Koen en Rinse waren nog een weekend in Zuid-Afrika en na bezoeken aan de Rietvlei en het Krugerpark, besloten we op zondag een naar Pilanesberg National Park te gaan. Dit park wordt vaak genoemd als het alternatief voor het Krugerpark dichterbij Johannesburg/Pretoria. Het is van ons huis ongeveer 2 uur rijden. Omdat het warm was, besloten we vroeg te vertrekken (5.30u) en het ontbijt en de lunch mee te nemen.
We kwamen rond half 8 in de buurt van het park, maar op een enorm brede en nagenoeg lege straat werden we staande gehouden door de politie, omdat we te hard gereden hadden. Je mocht hier maar 60 km/u, en we reden ruim 80. Ik kreeg een papier in handen met de hoogte van de boete (200 Rand, ongeveer 12 euro) en op het papier stond met de hand een rekeningnummer geschreven waarnaar ik het bedrag kon overmaken. Ik hoefde dus niet direct te betalen. Ik vond het een beetje vreemd, ook al omdat het nummer met de hand geschreven was en ik het verder niet kan controleren. Ik heb het geld maar betaald, maar ik denk achteraf dat ik de portemonnee van de politieagent gespekt heb. De politie staat dan ook bekend als erg corrupt. Ze vroeg nog naar mijn werk en ik vertelde dat ik in de landbouw werkte en we zaad verkochten. Ze wilde toen graag mijn telefoonnummer, want haar vader was boer en ze wilde eigenlijk stoppen als politieagent en ook boer worden. Ze kon dan meer informatie van mij krijgen. Ik heb mijn telefoonnummer gegeven, maar nooit meer iets gehoord.
Uiteindelijk waren we nog rond 7.45 u bij het park en konden we na het betalen van entreegeld naar binnen met de auto. Het aantal dieren wat we zagen was niet erg veel, en bovendien waren de wegen in het park erg slecht, het was vaak om de kuilen heenrijden. Er waren ook observatieplaatsen waar toiletten waren, en deze waren meestal bijzonder smerig. En hiermee wil men dan internationale toeristen trekken.
Er waren ook een aantal picknickplaatsen in het park en op 1 ervan besloten we te lunchen. Er was verder niemand en het hek dat rond de picknickplaats stond was niet erg solide meer. Maar we hebben er kunnen picknicken. Aan het eind liepen we nog even iets verder om van het uitzicht te genieten, waarbij Rinse ons attent maakte op een olifant, en de bleek aan onze kant van de omheining te staan, op ongeveer 30 meter afstand. We besloten toen maar direct terug naar de auto te gaan.
In het park is de big five aanwezig, maar hiervan hebben we alleen de leeuw, olifant en neushoorn gezien. De leeuwen lagen bovendien op een plateau achter hoog gras, en waren nauwelijks goed in beeld te krijgen. Neushoorns hebben we 3 x gezien, maar dus geen buffalo en luipaard.
De leeuwen lagen te luierenEen neushoorn aan het grazenEen olifant op afstand
Verder hebben we vooral veel vogels gezien, waaronder een aantal erg kleurrijke. Een impressie van alles vind je hieronder. Wat ons vooral bij is gebleven zijn vooral de slechte wegen in het park en de beroerde staat van het sanitair.
Afgelopen winter hadden Koen en Rinse al besloten met de kerst weer naar Zuid-Afrika te komen. Ze wilden dan weer graag naar het Krugerpark en wij hebben daar nooit bezwaar tegen. Dit keer wilden ze helemaal naar het noorden van het park rijden.. We wilden graag een groter huisje huren in de diverse kampen, maar deze zijn niet vaak beschikbaar en vaak ver van tevoren volgeboekt. Toen ik in Augustus deze huisjes wilde boeken, had ik niet veel keuze, maar uiteindelijk werd het 2 nachten in ‘Berg en Dal’, 2 nachten in Letaba en 2 nachten in Punda Maria. Dit laatste kamp is het meest noordelijke kamp en ligt vrij dicht bij de grens met Zimbabwe en Mozambique.
