Berichten

Geplaatst op

Op bezoek in Nederland

We zijn al weer in maart en het is hier nog steeds hoogzomer. We hebben de afgelopen maanden veel regen gehad, maar de laatste weken is het toch vooral droog en mooi zonnig weer. Bijna iedere dag halen we de 30 graden nu en ’s nachts wordt het hoogstens een graad of 15, maar meestal is het warmer. Afgelopen nacht is de temperatuur bijvoorbeeld niet lager dan 19 graden geweest. Af en toe valt er nog wel een flinke bui, zoals afgelopen woensdag toen het 38 mm in korte tijd geregend heeft. Dan is het even nat, maar het is een paar uur later al weer behoorlijk opgedroogd.

We hebben in december vorig jaar besloten in maart weer eens naar Nederland te gaan (voor 2 weken) en dit komt nu snel dichterbij. We vertrekken nu over 2 weken (vrijdag 18 maart). De temperatuur zal even wennen zijn, we hebben al tijden geen temperatuur onder de 15 graden gevoeld. Maar het is ook leuk om iedereen in Nederland weer eens te zien en je compleet vrij te kunnen bewegen. We zitten hier niet opgesloten, maar je bent hier wel iets meer op je hoede, vooral op de weg, en je loopt of fietst niet zo even naar een winkel. Ook is het wel weer even lekker om niet zo op ‘putholes’ te hoeven letten wanneer je rijdt. Daar moet je hier altijd voor opletten, behalve op een aantal belangrijke doorgaande snelwegen.

De komende 2 weken zijn nog druk voor mij. Komende week heb ik een congres in Stellenbosch (bij Kaapstad) van de Zuid-Afrikaanse plantenveredelaars vereniging. Daar ga ik een presentatie geven over snijmaisveredeling in Europa. En in de week van ons vertrek staat er een bezoek gepland aan onze sojaboon proefvelden en heb ik nog 2 dagen training in Potchefstroom. We vertrekken pas vrijdagavond laat (vlucht is net voor middernacht), dus donderdag/vrijdag moet er door mij nog gepakt worden.

Het toeval wil dat ons huis in Heinkenszand net leeg staat in de tijd dat we naar Nederland komen. De huurder verhuist deze maand en we hebben nog geen nieuwe huurder gevonden. Dat betekent dat we in ons eigen huis kunnen overnachten tijdens ons verblijf in Nederland. Het zal vast leuk zijn de omgeving en de mensen daar weer even terug te zien.

Zoals gezegd blijven we 2 weken in Nederland. Naast allerlei bezoek hebben we ook nog een promotie van onze neef Harm-Jan in Enschede. Dat kwam toevallig zo uit, dat hij in die weken zijn proefschrift afrond. We vertrekken weer op zondag 3 april. Dan is inmiddels ook de tijd verzet en hebben we in Zuid-Afrika en Nederland weer dezelfde tijd (nu is er 1 uur verschil). Zoals gewoonlijk hebben we weer de dagvlucht met KLM en komen we zondagavond weer in Zuid-Afrika aan. Alleen de laatste avond slapen we in de buurt van Schiphol, want anders moeten we nogal vroeg vertrekken op zondagochtend.

In ieder geval kunnen we in deze 2 weken weer de dingen eten die we hier niet kunnen kopen. Bijna alles is hier verkrijgbaar, maar bijvoorbeeld witlof niet. Ook electronica is hier vaak duurder, zeker als je specifieke merken zoekt. En vaak is er dan ook minder keuze. Wel heb je hier een prima postorderbedrijf, Takealot. Deze kun je goed vergelijken met Bol.com. Het enige verschil is dat de levering onvoorspelbaarder is. Soms is het de volgende dag, soms duurt het een paar dagen. En op de dag van bezorging krijg je ’s ochtends een sms dat ze het pakket tussen 8 en 17 uur bezorgen, nauwkeuriger wordt het niet. Ze zijn wel eens vroeg geweest, maar ook wel eens aan het eind van de middag. Vaak kom je wel te weten wanneer ze er bijna zijn, want ze moeten zich bij de poort van de Estate aanmelden voor toegang en daar krijgen we meestal bericht van (maar niet altijd, als ze ook voor anderen in de wijk bezorgen). En als je direct iets nodig hebt, kun je ook altijd naar de Makro, die is hier 2 km vandaan, net buiten de wijk.

Geplaatst op

Weekend naar de Drakensbergen (Februari 2022)

Begin januari waren we naar de Drakensbergen geweest, maar het weer viel toen helaas tegen. We hebben daarom in februari een nieuwe poging gewaagd en gelukkig was het weer nu een stuk beter. De voorspellingen waren niet heel geweldig, maar we hebben nagenoeg geen regen gehad, eigenlijk alleen maar op de heenweg. Dit keer wilden we naar Royal Natal National Park. Dit park ligt in de provincie KwaZuluNatal, in de volksmond altijd KZN genoemd. In het park ligt een kamp waar je huisjes kunt huren (Thendele camp), maar helaas waren ze die aan het renoveren en konden we daar niet terecht. Ik vond echter een resort met huisjes op 10 km van het park (via Booking.com) en deze hebben we dan voor 2 nachten gereserveerd. Het park ligt op ruim 4 uur rijden van Pretoria, we zijn dan ook vrijdag kort na de middag vertrokken en kwamen rond 5 uur op het park aan. Onderweg hadden we wat regen, maar ’s avonds was het min of meer droog. De huisjes hebben over het algemeen rieten daken en binnen kijk je direct tegen het rieten dak aan. De daken zijn niet geheel waterdicht altijd en we hadden een paar druppels water binnen.

