Omdat we binnen 4 weken 2 x naar Nederland reizen, was het een mooie gelegenheid om pa en ma mee te nemen naar Zuid-Afrika, zodat ze kunnen zien waar we wonen. We zijn dan ook op zondag 5 juni heel vroeg weggereden uit Oldemarkt om naar Schiphol te gaan. Onze vlucht was om 10.45 uur, maar we waren al voor 7 uur bij de incheck balies. De rijen vielen wel mee, ondanks alle berichten over de drukte. En we konden zelfs met voorrang inchecken, omdat ik SkyPriority heb en dus voorrang heb bij zowel inchecken als de security. Daardoor waren we uiteindelijk binnen een half uur door alle controles heen. We hadden om assistentie gevraagd voor het vervoer naar de gate, maar omdat we zo vroeg waren, hebben we hiervan geen gebruik gemaakt. We zijn op ons gemak naar de gate gelopen en waren daar al om 8 uur. Daar hebben we gewacht tot we konden boarden (rond 10 uur).
De vlucht viel pa en ma erg mee, het is een lange zit, maar uiteindelijk waren we rond half tien ’s avonds in Johannesburg. Hier moesten we ook een redelijke afstand afleggen, maar we hebben dat op ons gemak zelfstandig gedaan. We konden hier weer gebruik maken van assistentie, maar dan hadden pa en ma in de rolstoel moeten zitten. Dat hebben we dus maar niet gedaan.
Uiteindelijk waren we tussen 23 en 23.30 uur bij ons huis in Pretoria. Na het huis vluchtig bekeken te hebben, is iedereen naar bed gegaan en lekker gaan slapen. Het was een lange en vermoeiende dag.
De volgende dag moest ik weer werken en op dinsdag ben ik ook nog richting Zimbabwe vertrokken. Tineke heeft pa en ma wat van de omgeving laten zien en ze hebben samen boodschappen gedaan. Vrijdag ben ik weer teruggevlogen uit Zimbabwe.
We hadden voor het weekend een bezoek aan het Krugerpark gepland, 2 overnachtingen in het park en 2 dagen rondrijden om dieren te spotten. Zaterdagmorgen zijn we al op tijd weggereden en we waren zo rond de middag in het park. Hier hebben we rondgereden en al wel wat dieren kunnen spotten. We overnachten 2 nachten in een huisje in het Berg en Dal restcamp, dicht bij de Malelane Gate.
Zondagmorgen zijn we ook redelijk op tijd vertrokken en deze dag hadden we geluk. We hebben die dag alle dieren van de big five gezien, waaronder 2 leeuwen, 3 luipaarden en 2 neushoorns (samen). Olifanten en buffels zie je eigenlijk altijd wel, maar de andere 3 is een stuk lastiger. De luipaarden hebben we alle 3 goed kunnen zien en ook goed op de foto kunnen zetten. Een van de leeuwen zat achter een bosje en hebben we niet kunnen fotograferen. Al met al een zeer geslaagde dag. Omdat het vrij rustig in het park was, kon je de dieren ook goed zien. Als het druk is, moet je je namelijk vaak door een kudde auto’s manoevreren.
De maandag zien we nog een stukje door het park gereden, voor we de thuisreis hebben aanvaard. Ook nu hebben we nog weer een leeuw gezien (en gefotografeerd), maar voor de rest kwamen we maar weinig dieren tegen. Uiteindelijk waren we rond 16 uur weer thuis en hebben we nog lekker gegeten bij Crawdaddy’s (steakhouse).
De tweede week was erg koud, de nachten waren zo rond de nul graden, maar overdag kwam de temperatuur toch nog weer richting de 20 graden. Buiten in de zon is het aangenaam, in de schaduw is het echter koud. Het was een rustige week en behoudens wat bezoeken aan de game reserve, is er weinig ondernomen.
Inmiddels is het al weer vrijdag en zijn we nog een week hier. Volgende week vrijdag vliegen we al weer terug naar Nederland.
Hieronder een impressie van de dieren de we in het Krugerpark gezien hebben.
Komende week heb ik een congres in Praag met Limagrain managers. We reizen daarom morgenavond van Johannesburg naar Amsterdam en brengen het weekend door in Oldemarkt. Tineke gaat ook mee en blijft dan de hele week in Nederland. Ik vertrek maandagochtend richting Praag en kom vrijdag terug. Op zondag vliegen we dan weer terug naar Zuid-Afrika. Die zondag gaan Tineke’s ouders met ons mee. Ik heb namelijk eind juni weer een vergadering in Europa en op deze manier kunnen ze een paar weken bij ons blijven en hebben ze begeleiding bij de reis. Ze zij benieuwd om te zien waar we wonen. Maar de reis vinden ze ook wel spannend. Zondag komen de kinderen op bezoek, zodat we hen ook nog even zien en zij opa en oma ook nog eens zien.
Hopelijk valt de drukte op Schiphol volgende week mee. Wel hebben we voor de reis met pa en ma speciale begeleiding aangevraagd voor de wandeling over het vliegveld. We moeten te voet een behoorlijke afstand afleggen, dus enige ondersteuning voor pa en ma kan geen kwaad. We reizen zondagochtend van Oldemarkt naar Schiphol, dus we moeten vroeg weg, zo rond 5 uur. Onze vlucht is om 10.45 uur (KL591).
De afgelopen week hebben we hier weer prachtig weer. De maximum temperaturen komen weer boven de 25 graden uit. ‘S nachts is het wel fris, minima soms van 5 graden. Binnen is het overdag inmiddels kouder dan buiten. Iedereen loopt hier weer ’s ochtends met een jas aan, ook binnen. De Zuid-Afrikanen hebben het over winter, maar ik zeg dat ze bevoorrecht zijn met zo’n winter, op dit moment is het hier weer warmer dan in Nederland en de zon schijnt uitbundig. Alleen wanneer het bewolkt is, blijft het overdag ook koud. Gelukkig gebeurt dat niet zo vaak.