We vertrokken op 29 december om 5.45 uur van huis en waren voor 10 uur bij Malelane gate en net na 10 uur in het park. We hebben de rest van de dag rondgereden en hebben wel redelijk wat dieren gezien. Het meest opmerkelijke was dat we veel neushoorns hebben gezien. Tot nu toe hadden we slechts af en toe een neushoorn gezien, maar deze middag hebben we er meer dan 10 gezien. Ze lagen bijna allemaal in de schaduw, want het was warm, ruim boven de 30 graden. Een aantal lagen zelfs aan de rand van de weg.
Deze lagen aan de rand van de weg in de schaduw
Qua tijd moet je altijd opletten op tijd bij het kamp te zijn, want de poort gaat op een bepaalde tijd dicht en dan kom je er alleen met moeite nog in.
Omdat het warm is, zie je meeste dieren ’s ochtends vroeg. We besloten dan ook om 5 uur op te staan en eerst rond te gaan rijden en dan pas te gaan ontbijten. Tijdens de rit voor het ontbijt hebben we al een aantal dieren gespot, waaronder 4 van de big five. Na het ontbijt zijn we verder gaan rondrijden en rond 10 uur hadden we ook een luipaard gezien, waarmee onze big five al compleet was. Dat was de snelste ooit voor ons. Wel moet ik daarbij zeggen dat de leeuwen tot dat moment niet erg goed zichtbaar waren, ze lagen onder een struik in het gras en waren moeilijk op de foto te krijgen. Maar dat is later wel goedgemaakt.
Dit was ons eerste luipaard
We zijn ook steeds meer op vogels gaan letten en er zitten prachtige vogels in het Krugerpark. Een paar voorbeelden vind je hieronder:
Ons tweede kamp was Letaba. Dit kamp ligt net boven het midden van het park en was het beste park waar we verbleven hebben. We waren hier ook tijdens de jaarwisseling (en met Koens verjaardag dus ook). Op de avond van de jaarwisseling hebben we in het restaurant gegeten (meestal braaiden we, ieder huisje heeft zijn eigen braai (barbeque)). We zagen daar zwaluwen rondvliegen en opeens was er daar een genet (soort kat) die een zwaluw te grazen nam en deze oppeuzelde.
De genet (civetkat-achtige) zit de zwaluw op te peuzelen
De volgende ochtend zijn we weer om 5 uur opgestaan (het was nieuwjaar) en weer een tocht voor het ontbijt gemaakt. We waren vlakbij de Letaba rivier en de brug is altijd een mooi punt om naar dieren te kijken. Een andere bezoeker had hier een luipaard gespot, maar deze was erg ver weg. Het was zoeken met verrekijker en zoomlenzen van de camera’s. Maar we hadden veel geluk. Het luipaard sprong de rivier over en we waren in staat dit op beeld vast te leggen.
Zoek het luipaard, dit geeft een indruk hoe ver het weg wasHier zie je een deel van de foto, maar dan groterDit was een detail van een andere foto
Op weg van Letaba naar Punda Maria hadden we ook weer veel geluk. Eerst kwamen we een leeuw pal naast de weg tegen en later die dag liep er een cheetah vlak bij de weg.
De leeuw liep vlak langs de wegDe cheetah liep ook dicht langs de weg en hebben we een tijdje kunnen volgen
Bij de rit van Letaba naar Punda Maria passeerden we trouwens ook de Steenbokskeerkring. Dit is het draaipunt van de zon midden zomer. Omdat we nog dicht bij de langste dag zitten, betekende dit ook dat de zon rond 12 uur bijna recht boven ons stond. Het was 89.7 graden om precies te zijn. Voor de liefhebber hier wat meer informatie van wikipedia: De Steenbokskeerkring markeert de hoogste breedtegraad op het zuidelijk halfrond waarop de zon in het zenit kan staan, recht boven het aardoppervlak. Dit gebeurt elk jaar rond 21 december en luidt het begin van de zuidelijke astronomische zomer in. Als gevolg van variaties in de obliquiteit van de Aarde verschuift de Steenbokskeerkring door de eeuwen heen, in een cyclus van ongeveer 41.000 jaar. De Steenbokskeerkring zal zich de komende 9800 jaar zeer langzaam naar het noorden verplaatsen totdat hij rond het jaar 11800 n.Chr. op ongeveer 22,6° zuiderbreedte ligt. Tijdens het laatste maximum, zo’n 10700 jaar geleden, lag de Steenbokskeerkring op 24,4° zuiderbreedte.