De volgende ochtend wilden we vroeg op pad, omdat er voor later op de middag regen was voorspeld en we een pittige wandeling in het NP wilden doen (omschreven als ‘hard’). We waren dus al rond 8 uur in het park en zijn naar de parkeerplaats bij Thendele Camp gereden. Vandaar vertrekt de Tukela Gorge Trail, die we wilden lopen (https://www.alltrails.com/trail/south-africa/kwazulu-natal/tugela-gorge-trail). De hele trail zou meer dan 15 km zijn, maar we wilden kijken hoever mogelijk was, want door de vele regen was er wellicht een stuk niet of slechter begaanbaar. Bij het bezoekerscentrum stond al aangegeven dat de route deels omgeleid werd. Op de parkeerplaats moesten we een boek invullen met onze gegevens, wat onze plannen zijn en wanneer we denken terug te komen. In het grootste deel van het park is er geen mobiele ontvangst, dus dit is een extra veiligheid die men ingebouwd heeft (en de persoon die erbij staat verwacht natuurlijk een fooi van ons).

De klim langs de rivier was erg mooi, vele mooie uitzichten, vooral op het Amphitheatre. Dit is de lange bergketen die je voortdurend in de verte ziet. De foto’s hieronder laten dit ook wel zien. Dit Amphitheatre is een van de meest fameuze berg-uitzichten in Zuid-Afrika. De wandeling was inspannend en aan het eind waren we beide redelijk op, maar de uitzichten tijdens de wandeling waren fantastisch. Aan het eind moesten we weer invullen in het boek dat we terug waren en de man bij het boek wees mij even op het bord waar stond dat verwacht werd dat wij hem een fooi gaven.

« ‹ van 2 › »

Het weer viel eigenlijk heel erg mee, er was deels bewolking en de hogere bergen hingen soms in de wolken, maar het zag niet naar regen uit en de temperatuur was behoorlijk hoog (boven de 25 graden). Alleen heeft het ’s avonds later een paar druppels geregend, maar dit was minimaal.

De volgende ochtend was het prachtig weer, nagenoeg onbewolkt en de lucht was krakend blauw. Hieronder een paar foto’s van ons huisje en het uitzicht op het Amphitheatre, bijna direct vanaf ons huisje.

We wilden weer op tijd vertrekken, want we moesten na de wandeling nog naar huis rijden. We moesten ook alle spullen weer inpakken en meenemen en daarmee waren we iets later dan zaterdag. We vertrokken uiteindelijk voor onze wandeling van 6 km om kwart voor negen. Toen was het al 25 graden en de zon de brandde uitbundig. We moesten weer een boek invullen met onze gegevens, dit keer stond er een parkwacht bij en hij heeft ons zelfs het begin van de route gewezen. De route heette: Tiger Falls, Lookout Rock en Cascades (https://www.alltrails.com/trail/south-africa/kwazulu-natal/tiger-falls-lookout-rock-cascades-loop–2). In tegenstelling tot gisteren was het dit keer een rondje en niet heen en terug over hetzelfde pad. De route liep continu geleidelijk omhoog en we liepen de hele tijd in de brandende zon. Het was dus erg warm. De lucht was erg helder, wat maakte dat de zon ongenadig brandde op onze huid. We zijn echter goed ingesmeerd, dus we hadden verder geen last van verbrandingsverschijnselen. Na ongeveer 3 km bereikten we het eerste doel, de Tiger Falls. Dit is dus een waterval en dat blijkt ook wel uit de foto’s hieronder. Vandaar liepen we weer langzaam omlaag naar de Lookout Rock (dit was een rots waar je op kon staan voor het uitzicht, zoals de naam al zegt). Vandaar ging het steil omlaag over een betonnen pad. Dit was niet erg prettig voor je knieen. Lager kwamen we bij de Cascades, een aantal poeltjes met kleine watervallen. Je kunt hier in het water, maar dat hebben wij niet gedaan. Het laatste stuk van de route ging weer over een betonnen pad langs de rivier, tot we terug waren bij de auto. Hier zagen we ook nog een moederbaviaan met kind op de rug. Na het invullen van het boek (dat we terug waren) en een fooi voor de gids, hebben we de thuisreis aanvaard.

Onderweg hebben we nog geluncht, wat altijd een uitdaging is als je glutenvrij wilt eten. Dit keer kwamen we bij SPUR terecht. Dit is een soort steakhouse. Niemand begreep wat glutenvrij betekent, dus we moesten precies uitleggen wat Tineke wilde hebben. Ze serveren altijd gefrituurde uien bij het vlees en deze bevatten vaak gluten. We hebben dus 3 x uitgelegd dat dit niet op het bord moest, en toch kreeg Tineke ze op het bord geserveerd. Gelukkig konden we ze eraf halen, zonder dat het vlees of aardappel besmet werd. Dit is inmiddels voor ons normaal, dat men geen idee heeft wat gluten of glutenvrij is. We kennen slechts een aantal restaurants in de buurt die het wel weten, en natuurlijk ‘ons’ hotel in de buurt van het Krugerpark.

Bij thuiskomst wachtte ons nog een andere verrassing, we hadden geen water. We hadden al iets gelezen op Facebook (ja, ook niet mijn keuze, maar het is vaak de enige informatiebron). Het waterbedrijf had besloten dit weekend een reparatie uit te gaan voeren, zonder de gemeente daarover in te lichten. Pas toen er geen water meer was, kwam de gemeente met een bericht dat je spaarzaam moest zijn met water (maar dat je toen al niet meer). Het zou vanavond weer opgelost zijn (zondagavond), maar het duurt even voor er weer druk zal zijn. Op dit moment (bijna 20.00 uur hier) hebben we nog steeds geen water. We hebben dus ook niet kunnen douchen na al dat zweten bij de wandeling. Gelukkig hebben we wel een zwembad en hebben we daar even in gepoedeld. Hopelijk hebben we morgenochtend weer water, maar dat is geheel niet zeker. Drinkwater hebben we nog ruim voldoende. Zoals al eerder eens geschreven, hebben we een waterdispenser met 20L flessen. We hebben nog 3 volle flessen in de garage staan, daar kunnen we nog wel 10 dagen mee toe.

Al met al wat het een mooi weekend met mooie wandelingen en mooi weer, zelfs een beetje te warm. De betere tijd voor dit soort wandelingen zijn voor- en najaar, wanneer het nog niet zo warm is.

