Voor de jongens is inmiddels een bezoek aan Zuid Afrika niet compleet zonder een bezoek aan het Krugerpark. We hadden daarom al een tijdje geleden een huisje in het Krugerpark gereserveerd voor de vrijdag tot zondag na terugkomst van de campertocht. Dit betekende dat we 1 dag hadden om te wassen en op te ruimen en dan weer vertrokken.
Donderdag bleek echter dat er 2 niet fit waren en wellicht niet konden reizen. We hebben vrijdagochtend afgewacht, maar ze waren nog niet (helemaal) opgeknapt. Bij het nakijken van vrije accommodatie bleek dat er nog een huisje beschikbaar was (voor 6 personen) van zondag op maandag. Ik had op maandag ook geen afspraken, dus via de telefoon kon ik gelukkig onze reservering omzetten naar zaterdag tot maandag. We zijn dus uiteindelijk op zaterdagochtend 7 uur vertrokken, in plaats van vrijdag.
Omdat we met 6 personen waren en dus niet in 1 auto pasten, besloten we met 2 auto’s te gaan rijden. Dit betekende dat ook Koen, Rinse en/of Paul konden/moesten rijden. Zij mogen hier in onze prive auto rijden, maar niet in de auto van het werk. In de praktijk kwam het erop neer dat ik en Koen zowel naar het park als terug van het park gereden hebben. In het park hebben Paul en Rinse ook gereden.
Malelane Gate
Na een vertrek net na 7 uur, waren we rond half twaalf bij de poort, Malelane Gate. Van hier zijn we het park ingereden, om uiteindelijk rond 5 uur in Pretoriuskop rest camp aan te komen, waar wij een huisje voor 6 personen gereserveerd hadden. Omdat we op het laatste moment de reservering gewijzigd hadden, konden we echter niet 2 nachten in hetzelfde huisje verblijven, maar hadden we de dag erop het huisje ernaast. Dit betekende dat we al onze spullen de tweede dag ook moesten meenemen, maar dat zorgde niet voor onoverkomelijke problemen. Wat we de eerste dag zagen, viel een beetje tegen, in ieder geval geen leeuwen, luipaarden en neushoorns. We reden met beide auto’s achter elkaar aan, en hadden contact via Walkie-Talkies.
Een impressie van de dieren op de eerste (halve) dag
We hebben in Pretoriuskop rest camp in een 6-persoons cottage overnacht, hieronder een paar foto’s van deze cottage:
Ons huisje in Pretoriuskop rest camp
De volgende dag zijn we via Skukuza en Lower Sabie naar Satara rest camp gereden. De oogst aan dieren die we zagen viel weer een beetje tegen. In Satara rest camp hebben we snel gegeten, omdat we nog helemaal terug moesten naar Pretoriuskop rest camp (3 uur rijden). Ook op de terugweg hebben we geen bijzondere dieren gezien. Wel hadden we ’s ochtends bij de rivier een mooie grote reiger gezien, maar geen grote katten dus deze dag. Ook hadden we wel een neushoorn gezien, maar deze was zover weg dat alleen met een verrekijker te zien was dat het een neushoorn was.
Een impressie van de dieren op de tweede dagDe neushoorn die we zagen, gemarkeerd met rode stift
We hadden dus nog steeds geen grote katten gezien (leeuw, luipaard of cheetah). Paul en Emma waren een beetje teleurgesteld en wilden graag eerder vertrekken op de laatste dag. We waren de zondag om 7 uur vertrokken en wilden dat weer op maandag, maar Paul en Emma wilden graag om 6 uur vertrekken. Zij zijn dus in onze privé auto om 6 uur vertrokken, terwijl wij weer om 7 uur vertrokken. We spraken af om 10 uur in Lower Sabie te zijn. Contact is het Krugerpark is vaak lastig, omdat je tussen de rest camps vaak geen ontvangst hebt, dus je moet afspreken. De weg gaat via Skukuza naar Lower Sabie. Toen wij in de buurt van Skukuza kwamen (en dus weer ontvangst hadden), kregen we bericht van Paul dat zij een cheetah hadden gespot en ook waar het was. Wij zijn daar direct naartoe gereden, maar helaas hebben we deze niet meer kunnen spotten.
Uiteindelijk waren we allemaal rond 10 uur in Lower Sabie rest camp en hadden we nog ruim 1 uur om nog iets interessants te spotten. En wat hadden we een geluk. Allereerst kwamen we 2 luipaarden in een boom tegen (met een dode impala), vervolgens nog een luipaard, maar die was binnen een paar seconden verdwenen en konden we niet fotograferen. En net voor de uitgang liep er ook nog een jakhals op de weg. Deze hadden we wel eens gezien, maar nog nooit kunnen fotograferen. We waren uiteindelijk nog net voor de middag bij de uitgang (Crocodile bridge) en zijn vandaar naar huis gereden, waar we rond 4 uur weer aankwamen. Hieronder een foto impressie. Voor de luipaarden in de boom, kijk goed tussen de takken van de foto’s van de boom.
Al met al was het toch een succesvol bezoek aan het Krugerpark, vooral door de laatste dag. Alleen een leeuw hebben we dit keer niet gespot.
We hadden tijdens de kerstvakantie al min of meer besloten een camperreis met z’n allen in Zuid-Afrika te maken. Uiteindelijk hebben we besloten van huis (in Pretoria) naar de zuidkust te rijden en dan de garden route te volgen naar Kaapstad. We zouden de camper dan in Kaapstad inleveren en terugvliegen.
Op 11 juli hebben we de camper opgehaald in Johannesburg en zijn eerst naar huis gereden, om pas de volgende ochtend te vertrekken, zodat we de camper rustig in konden pakken. Wel moesten we ervoor zorgen dat de eigen spullen die we meenamen, ook in de koffers terug pasten, dus het was een beetje passen en meten.