De laatste 2 nachten hebben we in Punda Maria geslapen, het meest noordelijke normale restcamp van het park. Dit was met stip het slechtste park waar we verbleven hebben. Omdat we in Zuid-Afrika veel load-shedding hebben (periodes met geen elektriciteit), hebben alle kampen generators om dan stroom op te wekken. Bij Punda Maria hing er een briefje dat men problemen had met de generator en er dan geen stroom was. Het huisje was erg gedateerd en veel werkte niet meer goed of niet. Omdat het erg warm is, is er ook air conditioning, maar deze was erg oud en erg lawaaiig (en werkt dus niet tijdens loadshedding). Op zich zou dat wellicht niet zo’n probleem zijn, maar er komt ook malaria voor in het park en airconditioning houdt de muggen weg. We zijn daarom trouwens wel als extra bescherming ook malaria-tabletten gaan slikken. Dat hoeft hier niet via de dokter, maar deze kun je direct bij de apotheek (na een vragenlijst ingevuld te hebben) verkrijgen. Ook smeren we ons ook steeds uitgebreid in met Deet. Duidelijk is dat we niet snel naar dit kamp terug zullen gaan.
We wilden ook de laatste avond in het restaurant aldaar eten en hadden daarvoor ’s ochtends al gereserveerd. Het was loadshedding van 17-19 uur, maar men zei niets dat er dan geen eten was. Toen we om 18 uur kwamen, kon je echter alleen sandwiches krijgen en niets anders. Er zat niets anders op dan tot 19 uur te wachten en dan te gaan eten.
De laatste volle dag in het park zijn we helemaal naar het noorden en de grens met Zimbabwe en Mozambique gereden (Crooks corner view point). Vanaf dit punt kijk je over de Limpopo rivier en zit je bij het drielandenpunt, zie ook de kaart hieronder.
Bron: Google mapsUitzicht vanaf Crooks corner
Dicht bij de view point was ook een picnic plaats en daar hebben we geluncht.
We waren die dag eerst voor het ontbijt wezen rondrijden en toen hebben we ook nog papegaaien gezien. We wisten dat deze in het noorden zaten en hadden dus geluk deze ook te zien. Ze vlogen echter snel weg en we hebben ze later nooit meer gezien.
brown-headed parrot
Koen en Rinse wilden vooral wilde honden en een cheetah zien. Beide is dus gelukt, de cheetah staat eerder in het blog, de wilde hond staat hieronder. We hebben er slechts een paar gezien, en die lagen in het lange gras bij een struik.
Hier lagen enkele wilde honden. Er stonden veel auto’s, dus we konden ook niet erg veel zien.
De laatste dag hebben we bij Punda Maria het park verlaten (het was ook een poort) en zijn we buitenlangs naar huis gereden. Dit was nog een route die ongeveer 6 uur netto in beslag nam. Deels is het landelijk gebied en dan voel je je echt meer in Afrika. Maar de laatste paar honderd kilometer is over de N1, de weg van Pretoria naar Zimbabwe. Daar was het erg druk, omdat iedereen vakantie heeft. Elk tolstation gaf daarbij enig oponthoud. Het eerste deel van de weg was maar tweebaans, maar dichter bij Pretoria komende werd het vierbaans.
Al met al was het een erg geslaagd bezoek en er worden al weer plannen gesmeed om in de winter weer te gaan (winter in Zuid-Afrika). Dan is het minder warm, ’s ochtends zelf koud vaak. En dan hoef je ook niet bezorgd te zijn om de malaria.
In totaal hebben we samen ongeveer 10.000 foto’s gemaakt (!). Hieronder vind je een kleine selektie van de beste foto’s (bijna 200).