Geplaatst op

Nutsvoorzieningen

Zoals ik in eerdere berichten al wel eens geschreven heb, is de stroomvoorziening in Zuid-Afrika niet zo vanzelfsprekend dan in Nederland. De centrales zijn over het algemeen oud, hebben veel onderhoud nodig en zijn niet meer berekend op de hoeveelheid elektriciteit die ze moeten produceren. Het gaat dan ook regelmatig mis en dan hebben we loadshedding. Dat betekent dat je een aantal uren per dag geen elektriciteit hebt. De vorige keer dat we loadschedding hadden was al een tijd geleden en na afloop van deze periode wilde het tussenstation dat onze wijken van stroom moet voorzien niet meer opstarten. We zaten uiteindelijk daardoor meer dan 12 uur zonder stroom. Voor de korte stroomonderbrekingen hebben we een batterij, waarop onze essentiale apparaten (inclusief verlichting) kan blijven draaien. Deze houd het echter geen 12 uur vol en we hadden die dag dan ook een tijdje helemaal geen stroom meer. Hiervan geleerd hebbende hebben we maar een extra batterij aangeschaft, zodat we langer zonder stroom toekunnen.

Zoals gezegd hadden we daarna maar liefst 2 maanden zonder echte onderbrekingen, maar afgelopen week was het weer eens zover. Er werd weer loadshedding aangekondigd. Normaalgesproken wordt je wel enkele uren van tevoren gewaarschuwd, maar niet altijd. Ik heb het 1 keer meegemaakt dat de melding kwam (er is een speciale app op je telefoon voor) en er gelijk geen stroom meer was. Wij hadden dit keer echter geluk, Vanwege de slechte staat van het tussenstation werd bij ons geen loadshedding doorgevoerd en hielden wij dus gewoon stroom.

Vanmorgen wilde Tineke water gebruiken en was de druk erg laag (ik was al vertrokken naar mijn werk). En even later was er helemaal geen water meer. Dit hebben we vorige winter ook een keer gehad en toen duurde het vrij lang voor het water terug was. Tineke is toen nog samen met Koen water gaan halen in de supermarkt om te drinken (Koen was toen hier). Dat probleem hebben we niet echt meer. We hebben een waterdispenser voor ons drinkwater gekocht en normaalgesproken hebben we altijd wel wat flessen in de garage staan (van 20 liter elk). Dit is een stuk goedkoper dan flessen bij de supermarkt kopen en ze worden zelfs aan huis omgewisseld. Een nieuwe fles kost ons 45 rand, zeg maar 2,5 euro per 20 liter, inclusief bezorging. We hebben nog 3 flessen staan, daar kunnen we nog wel even mee vooruit. Al snel wordt duidelijk dat een groot deel van Pretoria zonder water zit. De bassins die ons drinkwater moeten leveren zijn leeg. Het blijkt dat de pompen die deze moeten vullen een probleem hebben met de stroomvoorziening, en dat was al sinds gisteren. In de loop van de dag is dat hersteld, maar het zal nog tot morgen duren, is de verwachting, tot we weer water hebben. Drinkwater hebben we voldoende, en ook ons zwembad zit tot de rand gevuld, dus water om te wassen en toiletten door te spoelen hebben we voorlopig nog voldoende.

Onze belangrijkste nieuwsbronnen hiervoor zijn Facebook en Twitter. Zonder deze 2 informatiebronnen weet je dus niet wat er aan de hand is. De gemeente (City of Tshwane) en ook de wijk posten berichten op Facebook met wat er aan de hand is en hoe lang het gaat duren.

Dit is onze water dispenser
Geplaatst op

Excessieve regenval

De afgelopen 3 dagen was het eens prachtig weer met temperaturen ruim boven de 30 graden. Dat was behoorlijk lang geleden, want de temperatuur bleef vaak rond de 30 graden steken en we hadden regelmatig bewolking en regen.

Het mooie weer haalde echter de volgende regen op. In de nacht van donderdag op vrijdag hadden we hier in Pretoria 35 mm regen. Toen ik ’s morgens naar mijn werk reed, was het net droog, maar de weg was soms een avontuur. Er stond behoorlijk wat water langs de weg en op sommige plaatsen ook op de weg. Het was dus uitkijken. Het laatste stuk naar de boerderij was zandweg. Een deel van de zandweg was veranderd in een stroom water, maar eigenlijk viel het nog alleszins mee. Deze weg gaat ook over een lage brug, maar ook daar kon ik zonder problemen passeren. Toen ik op de boerderij kwam, zag ik pas hoeveel water er in de rivier naast de boerderij stroomde. De rivier stond ver buiten de oevers. We hebben een pomphuis (voor de irrigatie) vlak bij de rivier staan en deze stond nog 20 cm boven het water. We hebben dit pomphuis 1,5 jaar geleden ongeveer een meter omhoog gebracht, omdat deze 2 jaar geleden ondergelopen was. Dat is maar goed ook dus, anders hadden we weer schade aan de pomp gehad. Even later kwamen er meer collega’s en het bleek dat de lage brug, waar ik nog zonder problemen overheen gereden was, inmiddels een halve meter onder water stond en het onmogelijk was hier met de auto langs te gaan. Één van mijn collega’s was met zijn auto tot portierhoogte door het water gereden. En van de andere kant stonden vier auto’s vast in de modder/water. Het bleek uiteindelijk dat het op de boerderij 110 mm geregend had. Gelukkig was het al droog geworden en verdween het water weer even snel als het gekomen was. De lage brug was daardoor ook weer begaanbaar.

Zicht op de rivier vanaf ons kantoor, normaal zie je het water niet

Aan het eind van de dag werd het weer donkerder en toen ik onderweg was, begon het weer te regenen. De weg veranderde weer deels in een rivier en het was erg oppassen, want soms had je 20 cm snelstromend water op de weg. Er zijn ook mensen die niet voorzichtig zijn en er lag dan ook onderweg een auto op de kop langs de rand van het weiland. Aan de andere kant zijn er ook mensen die zo voorzichtig zijn en zo langzaam rijden dat je stil zou kunnen vallen in het water. Dus af en toe moest ik ook nog mensen inhalen om te zorgen dat ik niet stilviel. Al met al een heel avontuur. En de laatste 10 km was het weer droog en leek er niets aan de hand.