Vorige week was een collega van mij over vanuit Nederland om maisproefvelden te bekijken. Omdat het weekend erna een lang weekend was (1 mei wordt op maandag 2 mei gevierd), leek het me wel leuk hem en zijn vrouw uit te nodigen voor een bezoek aan het Krugerpark. Uiteindelijk zijn zij dan ook samen naar Zuid-Afrika gereist, met natuurlijk de pech dat op de dag van vertrek gestaakt werd op Schiphol. Uiteindelijk kwamen ze ruim 4 uur te laat in Johannesburg aan, midden in de nacht dus. Het leek me geen goed idee om hen op die tijd op te halen (dat was bij de normale aankomst wel het geval), in overleg hebben ze daarom een hotel op het vliegveld van Johannesburg gereserveerd en heb ik hen zondag aan het eind van de ochtend opgehaald. Zijn vrouw bleef bij Tineke de hele week, terwijl wij van maandag tot vrijdag maisproefvelden hebben bekeken (we hebben ruim 2000 km gereden).
Op zaterdagochtend zijn we dan vertrokken naar het Krugerpark. We waren net voor de middag in het Krugerpark en we hadden veel geluk, binnen een half uur hadden we al een neushoorn gespot. Helaas had deze geen volledige hoorn meer.
Uiteindelijk hebben we deze zaterdag nog vele dieren gezien. Van de big 5 hebben we de olifant, buffel en neushoorn gespot. We hadden een huisje in Pretoriuskop rest camp gehuurd. Daar hebben we ’s avonds gebraait.
De volgende ochtend zijn we weer relatief vroeg vertrokken. En die dag hadden we nog meer geluk. Eerst zagen we 2 neushoorns, redelijk goed zichtbaar tussen de bomen. en vervolgens hebben we ook nog een luipaard en 2 cheetahs gespot. Het luipaard lag in een boom en was niet erg goed te zien, ook al omdat er veel auto’s voor stonden, maar de cheetahs waren vlakbij en poseerden bijna voor de camera:
We zijn naar het noorden tot Satara rest camp gereden en vandaar weer terug naar Pretoriuskop rest camp. We wilden ’s avonds gaan eten in het restaurant aldaar. Volgens Google Maps was er een restaurant, maar dat bleek alleen een Wimpy te zijn, zeg maar een veredelde McDonalds, die absoluut niet wisten wat glutenvrij was. Tineke kon uiteindelijk alleen een stuk vlees eten, want ze hadden verder niets waar geen gluten in zat. Zelfs in de kampwinkel was er nauwelijks iets te krijgen wat ze kon eten. Dus dat doen we daar geen volgende keer. We slapen in juli weer in dit kamp met onze kinderen, maar dan zullen we wel zelf eten meebrengen voor 2 dagen.
De volgende ochtend hebben we alles weer ingepakt en hebben we nog een route door het park gereden. Het doel was rond de middag bij Crocodile bridge te zijn en dat is uiteindelijk ook gelukt. Bij het kruisen van een rivier wees een andere bezoeker ons op een luipaard dat op een steen lag te zonnen.
Die kon je met het blote oog zien, als je het wist. Maar op de foto (en met de verrekijker) is het goed te zien, We zijn nog langs een mooi uitzichtpunt gereden en ook daar hadden we weer geluk, in de verte was alweer een neushoorn te zien. In totaal hebben we dus 4 neushoorns gespot dit keer.
Op dit uitzichtpunt stonden ook een groepje Nederlanders, waarmee we nog even gepraat hebben. Uiteindelijk hebben we weer veel dieren gespot, eigenlijk alleen de leeuw niet. We hebben een keer bij 2 auto’s gestaan die een leeuw zagen, maar dan moest je erg goed kijken tussen het lange gras. En bovendien bleven deze auto’s precies op dezelfde plaats staan, zodat niemand anders het goed kon zien. Ik heb ze gezien, maar kon er met geen mogelijkheid een foto van maken.
De terugweg was erg druk. Omdat het een vrije dag was, waren er weer veel mensen onderweg en bovendien was het het einde van de schoolvakantie. En net voor we van de snelweg afgingen, was er een ongeluk gebeurd en hebben we nog bijna een half uur in de file gestaan, 2 km. voor de afrit naar ons huis.
Al met al was het weer een geslaagd bezoek, met bovendien mooi weer (25 graden overdag) en veel zon. In ieder geval een stuk beter weer dan 2 weken ervoor met Pasen. Een impressie van alle dieren die we gezien hebben staat hieronder.
Normaalgesproken wordt het in April al droog en blijft het grotendeels droog tot september/oktober. Helaas is dat dit jaar niet zo. Vorige weekend viel er hier ongeveer 85 mm regen, maar het is jullie vast niet ontgaan dat er in de buurt van Durban heel erg veel meer regen is gevallen en het daar overstromingen heeft veroorzaakt. Inmiddels zijn er al meer dan 400 doden geborgen. Om het even in perspectief te plaatsen, het heeft daar op plaatsen in de eerste 10 dagen van April 450 mm geregend, waarvan meer dan de helft in 2 dagen. Overstromingen komen daar vaker voor, maar dit soort hoeveelheden regen is extreem. Vorige week hadden we dus een geheel verregend weekend. Toen ik op maandagavond de weersvoorspelling voor het paasweekend zag, zag het er naar uit dat er weer een nat en koud weekend zou worden. Normaalgesproken warmt de zon hier alles op, maar bij regen blijft de temperatuur steken op 14 graden (en dat zonder kachel). We besloten daarom naar een warmere plaats te gaan, en wel het Krugerpark. Ook daar werd wat regen voorspeld, maar de temperatuur is daar meestal 5 gaden of meer hoger. We konden nog een lodge in Marloth Park reserveren voor 2 nachten (zaterdag-maandag). Marloth Park ligt tegen het Krugerpark aan en we kenden het verder niet, maar hadden het wel op de borden zien staan. Ook heb ik die avond nog toegang tot het Krugerpark gereserveerd. Het aantal bezoekers per poort is beperkt (per tijdslot) en als het vol is, kun je niet meer naar binnen. Vooral de toegang voor zondag we al bijna vol, dus het was goed dat ik deze reservering had gemaakt.