We waren nu al 2 x naar de Rietvlei geweest in december, maar hadden nog steeds de cheetahs niet gezien die er moeten zijn. En omdat Koen en Rinse op 1e kerstdag aangekomen waren en hun camera’s en lenzen wilden testen, besloten we op 27 december weer een poging te wagen. Deze dag is een vrije dag hier, de president heeft deze 2 weken geleden tot een vrije dag gebombardeerd, omdat 25 december op zondag viel. Omdat het warm is deze dagen, besloten we vroeg te gaan (vertrek van huis om 5.30 uur). Dan heb je de meeste kans iets te zien.
Het was relatief druk in de nature reserve, en we zagen eerst niet erg veel dieren. Maar na een tijdje hadden we geluk, we zagen 3 neushoorns, waarvan er 1 vlakbij de weg liep. Rond 8 uur wilden we gaan ontbijten (dat hadden we bij ons) op een picknickplaats, maar op weg ernaar toe zagen we opeens een aantal auto’s op dezelfde plaats staan. Bij navraag bleken hier in het (lange) gras onder de bosjes de cheetahs te liggen, maar wij zagen ze niet. We zijn eerst gaan ontbijten en er daarna weer langs gereden, nog steeds zagen we ze echter niet. Er waren ook mensen die er de hele tijd bij hebben gestaan (en hopelijk wel wat gezien hebben). We besloten nog een rondje door de reserve te rijden en daarna weer naar huis te rijden. We kwamen een tijdje later weer in de buurt van de cheetahs en besloten nog eens een poging te wagen. Een man legde ons precies uit waar ze lagen en toen we hadden geluk. We zagen een cheetah overeind komen en zelfs nog een tweede. Het was niet erg goed te zien, maar op de foto hieronder moet je goed aan de onderkant van de struik kijken.
Zoek de 2 cheetahs
We hebben natuurlijk meer dieren gezien, een impressie vind je hieronder.
Bijna ieder weekend wandelen we wel door de game reserve hier in de estate. Tineke wandelt er ook nog vaak door de week trouwens. Het is altijd weer afwachten welke dieren we zien. Onlangs hoorden we dat er een zwarte impala was geboren. Dat is een mutatie die af en toe spontaan ontstaat binnen de impala’s. Ik besloot daarom dit keer eens de camera mee te nemen om te kijken of we de zwarte impala ook konden vinden.
Inmiddels heeft het enkele keren goed geregend en staan alle meertjes weer vol water. We hebben echter in december nog niet veel regen gehad (35 mm, vorig jaar hadden we ruim 200 mm in December), waardoor het ook redelijk droog is en we niet door de modder hoefden te baggeren. Het wandelen moet trouwens ’s morgens vroeg gebeuren, later op de dag kan het erg warm worden, behalve als er bewolking is. In dit geval vertrokken we rond 8 uur en bij terugkomst (rond 10 uur) was het 25 graden. En het was dus redelijk bewolkt, zonder bewolking kan het al tegen de 30 graden lopen op dat tijdstip.
Al snel zagen we een groep impala’s en hier liep het zwarte impalakalf ook tussen. Omdat er veel kleine kalfjes waren, zijn de impala’s echter schuw en lopen ze weg wanneer je dichterbij komt. Het was dan ook nog vrij lastig zo dicht in de buurt te komen om een goede foto te maken, ook al omdat het kalf vooral tussen de grotere dieren liep. Ik heb een paar redelijke foto’s kunnen maken, maar ik kon het zwarte kalf niet echt alleen op de foto krijgen.
Het zwarte impala kalf
Ik heb de meeste dieren die we zagen wel op de foto gezet, inclusief mongoose en een aantal vogels, maar dat was al weer buiten de game reserve, op de de golfbaan. Hieronder een impressie van de dieren die we gezien hebben. De antilopes die we zagen waren: Impala, blesbok, springbok, nyala, sabelantilope, waterbok en duiker.
Inmiddels hebben we een betere foto, een paar weken later, met behulp van Koen en Rinse
Ik heb een digitale spiegelreflex camera van Koen overgenomen. Daar heb ik hier nog een redelijke zoomlens bij gekocht en deze wilde ik graag testen hier in de buurt.