Vrijdagavond begon het bij ons huis in Pretoria echter ook weer te regenen en toen we zaterdagmorgen wakker werden, bleek er 70 mm regen gevallen te zijn. Al snel kwamen er foto’s van de golfbaan. Deze was veranderd in een rivier. Normaal loopt er een rustig stroompje water over de golfbaan, maar nu was het dus een rivier geworden. De golfbaan is dus gesloten vandaag. Hieronder een aantal foto’s van de golfbaan zoals hij er vanmorgen uitzag.

Ik heb nog geen idee hoe het er op de boerderij uitziet. Dat hoop ik later vandaag van mijn collega’s te horen.

Inmiddels stromen ook de foto’s vanuit andere delen van Pretoria binnen. Delen van de stad en dan vooral van de lage delen waar vaak ‘informal settlements’ zijn binnen. Reddingsdiensten zijn bezig mensen uit het water te halen en naar drogere delen van de stad te brengen. Hieronder een aantal foto’s.

Dit is dus een paar kilometer stroomafwaarts van ons vandaan, in de plaats Mamelodi. Er zitten mensen op daken, maar die weigeren deels door de hulpdiensten weggehaald te worden.

Inmiddels is ook één van mijn collega’s (Bertie) op de boerderij geweest, hij schrijft het volgende: The farm received 55mm of rain last night. Flooding still bad at the dams. The half of K13 and K9 lands at the bottom is a march land they are gone for good… Other than that the water management contours we implemented with the TLB saved a lot. I do however still need to put some contours in K9 and K2 at the top, to limit erosion for the future. I will build a machine myself during winter which we could use to drag in contours with the tractor. Otherwise we are alright. Maize we need to nurture with some root stimulants in the next few weeks. Because my fear of them collapsing with the wind is also a concern. With all this water the past months. Root development was minimalized to anchor them properly. Een TLB is een soort graafmachine waarmee we walletjes opwerpen om de schade van de waterstromen te beperken.

Inmiddels zijn we een dag later en hebben we weer door de game reserve gewandeld (onze wekelijkse wandeling). Ook daar konden we zien hoe hoog het water had gestaan en waren een aantal hekken ontzet door de kracht van het water. Dit hekwerk was net vorig jaar vernieuwd en ook de muurtjes die langs het water stonden. Deze zullen weer gerepareerd moeten worden. Op deze plaatsen is er nu permanente bewaking aanwezig, omdat hier in principe mensen de woonwijk ongezien kunnen binnenkomen.

Dit is een van de plaatsen waar het water weer de wijk uitloopt
Geplaatst op

Bezoek aan Zambia

Zoals ik in mijn vorige bericht al verteld heb, moest ik afgelopen week voor een vergadering naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Vanuit Johannesburg kun je direct naar Lusaka vliegen, dus ben ik maandagmiddag naar Lusaka gevlogen. In Lusaka vond de jaarlijkse vergadering van SeedCo plaats, met dit bedrijf werken we als Limagrain samen in Afrika. De vergadering vond plaats in een hotel op ongeveer 10 km van het vliegveld. Het vliegveld was een ultra-modern gebouw met 6 slurfen (gates). Ons vliegtuig was echter het enige vliegtuig op dat moment en we stonden niet aan een slurf, maar werden met de bus naar het terminalgebouw gebracht.

Mij was verteld dat we voor een visum ter plaatse contant 100 US dollar moesten betalen, dat was waarom ik in mijn vorige bericht vertelde over het wisselen van valuta. Bij aankomst bleek echter dat de prijs verlaagd was (waarom?) en hoefde ik slechts 25 US dollar te betalen. Omdat ik alleen maar een briefje van 50 US dollar had en men niet kon wisselen, heb ik uiteindelijk met mijn creditcard betaald, dit bleek gewoon te kunnen. Doordat het nagenoeg uitgestorven was, waren we snel buiten en werden we met een busje van SeedCo naar het hotel gebracht. Dit bleek een gigantisch hotel te zijn, met golfbaan en meer dan 100 kamers. Behoudens ons (een groep van ongeveer 60 mensen) was er echter bijna niemand anders. Het hotel was vrij luxe en het eten was een buffet met over het algemeen goed eten.

De volgende dag zouden we naar een boerderij gaan op 250 km afstand van het hotel. Omdat de weg lang en niet al te best was, zijn we al rond 4.30 uur vertrokken (in het donker). Toen het licht werd, konden we wat meer zien en toen werd het verschil met Zuid-Afrika ook duidelijk. Hier ben je in Afrika, en Zuid-Afrika is niet echt Afrika. Overal hebben mensen huizen gebouwd, de ene nog minder af dan de andere en tussen de huizen staat overal mais. De mensen verbouwen zelf vaak mais, op soms hele kleine veldjes. Alle werk wordt met de hand gedaan en het zaaizaad krijgt men vaak met subsidie van de overheid. Voor SeedCo is de overheid een grote klant, maar niet altijd de beste klant. De overheid betaald geen goede prijs en vaak is de betalingstermijn lang (in Zimbabwe is het 18 maanden). Dit maakt de overheid niet echt een interessante klant.