Op zaterdag zijn we om ongeveer 7 uur vertrokken en kwamen we na een vlotte reis rond 11 uur bij Malelane Gate aan. Hier konden we probleemloos naar binnen en vanaf daar zijn we door het park richting Pretoriuskop gereden. Hier gaan we de volgende keer logeren en we waren er nog nooit geweest. Onderweg begon het helaas te regenen en de rest van de dag heeft het geregend, meestal licht, maar soms iets harder. De temperatuur was rond de 20 graden. We reden eerst nog over onverharde weg, maar we zijn daarna alleen nog maar over verharde wegen gereden. Door de regen was het dieren spotten niet echt eenvoudig, maar we hebben toch nog redelijk wat dieren gezien, echter geen bijzondere.
Rond 17 uur reden we het park weer uit over Crocodile Bridge en reden we naar Marloth Park. Dit bleek een afgesloten park met allerlei huizen, lodges, hotels en B&B te zijn. Op dit terrein liepen wilde dieren los rond, we zagen impala, wildebeest, kudu, … Zondag hoorden we dat er ook 3 leeuwen los rondlopen, maar die kwamen alleen ’s nachts in actie. Tussen de bomen stonden allerlei huizen, waaronder ook onze lodge. Onze lodge (Needles Lodge) had 8 kamers en een grote ruimte met zitjes, tafels, etc… Normaalgesproken zit men altijd buiten, met een grote braaiplek en een zwembad, maar door de regen zat iedereen binnen. De maaltijd werd gezamenlijk gebruikt en bestond uit een 3-gangen menu. We hadden vooraf opgegeven dat Tineke glutenintolerant is en dat ging over het algemeen goed. Wel moesten we het af en toe even vermelden. De kamers waren verder goed en het gezamenlijk eten was onderhoudend. De eerste avond zaten we bij een moeder en dochter uit Potchefstroom. De dochter was onderwijzeres op een openbare school op het platteland vlakbij Potchefstroom. Als je hoort onder welke omstandigheden zij les moeten geven, schrik je toch. Ze hebben geen elektriciteit en water (de rekeningen zijn te lang niet betaald door de overheid). De klasgrootte is rond de 50 kinderen per klas. Ze brengen al deze zaken wel eens onder de aandacht van de overheid, dan komt er iemand kijken en gebeurt er verder niets. Het schoolsysteem is ook apart. Ze werken hier met grade 1 tot 12. Met grade 12 heb je de middelbare school gehaald, zeg maar. Als iemand te weinig punten haalt om naar de volgende grade te gaan, blijft hij of zij zitten. Maar dit kan maar 1 keer. Het gevolg is dat er mensen uiteindelijk is grade 11 of 12 komen die nog niet kunnen lezen of schrijven. En haar oudste leerlingen waren 23 jaar, dat zijn dus geen kinderen meer. Een typische les voor haar is 45 minuten. De eerste 30 minuten is ze bezig de klas rustig te krijgen, dan kan ze nog 15 minuten proberen de lesstof bij te brengen. Doordat er geen elektriciteit is, moeten de kinderen met het licht van hun mobiele telefoon soms de examenpapieren lezen (want die hebben ze vaak wel). En anders moet ze zelf inspringen met het licht van haar mobiel.
De rest van de tafel was een groep Indische mensen (die al lang in Zuid-Afrika wonen) en jaarlijks met de Pasen met elkaar op stap gaan. Van een van hen kwam het voorstel dat Elon Musk in plaats van Twitter te willen kopen, hij het geld aan het Zuid-Afrikaanse onderwijs schenkt, hij is tenslotte geboren in Zuid-Afrika.
Zondagochtend wilden we vroeg vertrekken, maar door de regen besloten we om 6 uur op te staan en rond half zeven te vertrekken. De rit naar de poort van het park is dan nog ongeveer een half uur. Uiteindelijk waren we rond 10 over zeven bij de poort. Hier stond een lange rij van auto’s die niet naar binnen mochten, maar wij konden met onze reservering vrij snel doorrijden en om vijf voor half acht waren we uiteindelijk door de poort.
Door de regen bleven we vooral op de verharde wegen in het park. Het bleek ook dat een groot deel van de onverharde wegen afgezet waren. We zijn richting noorden gereden, tot uiteindelijk Satara camp, waar we de lunch gebruikt hebben. Vandaar zijn we weer via een deels iets andere weg teruggereden en uiteindelijk waren we rond 17.15 uur weer bij de uitgang van het park.
De dieren die we onderweg gezien hebben (de foto’s staan aan het eind van dit bericht):
Vogels: grootwitreiger, marabou stork (ooievaar), yellow-billed stork (ooievaar), witte ooievaar, kori bustard (dit is de grootste vliegende vogel), martial eagle, white-backed en lappet-faced vulture (2 giersoorten), spotted eagle-owl (uil) en yellow-billed hornbill. Ze staan allemaal op één van de foto’s, probeer ze maar te vinden. De lappet-faced vulture (gier) is de lastigste, denk ik. Ook de visarend hebben we wel gezien, maar we konden geen foto maken op dat moment.
Lopende dieren: zebra, giraf, wildebeest (gnoe), olifant, impala, krokodil, baviaan, vervet aap, nijlpaard, buffalo, leeuw, kudu. Helaas geen luipaarden of neushoorns dit keer. Wel was de ontmoeting met de leeuwen speciaal. Het toeval wilde dat deze 3 leeuwinnen met 5 jongen over de weg op ons aan kwamen lopen (en we waren de eerste in de rij). Erachter was een enorme stoet auto’s, maar wij zaten op de eerste rang, omdat we vooraan stonden. De leeuwen liepen rustig langs onze auto verder en daardoor konden we enkele close-up foto’s van hen maken. Helaas regende het op dat moment en kun je op een paar foto’s de regendruppels op de lens zien.