We lezen veel berichten over de dieren in het Rietvlei Nature Reserve (waaronder cheetahs), dat hier slechts 25 minuten vandaan ligt (aan de rand van Pretoria). We besloten daarom dit reserve weer eens te bezoeken (we waren er al eerder geweest). Omdat het zo warm is, moet je vroeg zijn, dus we zijn om 5 uur opgestaan en waren om 5.45 uur in het park. We hebben vele dieren gezien, waaronder een jakhals en 5 neushoorns. En vele vogels. Een hele typische vogel is de long tailed widow bird, in het Nederlands Hanenstaartwidavink. Als je deze vogel ziet vliegen, lijkt het heel apart, vooral door zijn lange staart. Het lijkt erop dat deze vogel niet zo stabiel is.
Long tailed widow bird
We hebben meerdere rondes in het park gereden, maar hebben helaas de cheetahs niet gezien. We hebben ook gepubliceerde foto’s van serval katten gezien, maar waarschijnlijk kom je deze eerder tegen de avond tegen. Hieronder wel een impressie van alle dieren en vogels die we gezien hebben.
De tweede helft van november hebben we een bezoek gebracht aan Nederland. Omdat KLM zowel onze heen- als terugvlucht had geannuleerd, moesten we beide keren via Parijs vliegen. De vlucht van Johannesburg naar Amsterdam verliep voorspoedig en het beviel eigenlijk wel goed om via Parijs te vliegen. Het vertrek vanuit Johannesburg is eerder op de avond (20.00 u in plaats van middernacht) en we komen dan om ongeveer 6 uur ’s ochtends in Parijs aan. Daar hadden we rustig de tijd voor een ontbijt in de lounge (vooral voor Tineke, want de glutenvrije maaltijd in het vliegtuig is niet aan te bevelen). Om 9 uur vlogen we vervolgens verder naar Amsterdam, waar we op ongeveer dezelfde tijd aankomen dan de normaal directe vlucht vanuit Johannesburg met KLM. We moeten dus wel enkele uren eerder weg, maar ’s avonds maakt dat niet veel uit.
Dit keer waren we met de taxi naar het vliegveld gegaan. Het parkeren op het vliegveld is behoorlijk duur geworden en 2 weken parkeren is ongeveer even duur dan 2 x een taxi, als je plaats kunt vinden op de ‘lang parkeren’. Bovendien heb je dan geen risico met de auto, die 2 weken op het vliegveld staat (ze worden wel een opengebroken, of een (reserve)wiel verwijderd). Het is dus zeker voor herhaling vatbaar, ook al omdat de taxi bij terugkomst op ons stond te wachten en we daardoor weer snel thuis waren.
De terugvlucht naar Johannesburg was wat minder, ook al omdat we nu ’s nachts vlogen, in plaats van de dagvlucht van KLM. En omdat we een hotel hadden geboekt bij Schiphol voor de nacht ervoor, hebben we een halve dag op Schiphol rondgehangen. Eerst in de stationshal, daarna in de lounge. We hebben ook niet in het hotel ontbeten, ze vroegen 19.50 euro p.p. voor alleen een ontbijt. Gelukkig kun je op Schiphol van alles kopen, ook voor een ontbijtje (AH). En bij de overstap in Parijs hebben we ook nog eens een paar uur in de lounge aldaar gezeten. We kwamen dan ook maandagmorgen in Johannesburg aan, in plaats van normaal zondagavond. Gelukkig had ik geen afspraken maandagmorgen en was dit geen probleem.
In Nederland hebben we natuurlijk familie en vrienden bezocht, maar ik heb ook grotendeels (thuis) gewerkt en natuurlijk ook het kantoor in Rilland 2 x bezocht.
We hadden een stacaravan (met centrale verwarming) gehuurd op een camping in Epe, midden in de bossen. We konden daar ook mooi wandelen, maar moesten wel even wennen aan de kou in Nederland. Ook de hoeveelheid licht is wel een dingetje. Het viel mij bij terugkomst op dat de hoogste stand van de zon in Nederland nu wellicht gelijk is aan de stand van de zon hier om 05.45 u (de zon komt al rond 5 uur op).