De weg was soms goed, maar soms ook erg slecht en we moesten regelmatig vrachtauto’s inhalen. Dit is dan de belangrijkste weg in Afrika, van Zuid-Afrika naar Cairo in Egypte. De weg is slechts 2-baans. En af en toe heb je een politiepost waar al het verkeer gecontroleerd wordt. Uiteindelijk kwamen we tussen 9 en 10 bij de boerderij aan, waar we getrakteerd werden op een ontbijt en koffie. Het laatste uur hadden we wel over onverharde wegen gereden, met af en toe veel gaten en kuilen. Na het ontbijt kregen we uitleg over de boerderij, die sinds 3 jaar in eigendom is van SeedCo. Totaal heeft men ongeveer 4250 ha, waarvan er ongeveer 1500 gebruikt kan worden. Er zijn een aantal zeer grote pivots (beregening) van 100 ha. De boerderij wordt vooral gebruikt om zaaizaad te produceren, vooral van mais en sojaboon. Men heeft steeds meer moeite boeren te vinden die zaaizaad willen produceren, daarom heeft men deze boerderij gekocht. Het grootste nadeel is de afstand van Lusaka. Het kost erg veel tijd om naar Lusaka te rijden. Op de boerderij zijn een aantal stuwmeren, zodat men voldoende water heeft voor ook de droge tijd (winter). In principe kun je jaarrond telen: in de zomer mais en sojaboon, in de winter tarwe. Hieronder een foto-impressie van de rondleiding op het bedrijf (en aan het eind ook de fabriek van SeedCo in Lusaka).

Na een lunch (barbecue) werd om ongeveer 2 uur de terugreis aanvaardt. Toen bleek hoeveel verkeer er overdag is. We moesten voortdurend vrachtauto’s inhalen die met een slakkengangetje reden, wat voor erg veel oponthoud zorgde. Onderweg werden we ook nog een keer aangehouden door de politie. Waarom weten we nog steeds niet, want ze kwamen niet echt vertellen wat ze wilden. Mijn collega’s zijn daarop uit de auto gegaan en hebben met de agenten gepraat. We hadden allemaal een mooie groene zonnehoed van SeedCo op (zie de foto’s) en na afgifte van 3 exemplaren voor de 3 agenten konden we onze reis vervolgens. Collega’s die achter ons reden belden vervolgens op dat ze agenten met SeedCo-hoeden onderweg hadden gezien. Door de slechte gesteldheid van de weg waren we met 14 robuuste auto’s onderweg en niet met een bus. Door alle oponthoud waren we uiteindelijk rond 7 uur ’s avonds weer in het hotel, een lange dag dus.

Op woensdag en donderdag hadden we de hele dag vergaderingen. Op donderdagavond zijn we naar een restaurant in het centrum van Lusaka gereden (met de bus). Dit was een wel erg Amerikaans aandoend restaurant. Het eten was goed, alleen was men niet zo goed in staat iedereen gelijk eten te geven. Er zat meer dan 1,5 uur tussen de eerste en de laatste maaltijd (en deze mensen zaten soms aan dezelfde tafel). En dit terwijl we ’s ochtends al de keuzes hadden gemaakt.

Vrijdagochtend hadden we nog vergaderingen, maar de middag was vrij. Voor veel mensen was dit dan het moment om inkopen te doen, want vooral in Zimbabwe is tekort aan veel zaken. Zimbabwe draait ook grotendeels op US dollars, de eigen munt bestaat eigenlijk niet meer. Ik begreep van collega’s ook dat velen ook eigen grond hebben om deels zelfvoorzienend te kunnen zijn. Er werd die middag ook een rondleiding in de fabriek van SeedCo in Lusaka gegeven en daar heb ik mij bij aangesloten. De fabriek stond aan de andere kant van Lusaka. In de fabriek komt het zaad binnen, wordt daar gereinigd en eventueel ontsmet en verpakt, niet veel anders dan in Europa gebeurd. Alleen waren de zakken wat groter, vaak 50 kg, en alles werd met de hand geladen. En terwijl in Europa het zaad in bulk binnenkomt, komt het hier ook in zakken van 50 kg binnen. Omdat het research station nagenoeg naast de fabriek lag, heb ik daar ook nog even een snelle rondleiding gehad. Uiteindelijk waren we rond half zeven terug in het hotel. Bij de foto’s hierboven zitten ook een aantal foto’s die ik in de fabriek heb genomen.

De volgende ochtend (zaterdag) was mijn terugvlucht om 8.50 uur. We moesten om 6 uur weg, maar uiteindelijk werd het 6.45 uur voor we echt wegreden. Dat was echter geen probleem. Het was de enige vlucht op dat moment (met wellicht 35 passagiers) en we hadden volop de tijd voor alle formaliteiten. Men was erg strict op de documenten, maar alles bleek in orde. Ik had donderdag al weer een COVID test ondergaan, net als voor de heenvlucht. Beide keren was ik gelukkig negatief getest. Het vliegveld was niet echt druk, op het bord stonden 7 vluchten, inclusief de onze naar Johannesburg (en dat met 6 beschikbare slurfen). Belangrijkste bestemming was Johannesburg, met 3 vluchten deze dag. Na een vlucht van 2 uur kwam ik dan zaterdagochtend rond 11 uur weer in Johannesburg aan en na een ritje van 45 minuten was ik rond de middag weer thuis.

Af en toe heb ik me nogal verbaasd deze week. De CEO van SeedCo (het grootste zaadbedrijf in Afrika) liep de hele week rond in t-shirt, korte broek en teenslippers. Ethiek en milieu zijn nog geen belangrijke onderwerpen (afval wordt gewoon uit het autoraam gegooid, …). De Chinezen zijn zeer dominant aanwezig in Zambia (en vele Afrikaanse landen). Er waren volop gebouwen van Chinese oorsprong en ik heb de indruk dat het zeer moderne vliegveldgebouw wellicht ook met Chinees geld gebouwd is. De landbouw is Afrika bestaat uit 2 delen: enerzijds de grote moderne boeren die zeer grote bedrijven hebben en met beregening zeer goede opbrengsten behalen. Daarnaast heb je de lokale bevolking die kleine velden vol mais teelt, alles met handarbeid en nauwelijks kunstmest. Wij noemen dit ‘small farmholder farming’. Zij ontvangen vaak zaaizaad van de overheid met subsidie. Tegelijkertijd is het voor een zaadbedrijf als SeedCo niet altijd eenvoudig. De regels van een land kunnen op ieder moment veranderen en dan zit je soms met een onverkoopbare voorraad of mag je voorraad niet exporteren naar een ander land. Stabiliteit van het politieke systeem is niet aanwezig en daarnaast is er op ieder niveau corruptie.