De camper was geschikt voor 6 personen en we waren ook met 6: wijzelf, Koen, Rinse, Paul en de vriendin van Paul. De camper bleek wel een beetje krapjes voor 6 personen, we hadden inderdaad 6 bedden, maar dan was er niet veel loopruimte meer over. Ook de kookgelegenheid was beperkt voor 6 personen, daarom hebben we veel gebraaid. Bovendien moesten we elke dag weer de bedden opbouwen en afbreken, om weer zitplaatsen te hebben. In de cabine konden 2 mensen zitten (chauffeur en bijrijder), de andere 4 personen moesten in het zitje erachter zitten. De stoelen daar waren niet erg comfortabel en bovendien was het uitzicht beperkt naar 1 kant. Het duurde een paar dagen voor we eraan gewend waren, maar na een paar dagen wisten we niet meer beter.
De eerste camping in de buurt van Bloemfontein
De eerste 3 dagen moesten we vooral rijden (overnachtingen in Bloemfontein en Middelburg EC), het was ruim 1000 km naar onze eerste bestemming: Addo Elephant Park. Bovendien was het ’s nachts koud, rond het vriespunt of net daaronder. Gelukkig was het in Addo een stukje warmer, zowel overdag als ’s nachts. We hadden van tevoren campings uitgezocht, maar de eerste dagen bleken we de enige gasten te zijn, het was blijkbaar niet erg normaal om in de winter te kamperen. In Addo daarentegen was het wel redelijk vol.
De eerste dagen hadden we ook nog met COVID te maken. Paul bleek COVID meegebracht te hebben uit Nederland (van de kapster waarschijnlijk) en die stak vervolgens Koen en Rinse ook aan. Niemand werd erg ziek, vooral hoesten en keelpijn.
De route die we gereden hebbenDe route per dag
In Addo Elephant Park zijn we een dag blijven staan en hebben we een selfdrive safari gedaan, zowel bij aankomst (we waren kort na de middag al in het park), als de dag erop. Zoals de naam al aangeeft, hebben we vooral olifanten gezien. Er waren wel andere dieren, maar niet spectaculair veel. In ieder geval hebben geen enkele big cat (luipaard, cheetah, leeuw) gezien. Bij de safari bleek ook gelijk het nadeel van de camper, de passagiers hebben beperkt uitzicht vanuit de camper. We hebben dan ook overwogen om aan een georganiseerde safari deel te nemen, maar het bleek dat we dezelfde dieren al tijdens onze middag safari hadden gezien en dus niets meer zouden gaan zien. Hieronder wat foto’s uit Addo Elephant Park:
Was het de eerste dagen vooral ’s nachts erg koud, de dagen erna werd het warmer en in we hadden zelfs 2 dagen met bijna 30 graden in het Garden Route National Park. Het Garden Route National Park is de combinatie van een aantal kleinere parken. Na het Addo Elephant Park waren we 2 dagen in dit park, op 2 verschillende rest camps. Vooral het eerste kamp (Storms Mouth rest camp in Tsitsikamma NP) was prachtig gelegen, direct aan zee. Maar terwijl er in Addo redelijk wat kampeerders waren, waren er hier slechts enkelen. Hieronder een korte video vanaf onze kampeerplaats:
Impressie van onze kampeerplaats in Tsitsikamma National Park
Vanaf deze camping hebben we ook een wandeling gemaakt naar de hangbrug, hieronder een paar foto’s van deze wandeling:
En zoals bijna iedere avond, hebben we weer gebraaid!
De volgende dag zijn we naar een ander restcamp in de buurt gegaan: Ebb and Flow rest camp in Wilderness NP. Dit stukje van het park staat vooral bekend om de ijsvogels die je daar kunt zien. We hebben er een aantal kunnen spotten, maar ook nog een andere bijzondere vogel (de groene), zie hieronder een impressie:
De volgende dag zijn we naar Oudtshoorn gereden. Oudtshoorn is vooral bekend om zijn struisvogel boerderijen. Deze plaats ligt niet aan zee, maar een stukje landinwaarts, over de de eerste bergrug. Bij aankomst hebben we een struisvogel boerderij bezocht en ook struisvogel steak gegeten (maar die viel een beetje tegen). We wilden ook een struisvogelei kopen en daar een omelet van bakken (qua volume zijn het 24 kippe-eieren), maar helaas was het geen tijd van struisvogel eieren. Hieronder een aantal foto’s van de struisvogels:
De volgende dag zijn we naar Mosselbaai gereden, dit ligt weer aan de kust en onze camping was ook direct aan zee. We hebben er gewandeld en ’s avonds vis gegeten in een nabij gelegen visrestaurant. Vanaf de camping hebben we al zeehonden gespot in zee.
De daarop volgende dagen zijn we langs de kust verder gereden. Eerst zijn we bij l’Agulhas geweest, dit is het zuidelijkste puntje van Afrika (dus niet Kaap de Goede Hoop) en de officiële scheiding van de Indische en Atlantische Oceaan.
Het zuidelijkste puntje van Afrika
Vervolgens zijn we naar Gansbaai gereden, vanaf hier kun je vaak al walvissen in zee spotten, terwijl onze volgende bestemmering (Hermanus) erom bekend staat. We hebben overnacht in Uilenkraalsmond Holiday Resort, maar dit was geen succes. Ons oorspronkelijke plan was een nacht in L’Agulhas door te brengen, maar de camping daar had zulke erbarmelijke recensies dat we daarvan afzagen. Uilenkraalsmond bleek echter niet beter. Het toiletgebouw was smerig en slecht onderhouden. We besloten dus na 1 nacht al verder te rijden, oorspronkelijk wilden we daar namelijk 2 nachten blijven. Achteraf blijkt dat dit met veel campings zo is, het zijn gemeentelijke campings en het hangt van de beheerder af of het schoon en onderhouden is. De volgende camping was bij Hermanus en ook een gemeentelijke camping. Deze was echter prima, en de beheerder was daar trots op.