Bij thuiskomst in Pretoria konden we weer opwarmen. Het is hier nu meestal ruim boven de 30 graden, met uitschieters naar 35 graden. Het wachten is op de volgende regen, dan koelt het meestal weer wat af. Regen hebben we hier in november genoeg gehad, in totaal ruim 190 mm. Er is vooral veel gevallen in het eerste weekend dat we in Nederland waren, ruim 50 mm. Regen valt hier sowieso in grote hoeveelheden, als het regent, is het vaak 30-50 mm, met soms uitschieters naar 70-80 mm op een dag. Een typische regenbui is vaak een stortbui, dan valt er 20-30 mm in een uur.
Ons volgende bezoek aan Nederland staat al weer gepland. Ik heb 3 weken vergaderingen in Europa in januari/februari. We vertrekken dan ook op vrijdag 20 januari naar Nederland en gaan op 10 februari weer terug. Het zal weer even wennen zijn in de kou dan.
Eerst komen Koen en Rinse nog met de kerst naar Zuid-Afrika. We gaan dan 7 dagen naar het Krugerpark, weer dieren spotten natuurlijk. Dit keer gaan we van het zuiden helemaal naar het noorden van het park rijden, en vandaar buitenom terug naar huis.
Gisteren was het dan eindelijk zover, de eerste echte regen. Tot nu toe hadden we deze zomer nog maar weinig regen gehad. De hele maand oktober was er 50 mm gevallen. Vorig jaar hadden we al 100 mm aan het eind van Oktober en vielen de grote hoeveelheden in de maanden daarna. Nu was er nog maar weinig gevallen, zoals gezegd. We zijn inmiddels gewend aan enorme plensbuien met grote hoeveelheden regen en vaak ook hevig onweer.
De nacht van maandag op dinsdag regende het eigenlijk de hele nacht, het onweer viel gelukkig mee. Toen in ’s ochtends om 5 uur opstond (ik wilde naar ons station in Potchefstroom, ongeveer 2 uur rijden), was er inmiddels 25 mm gevallen. Onderweg viel het me eigenlijk mee, het regende even hard, maar voor de rest was het normale regen en toen ik Johannesburg uitreed, werd het zelfs droog en een waterig zonnetje scheen af en toe.
In Potchefstroom heeft het die dag nauwelijks meer geregend, maar toen ik de regenhoeveelheden op het weerstation vlak bij huis bekeek, bleek het daar veel heftiger geregend te hebben. Er was inmiddels bijna 70 mm gevallen, waarvan bijna de helft in een uur (tussen 8 en 9 uur) gevallen was. Dat was dus met recht een stortbui.
Later zagen we ook foto’s van de straat op weg naar mijn werk, die stond dus helemaal blank:
Het water verdwijnt echter ook meestal weer snel. Vandaag scheen al weer de zon en werd het toch weer 32 graden hier in Pretoria. En de grond is al weer opgedroogd.
Vanaf nu zullen we wel vaker dit soort buien gaan meemaken, grote hoeveelheden in korte tijd. Alles staat dan even blank, maar het water verdwijnt ook weer snel. Gelukkig wonen we dan ook niet op een lage plek.
Maar we gaan vrijdag eerst voor 2 weken naar Nederland. We zullen het koud krijgen, hier komt de temperatuur niet meer onder de 15 graden.
We hadden een tijdje geleden besloten nog eens te gaan wandelen in de Drakensbergen. Er zijn veel mogelijkheden en ons oog was gevallen op Giant Castle. Hier staat een hotel, maar er dichtbij is ook een kamp (Didicamp) waar je huisjes kunt huren. We wilden hier eigenlijk de laatste week van October wandelen, maar er was geen huisje vrij. Het afgelopen weekend echter wel en we zijn dan ook vrijdagochtend 4 november vertrokken voor een lang weekend. De rit naar Giant Castle is normaalgesproken ongeveer 5 uur. Het ligt ook niet zo ver van het Royal Natal NP, waar we al eens gewandeld hebben.
Toen we op vrijdag rond 9 uur wegreden, begon het een beetje te druppelen. En even later begon het echt te regenen. Uiteindelijk hadden we de eerste 3 uur van de rit behoorlijke regen. Maar het laatste stuk was het droog en bij aankomst in het kamp was het wel lekker weer (temperatuur tussen de 20 en 25 graden).
