Vanaf de dag van aankomst wonen we in de wijk Silver Lakes Golf Estate. Dit is een grote wijk in Pretoria-Oost. De wijk is ommuurd en wordt 24 uur per dag bewaakt. Er zijn 2 toegangen tot de wijk, waar je alleen met pasjes/barcodes/pincodes binnen kunt komen. Deze moet je aanvragen of krijgen van de mensen bij wie je op bezoek gaat/verblijft. Wij hebben een papier met een barcode waarmee wij iedere dag in en uit de wijk kunnen. Bij binnenkomst wordt bovendien elke keer ook nog je auto geregistreerd. Om je een idee te geven van de bewaking, op de zwakke plekken van de omheining staat op nog 24 uur per dag een persoon om toe te zien dat er niemand binnenkomt (bv. bij een waterdoorgang). Deze wijk is daarmee één van de veiligste wijken in Pretoria.
Mocht je denken dat je daarmee opgesloten zit, dat valt reuze mee. Je kunt binnen de wijk gemakkelijk 10 km wandelen zonder op dezelfde plaats terug te komen. Dat kan rond de golfbaan (maar overdag kan dat gevaarlijk zijn vanwege rondvliegende balletjes), maar ook in wat ruiger terrein in de game reserve. Er zijn veel mensen die ook binnen de wijk mountainbiken. Buiten de wijk zie je echter nog meer fietsers.
Ons appartement staat in de game reserve en wij wandelen regelmatig een rondje van ongeveer een uur over deels ruig terrein. Daarbij komen we ook wild tegen, verschillende soorten antilopen en steenbokken vooral. Op een avond kwamen we ook een reusachtige slak tegen.
Hieronder een kaartje uit google maps van de wijk:
De eerste 6 weken verbleven we in een apartement op 1 Steenbok Street, Silver Lakes Golf Estate, Pretoria. Hieronder wat foto’s en filmpjes van ons apartement.
Louis wilde het Limagrain hoofdkantoor in Greytown bezoeken. Greytown ligt in Kwa-Zulu-Nathal en daar krijg je veel meer echt het gevoel dat je in Afrika bent. Om Tineke ook dit eens te laten zien, is ze meegegaan op deze reis. Vanaf Pretoria is het 6 tot 7 uur rijden. De route kan grotendeels over de snelweg (N3), maar er is ook een weg mogelijk die wat dichter langs de Drakensbergen gaat, zonder er echt te komen. Om er een echt uitstapje van te maken, zijn we op zondagochtend 14 Februari vertrokken. De reis ging eerst door Johannesburg en daarna over uitgestrekte velden met veel mais en soja. Na enkele uren namen we de afslag en reden we door wat schilderachtiger terrein langs een stuwmeer.
Langzamerhand veranderden ook de plaatsen en de bevolking die we tegenkwamen. De huizen leken meer op iets wat je in Afrika verwacht en waar we in Pretoria nog veel blanken tegenkwamen, werd dat steeds minder. Het laatste stuk van de route ging door echte Afrikaanse dorpen, met ronde huizen en vaak rieten daken. Duidelijk was dat de bevolking het hier niet breed had.
Onderweg hadden we ook nog het geluk een groep bavianen aan de kant van de weg te zien. Het ging helaas te snel om ook nog een foto te kunnen maken. Deze groep bavianen was Louis in December ook al op dezelfde plaats tegengekomen. De foto die Louis in December heeft kunnen maken zie je hier nu geplaatst.
Greytown is maar een relatief kleine plaats met een aantal bed & breakfasts, maar geen echt hotel. Ook een echt restaurant was niet aanwezig. Bovendien waren bijna alle eetgelegenheden op zondagavond gesloten. Omdat we ook nog glutenvrij nodig hadden, was het een uitdaging iets te vinden, omdat niemand ook maar begreep wat we bedoelden. Uiteindelijk hebben we maar het risico genomen bij Steers, een fastfood keten. Deze had op de website staan waar gluten in zou zitten en waar niet. En dat is gelukkig goed afgelopen.
Overal waar je in Greytown komt, voel je je bekeken, als blanke. En veel van de blanke mensen komen samen in de Country club (golf, squash, …), waar je in het restaurant aldaar ook kunt eten. Wij hebben daar maandagavond gegeten, maar ook daar wat het lastig, want al het bedienend personeel, inclusief de kok, is donker. En de kok sprak bovendien zeer matig Engels. Gelukkig is alles wel goed gegaan.