Dan nog de vraag welk dier je het meest ziet: dat is de impala. Daarom staat deze ook bijna nooit op de foto, die zien we voortdurend. Hij wordt ook wel het fastfood van het Krugerpark genoemd. En als je zijn kont ziet, begrijp je ook waarom:
Al met al was het weer een geslaagd bezoek aan het Krugerpark.
De volgende ochtend (paasmaandag) regende het nog steeds, daarom zijn we na het ontbijt maar weer richting Pretoria vertrokken. We kwamen daar net na de middag aan met zon en een temperatuur net boven de 20 graden. Daardoor hebben we toch nog even een wandeling in de game reserve kunnen maken. Het was alleen erg nat en het was uitkijken om niet uit te glijden.
Volgend weekend en daarna krijgen we bezoekers (collega’s) uit Europa om naar de proefvelden alhier te kijken. Het is de eerste keer sinds COVID dat we zoveel bezoekers kunnen en mogen ontvangen.
Inmiddels zijn we al weer terug in Zuid-Afrika. We zijn op vrijdag 18 maart naar Nederland gevlogen (met aankomst op zaterdag 19 maart). Ons eigen huis in Heinkenszand was net leeg en daarom konden we daar overnachten. Het was even wennen weer in ons eigen huis te zijn, maar dat wende snel. Op dinsdag kregen we weer kijkers om het huis te huren, dus die hebben we ook nog even ontmoet. Uiteindelijk hebben deze mensen ook het huis gehuurd, met 30 maart al als ingangsdatum. Daarom moesten we op zoek naar een onderkomen voor de laatste dagen van ons verblijf in Nederland. Gelukkig vonden we nog een plek in een B&B in Heinkenszand zelf. We hebben dus dit keer de hele periode in Heinkenszand geslapen.
De vlucht was ook anders dan hiervoor. Het vliegtuig zat weer helemaal vol. Bovendien was de bemanning niet erg verzorgend en we hebben ook geen enkele vluchtinformatie uit de cockpit ontvangen. We waren wel gewoon op tijd in Amsterdam en Rinse was daar met onze auto.
Op zondag zijn we in Oldemarkt op bezoek geweest (ouders), maar de volgende dagen heb ik gewoon gewerkt en ben ik ook een dag in Rilland op bezoek geweest. Op donderdag promoveerde onze neef Harm-Jan in Enschede en daarom zijn we ’s morgens via Eindhoven (de jongens gingen ook mee) naar Enschede gereden. Het was leuk weer eens zo’n ceremonie bij te wonen en na afloop hebben we lekker gegeten in een restaurant in Hengelo.
Wel viel het wat tegen om met 5 (lange) mensen in een kleine Sirion te reizen. Dat hadden we eerder die week al bedacht en inmiddels zijn we in het bezit van een iets grotere auto met wat meer moderne snufjes. We leggen, wanneer we in Nederland zijn, nogal een afstand af en ook regelmatig met 5 mensen. Een grotere auto is dan toch wat comfortabeler. De auto hebben we maandag 21 maart bekeken en deze konden we dan op zaterdag 26 maart ophalen (Hyundai Kona). De auto staat weer op naam van Koen, wij kunnen, omdat we geen inwoner van Nederland zijn, geen auto op onze naam hebben. En wanneer wij niet in Nederland zijn (het grootste deel van het jaar), kunnen de jongens de auto gebruiken. Hij staat dan ook in Eindhoven.
Op de maandag na aankomst hebben we ook meteen de boosterprik gehaald. Het is net 6 maanden geleden dat we onze tweede vaccinatie hebben gehad en dit was ook een van de redenen om dan op dit moment naar Nederland te komen. In Zuid-Afrika kunnen we wellicht nu ook een boosterprik krijgen, maar lang was dit niet mogelijk.
Op zaterdag 26 maart zijn we het grootste deel van de dag in Eindhoven geweest. De jongens moesten nog wat spullen hebben en we hebben daar gegeten (en ook gekookt). Op zondag 27 maart zijn we op bezoek geweest in Balkbrug en Oldemarkt, met de jongens dit keer ook. We stonden nog bijna in de file achter de gecrashte Lamborgini, maar gelukkig konden we net voor de file af om richting Balkbrug te rijden.
De tweede week heb ik weer grotendeels gewerkt en ook weer 2 dagen in Rilland gezeten. We moesten woensdag ook verhuizen, van ons eigen huis naar de B&B. En we hebben natuurlijk nog even sneeuw gehad op vrijdagochtend. Vrijdag hebben we ook geluncht bij een collega. Hij komt binnenkort met zijn vrouw naar Zuid-Afrika, eerst om de maisproefvelden te bekijken en daarna gaan we gezamenlijk een paar dagen naar het Krugerpark.
De twee weken waren zo snel om en op zaterdag zijn we weer naar Eindhoven gereden, daar wat klusjes gedaan en weer gegeten en daarna heeft Koen ons naar een hotel in Hoofddorp gebracht.
De volgende ochtend konden we met de shuttle van het hotel naar Schiphol. Hier werd duidelijk dat voor het hotel COVID niet meer speelde. de shuttle zat tjokvol (inclusief gangpad), dit terwijl vorig jaar men altijd maar een paar mensen in de shuttle vervoerde. Als er iemand COVID in de bus had, dan heeft iedereen het nu.
De vlucht naar Johannesburg zat ook weer vol. We vertrokken wat laat, omdat het vliegtuig aan was gekomen uit Paramaribo en helemaal doorzocht moest worden door de douane. Daardoor kwamen we bijna 30 minuten te laat aan in Johannesburg. En toen bleek dat de bemanning niet de juiste COVID papieren had ingevuld voor de vlucht en moest daar ook nog op gewacht worden voor we het vliegtuig uit konden. Uiteindelijk kwamen we daardoor een uur later dan verwacht thuis aan (23.30 u) en zijn we gelijk ons bed in gedoken.