Dit waren de huizen in het kamp en het uitzicht
We wilden de volgende dag een fikse wandeling doen, er waren 3 doelen in deze wandeling: Doreen Falls, Ribbon Falls en Mushroom Rock. Maar het hing van het weer af wat we uiteindelijk gingen doen. De totale klim zou rond de 700 meter zijn, wanneer we alle doelen zouden halen.
Zaterdagochtend zag het weer er in eerste instantie prima uit. Het was zonnig en het werd al snel warmer. We besloten eerst naar Mushroom Rock te gaan, omdat dit de aanbevolen richting van de route was. De eerste 2 km liepen we vanaf de hikers parking naar het Giant Castle Hotel. Vandaar konden we dan de klim beginnen naar Mushroom Rock.
Dit is de Mushroom Rock
Vanaf het hotel werd het een steile klim omhoog. We hadden die ochtend stevig ontbeten in het restaurant (het ontbijt zat bij de reservering in), maar mijn maag vond het klimmen niet echt lekker. Bovendien was het erg warm aan het worden. Met regelmatig stoppen en op adem komen zijn we uiteindelijk bij de Mushroom Rock aangekomen, Tineke had het makkelijker dan ik. Toen we daar waren, moesten we beslissen wat te doen. Na de Mushroom Rock was er een smalle richel waar we over moesten. Ik heb deze even bekeken en het viel me mee, maar ik maakte me ook zorgen om het weer. Er kwamen wat wolken opzetten vanachter de bergen en deze vertrouwde ik niet erg. Bovendien was ik nog steeds niet erg fit. En wanneer we verder gingen, was er nauwelijks een andere weg terug. We besloten daarom toch maar terug naar het hotel te gaan (dezelfde weg terug).
De terugweg ging eigenlijk redelijk vlot, maar het laatste half uur hoorden we al wat onweer in de verte en toen we bij het hotel waren, kwam het ook dichterbij. Vanaf het hotel moesten we nog weer naar onze auto lopen (2 km). Dat hebben we toen maar over de verharde weg gedaan (er was ook een pad over het veld). We waren nog maar net bij de auto, toen de regen losbarstte en ook het onweer dichtbij kwam. Dat was geluk hebben. We hadden nu ongeveer 8 km gewandeld, waarbij we bijna 450 meter geklommen hadden. Het regende even flink, maar even later scheen ook al de zon weer. Die middag hebben we uitgerust in ons huisje. Af en toe was het zonnig en dan werd het weer dreigend.
En als avondeten hadden we natuurlijk de braai.
De zondag wilden we nog een wat minder inspannende wandeling vanaf het kamp maken (Rainbow gorge). Daarna moesten we dan nog 5 uur terugrijden.
Zondagochtend was het bewolkt, maar wel droog. Na het ontbijt (dat weer in het restaurant was), zijn we vertrokken voor de wandeling naar rainbow gorge (kloof). Deze wandeling had een hoogteverschil van ruim 200 meter en was ongeveer 6 km lang (heen en terug). De eerste kilometer ging vrij steil omhoog, daarna was het wat op en neer gaand. Eerst was het open veld, daarna kwamen we in een donker bos terecht en liepen we door de kloof. Het eindpunt was bij het water. Helaas was er geen rainbow te zien, dat kon alleen als de zon onder een bepaalde hoek scheen (er was nog steeds geen zon op dat moment). We moesten weer dezelfde weg terug en waren we in ongeveer 2 uur weer terug bij het kamp. Deze wandeling was een stuk minder inspannend, bovendien was ik nu wel fit.
Rond de klok van 10 uur zijn we dan naar huis gereden en daar kwamen we rond de klok van 3 uur aan. Het was prachtig zonnig weer in Pretoria, bij een temperatuur van rond de 30 graden. Mooi genoeg om even af te koelen in het zwembad.
Hieronder zie je een impressie van de wandelingen van het weekend. We hebben niet veel dieren gezien, alleen in de verte een groep elanden en bavianen. Ze waren te ver weg om een foto van te maken. Bij het hotel liepen 2 bosbokken, maar die waren volgens ons tam.