Vanuit Gansbaai hebben we de eerste walvis al gezien, maar het was ver weg. Ook hebben we daar enkele grotten aan de kust bezocht, hieronder een foto impressie:
Hier een vrij lange video van de walvis, aan het begin zie je het water opspatten omdat deze uit het water springt
De volgende camping was in Hermanus. We hadden een walvistocht geboekt voor de dag erop. Er was echter veel wind en we kregen bericht dat de tocht geannuleerd was. Na over en weer contact konden we echter op zaterdag om 12 uur toch mee. De wind zou wat gaan liggen en de boot zou uitvaren. Zaterdag was ook de dag dat we naar de volgende camping bij Kaapstad zouden gaan, dus het was een beetje schipperen met de tijd. We moesten na de walvistocht nog ruim 2 uur rijden. De vrijdag waren we ook al in Hermanus en hebben we vanaf de kust al een walvis kunnen spotten:
Zaterdag om 12 uur vertrokken we dan met de boot om walvissen te spotten. De wind was wat geluwd, maar de boot was nog behoorlijk aan het schommelen op het water. Het gevolg was dan ook dat de helft van de passagiers misselijk was en weinig van de walvissen heeft meegekregen. Gelukkig waren er bij ons een paar met een sterke maag en deze hebben onderstaande foto’s gemaakt:
Daarna zijn we naar Kommetjie gereden, dit ligt aan de atlantische kust, ten zuiden van Kaapstad. De bedoeling was de volgende ochtend naar de Tafelberg te rijden en met de kabelbaan omhoog te gaan. De kabelbaan ging in onderhoud en het was de laatste mogelijkheid om gemakkelijk de Tafelberg op te gaan. Er stond echter nog steeds wat wind en het was de vraag of deze nog zou gaan. De website gaf eerst aan dat hij niet zou gaan, maar later op de ochtend wel. We zijn er dus toch maar naartoe gereden en hij leek open. We moesten echter nog in de rij om kaartjes te kopen (voor studenten kon je de korting alleen aan het loket krijgen) en daarna in de rij om in de kabelbaan te mogen. Toen we vooraan stonden, kwam het bericht dat men stopte met kaartjes te verkopen en hadden we dus geen kans meer de Tafelberg op te gaan (behalve dan te voet). We zijn daarom maar op Signal Hill gaan kijken, waar je een mooi uitzicht over Kaapstad en de Tafelberg hebt.
Uitzicht vanaf Signal Hill op Kaapstad en de Tafelberg
De volgende dag zijn we naar Kaap de Goede Hoop gereden, het zuidelijkste puntje van het schiereiland bij Kaapstad. Dit zuidelijkste deel is geheel een Nationaal park. Hier heb je mooie uitzichten en ook wilde dieren. Hieronder een impressie:
Op de terugweg kwamen we langs Boulders Beach, bekend van de Afrikaanse Pinguins. Hier zijn we dan ook gestopt en hebben de pinguïns met een bezoek vereerd:
Vandaar zijn we naar onze laatste camping gereden, Ou Skip in Melkbosstrand, ten noorden van Kaapstad aan de kust. Hier verbleven we 2 nachten en de laatste dag zijn we dan naar het centrum van Kaapstad gereden en hebben daar rondgekeken. Bij terugkomst op de camping zijn we begonnen alle spullen in te pakken, omdat we de volgende ochtend de camper terug moesten brengen. En natuurlijk als afsluiting een braai:
De laatste dag, woensdag 27 juli, was vooral inpakken, opruimen en naar onze camperverhuurder te rijden. Dit was slechts 20 minuten van de camping. Aldaar hebben we de camper ingeleverd en werden we naar het vliegveld van Kaapstad gebracht. We hadden een vlucht van Kaapstad naar Johannesburg rond de klok van 3 uur. Hier geen drukte zoals in Europa, we waren binnen 15 minuten door de controle en waren uiteindelijk net na 5 uur terug in Johannesburg. Voor de rit naar huis had ik een taxibusje gereserveerd, want onze auto’s stonden thuis (en bovendien zouden we niet in 1 auto passen). Uiteindelijk waren we dan ook rond half zeven thuis. We wilden nog even een aantal boodschappen doen en dat kon nog net voor de winkel om 7 uur sloot.
Al met al een zeer geslaagde vakantie, maar met 6 personen in deze camper is een uitdaging en zullen we niet weer zo snel doen.
De laatste weken zijn erg druk geweest, daarom loop ik een beetje achter met het blog. Bovendien was het blog even uit de lucht door problemen met de server.
Eind juni had ik een vergadering in Frankrijk en zijn we weer voor een week naar Nederland gereisd. We hebben tegelijk ook Pa en Ma begeleid voor hun terugreis naar Nederland. De reis verliep vlot en na aankomst op Schiphol waren we ook relatief snel door de douane. De koffer duurde wat langer, maar uiteindelijk kwam deze ook zonder problemen op de band. We hadden de auto van pa en ma in de parkeergarage staan en zijn dan met de bus naar de parkeerplaats gegaan. Na een vlotte terugreis waren we net na de middag in Oldemarkt.
Op maandagochtend ben ik weer vertrokken naar Schiphol voor een vlucht naar Lyon en dan nog een busreis van 3 uur. Twee Zuid-Afrikaanse collega’s waren ook uitgenodigd voor deze vergadering en zouden ’s ochtends met de KLM vlucht uit Johannesburg aankomen en we zouden samen dan naar Lyon vliegen. Ook zouden er 2 Nederlandse collega’s op dezelfde vlucht zitten. Ik was vrij snel door de controles, omdat ik via Skypriority kon. Mijn Nederlandse collega’s hebben ruim 2 uur nodig gehad om dezelfde security door te komen. Mijn Zuid-Afrikaanse collega’s arriveerden op tijd en hadden ruim 2 uur, maar dat bleek niet voldoende. Ze moesten van het niet-Schengen naar het Schengen gebied, maar dat heeft hen uiteindelijk meer dan 3 uur gekost en daardoor hebben ze de vlucht gemist. Ze konden gelukkig ’s avonds nog naar Lyon vliegen en zijn dinsdagochtend per auto naar onze vergader locatie in de Franse Alpen gereist. Wij kwamen met een uur vertraging in Lyon aan. We zouden met ongeveer 20 mensen per bus naar de vergader locatie reizen, maar ook hier hadden een groep mensen die uit Parijs kwamen vertraging. We hebben uiteindelijk bijna 3 uur moeten wachten tot we compleet waren en kwamen daardoor pas ’s avonds na 8 uur aan.