Voor mij was dit ook een aparte belevenis. Wij waren met 2 (blanke) mensen van Limagrain op deze vergadering. Alle andere deelnemers waren donker. Dat geeft een apart gevoel, wellicht eenzelfde gevoel dat donkere mensen hebben wanneer zij bij ons zijn.

Geplaatst op

Nieuwe taken en financiële beslommeringen

Vanaf 1 januari heb ik er een aantal taken bijgekregen. Ik was al ‘Head of Research South Africa’, maar vanaf 1 januari ben ik daarnaast ook ‘Head of Research Africa’ voor Limagrain. Limagrain heeft niet bijzonder veel activiteiten in Afrika, maar is wel aandeelhouder in een ander zaadbedrijf in Afrika (SeedCo) en dat zal het voornaamste deel van mijn nieuwe taak zijn.

Er staat komende week al een reis op het programma, er is een vergadering van dit bedrijf in Zambia waar ik voor ben uitgenodigd. Dat betekent dat ik maandag naar Lusaka (de hoofdstad van Zambia) ga vliegen en daar de rest van de week verblijf. Dinsdag gaan we een boerderij bezoeken (waar men zaad produceert), de rest van de week zijn er vergaderingen. Omdat de boerderij ver weg is, vertrekken we dinsdagochtend al om 4.30 uur.

Om Zambia binnen te komen, moet ik een visum kopen à 100 US dollar, contant te betalen bij aankomst. En om weer terug te keren in Zuid-Afrika heb ik weer een negatieve PCR test nodig. Daarom heb ik dus US dollars nodig. Ik besluit daarom op zaterdagochtend naar de bank te gaan om even wat US dollars te halen. Dat ‘even’ wordt uiteindelijk 1,5 uur. Ik heb een rekening bij de bank, maar men moet moet meerdere keren identificeren, dan wil het systeem mij geen US dollars geven, … Uiteindelijk sta ik na ruim 1,5 uur weer buiten met 200 US dollar. Hoe gecompliceerd kan iets zijn. Ik moet ook een bewijs aanleveren dat ik ga reizen (waarom ?). Ik heb wel een ticket bij me, maar alleen op mijn telefoon. Ik kan dit naar de bankmedewerkster opsturen per mail, denk ik. Maar haar commentaar is: mijn mailbox is vol, dus ik ontvang geen mail meer. Ik moet maar eerst naar een Postnet filiaal gaan om daar een papieren kopie te maken. Dit klinkt wel erg onprofessioneel. Na dat gedaan te hebben blijkt er een systeemfout, die iemand anders weer moet herstellen. Men wil mij weer opnieuw in de rij laten aansluiten (er zijn meer dan 10 wachtenden), maar ik maak een beetje stampei en gelukkig krijg ik voorrang. Ik ben behoorlijk boos dat zoiets eenvoudigs als 200 US dollar halen 1,5 uur moet kosten. Hier past echter weer de opmerking die ik hier wel vaker hoor: THIS IS AFRICA (TIA).

Dit is trouwens niet de eerste slechte ervaring met deze bank (FNB). Ze hebben ons in het begin 2 rekeningen aangesmeerd, waarvoor we beide moesten betalen. Hier kwam ik gelukkig na 2 maanden achter en dat hebben we ongedaan kunnen maken.

Enkele maanden geleden wilde ik mijn debit card vervangen door een credit card, omdat je sommige betalingen alleen met een creditcard kunt doen. Ik het hier naar gevraagd en het het antwoord dat je krijgt is dat het niet mogelijk is. Waarschijnlijk moet ik hiervoor weer eerst naar een filiaal en daar de hele zaak opnieuw uitleggen. Dit kost ook vast weer 1 of meer uren. Hier heb ik eigenlijk geen zin in.

Omdat onze bankkosten behoorlijk hoog zijn, zeker in vergelijking met Nederland (ruim 20 euro per maand), denk ik erover naar een andere bank over te stappen. Deze is goedkoper en het filiaal is vlakbij. Als buitenlander is het echter redelijk gecompliceerd hier een rekening te openen, er moeten allerlei verificaties gedaan worden en het zal allicht ook veel tijd kosten. Ik twijfel daarom nog of ik dit echt wel wil.

Om naar Zambia te kunnen reizen heb ik trouwens ook een negatieve PCR test nodig. Daarom ga ik morgen weer maar eens testen, en hopelijk is deze negatief.

Geplaatst op

Uitstapje naar de Drakensbergen

In Zuid-Afrika ligt een grote bergketen die men de drakensbergen noemt. Deze lopen bijna vanuit het Noorden een heel stuk naar het Zuiden. We zijn al wel eens in het noordelijke deel bij het Krugerpark en in Swaziland geweest, maar we wilden met de jongens ook wel eens naar een ander deel van de Drakensbergen, dichter bij Lesotho. Lesotho is een land dat helemaal door Zuid-Afrika omsloten wordt en geheel in de Drakensbergen ligt. Wij zijn er nog niet geweest, want hiervoor moet je ook weer COVID-testen doen.

Ik heb een huisje op een boerderij gehuurd aan de weg tussen Bergville en Winterton. Dit ligt nog niet echt in de bergen, maar vandaaruit kun je betrekkelijk snel de bergen in rijden en natuurlijk zie je de bergen al.

We zijn op vrijdagochtend 7 januari op weg gegaan. Omdat ik de jongens ook wat meer van Johannesburg en omgeving wilde laten zien, zijn we eerst wat meer naar het zuiden gereden, door Johannesburg. Vervolgens zijn we ongeveer 30 km ten zuiden van Johannesburg naar het oosten gaan rijden, weer in de richting van de Drakensbergen. Onderweg hebben we behoorlijk wat ‘informal settlements’ gezien, wij zouden het wellicht krottenwijken noemen. Op een gegeven moment werd de weg ook behoorlijk slecht, met veel gaten en kuilen. We moesten om de kuilen (putholes) heen slingeren en als chauffeur moet je erg goed op het wegoppervlak letten om op tijd de kuilen te zien. Ook begon het op een gegeven moment ook nog te regenen. We reden ook nog een stuk langs een groot stuwmeer, dat Gauteng van drinkwater voorziet. Het stuwmeer was vol door de vele regen van de afgelopen tijd.