We hebben hier te maken met een hittegolf. De laatste 14 dagen is het erg warm en koelt het ’s nachts ook niet echt meer af. De hoogste temperatuur die we gemeten hebben is 38 graden, en van de 14 dagen in oktober waren er 10 met een maximum temperatuur van boven de 35 graden.
Waar we vorig jaar een gemiddelde dagtemperatuur van 20 graden hadden in oktober, is het nu 25 graden in de eerste 14 dagen van oktober. Dat heeft zijn effect op het waterverbruik in de provincie. Sinds vandaag hebben we eens een keer geen loadshedding (electriciteitsbeperking), maar wel watershedding. Dit is trouwens al begin deze week begonnen. Het betekent dat iedereen wordt gevraagd minder water te gebruiken en geen auto’s te wassen, zwembaden te vullen of tuinen te beregenen. Het is trouwens niet dat er niet genoeg water is, de stuwmeren zitten nog grotendeels vol van de regen van afgelopen jaar, maar men kan het niet snel genoeg aanvoeren. Dit was een paar weken geleden al zo in Potchefstroom, maar dus nu ook in onze provincie (Gauteng). Waarschijnlijk heeft het ermee te maken dat de helft van de pompen niet werkt door slecht of geen onderhoud, maar dat vertelt men niet. Men zegt dat het waterverbruik per persoon erg hoog is (300 liter per dag), er vanuit gaande dat er 17 miljoen mensen in Gauteng wonen. Maar dat weet eigenlijk niemand en het zouden er best ook 20 miljoen kunnen zijn (het is zelfs waarschijnlijk). En dat er meer water wordt verbruikt tijdens een hittegolf is natuurlijk normaal.
Op dit moment hebben we geen loadshedding meer, maar de vooruitzichten zijn niet goed. Hoogstwaarschijnlijk begint het volgende week wel weer, want Eskom heeft grote problemen zijn productie op peil te houden door het gebrek aan onderhoud en de verouderde installaties.
We hebben tot nu toe slechts een paar druppels regen gehad. Wel hebben we 2 x onweer gehad, maar dat resulteerde dus slechts in een paar druppels. Er zijn vooruitzichten die aangeven dat komende week de eerste regen kan vallen, maar dat verandert ook nog regelmatig. Dat het onweert, geeft wel aan dat er verandering aan zit te komen, maar wanneer dan de eerste echte regen gaat vallen, is nog niet te zeggen.
Vorige week was ik een paar dagen in the Westkaap (bij Kaapstad) om tarweproefvelden te bekijken. Daar was het een stuk minder warm, gewoon lekker zomerweer van rond de 25 graden. Normaal valt daar meer regen in de winter, maar de winter was erg droog geweest.
De hittegolf zorgt er ook voor dat het behoorlijk warm in huis wordt. In onze slaapkamer wordt het tegen de avond soms bijna 30 graden. Gelukkig hebben we een airco die de slaapkamer ’s nachts enigszins kan laten afkoelen. Deze hitte hebben we niet eerder meegemaakt. Tot nu toe hadden we de airco slechts sporadisch gebruikt, maar nu draait deze iedere nacht.
We besloten daarom afgelopen zondag eens naar het centrum van Pretoria te rijden en deze bloeiende bomen te bewonderen. Onderweg naar het centrum zagen we al redelijk wat Jacaranda bomen bloeien, al deze bomen zijn fel paars van alle bloemen en eronder ligt een paars tapijt van afgevallen bloemblaadjes.
Toen we wat dichter bij het centrum kwamen, was de hele straat paars, echt een prachtig gezicht. Hieronder een aantal foto’s van de straten:
Toen ik hier vanmiddag met een collega over sprak, wist hij me te vertellen dat er eigenlijk in Johannesburg nog veel meer Jacaranda bomen staan. Bovendien is het niet eens een inheemse boom, hij komt oorspronkelijk uit Australië.
Het lokale radiostation waar we meestal naar luisteren heet ook Jacaranda FM (https://www.jacarandafm.com). Ook veel van mijn collega’s luisteren vaak naar dit station. Het vreemde is alleen dat er Afrikaans en Engels door elkaar gesproken wordt, soms zelfs in 1 zin. Het nieuws is soms in het Afrikaans, soms in het Engels en soms allebei.