Op woensdag kregen we bericht van KLM dat onze terugvlucht op donderdagavond geannuleerd was. Een alternatief vanuit Lyon bleek lastig, maar er was wel een vlucht vanuit Marseille, dat op ongeveer dezelfde afstand lag. We zijn daarom donderdagmiddag met een busje (we waren met 8 mensen) naar Marseille gebracht en ’s avonds teruggevlogen naar Amsterdam. We hadden dit keer weer 1 uur vertraging, dit keer niet door de drukte, maar door een onweersbui die op onze route lag en waarvoor we moesten wachten.
Op donderdag stuurde Tineke mij een bericht dat ze alle 3 (Tineke, pa en ma) aan het hoesten waren en wellicht COVID hadden. De sneltest was echter niet zo duidelijk. Ik voelde mij ook al niet helemaal top en was wat aan het hoesten. Ik voelde mij nog echter niet echt ziek en besloot daarom toch terug te vliegen naar Amsterdam. Op vrijdagochtend vroeg heb ik dan een sneltest gedaan en deze bleek positief. Waarschijnlijk hebben we dus tijdens onze reis van Johannesburg naar Amsterdam COVID opgelopen. Of het in het vliegtuig was op in de bus naar de parkeerplaats (die was vol) weten we niet. Gelukkig is niemand van ons erg ziek geweest. We zouden deze vrijdag mijn oude locatie Rilland bezoeken, maar doordat ik positief was, kon ik helaas niet meer mee. Gelukkig kon dit worden opgevangen door mijn Nederlandse collega’s. Ik ben in isolatie in het hotel gegaan en omdat ik toch niet meer met de rest van de groep iets kon doen, besloot ik vrijdagavond maar weer naar Oldemarkt te rijden. Bovendien moesten we onze terugvlucht naar Johannesburg, die gepland was voor zondag, uitstellen. We besloten te kijken of we dan dinsdag konden terugvliegen en hebben onze tickets daarop aangepast. Gelukkig waren we maandag weer zodanig opgeknapt dat we inderdaad dinsdag wel konden terugvliegen.
Anders zouden we ook een beetje met het programma in de knoop komen, want de jongens zouden op vrijdag al naar Zuid-Afrika komen voor hun vakantie. Het plan was de week erop met een gehuurde camper erop uit te trekken.
We besloten op zondag een bezoek te brengen aan het Rhino en Lion Park. Dit park ligt op ongeveer 1 uur rijden van ons huis, tussen Johannesburg en Pretoria in. We zijn hier vorig jaar al eens met Koen geweest en hier kun je neushoorns met hoorn zien. Daarnaast zijn er nogal wat andere dieren, ook die niet in Afrika voorkomen en bovendien kun je het voeren van leeuwen, wilde honden en cheetahs meemaken.
We hebben hier eerst rondgereden om de dieren in het park te zien. We zagen vele dieren, waaronder struisvogel, blesbok, zwarte wildebeest, gemsbok, zebra, buffel, impala, sabelantilope, springbok, waterbok, eland en warthog.
Om 1 uur werden de leeuwen, wilde honden en cheetahs gevoerd, we waren er rond half een en het stond al redelijk vol met auto’s. Na het voeren van de leeuwen reden we in een lange en langzame optocht naar de wilde honden en daarna naar de cheetahs.
Na afloop zijn we naar het kamp gegaan, waar nog meer bijzondere dieren te zien waren in kooien. Hieronder waren een witte Bengaalse tijger, zwarte luipaarden en zwarte jaguars. Ook diverse vogels, waaronder een marabu stork (hadden we de week ervoor ook in het Krugerpark gezien), een ground hornbill (ook gezien de week ervoor) en een gekroonde kraanvogel.
Omdat we binnen 4 weken 2 x naar Nederland reizen, was het een mooie gelegenheid om pa en ma mee te nemen naar Zuid-Afrika, zodat ze kunnen zien waar we wonen. We zijn dan ook op zondag 5 juni heel vroeg weggereden uit Oldemarkt om naar Schiphol te gaan. Onze vlucht was om 10.45 uur, maar we waren al voor 7 uur bij de incheck balies. De rijen vielen wel mee, ondanks alle berichten over de drukte. En we konden zelfs met voorrang inchecken, omdat ik SkyPriority heb en dus voorrang heb bij zowel inchecken als de security. Daardoor waren we uiteindelijk binnen een half uur door alle controles heen. We hadden om assistentie gevraagd voor het vervoer naar de gate, maar omdat we zo vroeg waren, hebben we hiervan geen gebruik gemaakt. We zijn op ons gemak naar de gate gelopen en waren daar al om 8 uur. Daar hebben we gewacht tot we konden boarden (rond 10 uur).
De vlucht viel pa en ma erg mee, het is een lange zit, maar uiteindelijk waren we rond half tien ’s avonds in Johannesburg. Hier moesten we ook een redelijke afstand afleggen, maar we hebben dat op ons gemak zelfstandig gedaan. We konden hier weer gebruik maken van assistentie, maar dan hadden pa en ma in de rolstoel moeten zitten. Dat hebben we dus maar niet gedaan.
Uiteindelijk waren we tussen 23 en 23.30 uur bij ons huis in Pretoria. Na het huis vluchtig bekeken te hebben, is iedereen naar bed gegaan en lekker gaan slapen. Het was een lange en vermoeiende dag.
De volgende dag moest ik weer werken en op dinsdag ben ik ook nog richting Zimbabwe vertrokken. Tineke heeft pa en ma wat van de omgeving laten zien en ze hebben samen boodschappen gedaan. Vrijdag ben ik weer teruggevlogen uit Zimbabwe.
We hadden voor het weekend een bezoek aan het Krugerpark gepland, 2 overnachtingen in het park en 2 dagen rondrijden om dieren te spotten. Zaterdagmorgen zijn we al op tijd weggereden en we waren zo rond de middag in het park. Hier hebben we rondgereden en al wel wat dieren kunnen spotten. We overnachten 2 nachten in een huisje in het Berg en Dal restcamp, dicht bij de Malelane Gate.