Ik moest weer werken maandagmorgen en ik sta dan altijd om 05.45 uur op en vertrek 06.30 u. Wanneer ik later vertrek, kom ik in de file terecht van ouders die hun kinderen naar school brengen en dat kan mijn reistijd meer dan verdubbelen.
Al met al wat het goed weer even in Nederland te zijn, ondanks de kou van de laatste dagen. Bij aankomst in Johannesburg regende het ook, maar de temperatuur ligt dan toch een graad of 15 hoger. Maandag was een regenachtige dag, maar vanaf dinsdag schijnt de zon weer en halen we weer temperaturen boven de 25 graden. Korte broeken weer dus.
Afgelopen week hadden we weer te maken met loadshedding. Zoals ik al eens eerder vermeld heb, worden ons deel van Pretoria uitgezonderd van loadshedding, omdat het ‘substation’ waar wij stroom van ontvangen (Wapadrand) in te slechte staat is om elke keer uit en aan te schakelen. We hebben dus normaal geen loadshedding, ook al is het afgekondigd. De hele week hadden we te maken met loadshedding, op een gegeven moment zelfs stage 4 en er was zelfs even sprake van dat we naar stage 8 zouden gaan. Dat zou betekenen dat je 12 uur per dag geen stroom hebt.
Eerder deze week hadden we al weer te maken met een onderbreking van het water,, maar dat was gelukkig snel opgelost. Echter op dinsdagavond rond 22 uur viel de elektriciteit toch uit. Het bleek dat de bliksem was ingeslagen op een stroomleiding waarvan wij van afhankelijk zijn. Gelukkig hebben we dus een batterij die ons van stroom blijft voorzien. De reparatie van de leiding duurde echter lang, pas op woensdagavond rond half 8 was de stroom terug. Onze batterij had het lang volgehouden, tot ongeveer een uur voor de stroom terug kwam. Dit komt omdat we inmiddels een tweede batterij hebben, maar meer dan 20 uur kunnen we het dan nog niet uithouden. Ik denk er inmiddels over ook 1 of 2 zonnepanelen te laten installeren, zodat de batterijen weer bijgeladen kunnen worden. Ik weet echter niet of dat zo mogelijk is. Wel weet ik dat terugleveren aan het net moeilijkheden geeft, Eskom, de enige stroomleverancier, ontmoedigt dit door extra heffingen op te leggen. Zo kom je dus nooit van de elektriciteitsproblemen af.
Deze week was ik een paar dagen in Stellenbosch voor een congres en ook daar hadden we te maken met loadshedding. Het hotel waar het congres plaatsvond had een generator, maar op een gegeven moment viel die ook uit en hadden we dus gedwongen pauze. Bovendien hadden we een aantal presentaties via Teams en viel de verbinding daardoor soms weg. Je leert ermee om te gaan, maar handig is het niet.
We zijn al weer in maart en het is hier nog steeds hoogzomer. We hebben de afgelopen maanden veel regen gehad, maar de laatste weken is het toch vooral droog en mooi zonnig weer. Bijna iedere dag halen we de 30 graden nu en ’s nachts wordt het hoogstens een graad of 15, maar meestal is het warmer. Afgelopen nacht is de temperatuur bijvoorbeeld niet lager dan 19 graden geweest. Af en toe valt er nog wel een flinke bui, zoals afgelopen woensdag toen het 38 mm in korte tijd geregend heeft. Dan is het even nat, maar het is een paar uur later al weer behoorlijk opgedroogd.
We hebben in december vorig jaar besloten in maart weer eens naar Nederland te gaan (voor 2 weken) en dit komt nu snel dichterbij. We vertrekken nu over 2 weken (vrijdag 18 maart). De temperatuur zal even wennen zijn, we hebben al tijden geen temperatuur onder de 15 graden gevoeld. Maar het is ook leuk om iedereen in Nederland weer eens te zien en je compleet vrij te kunnen bewegen. We zitten hier niet opgesloten, maar je bent hier wel iets meer op je hoede, vooral op de weg, en je loopt of fietst niet zo even naar een winkel. Ook is het wel weer even lekker om niet zo op ‘putholes’ te hoeven letten wanneer je rijdt. Daar moet je hier altijd voor opletten, behalve op een aantal belangrijke doorgaande snelwegen.
De komende 2 weken zijn nog druk voor mij. Komende week heb ik een congres in Stellenbosch (bij Kaapstad) van de Zuid-Afrikaanse plantenveredelaars vereniging. Daar ga ik een presentatie geven over snijmaisveredeling in Europa. En in de week van ons vertrek staat er een bezoek gepland aan onze sojaboon proefvelden en heb ik nog 2 dagen training in Potchefstroom. We vertrekken pas vrijdagavond laat (vlucht is net voor middernacht), dus donderdag/vrijdag moet er door mij nog gepakt worden.
Het toeval wil dat ons huis in Heinkenszand net leeg staat in de tijd dat we naar Nederland komen. De huurder verhuist deze maand en we hebben nog geen nieuwe huurder gevonden. Dat betekent dat we in ons eigen huis kunnen overnachten tijdens ons verblijf in Nederland. Het zal vast leuk zijn de omgeving en de mensen daar weer even terug te zien.
Zoals gezegd blijven we 2 weken in Nederland. Naast allerlei bezoek hebben we ook nog een promotie van onze neef Harm-Jan in Enschede. Dat kwam toevallig zo uit, dat hij in die weken zijn proefschrift afrond. We vertrekken weer op zondag 3 april. Dan is inmiddels ook de tijd verzet en hebben we in Zuid-Afrika en Nederland weer dezelfde tijd (nu is er 1 uur verschil). Zoals gewoonlijk hebben we weer de dagvlucht met KLM en komen we zondagavond weer in Zuid-Afrika aan. Alleen de laatste avond slapen we in de buurt van Schiphol, want anders moeten we nogal vroeg vertrekken op zondagochtend.