Voordat we bij het huis aankwamen, moesten we nog even wat laatste boodschappen doen in Bergville in de supermarkt. Dan voel je je dus vreemd als een van de weinige blanke mensen in de winkel. De dorpen zijn over het algemeen niet bepaald goed onderhouden en er ligt overal rotzooi en de stoep en de weg zit vol met gaten en kuilen.

Toen we bij het huisje aankwamen, werden we ontvangen door een allervriendelijkste mevrouw die ons het huisje liet zien. Na ons geinstalleerd te hebben, werd het steeds donkerder en begon het te onweren en regenen. Die avond is het niet meer droog geweest. We willen braaien (barbecueën) en gelukkig kon dat onder het dak van de overkapping.

De volgende ochtend was het droog, maar er werd weer regen voorspeld. We besloten daarom met de auto de bergen in te rijden en dan te kijken wat we gingen doen. We zijn uiteindelijk nagenoeg tot het einde van de weg de bergen in gereden. We kwamen uiteindelijk bij een parkeerplaats, vanwaar je wandelingen kon maken. Omdat de lucht echter weer grijs begon te worden, besloten we niet te gaan wandelen. We zijn daarom een stukje teruggereden naar een restaurant waar ik glutenvrije gerechten had gezien op de menukaart. Daar hebben we uiteindelijk geluncht en onderweg zijn we ook nog even bij een kaasshop gestopt. De lucht werd steeds grijzer, daarom zijn we maar teruggereden naar het huisje en daar de rest van de middag en avond doorgebracht.

Zondagochtend moesten we voor 10 uur het huisje uit, dus we zijn al weer op tijd weggereden. Omdat het weer nog steeds niet echt betrouwbaar was, zijn we maar teruggereden naar huis en kwamen we daar rond 13 uur aan.

We hopen bij beter weer nog een keer terug te gaan en dan wel echt een wandeling te maken. Er zijn watervallen en bergtoppen waar je naartoe kunt wandelen. Sommige zijn uitdagend, maar andere zijn volgens de beschrijving wel goed te doen.

Door het matige weer hebben we nauwelijks foto’s gemaakt. Hieronder 2 panoramafoto’s die door Koen zijn gemaakt. Ze zijn gemaakt bij het huisje, toen de zon nog scheen.

Uitzicht vanuit het huisje
Uitzicht vanuit het huisje

Voor onze jongens is de vakantie in Zuid-Afrika daarna afgelopen. Op dinsdagavond zijn ze weer naar Amsterdam gevlogen, natuurlijk na weer 2 x te zijn getest op COVID en bij aankomst mogen ze weer minimaal 5 dagen in quarantaine (en weer testen). Het gekke is dat Zuid-Afrika door Nederland op dat moment nog steeds als een zeer hoog risico land wordt gezien met een zorgwekkende virusmutant, en dat terwijl Omicron ook in Nederland al dominant is. Vandaag (zaterdag) is dat echter aangepast en is de zorgwekkende variant eraf gehaald. Veel verschil maakt het echter niet, alleen hoef je voor vertrek nu maar 1x te testen. Alle andere maatregelen blijven van kracht, ook voor gevaccineerden.

Geplaatst op

Nederlanders in het Krugerpark

Tijdens onze trip in het Krugerpark van 2 weken geleden kwamen we op een afgelegen park opeens een auto met een Nederlands kenteken kregen (het was vlakbij de plek waar we de leeuwen zagen). Dat verbaasde ons nogal en natuurlijk hebben we even een praatje gemaakt (via het raam, uitstappen is streng verboden).

Het bleek dat zij tijdens de Nederlandse winter altijd naar Zuidelijk Afrika gaan en daar rondtrekken. Ze reden dan ook in een 4-wiel aangedreven auto met veel uitrusting. Dus ze konden ook in de auto overnachten. Zo profiteerden ze van de Afrikaanse zomer, terwijl ze in de Nederlandse zomer gewoon in Europa waren. Het was een echtpaar, wellicht van onze leeftijd of iets ouder. Ik heb echter vergeten te vragen of ze ook met de auto helemaal door Afrika hier naartoe waren gereden. Dat is ons dan ook niet duidelijk geworden. Ze reden in ieder geval nog steeds met een Nederlands kenteken in Afrika rond.

Geplaatst op

Naar het Krugerpark in de zomer (december 2021)

Op 25 december zijn de jongens met KLM naar Zuid-Afrika gevlogen. De COVID maatregelen in Zuid-Afrika zijn licht en met een negatieve PCR test kun je hier naartoe reizen. We hadden in Augustus al een reis gepland naar het Krugerpark in de week tussen kerst en oud/nieuwjaar. Dit keer konden we dus met z’n allen gaan. We hadden 2 nachten in ons vaste hotel in Hazyview geboekt (Rissington Inn, vanwege de glutenvrije kaart), waarna we 2 nachten in het Olifants Rest Camp in het Krugerpark hadden geboekt (2 huisjes). In totaal kunnen we daardoor 5 dagen in het Krugerpark doorbrengen.

We zijn op maandag 27 december om 7 uur vertrokken en kwamen direct in de regen. Onderweg hadden we deels zeer zware buien, maar het laatste uur van de reis werd het droog en steeds warmer. Uiteindelijk waren we rond half twaalf bij de poort. Gelukkig had ik de toegang gereserveerd, want alleen mensen met een reservering mochten naar binnen (de toegang tot het park wordt beperkt). De temperatuur liep uiteindelijk op tot boven de 30 graden en het was erg vochtig. We reden deels met de ramen open en de jongens hebben zelfs enigszins hun armen verbrand door de felle zon. We zagen onderweg allerlei dieren, waaronder ook leeuwen. Veel dieren lagen echter in de schaduw onder de bomen en waren niet zo eenvoudig te spotten.