Zondagmorgen zijn we ook redelijk op tijd vertrokken en deze dag hadden we geluk. We hebben die dag alle dieren van de big five gezien, waaronder 2 leeuwen, 3 luipaarden en 2 neushoorns (samen). Olifanten en buffels zie je eigenlijk altijd wel, maar de andere 3 is een stuk lastiger. De luipaarden hebben we alle 3 goed kunnen zien en ook goed op de foto kunnen zetten. Een van de leeuwen zat achter een bosje en hebben we niet kunnen fotograferen. Al met al een zeer geslaagde dag. Omdat het vrij rustig in het park was, kon je de dieren ook goed zien. Als het druk is, moet je je namelijk vaak door een kudde auto’s manoevreren.
De maandag zien we nog een stukje door het park gereden, voor we de thuisreis hebben aanvaard. Ook nu hebben we nog weer een leeuw gezien (en gefotografeerd), maar voor de rest kwamen we maar weinig dieren tegen. Uiteindelijk waren we rond 16 uur weer thuis en hebben we nog lekker gegeten bij Crawdaddy’s (steakhouse).
De tweede week was erg koud, de nachten waren zo rond de nul graden, maar overdag kwam de temperatuur toch nog weer richting de 20 graden. Buiten in de zon is het aangenaam, in de schaduw is het echter koud. Het was een rustige week en behoudens wat bezoeken aan de game reserve, is er weinig ondernomen.
Inmiddels is het al weer vrijdag en zijn we nog een week hier. Volgende week vrijdag vliegen we al weer terug naar Nederland.
Hieronder een impressie van de dieren de we in het Krugerpark gezien hebben.
Komende week heb ik een congres in Praag met Limagrain managers. We reizen daarom morgenavond van Johannesburg naar Amsterdam en brengen het weekend door in Oldemarkt. Tineke gaat ook mee en blijft dan de hele week in Nederland. Ik vertrek maandagochtend richting Praag en kom vrijdag terug. Op zondag vliegen we dan weer terug naar Zuid-Afrika. Die zondag gaan Tineke’s ouders met ons mee. Ik heb namelijk eind juni weer een vergadering in Europa en op deze manier kunnen ze een paar weken bij ons blijven en hebben ze begeleiding bij de reis. Ze zij benieuwd om te zien waar we wonen. Maar de reis vinden ze ook wel spannend. Zondag komen de kinderen op bezoek, zodat we hen ook nog even zien en zij opa en oma ook nog eens zien.
Hopelijk valt de drukte op Schiphol volgende week mee. Wel hebben we voor de reis met pa en ma speciale begeleiding aangevraagd voor de wandeling over het vliegveld. We moeten te voet een behoorlijke afstand afleggen, dus enige ondersteuning voor pa en ma kan geen kwaad. We reizen zondagochtend van Oldemarkt naar Schiphol, dus we moeten vroeg weg, zo rond 5 uur. Onze vlucht is om 10.45 uur (KL591).
De afgelopen week hebben we hier weer prachtig weer. De maximum temperaturen komen weer boven de 25 graden uit. ‘S nachts is het wel fris, minima soms van 5 graden. Binnen is het overdag inmiddels kouder dan buiten. Iedereen loopt hier weer ’s ochtends met een jas aan, ook binnen. De Zuid-Afrikanen hebben het over winter, maar ik zeg dat ze bevoorrecht zijn met zo’n winter, op dit moment is het hier weer warmer dan in Nederland en de zon schijnt uitbundig. Alleen wanneer het bewolkt is, blijft het overdag ook koud. Gelukkig gebeurt dat niet zo vaak.
Vorige week was een collega van mij over vanuit Nederland om maisproefvelden te bekijken. Omdat het weekend erna een lang weekend was (1 mei wordt op maandag 2 mei gevierd), leek het me wel leuk hem en zijn vrouw uit te nodigen voor een bezoek aan het Krugerpark. Uiteindelijk zijn zij dan ook samen naar Zuid-Afrika gereist, met natuurlijk de pech dat op de dag van vertrek gestaakt werd op Schiphol. Uiteindelijk kwamen ze ruim 4 uur te laat in Johannesburg aan, midden in de nacht dus. Het leek me geen goed idee om hen op die tijd op te halen (dat was bij de normale aankomst wel het geval), in overleg hebben ze daarom een hotel op het vliegveld van Johannesburg gereserveerd en heb ik hen zondag aan het eind van de ochtend opgehaald. Zijn vrouw bleef bij Tineke de hele week, terwijl wij van maandag tot vrijdag maisproefvelden hebben bekeken (we hebben ruim 2000 km gereden).
Op zaterdagochtend zijn we dan vertrokken naar het Krugerpark. We waren net voor de middag in het Krugerpark en we hadden veel geluk, binnen een half uur hadden we al een neushoorn gespot. Helaas had deze geen volledige hoorn meer.
Uiteindelijk hebben we deze zaterdag nog vele dieren gezien. Van de big 5 hebben we de olifant, buffel en neushoorn gespot. We hadden een huisje in Pretoriuskop rest camp gehuurd. Daar hebben we ’s avonds gebraait.
De volgende ochtend zijn we weer relatief vroeg vertrokken. En die dag hadden we nog meer geluk. Eerst zagen we 2 neushoorns, redelijk goed zichtbaar tussen de bomen. en vervolgens hebben we ook nog een luipaard en 2 cheetahs gespot. Het luipaard lag in een boom en was niet erg goed te zien, ook al omdat er veel auto’s voor stonden, maar de cheetahs waren vlakbij en poseerden bijna voor de camera:
We zijn naar het noorden tot Satara rest camp gereden en vandaar weer terug naar Pretoriuskop rest camp. We wilden ’s avonds gaan eten in het restaurant aldaar. Volgens Google Maps was er een restaurant, maar dat bleek alleen een Wimpy te zijn, zeg maar een veredelde McDonalds, die absoluut niet wisten wat glutenvrij was. Tineke kon uiteindelijk alleen een stuk vlees eten, want ze hadden verder niets waar geen gluten in zat. Zelfs in de kampwinkel was er nauwelijks iets te krijgen wat ze kon eten. Dus dat doen we daar geen volgende keer. We slapen in juli weer in dit kamp met onze kinderen, maar dan zullen we wel zelf eten meebrengen voor 2 dagen.