Wij sliepen bij bed & breakfast Little Elephant in Greytown. Dit werd gerund door een heel aardige mevrouw die er ook voor zorgde dat het ontbijt van Tineke helemaal glutenvrij was.
Louis heeft op maandag met zijn collega’s gesproken en wat velden bekeken. Daar kwamen we ook apen tegen, zij het wat kleinere, zogenaamde blue velvet apen. Deze zijn een plaag in de mais. Ze halen de kolven eruit om mee te nemen. Daarom moeten wij onze velden bij daglicht altijd bewaken.
Dinsdagmorgen zijn we met Tienus, een collega van Louis, naar een aantal produktievelden gereden, waarna wij vandaar weer richting Pretoria zijn vertrokken. Tijdens dit bezoek zijn we ook door een echt Afrikaans dorp gereden. Hier kijk je je ogen uit, maar wij durfden geen foto’s te maken.
Uiteindelijk zijn we dan dinsdag aan het eind van de middag weer thuis gekomen, een ervaring rijker.
Hieronder een aantal foto’s van het landschap richting Drakensbergen.
Zoals al eerder geschreven, heeft Louis al in december met een bankmedewerker gesproken om een rekening te openen. Zoals voor veel zaken die je hier doet, heb je een ID (in ons geval een paspoort) en een bewijs van adres nodig. Voor dit laatste is een huurcontract voldoende.
Toen we in Januari aankwamen, moest de bankpas worden opgehaald. Eerst dachten we dat dit gewoon op het bankfiliaal in de buurt kon, maar het bleek iets ingewikkelder. Door Corona was de bank namelijk maar kort open iedere dag en niet meer op zondag. We waren namelijk de eerste zondag naar de bank gegaan, omdat leek dat deze ook open zou zijn. Dat was dus niet zo vanwege corona-maatregelen. Na contact met de bankmedewerker bleek dat men de bankpas op kon sturen naar ons woonadres. Dat hebben we dan ook maar laten doen, al kostte het dan nog meer dan een week. Uiteindelijk werd deze afgeleverd. Hoewel Tineke daarvoor zou moeten tekenen, was deze zonder enige mededeling in het appartementencomplex afgegeven aan iemand en wisten wij van niets. Omdat ik een sms kreeg dat deze afgeleverd was, is Tineke gaan zoeken en vond ze deze bij de receptie op de balie liggend. Hier was verder niemand, dus iedereen had deze mee kunnen nemen. Bovendien zat in de envelop zowel de bankpas als de pincode! Deze werd pas na een paar dagen geactiveerd, maar dan nog. Na ontvangst van de pas kon ik ook gebruik maken van de app op de telefoon. We zijn nog steeds bezig de app beter te begrijpen, maar inmiddels kunnen we een aantal zaken nu ook met de app doen.
Tot deze pas werkte, hebben we al onze prive kosten met de Nederlandse creditcard betaald. Inmiddels kunnen we nu dus alles direct van onze Zuid-Afrikaanse rekening betalen.
Volgende stap was dat Tineke ook toegang moest hebben tot de rekening. Hiervoor moesten we weer naar het filiaal, om haar gegevens te laten controleren. Ik ben daarvoor een keer vroeg naar huis gekomen om weer hetzelfde filiaal te bezoeken. Daar aankomend bleek echter dat het gesloten was vanwege een verbouwing (tot begin maart). We waren er de week ervoor nog geweest en toen was er nog niets van deze verbouwing te lezen. We moesten dus naar een ander filiaal wat verder weg om dit te kunnen doen.
We besloten daarom op zaterdagmorgen naar de bank te gaan. Vanwege Corona zijn de openingstijden dus verkort, een vreemde redenering, want dan komen er nog meer mensen tegelijk. Het filiaal zou open zijn van 9 tot 11 uur. Toen wij om 5 voor 9 aankwamen, stonden er ongeveer 5 mensen voor ons in de rij. Gelukkig waren we al na 10 minuten aan de beurt. Vervolgens heeft het maar liefst 1,5 uur geduurd voor alle administratieve handelingen hiervoor verricht waren. De persoon die ons hielp heeft zeker 5 x van beiden het paspoortnummer ergens ingetikt en uiteindelijk was het dan voor elkaar, maar moest de bankpas voor Tineke nog opgestuurd worden. Uiteindelijk kon Tineke dan weer ruim een week later ook beschikken over een bankpas waarmee ze kon betalen van onze Zuid-Afrikaanse rekening. Gelukkig waren we dus vroeg, want toen wij de bank verlieten stond er een rij tot ver buiten het kantoor.