In ieder geval kunnen we in deze 2 weken weer de dingen eten die we hier niet kunnen kopen. Bijna alles is hier verkrijgbaar, maar bijvoorbeeld witlof niet. Ook electronica is hier vaak duurder, zeker als je specifieke merken zoekt. En vaak is er dan ook minder keuze. Wel heb je hier een prima postorderbedrijf, Takealot. Deze kun je goed vergelijken met Bol.com. Het enige verschil is dat de levering onvoorspelbaarder is. Soms is het de volgende dag, soms duurt het een paar dagen. En op de dag van bezorging krijg je ’s ochtends een sms dat ze het pakket tussen 8 en 17 uur bezorgen, nauwkeuriger wordt het niet. Ze zijn wel eens vroeg geweest, maar ook wel eens aan het eind van de middag. Vaak kom je wel te weten wanneer ze er bijna zijn, want ze moeten zich bij de poort van de Estate aanmelden voor toegang en daar krijgen we meestal bericht van (maar niet altijd, als ze ook voor anderen in de wijk bezorgen). En als je direct iets nodig hebt, kun je ook altijd naar de Makro, die is hier 2 km vandaan, net buiten de wijk.
Begin januari waren we naar de Drakensbergen geweest, maar het weer viel toen helaas tegen. We hebben daarom in februari een nieuwe poging gewaagd en gelukkig was het weer nu een stuk beter. De voorspellingen waren niet heel geweldig, maar we hebben nagenoeg geen regen gehad, eigenlijk alleen maar op de heenweg. Dit keer wilden we naar Royal Natal National Park. Dit park ligt in de provincie KwaZuluNatal, in de volksmond altijd KZN genoemd. In het park ligt een kamp waar je huisjes kunt huren (Thendele camp), maar helaas waren ze die aan het renoveren en konden we daar niet terecht. Ik vond echter een resort met huisjes op 10 km van het park (via Booking.com) en deze hebben we dan voor 2 nachten gereserveerd. Het park ligt op ruim 4 uur rijden van Pretoria, we zijn dan ook vrijdag kort na de middag vertrokken en kwamen rond 5 uur op het park aan. Onderweg hadden we wat regen, maar ’s avonds was het min of meer droog. De huisjes hebben over het algemeen rieten daken en binnen kijk je direct tegen het rieten dak aan. De daken zijn niet geheel waterdicht altijd en we hadden een paar druppels water binnen.
De volgende ochtend wilden we vroeg op pad, omdat er voor later op de middag regen was voorspeld en we een pittige wandeling in het NP wilden doen (omschreven als ‘hard’). We waren dus al rond 8 uur in het park en zijn naar de parkeerplaats bij Thendele Camp gereden. Vandaar vertrekt de Tukela Gorge Trail, die we wilden lopen (https://www.alltrails.com/trail/south-africa/kwazulu-natal/tugela-gorge-trail). De hele trail zou meer dan 15 km zijn, maar we wilden kijken hoever mogelijk was, want door de vele regen was er wellicht een stuk niet of slechter begaanbaar. Bij het bezoekerscentrum stond al aangegeven dat de route deels omgeleid werd. Op de parkeerplaats moesten we een boek invullen met onze gegevens, wat onze plannen zijn en wanneer we denken terug te komen. In het grootste deel van het park is er geen mobiele ontvangst, dus dit is een extra veiligheid die men ingebouwd heeft (en de persoon die erbij staat verwacht natuurlijk een fooi van ons).
De klim langs de rivier was erg mooi, vele mooie uitzichten, vooral op het Amphitheatre. Dit is de lange bergketen die je voortdurend in de verte ziet. De foto’s hieronder laten dit ook wel zien. Dit Amphitheatre is een van de meest fameuze berg-uitzichten in Zuid-Afrika. De wandeling was inspannend en aan het eind waren we beide redelijk op, maar de uitzichten tijdens de wandeling waren fantastisch. Aan het eind moesten we weer invullen in het boek dat we terug waren en de man bij het boek wees mij even op het bord waar stond dat verwacht werd dat wij hem een fooi gaven.
Het weer viel eigenlijk heel erg mee, er was deels bewolking en de hogere bergen hingen soms in de wolken, maar het zag niet naar regen uit en de temperatuur was behoorlijk hoog (boven de 25 graden). Alleen heeft het ’s avonds later een paar druppels geregend, maar dit was minimaal.
De volgende ochtend was het prachtig weer, nagenoeg onbewolkt en de lucht was krakend blauw. Hieronder een paar foto’s van ons huisje en het uitzicht op het Amphitheatre, bijna direct vanaf ons huisje.
We wilden weer op tijd vertrekken, want we moesten na de wandeling nog naar huis rijden. We moesten ook alle spullen weer inpakken en meenemen en daarmee waren we iets later dan zaterdag. We vertrokken uiteindelijk voor onze wandeling van 6 km om kwart voor negen. Toen was het al 25 graden en de zon de brandde uitbundig. We moesten weer een boek invullen met onze gegevens, dit keer stond er een parkwacht bij en hij heeft ons zelfs het begin van de route gewezen. De route heette: Tiger Falls, Lookout Rock en Cascades (https://www.alltrails.com/trail/south-africa/kwazulu-natal/tiger-falls-lookout-rock-cascades-loop–2). In tegenstelling tot gisteren was het dit keer een rondje en niet heen en terug over hetzelfde pad. De route liep continu geleidelijk omhoog en we liepen de hele tijd in de brandende zon. Het was dus erg warm. De lucht was erg helder, wat maakte dat de zon ongenadig brandde op onze huid. We zijn echter goed ingesmeerd, dus we hadden verder geen last van verbrandingsverschijnselen. Na ongeveer 3 km bereikten we het eerste doel, de Tiger Falls. Dit is dus een waterval en dat blijkt ook wel uit de foto’s hieronder. Vandaar liepen we weer langzaam omlaag naar de Lookout Rock (dit was een rots waar je op kon staan voor het uitzicht, zoals de naam al zegt). Vandaar ging het steil omlaag over een betonnen pad. Dit was niet erg prettig voor je knieen. Lager kwamen we bij de Cascades, een aantal poeltjes met kleine watervallen. Je kunt hier in het water, maar dat hebben wij niet gedaan. Het laatste stuk van de route ging weer over een betonnen pad langs de rivier, tot we terug waren bij de auto. Hier zagen we ook nog een moederbaviaan met kind op de rug. Na het invullen van het boek (dat we terug waren) en een fooi voor de gids, hebben we de thuisreis aanvaard.
