inclusief mongoose en een aantal vogels, maar dat was al weer buiten de game reserve, op de de golfbaan. Hieronder een impressie van de dieren die we gezien hebben. De antilopes die we zagen waren: Impala, blesbok, springbok, nyala, sabelantilope, waterbok en duiker.

« van 2 »
Inmiddels hebben we een betere foto, een paar weken later, met behulp van Koen en Rinse

Zondagochtend in Rietvlei Nature Reserve

Ik heb een digitale spiegelreflex camera van Koen overgenomen. Daar heb ik hier nog een redelijke zoomlens bij gekocht en deze wilde ik graag testen hier in de buurt.

We lezen veel berichten over de dieren in het Rietvlei Nature Reserve (waaronder cheetahs), dat hier slechts 25 minuten vandaan ligt (aan de rand van Pretoria). We besloten daarom dit reserve weer eens te bezoeken (we waren er al eerder geweest). Omdat het zo warm is, moet je vroeg zijn, dus we zijn om 5 uur opgestaan en waren om 5.45 uur in het park. We hebben vele dieren gezien, waaronder een jakhals en 5 neushoorns. En vele vogels. Een hele typische vogel is de long tailed widow bird, in het Nederlands Hanenstaartwidavink. Als je deze vogel ziet vliegen, lijkt het heel apart, vooral door zijn lange staart. Het lijkt erop dat deze vogel niet zo stabiel is.

Long tailed widow bird

We hebben meerdere rondes in het park gereden, maar hebben helaas de cheetahs niet gezien. We hebben ook gepubliceerde foto’s van serval katten gezien, maar waarschijnlijk kom je deze eerder tegen de avond tegen. Hieronder wel een impressie van alle dieren en vogels die we gezien hebben.

« van 2 »