Van een Franse collega die in Johannesburg woont, hoorde ik dat Pilanesberg een mooi park is, waar je het grote wild toch regelmatig ziet (o.a. olifanten). Bovendien is het maar 2 uur rijden van hier, dus dat leek ons een mooie zondag-bestemming.
Op zondag 7 Februari zijn we dan ook relatief vroeg vertrokken voor een bezoek aan dit park. Al direct toen we wegreden, kregen we een voorproefje van het wild, want hier in de straat liep een groep impala’s (denk ik).
Na aankomst hebben we enkele uren in het park rondgereden, maar helaas waren door het lange gras maar weinig dieren te spotten. Olifanten en ander groot wild hebben we nauwelijks gezien. Vooral veel kleiner wild en 1 giraf. Hieronder de foto’s die we gemaakt hebben.
Bovendien begon het ’s middags ook nog te regenen. Daardoor zijn we alweer op tijd aan de terugweg begonnen. Onderweg hadden we vervolgens behoorlijke stortbuien, maar toen we weer bij ons appartement aankwamen, was het weer droog.
De eerste weken van ons verblijf had ik een auto gehuurd (Toyota Rush, in werkelijkheid een Daihatsu echter). Deze auto beviel niet echt goed, de auto en motor pasten niet echt bij de automatische versnellingsbak met maar 4 versnellingen. Gelukkig kreeg ik na 2 weken al mijn nieuwe bedrijfsauto geleverd. Op de dag van aflevering kwam de regen echter met bakken uit de lucht en was de weg naar het bedrijf bijna onbegaanbaar. Ik ben daarom met Tiaan, een collega, naar de verharde weg gereden (10 km bijna) en daar hebben we de auto overgenomen van de leverancier. Terug naar het bedrijf kreeg de auto gelijk de vuurdoop. Het regende pijpenstelen en we moesten soms door 30 cm water. De auto deed het echter perfect en zonder problemen kwamen we weer terug op de boerderij. Het was zo nat, dat ik met de Toyota Rush huurauto ook niet terug durfde naar de verharde weg. Maar mijn nieuwe bedrijfsauto, een Toyota Fortuner, had gelukkig geen enkel probleem met de weg en de hoeveelheid water op de weg.
Op vrijdag hebben we dan de Toyota Rush teruggebracht naar het vliegveld. Gelukkig was het toen weer droog en was de weg wat opgedroogd.
Onderstaande foto is mijn nieuwe bedrijfsauto slechts een paar uur na ingebruikname, op de parkeerplaats van ons apartment.
Op zondag 24 januari hebben we een bezoek gebracht aan het Lion & Safari park. Dit park ligt op ongeveer 1 uur rijden van ons verblijfsadres. Hieronder een impressie van de dieren in dit park. Als je goed oplet, zie je 2 verschillende leeuwen. Dit park staat bekend om zijn witte leeuwen. Wit betekent in dit geval een lichte kleur. Als je de foto’s goed bekijkt, zie je lichte en donker gekleurde leeuwen. Witte leeuwen zijn zeldzaam.
Na onze aankomst in Zuid-Afrika was ons eerste doel een huis te vinden waar we kunnen gaan wonen. Daartoe hebben we hulp van een Zuid-Afrikaanse dame, Doris genaamd. Ik had al in december met haar gesproken en aangegeven wat wij zochten. Wij waren op zoek naar een gemeubileerd huis met minimaal 4 slaapkamers (evt. 3) en een tuin met zwembad, het liefst in Silver Lakes Golf Estate. We spraken af om op vrijdag 22 januari huizen te gaan bekijken.
Wij hadden zelf in Nederland ook al wat huiswerk gedaan en al 2 huizen aangeleverd voor de lijst. Deze bleken gelukkig ook nog beschikbaar.