Onderweg hebben we nog geluncht, wat altijd een uitdaging is als je glutenvrij wilt eten. Dit keer kwamen we bij SPUR terecht. Dit is een soort steakhouse. Niemand begreep wat glutenvrij betekent, dus we moesten precies uitleggen wat Tineke wilde hebben. Ze serveren altijd gefrituurde uien bij het vlees en deze bevatten vaak gluten. We hebben dus 3 x uitgelegd dat dit niet op het bord moest, en toch kreeg Tineke ze op het bord geserveerd. Gelukkig konden we ze eraf halen, zonder dat het vlees of aardappel besmet werd. Dit is inmiddels voor ons normaal, dat men geen idee heeft wat gluten of glutenvrij is. We kennen slechts een aantal restaurants in de buurt die het wel weten, en natuurlijk ‘ons’ hotel in de buurt van het Krugerpark.
Bij thuiskomst wachtte ons nog een andere verrassing, we hadden geen water. We hadden al iets gelezen op Facebook (ja, ook niet mijn keuze, maar het is vaak de enige informatiebron). Het waterbedrijf had besloten dit weekend een reparatie uit te gaan voeren, zonder de gemeente daarover in te lichten. Pas toen er geen water meer was, kwam de gemeente met een bericht dat je spaarzaam moest zijn met water (maar dat je toen al niet meer). Het zou vanavond weer opgelost zijn (zondagavond), maar het duurt even voor er weer druk zal zijn. Op dit moment (bijna 20.00 uur hier) hebben we nog steeds geen water. We hebben dus ook niet kunnen douchen na al dat zweten bij de wandeling. Gelukkig hebben we wel een zwembad en hebben we daar even in gepoedeld. Hopelijk hebben we morgenochtend weer water, maar dat is geheel niet zeker. Drinkwater hebben we nog ruim voldoende. Zoals al eerder eens geschreven, hebben we een waterdispenser met 20L flessen. We hebben nog 3 volle flessen in de garage staan, daar kunnen we nog wel 10 dagen mee toe.
Al met al wat het een mooi weekend met mooie wandelingen en mooi weer, zelfs een beetje te warm. De betere tijd voor dit soort wandelingen zijn voor- en najaar, wanneer het nog niet zo warm is.
Zoals ik in eerdere berichten al wel eens geschreven heb, is de stroomvoorziening in Zuid-Afrika niet zo vanzelfsprekend dan in Nederland. De centrales zijn over het algemeen oud, hebben veel onderhoud nodig en zijn niet meer berekend op de hoeveelheid elektriciteit die ze moeten produceren. Het gaat dan ook regelmatig mis en dan hebben we loadshedding. Dat betekent dat je een aantal uren per dag geen elektriciteit hebt. De vorige keer dat we loadschedding hadden was al een tijd geleden en na afloop van deze periode wilde het tussenstation dat onze wijken van stroom moet voorzien niet meer opstarten. We zaten uiteindelijk daardoor meer dan 12 uur zonder stroom. Voor de korte stroomonderbrekingen hebben we een batterij, waarop onze essentiale apparaten (inclusief verlichting) kan blijven draaien. Deze houd het echter geen 12 uur vol en we hadden die dag dan ook een tijdje helemaal geen stroom meer. Hiervan geleerd hebbende hebben we maar een extra batterij aangeschaft, zodat we langer zonder stroom toekunnen.
Zoals gezegd hadden we daarna maar liefst 2 maanden zonder echte onderbrekingen, maar afgelopen week was het weer eens zover. Er werd weer loadshedding aangekondigd. Normaalgesproken wordt je wel enkele uren van tevoren gewaarschuwd, maar niet altijd. Ik heb het 1 keer meegemaakt dat de melding kwam (er is een speciale app op je telefoon voor) en er gelijk geen stroom meer was. Wij hadden dit keer echter geluk, Vanwege de slechte staat van het tussenstation werd bij ons geen loadshedding doorgevoerd en hielden wij dus gewoon stroom.
Vanmorgen wilde Tineke water gebruiken en was de druk erg laag (ik was al vertrokken naar mijn werk). En even later was er helemaal geen water meer. Dit hebben we vorige winter ook een keer gehad en toen duurde het vrij lang voor het water terug was. Tineke is toen nog samen met Koen water gaan halen in de supermarkt om te drinken (Koen was toen hier). Dat probleem hebben we niet echt meer. We hebben een waterdispenser voor ons drinkwater gekocht en normaalgesproken hebben we altijd wel wat flessen in de garage staan (van 20 liter elk). Dit is een stuk goedkoper dan flessen bij de supermarkt kopen en ze worden zelfs aan huis omgewisseld. Een nieuwe fles kost ons 45 rand, zeg maar 2,5 euro per 20 liter, inclusief bezorging. We hebben nog 3 flessen staan, daar kunnen we nog wel even mee vooruit. Al snel wordt duidelijk dat een groot deel van Pretoria zonder water zit. De bassins die ons drinkwater moeten leveren zijn leeg. Het blijkt dat de pompen die deze moeten vullen een probleem hebben met de stroomvoorziening, en dat was al sinds gisteren. In de loop van de dag is dat hersteld, maar het zal nog tot morgen duren, is de verwachting, tot we weer water hebben. Drinkwater hebben we voldoende, en ook ons zwembad zit tot de rand gevuld, dus water om te wassen en toiletten door te spoelen hebben we voorlopig nog voldoende.