De volgende ochtend hebben we alles weer ingepakt en hebben we nog een route door het park gereden. Het doel was rond de middag bij Crocodile bridge te zijn en dat is uiteindelijk ook gelukt. Bij het kruisen van een rivier wees een andere bezoeker ons op een luipaard dat op een steen lag te zonnen.
Die kon je met het blote oog zien, als je het wist. Maar op de foto (en met de verrekijker) is het goed te zien, We zijn nog langs een mooi uitzichtpunt gereden en ook daar hadden we weer geluk, in de verte was alweer een neushoorn te zien. In totaal hebben we dus 4 neushoorns gespot dit keer.
Op dit uitzichtpunt stonden ook een groepje Nederlanders, waarmee we nog even gepraat hebben. Uiteindelijk hebben we weer veel dieren gespot, eigenlijk alleen de leeuw niet. We hebben een keer bij 2 auto’s gestaan die een leeuw zagen, maar dan moest je erg goed kijken tussen het lange gras. En bovendien bleven deze auto’s precies op dezelfde plaats staan, zodat niemand anders het goed kon zien. Ik heb ze gezien, maar kon er met geen mogelijkheid een foto van maken.
De terugweg was erg druk. Omdat het een vrije dag was, waren er weer veel mensen onderweg en bovendien was het het einde van de schoolvakantie. En net voor we van de snelweg afgingen, was er een ongeluk gebeurd en hebben we nog bijna een half uur in de file gestaan, 2 km. voor de afrit naar ons huis.
Al met al was het weer een geslaagd bezoek, met bovendien mooi weer (25 graden overdag) en veel zon. In ieder geval een stuk beter weer dan 2 weken ervoor met Pasen. Een impressie van alle dieren die we gezien hebben staat hieronder.
Normaalgesproken wordt het in April al droog en blijft het grotendeels droog tot september/oktober. Helaas is dat dit jaar niet zo. Vorige weekend viel er hier ongeveer 85 mm regen, maar het is jullie vast niet ontgaan dat er in de buurt van Durban heel erg veel meer regen is gevallen en het daar overstromingen heeft veroorzaakt. Inmiddels zijn er al meer dan 400 doden geborgen. Om het even in perspectief te plaatsen, het heeft daar op plaatsen in de eerste 10 dagen van April 450 mm geregend, waarvan meer dan de helft in 2 dagen. Overstromingen komen daar vaker voor, maar dit soort hoeveelheden regen is extreem. Vorige week hadden we dus een geheel verregend weekend. Toen ik op maandagavond de weersvoorspelling voor het paasweekend zag, zag het er naar uit dat er weer een nat en koud weekend zou worden. Normaalgesproken warmt de zon hier alles op, maar bij regen blijft de temperatuur steken op 14 graden (en dat zonder kachel). We besloten daarom naar een warmere plaats te gaan, en wel het Krugerpark. Ook daar werd wat regen voorspeld, maar de temperatuur is daar meestal 5 gaden of meer hoger. We konden nog een lodge in Marloth Park reserveren voor 2 nachten (zaterdag-maandag). Marloth Park ligt tegen het Krugerpark aan en we kenden het verder niet, maar hadden het wel op de borden zien staan. Ook heb ik die avond nog toegang tot het Krugerpark gereserveerd. Het aantal bezoekers per poort is beperkt (per tijdslot) en als het vol is, kun je niet meer naar binnen. Vooral de toegang voor zondag we al bijna vol, dus het was goed dat ik deze reservering had gemaakt.
Op zaterdag zijn we om ongeveer 7 uur vertrokken en kwamen we na een vlotte reis rond 11 uur bij Malelane Gate aan. Hier konden we probleemloos naar binnen en vanaf daar zijn we door het park richting Pretoriuskop gereden. Hier gaan we de volgende keer logeren en we waren er nog nooit geweest. Onderweg begon het helaas te regenen en de rest van de dag heeft het geregend, meestal licht, maar soms iets harder. De temperatuur was rond de 20 graden. We reden eerst nog over onverharde weg, maar we zijn daarna alleen nog maar over verharde wegen gereden. Door de regen was het dieren spotten niet echt eenvoudig, maar we hebben toch nog redelijk wat dieren gezien, echter geen bijzondere.
Rond 17 uur reden we het park weer uit over Crocodile Bridge en reden we naar Marloth Park. Dit bleek een afgesloten park met allerlei huizen, lodges, hotels en B&B te zijn. Op dit terrein liepen wilde dieren los rond, we zagen impala, wildebeest, kudu, … Zondag hoorden we dat er ook 3 leeuwen los rondlopen, maar die kwamen alleen ’s nachts in actie. Tussen de bomen stonden allerlei huizen, waaronder ook onze lodge. Onze lodge (Needles Lodge) had 8 kamers en een grote ruimte met zitjes, tafels, etc… Normaalgesproken zit men altijd buiten, met een grote braaiplek en een zwembad, maar door de regen zat iedereen binnen. De maaltijd werd gezamenlijk gebruikt en bestond uit een 3-gangen menu. We hadden vooraf opgegeven dat Tineke glutenintolerant is en dat ging over het algemeen goed. Wel moesten we het af en toe even vermelden. De kamers waren verder goed en het gezamenlijk eten was onderhoudend. De eerste avond zaten we bij een moeder en dochter uit Potchefstroom. De dochter was onderwijzeres op een openbare school op het platteland vlakbij Potchefstroom. Als je hoort onder welke omstandigheden zij les moeten geven, schrik je toch. Ze hebben geen elektriciteit en water (de rekeningen zijn te lang niet betaald door de overheid). De klasgrootte is rond de 50 kinderen per klas. Ze brengen al deze zaken wel eens onder de aandacht van de overheid, dan komt er iemand kijken en gebeurt er verder niets. Het schoolsysteem is ook apart. Ze werken hier met grade 1 tot 12. Met grade 12 heb je de middelbare school gehaald, zeg maar. Als iemand te weinig punten haalt om naar de volgende grade te gaan, blijft hij of zij zitten. Maar dit kan maar 1 keer. Het gevolg is dat er mensen uiteindelijk is grade 11 of 12 komen die nog niet kunnen lezen of schrijven. En haar oudste leerlingen waren 23 jaar, dat zijn dus geen kinderen meer. Een typische les voor haar is 45 minuten. De eerste 30 minuten is ze bezig de klas rustig te krijgen, dan kan ze nog 15 minuten proberen de lesstof bij te brengen. Doordat er geen elektriciteit is, moeten de kinderen met het licht van hun mobiele telefoon soms de examenpapieren lezen (want die hebben ze vaak wel). En anders moet ze zelf inspringen met het licht van haar mobiel.