Uiteindelijk hebben we deze vrijdag 7 huizen bekeken. Er waren een aantal zeer grote, een aantal zeer klassieke huizen bij. Uiteindelijk beviel ons het huis dat we zelf in Nederland (van de foto’s) hadden uitgezocht, het beste. Dit huis was voor Zuid-Afrikaanse begrippen niet al te groot, nog steeds met 3 slaapkamers boven en een vierde slaapkamer beneden(bedoeld voor inwonend personeel). Er was een mooie tuin en een mooi zwembad. Het huis had bijna overal laminaat, de andere huizen hadden vaak vloerbedekking. Er woonde een jong gezin dat ging verhuizen naar een ander huis in dezelfde wijk. Zij waren ook geïnteresseerd in ons als huurder en uiteindelijk is het ook gelukt dit huis te huren voor de komende jaren. Oorspronkelijk wilden zij het huis ongemeubileerd verhuren, maar uiteindelijk zijn we tot een akkoord gekomen voor het gemeubileerd verhuren (en inclusief stoffering, keukengerei, etc..). Het huis had een backup systeem met zonnepanelen voor de loadshedding periodes. Zij nemen echter de zonnepanelen mee, maar installeren wel een backup batterij, zodat we elektriciteit hebben voor licht en enkele andere basale voorzieningen. Voor het koken hebben we gas, zodat dat in deze periodes ook geen probleem is. Gas betekent hier wel gasflessen, aardgas via leidingen kennen ze natuurlijk niet.
Het huis komt per 1 maart beschikbaar, dus op maandag 1 maart gaan we verhuizen van ons apartement naar dit huis. De eerste foto zie je bovenaan dit bericht (van de achterkant met tuin). Meerdere foto’s zullen volgen wanneer we er echt wonen.
De eerste dagen kregen we gelijk te maken met het fenoneem loadshedding (zie het bericht ‘voor ons vertrek’), maar gelukkig hield dit al snel weer op en hadden we hele dagen elektriciteit. We kwamen op zaterdag aan en hebben gelijk ’s middags de noodzakelijkste boodschappen gedaan.
Na een goede nachtrust (met airco, het was overdag erg warm) zijn de volgende ochtend naar een groot winkelcentrum geweest om een telefoonkaart te kunnen kopen voor Tineke en mogelijk de bankpas, die Louis al aangevraagd had, op te halen. Helaas bleek de bank dicht (ondanks dat op internet leek dat deze open zou zijn). Gelukkig konden we wel een telefoonkaart voor Tineke kopen, zodat zij ook weer bereikbaar was.
De eerste dagen hebben we vooral de Estate (Silver Lakes Golf Estate) verkend. Het deel waar wij verblijven is een game reserve, dat betekent dat er (wilde) dieren rondlopen, meest verschillende types antilopes. Ter info, er lopen geen gevaarlijke wilde dieren rond.
Bij het boodschappen doen verbazen we ons over de prijzen van vooral het rundvlees. Rundvlees heeft hier dezelfde prijs dan varkensvlees in Nederland. Over het algemeen is het eten hier toch behoorlijk goedkoper. De Zuid-Afrikanen zijn geen grote groente en fruiteters, maar toch is er voldoende verkrijgbaar.
We hebben ook wat pannen en ander keukengerei gekocht, omdat dit in het apartment toch wat beperkt is. We hebben enige discussie met de eigenaresse van het apartment, want de internetverbinding is zeer instabiel. Bovendien hebben we maar 1 kookplaatje, wat het koken erg lastig maakt. Na enig aandringen krijgen we gelukkig toch een tweede kookplaat. Er wordt ook aan de internetverbinding gewerkt en die wordt wat beter, maar iedere keer weer valt deze af en toe weg of stil, dus het blijft uiteindelijk behelpen.
Ze is ook nogal bezig met besparing van water en elektriciteit. Ze dringt er bij ons op aan de airco ’s nachts niet te gebruiken, alles open zou voor genoeg trek moeten zorgen. Maar ons appartement staat tussen een aantal muren in, dus van enige trek hebben we nooit iets gemerkt. We zetten daarom ’s nachts altijd de airco, dit is ook de enige remedie om muggen te verjagen. Het water besparen is een lachtertje. Ze wil hebben dat we maar 2 minuten douchen, maar meestal duurt het minimaal 2 minuten voor de douche warm is. Bovendien gaat zij zelf het gras midden op de dag sproeien, over waterverspilling gesproken.
Er zijn een paar dingen die we missen: een echt koffiezetapparaat en een printer. Deze hebben we daarom ook al snel gekocht. Bovendien kopen we de eerste dagen nogal wat water, we weten niet zeker of het water uit de kraan altijd betrouwbaar is. Daarom schaffen we ook een waterfilter aan.