Onze belangrijkste nieuwsbronnen hiervoor zijn Facebook en Twitter. Zonder deze 2 informatiebronnen weet je dus niet wat er aan de hand is. De gemeente (City of Tshwane) en ook de wijk posten berichten op Facebook met wat er aan de hand is en hoe lang het gaat duren.
De afgelopen 3 dagen was het eens prachtig weer met temperaturen ruim boven de 30 graden. Dat was behoorlijk lang geleden, want de temperatuur bleef vaak rond de 30 graden steken en we hadden regelmatig bewolking en regen.
Het mooie weer haalde echter de volgende regen op. In de nacht van donderdag op vrijdag hadden we hier in Pretoria 35 mm regen. Toen ik ’s morgens naar mijn werk reed, was het net droog, maar de weg was soms een avontuur. Er stond behoorlijk wat water langs de weg en op sommige plaatsen ook op de weg. Het was dus uitkijken. Het laatste stuk naar de boerderij was zandweg. Een deel van de zandweg was veranderd in een stroom water, maar eigenlijk viel het nog alleszins mee. Deze weg gaat ook over een lage brug, maar ook daar kon ik zonder problemen passeren. Toen ik op de boerderij kwam, zag ik pas hoeveel water er in de rivier naast de boerderij stroomde. De rivier stond ver buiten de oevers. We hebben een pomphuis (voor de irrigatie) vlak bij de rivier staan en deze stond nog 20 cm boven het water. We hebben dit pomphuis 1,5 jaar geleden ongeveer een meter omhoog gebracht, omdat deze 2 jaar geleden ondergelopen was. Dat is maar goed ook dus, anders hadden we weer schade aan de pomp gehad. Even later kwamen er meer collega’s en het bleek dat de lage brug, waar ik nog zonder problemen overheen gereden was, inmiddels een halve meter onder water stond en het onmogelijk was hier met de auto langs te gaan. Één van mijn collega’s was met zijn auto tot portierhoogte door het water gereden. En van de andere kant stonden vier auto’s vast in de modder/water. Het bleek uiteindelijk dat het op de boerderij 110 mm geregend had. Gelukkig was het al droog geworden en verdween het water weer even snel als het gekomen was. De lage brug was daardoor ook weer begaanbaar.
Zicht op de rivier vanaf ons kantoor, normaal zie je het water niet
Aan het eind van de dag werd het weer donkerder en toen ik onderweg was, begon het weer te regenen. De weg veranderde weer deels in een rivier en het was erg oppassen, want soms had je 20 cm snelstromend water op de weg. Er zijn ook mensen die niet voorzichtig zijn en er lag dan ook onderweg een auto op de kop langs de rand van het weiland. Aan de andere kant zijn er ook mensen die zo voorzichtig zijn en zo langzaam rijden dat je stil zou kunnen vallen in het water. Dus af en toe moest ik ook nog mensen inhalen om te zorgen dat ik niet stilviel. Al met al een heel avontuur. En de laatste 10 km was het weer droog en leek er niets aan de hand.
Vrijdagavond begon het bij ons huis in Pretoria echter ook weer te regenen en toen we zaterdagmorgen wakker werden, bleek er 70 mm regen gevallen te zijn. Al snel kwamen er foto’s van de golfbaan. Deze was veranderd in een rivier. Normaal loopt er een rustig stroompje water over de golfbaan, maar nu was het dus een rivier geworden. De golfbaan is dus gesloten vandaag. Hieronder een aantal foto’s van de golfbaan zoals hij er vanmorgen uitzag.
Ik heb nog geen idee hoe het er op de boerderij uitziet. Dat hoop ik later vandaag van mijn collega’s te horen.
Inmiddels stromen ook de foto’s vanuit andere delen van Pretoria binnen. Delen van de stad en dan vooral van de lage delen waar vaak ‘informal settlements’ zijn binnen. Reddingsdiensten zijn bezig mensen uit het water te halen en naar drogere delen van de stad te brengen. Hieronder een aantal foto’s.
Dit is dus een paar kilometer stroomafwaarts van ons vandaan, in de plaats Mamelodi. Er zitten mensen op daken, maar die weigeren deels door de hulpdiensten weggehaald te worden.
Inmiddels is ook één van mijn collega’s (Bertie) op de boerderij geweest, hij schrijft het volgende: The farm received 55mm of rain last night. Flooding still bad at the dams. The half of K13 and K9 lands at the bottom is a march land they are gone for good… Other than that the water management contours we implemented with the TLB saved a lot. I do however still need to put some contours in K9 and K2 at the top, to limit erosion for the future. I will build a machine myself during winter which we could use to drag in contours with the tractor. Otherwise we are alright. Maize we need to nurture with some root stimulants in the next few weeks. Because my fear of them collapsing with the wind is also a concern. With all this water the past months. Root development was minimalized to anchor them properly. Een TLB is een soort graafmachine waarmee we walletjes opwerpen om de schade van de waterstromen te beperken.
Inmiddels zijn we een dag later en hebben we weer door de game reserve gewandeld (onze wekelijkse wandeling). Ook daar konden we zien hoe hoog het water had gestaan en waren een aantal hekken ontzet door de kracht van het water. Dit hekwerk was net vorig jaar vernieuwd en ook de muurtjes die langs het water stonden. Deze zullen weer gerepareerd moeten worden. Op deze plaatsen is er nu permanente bewaking aanwezig, omdat hier in principe mensen de woonwijk ongezien kunnen binnenkomen.
Dit is een van de plaatsen waar het water weer de wijk uitloopt