De volgende dag zijn we de hele dag door het zuidelijke deel van het park gereden, maar helaas waren door de warmte maar weinig dieren zichtbaar. Het was die dag 38 graden en drukkend warm. Gelukkig hadden we op onze hotelkamers airconditioning, zodat we toch redelijk konden slapen. Deze airconditioning is ook nodig vanwege de muggen. In de zomer is er een klein risico op malaria. Je kunt daarvoor pillen gaan slikken, maar die zijn niet zo gezond. Het is beter de muggen te ontwijken door deet te gebruiken en op de kamer de airconditioning te laten draaien. Wanneer je onverhoopt malaria zou oplopen, merk je dat aan de koorts en in een vroeg stadium kan het prima behandeld worden. Het gebruik van malariapillen zorgt ervoor dat je mogelijk de symptomen mist en daardoor toch malaria zou kunnen oplopen. Dat is in ieder geval hoe iedereen in ZA erover denkt. In Nederland krijg je het advies malariapillen te gaan slikken, maar dat hebben wij dus niet gedaan. In de winter is er geen malariarisico en hoef je je over dit niet druk te maken.

Op woensdag zijn we via een omweg naar het Olifants Rest Camp gereden. Het was weer drukkend warm en het aantal dieren dat we gezien hebben was beperkt. ’s Avonds hebben we dan gebraait (gebarbecued) bij ons huisje op het kamp. Daarna zijn we allemaal vroeg het huisje ingegaan, om daar bij de airco uit te rusten en al vroeg te gaan slapen.

Donderdag hebben we de hele dag in die buurt rond gereden. We hebben 2 leeuwen gezien, maar weer was het door de warmte niet echt een goede dag om dieren te spotten (35 graden). De leeuwen waren maar moeilijk te zien, omdat ze diep onder de struiken in de schaduw lagen.

Op vrijdag moesten we al weer de thuisreis aanvaarden. We wilden op tijd thuis zijn om nog wat boodschappen te kunnen doen. Daarom zijn we al om 7 uur weggereden. We reden eerst nog 3.5 uur door het park en omdat we vroeg waren, hebben we eens wat meer dieren gezien. Op de weg liepen achtereenvolgens een leeuw, struisvogels, een hyena en wilde honden. Hieruit blijkt wel dat je vroeg op pad moet om veel dieren te zien bij deze hitte. Het beste is dus om 5 uur al op pad te gaan. Dan is het net licht en zijn de dieren nog actief. Ook kwamen we tot de conclusie dat het beter is het park in de winter te bezoeken. De temperatuur is aangenamer en de dieren zijn ook wat actiever overdag. Wel kan het in de ochtend nog erg fris zijn, maar daar kun je je op kleden. Alleen is de natuur natuurlijk bruin door de droogte die dan heerst. En aan het eind van de winter moet je de dieren echt gaan zoeken in de buurt van water (maar dat maakt het ook deels makkelijker).

Na het park verlaten te hebben, kwamen we weer in een heftige onweersbui terecht. Een tegemoetkomende auto raakte nog even de controle kwijt door aquaplaning, maar gelukkig kon hij de auto weer onder controle krijgen en konden wij veilig onze weg vervolgen. Het was onderweg in de regen slechts 13 graden, maar toen we thuis waren, was het al weer 25 graden. Na boodschappen te hebben gedaan, wilden we nog uit eten gaan, maar helaas was het restaurant gesloten. We besloten daarom maar zelf weer de braai aan te steken. Ondertussen was het ook al weer flink gaan onweren en regenen, maar onze braai is binnen en we hebben genoten van een lekker stuk vlees. We waren allemaal tamelijk moe van de vermoeienissen van de afgelopen week. We hebben dan ook de jaarwisseling niet afgewacht en zijn allemaal vroeg gaan slapen.

In de maand December hebben we flink wat regen gehad, alleen deze laatste week al 80 mm. In totaal is er in December 225 mm gevallen. Ook November was nat met een totale regenval van 175 mm. Hopelijk wordt het in januari wat droger. Desondanks zijn de temperaturen heel redelijk. Van de 31 dagen in december hebben we op 25 dagen minimaal de 25 graden gehaald en op 12 dagen 30 graden of meer. Door de regen moeten we ook ons zwembad af en toe legen, het staat regelmatig tot de rand toe vol.

De jongens hebben druk foto’s gemaakt tijdens het bezoek aan het Krugerpark. Hieronder vind je een impressie van de dieren die we gezien hebben. Dit keer hebben we behoorlijk wat leeuwen gezien, maar geen luipaarden. We hebben ook 3 neushoorns gezien, echter dit was zeer kort en we hebben slechts 1 foto waar je alleen de achterkant ziet. Het meest voorkomende dier is een impala (soort antilope), maar we zien ook altijd volop zebra, wildebeest (gnoe) en olifant.

De jongens blijven nog ruim een week hier en we hebben het plan komend weekend in de Drakensbergen door te brengen. Voor de terugreis moeten ze dan weer testen (2 x) en vervolgens bij aankomst in Nederland 5 dagen in quarantaine (als dit van kracht blijft). Eigenlijk is dat laatste een beetje vreemd, want de zorgwekkende variant is ook in Nederland al dominant. Wellicht dus dat dit nog veranderd en ze zonder quarantaine terug kunnen. De maatregelen in Zuid-Afrika zijn donderdag nog versoepeld, omdat er relatief weinig mensen in het ziekenhuis belanden met de omicron variant. We hebben nu helemaal geen avondklok meer (was van middernacht tot 4 uur) en de maximale groepsgrootte is veranderd.

« ‹ van 5 › »

Geplaatst op

Aanmelding voor een mailtje bij een nieuw bericht

Vanaf nu is het mogelijk een mailtje te ontvangen wanneer we een nieuw bericht op ons blog zetten. Wanneer je dat wilt, meld je dan aan via het onderstaande formulier. Let op, ook even je email adres bevestigen via de link die je in je mailbox ontvangt.

Hallo blog-lezer, 👋

Meld je aan om bij een nieuw bericht een melding per mail te ontvangen.

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.