De rest van de tafel was een groep Indische mensen (die al lang in Zuid-Afrika wonen) en jaarlijks met de Pasen met elkaar op stap gaan. Van een van hen kwam het voorstel dat Elon Musk in plaats van Twitter te willen kopen, hij het geld aan het Zuid-Afrikaanse onderwijs schenkt, hij is tenslotte geboren in Zuid-Afrika.
Zondagochtend wilden we vroeg vertrekken, maar door de regen besloten we om 6 uur op te staan en rond half zeven te vertrekken. De rit naar de poort van het park is dan nog ongeveer een half uur. Uiteindelijk waren we rond 10 over zeven bij de poort. Hier stond een lange rij van auto’s die niet naar binnen mochten, maar wij konden met onze reservering vrij snel doorrijden en om vijf voor half acht waren we uiteindelijk door de poort.
Door de regen bleven we vooral op de verharde wegen in het park. Het bleek ook dat een groot deel van de onverharde wegen afgezet waren. We zijn richting noorden gereden, tot uiteindelijk Satara camp, waar we de lunch gebruikt hebben. Vandaar zijn we weer via een deels iets andere weg teruggereden en uiteindelijk waren we rond 17.15 uur weer bij de uitgang van het park.
De dieren die we onderweg gezien hebben (de foto’s staan aan het eind van dit bericht):
Vogels: grootwitreiger, marabou stork (ooievaar), yellow-billed stork (ooievaar), witte ooievaar, kori bustard (dit is de grootste vliegende vogel), martial eagle, white-backed en lappet-faced vulture (2 giersoorten), spotted eagle-owl (uil) en yellow-billed hornbill. Ze staan allemaal op één van de foto’s, probeer ze maar te vinden. De lappet-faced vulture (gier) is de lastigste, denk ik. Ook de visarend hebben we wel gezien, maar we konden geen foto maken op dat moment.
Lopende dieren: zebra, giraf, wildebeest (gnoe), olifant, impala, krokodil, baviaan, vervet aap, nijlpaard, buffalo, leeuw, kudu. Helaas geen luipaarden of neushoorns dit keer. Wel was de ontmoeting met de leeuwen speciaal. Het toeval wilde dat deze 3 leeuwinnen met 5 jongen over de weg op ons aan kwamen lopen (en we waren de eerste in de rij). Erachter was een enorme stoet auto’s, maar wij zaten op de eerste rang, omdat we vooraan stonden. De leeuwen liepen rustig langs onze auto verder en daardoor konden we enkele close-up foto’s van hen maken. Helaas regende het op dat moment en kun je op een paar foto’s de regendruppels op de lens zien.
Dan nog de vraag welk dier je het meest ziet: dat is de impala. Daarom staat deze ook bijna nooit op de foto, die zien we voortdurend. Hij wordt ook wel het fastfood van het Krugerpark genoemd. En als je zijn kont ziet, begrijp je ook waarom:
Al met al was het weer een geslaagd bezoek aan het Krugerpark.
De volgende ochtend (paasmaandag) regende het nog steeds, daarom zijn we na het ontbijt maar weer richting Pretoria vertrokken. We kwamen daar net na de middag aan met zon en een temperatuur net boven de 20 graden. Daardoor hebben we toch nog even een wandeling in de game reserve kunnen maken. Het was alleen erg nat en het was uitkijken om niet uit te glijden.
Volgend weekend en daarna krijgen we bezoekers (collega’s) uit Europa om naar de proefvelden alhier te kijken. Het is de eerste keer sinds COVID dat we zoveel bezoekers kunnen en mogen ontvangen.
Inmiddels zijn we al weer terug in Zuid-Afrika. We zijn op vrijdag 18 maart naar Nederland gevlogen (met aankomst op zaterdag 19 maart). Ons eigen huis in Heinkenszand was net leeg en daarom konden we daar overnachten. Het was even wennen weer in ons eigen huis te zijn, maar dat wende snel. Op dinsdag kregen we weer kijkers om het huis te huren, dus die hebben we ook nog even ontmoet. Uiteindelijk hebben deze mensen ook het huis gehuurd, met 30 maart al als ingangsdatum. Daarom moesten we op zoek naar een onderkomen voor de laatste dagen van ons verblijf in Nederland. Gelukkig vonden we nog een plek in een B&B in Heinkenszand zelf. We hebben dus dit keer de hele periode in Heinkenszand geslapen.
De vlucht was ook anders dan hiervoor. Het vliegtuig zat weer helemaal vol. Bovendien was de bemanning niet erg verzorgend en we hebben ook geen enkele vluchtinformatie uit de cockpit ontvangen. We waren wel gewoon op tijd in Amsterdam en Rinse was daar met onze auto.
Op zondag zijn we in Oldemarkt op bezoek geweest (ouders), maar de volgende dagen heb ik gewoon gewerkt en ben ik ook een dag in Rilland op bezoek geweest. Op donderdag promoveerde onze neef Harm-Jan in Enschede en daarom zijn we ’s morgens via Eindhoven (de jongens gingen ook mee) naar Enschede gereden. Het was leuk weer eens zo’n ceremonie bij te wonen en na afloop hebben we lekker gegeten in een restaurant in Hengelo.
Wel viel het wat tegen om met 5 (lange) mensen in een kleine Sirion te reizen. Dat hadden we eerder die week al bedacht en inmiddels zijn we in het bezit van een iets grotere auto met wat meer moderne snufjes. We leggen, wanneer we in Nederland zijn, nogal een afstand af en ook regelmatig met 5 mensen. Een grotere auto is dan toch wat comfortabeler. De auto hebben we maandag 21 maart bekeken en deze konden we dan op zaterdag 26 maart ophalen (Hyundai Kona). De auto staat weer op naam van Koen, wij kunnen, omdat we geen inwoner van Nederland zijn, geen auto op onze naam hebben. En wanneer wij niet in Nederland zijn (het grootste deel van het jaar), kunnen de jongens de auto gebruiken. Hij staat dan ook in Eindhoven.
Op de maandag na aankomst hebben we ook meteen de boosterprik gehaald. Het is net 6 maanden geleden dat we onze tweede vaccinatie hebben gehad en dit was ook een van de redenen om dan op dit moment naar Nederland te komen. In Zuid-Afrika kunnen we wellicht nu ook een boosterprik krijgen, maar lang was dit niet mogelijk.
Op zaterdag 26 maart zijn we het grootste deel van de dag in Eindhoven geweest. De jongens moesten nog wat spullen hebben en we hebben daar gegeten (en ook gekookt). Op zondag 27 maart zijn we op bezoek geweest in Balkbrug en Oldemarkt, met de jongens dit keer ook. We stonden nog bijna in de file achter de gecrashte Lamborgini, maar gelukkig konden we net voor de file af om richting Balkbrug te rijden.
De tweede week heb ik weer grotendeels gewerkt en ook weer 2 dagen in Rilland gezeten. We moesten woensdag ook verhuizen, van ons eigen huis naar de B&B. En we hebben natuurlijk nog even sneeuw gehad op vrijdagochtend. Vrijdag hebben we ook geluncht bij een collega. Hij komt binnenkort met zijn vrouw naar Zuid-Afrika, eerst om de maisproefvelden te bekijken en daarna gaan we gezamenlijk een paar dagen naar het Krugerpark.
De twee weken waren zo snel om en op zaterdag zijn we weer naar Eindhoven gereden, daar wat klusjes gedaan en weer gegeten en daarna heeft Koen ons naar een hotel in Hoofddorp gebracht.
De volgende ochtend konden we met de shuttle van het hotel naar Schiphol. Hier werd duidelijk dat voor het hotel COVID niet meer speelde. de shuttle zat tjokvol (inclusief gangpad), dit terwijl vorig jaar men altijd maar een paar mensen in de shuttle vervoerde. Als er iemand COVID in de bus had, dan heeft iedereen het nu.
De vlucht naar Johannesburg zat ook weer vol. We vertrokken wat laat, omdat het vliegtuig aan was gekomen uit Paramaribo en helemaal doorzocht moest worden door de douane. Daardoor kwamen we bijna 30 minuten te laat aan in Johannesburg. En toen bleek dat de bemanning niet de juiste COVID papieren had ingevuld voor de vlucht en moest daar ook nog op gewacht worden voor we het vliegtuig uit konden. Uiteindelijk kwamen we daardoor een uur later dan verwacht thuis aan (23.30 u) en zijn we gelijk ons bed in gedoken.
Ik moest weer werken maandagmorgen en ik sta dan altijd om 05.45 uur op en vertrek 06.30 u. Wanneer ik later vertrek, kom ik in de file terecht van ouders die hun kinderen naar school brengen en dat kan mijn reistijd meer dan verdubbelen.
Al met al wat het goed weer even in Nederland te zijn, ondanks de kou van de laatste dagen. Bij aankomst in Johannesburg regende het ook, maar de temperatuur ligt dan toch een graad of 15 hoger. Maandag was een regenachtige dag, maar vanaf dinsdag schijnt de zon weer en halen we weer temperaturen boven de 25 graden. Korte broeken weer dus.
Afgelopen week hadden we weer te maken met loadshedding. Zoals ik al eens eerder vermeld heb, worden ons deel van Pretoria uitgezonderd van loadshedding, omdat het ‘substation’ waar wij stroom van ontvangen (Wapadrand) in te slechte staat is om elke keer uit en aan te schakelen. We hebben dus normaal geen loadshedding, ook al is het afgekondigd. De hele week hadden we te maken met loadshedding, op een gegeven moment zelfs stage 4 en er was zelfs even sprake van dat we naar stage 8 zouden gaan. Dat zou betekenen dat je 12 uur per dag geen stroom hebt.
Eerder deze week hadden we al weer te maken met een onderbreking van het water,, maar dat was gelukkig snel opgelost. Echter op dinsdagavond rond 22 uur viel de elektriciteit toch uit. Het bleek dat de bliksem was ingeslagen op een stroomleiding waarvan wij van afhankelijk zijn. Gelukkig hebben we dus een batterij die ons van stroom blijft voorzien. De reparatie van de leiding duurde echter lang, pas op woensdagavond rond half 8 was de stroom terug. Onze batterij had het lang volgehouden, tot ongeveer een uur voor de stroom terug kwam. Dit komt omdat we inmiddels een tweede batterij hebben, maar meer dan 20 uur kunnen we het dan nog niet uithouden. Ik denk er inmiddels over ook 1 of 2 zonnepanelen te laten installeren, zodat de batterijen weer bijgeladen kunnen worden. Ik weet echter niet of dat zo mogelijk is. Wel weet ik dat terugleveren aan het net moeilijkheden geeft, Eskom, de enige stroomleverancier, ontmoedigt dit door extra heffingen op te leggen. Zo kom je dus nooit van de elektriciteitsproblemen af.
Deze week was ik een paar dagen in Stellenbosch voor een congres en ook daar hadden we te maken met loadshedding. Het hotel waar het congres plaatsvond had een generator, maar op een gegeven moment viel die ook uit en hadden we dus gedwongen pauze. Bovendien hadden we een aantal presentaties via Teams en viel de verbinding daardoor soms weg. Je leert ermee om te gaan, maar handig is het niet.
